Indignatie redactie 
De Britse zender BBC spaart geen moeite om de jarenlange racistische opmerkingen te duiden als uitlatingen van een grapjas. Maar hoe ze ook rond de pot draaien, Philip maakte beledigende xenofobe, racistische, mysogene opmerkingen met de bedoeling te kwetsen. Philip, echtgenoot van Queen Elizabeth die ook nog staatshoofd is van enkele landen van het Gemenebest, was een onvertogen racist en mysogeen die neerkeek op de onderdanen van Hare Majesteit.
Al decennia lang doen de diensten van de Royals hun best om dat gedrag te verbloemen, als iets onschuldig voor te stellen. “Gaffes”, uitschuivers, klinkt het eufemistisch. “Speaking his mind”, of “he’s outspoken”, allemaal lulkoek. Dat “Britse vrouwen niet kunnen koken”, mag misschien doen glimlachen, maar wat wist Philip over de Britse keuken, of keuken in het algemeen? Toen een vrouw in Kenya hem een geschenkje gaf, zei de prins “minzaam” :