Pensioenverlies eist dat de staat 80 miljard achterstallig pensioengeld terugbetaald

In de tachtiger jaren haalden de kabinetten Lubbers ruim 32 miljard gulden (15 miljard euro) uit het ABP, het pensioenfonds van ambtenaren. De overheid had het geld nodig om het overheidstekort te dekken.

Op dat moment maakte het niet zoveel uit: het ambtenarenpensioen was gegarandeerd door de overheid. Toen het ABP in 1995 geprivatiseerd werd en op eigen benen moest staan verviel die pensioengarantie en verzuimde de overheid compensatie te betalen voor het geleende geld. Daardoor hebben ambtenaren de afgelopen 10 jaar gemiddeld 12.000 euro aan inkomsten misgelopen, aldus Rob de Brouwer, econoom, voormalig topambtenaar en algemeen directeur van de Vereniging Pensioenverlies.

Wist u dat de Nederlandse Staat in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw het begrotingstekort heeft gefinancierd met geld uit uw Pensioenfonds?

Staat gedaagd

De vereniging stelt de staat daarvoor aansprakelijk en bereidt een procedure voor bij het Europese Hof. Ambtenaren werden anders behandeld dan andere Nederlanders en werden daarmee gediscrimineerd, vindt Rob de Brouwer. Bovendien kan het optreden van de staat gezien worden als onteigening van eigendom en daarvoor is wettelijk een compensatie verplicht.

Pensioenroof van de eeuw?

De Vereniging Pensioenverlies is onlangs opgericht om de procedure mogelijk te maken. De Vereniging heeft nu 3000 leden, maar heeft er volgens het bestuur 40.000 nodig om een procedure te kunnen starten. In deze video legt pensioendeskundige Rob de Brouwer uit hoe deze ingreep, door sommigen ook wel omschreven als de ‘pensioenroof van de eeuw’, vrijwel ongemerkt kon plaatsvinden.

Waarom denkt Pensioenverlies dat zij kans van slagen heeft in een procedure tegen de Nederlandse Staat?

Er is nog veel onderzoek nodig om te achterhalen wat er allemaal precies is gebeurd. Voordat we een procedure kunnen beginnen moet eerst een grondig onderzoek worden uitgevoerd door deskundigen. Hoe kan het zijn dat in een land als Nederland de overheid geld van haar eigen werknemers gebruikt om haar financiële problemen op te lossen? Wat is er destijds precies gebeurd, wat zijn de afspraken die zijn gemaakt en wie heeft hier toestemming voor gegeven? Alleen als we de onderste steen boven krijgen, kunnen we aantonen dat hier sprake is van onrechtmatig handelen. En alleen dan kunnen we ervoor zorgen dat dit wordt rechtgezet.

Pensioenverlies wil de Staat dwingen tot het terugbetalen van het “geleende” geld door middel van een rechterlijke procedure. In deze procedure kunnen de volgende stellingen aan de orde komen.

In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw hebben de kabinetten Lubbers de wettelijk verplichte premie, zoals vastgelegd in de Wet ABP, verlaagd en dit vervolgens middels “uitnamewetten” achteraf gelegitimeerd. Met deze wetten zal de Nederlandse Staat haar beleid van toen trachten te rechtvaardigen.

Weerlegging: De rechter mag wetten niet toetsen aan de grondwet, zodat strijdigheid van de uitname wetten met de grondwet niet kan worden getoetst. De rechter mag wetten echter wel toetsen aan internationale verdragen. De uitname wetten zijn in de visie van Pensioenverlies op verschillende gronden – denk o.a. aan strijd met het non-discriminatie- en het gelijkheidsbeginsel – in strijd met Internationale Verdragen. Het is immers overduidelijk dat op deze manier alleen ambtenaren moesten opdraaien voor de overheidstekorten! Als deze stelling in rechte standhoudt, staat daarmee vast dat het ontnemen / onthouden van gelden aan het ABP onrechtmatig is geweest. Recente procedures tegen de Nederlandse Staat tonen aan dat de macht van de staat wordt beperkt door internationale verdragen. Denk daarbij aan de Urgenda zaak en de uitspraak van de Raad van State inzake de stikstofreductie. In beide zaken werd de Nederlandse Staat door de rechter gedwongen zich te houden aan internationale verdragen waarin Nederland partij is.

De Nederlandse Staat zal beweren dat de rechthebbenden tot een ABP pensioen geen schade hebben ondervonden van het ontnemen / onthouden van pensioengelden.

Weerlegging: Het ABP kampt al geruime tijd met een te lage dekkingsgraad om aan de toezeggingen van de overheid aan haar medewerkers te kunnen voldoen. Als gevolg daarvan kan het ABP pensioenuitkeringen al jaren niet indexeren en moeten deze waarschijnlijk zelfs worden gekort. Daarmee staat vast dat de rechthebbenden schade hebben geleden en/of nog zullen lijden. Een schade die zou zijn uitgebleven of aanmerkelijk minder geweest, als de Nederlandse Staat de afgenomen pensioengelden zou hebben terugbetaald.

De Staat verweert zich met de stelling dat dit alles zich 40 tot 50 jaar geleden heeft plaatsgevonden zodat een vordering tot terugbetaling is verjaard.

Weerlegging: Als vaststaat dat de Staat onrechtmatig heeft gehandeld (zie 1) gaat de verjaringstermijn lopen op het moment dat de benadeelde rechthebbenden bekend zijn met de schade en degene die daarvoor aansprakelijk is. Afhankelijk van de omstandigheden is deze verjaringstermijn vijf of twintig jaar. Pensioenverlies is daarom van mening (zie 2) dat de verjaringstermijn nog niet is verlopen en dat een vordering tegen de Staat niet zal stranden op het passeren van een verjaringstermijn.

Wat betekent dit voor u als (ex) ambtenaar?

Als ambtenaar bent of was u verplicht deel te nemen in het ABP Pensioenfonds (Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds). De verschuldigde premie werd door de overheidswerkgever aan het ABP afgedragen. Zo spaarde u voor een gegarandeerd en welvaartsvast pensioen. Dat laatste is al jaren niet meer het geval, maar was voor sommigen ooit wel reden om bij de overheid te gaan werken! Naar een oud Nederlands gezegde – belofte maakt schuld – schept dat verplichtingen!

In de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw hebben toenmalige kabinetten structureel nagelaten voldoende pensioenpremie te betalen aan het ABP. De Nederlandse Staat gaf destijds voorrang aan het op orde brengen van de staatsfinanciën. Dat zou nog niet zo erg zijn, als de Nederlandse Staat de niet afgedragen of ingehouden pensioenpremies alsnog zou hebben betaald aan het ABP. Dat is niet gebeurd, waardoor het ABP destijds tientallen miljarden guldens aan pensioenpremie is misgelopen. Het bedrag dat de Nederlandse Staat op dit moment, vermeerderd met rente, aan het ABP zou moeten terugbetalen, beloopt inmiddels tientallen miljarden euro’s!

De gevolgen van het snoepen uit de pensioenpot van ambtenaren worden de laatste jaren steeds zichtbaarder. De ambtenarenpensioenen worden al jaren niet meer geïndexeerd en volgens de laatste berichten zullen de ambtenarenpensioenen binnenkort zelfs worden gekort. Dat zou allemaal anders zijn geweest als de Nederlandse Staat het geld dat zij van de ambtenaren heeft “geleend”, zou hebben terugbetaald. Het is daarom terecht dat ambtenaren hiertegen in het verweer komen. Het kan immers niet zo zijn dat alleen ambtenaren voor een financieringstekort van de overheid moeten opdraaien.

Pensioenverlies stelt zich ten doel de onrechtmatige inhouding van pensioenpremies ongedaan te maken en deze weer op de bankrekening van het ABP terug te brengen, zodat ambtenaren het pensioen kunnen krijgen waar zij recht op hebben.

Bron:pensioenverlies.nl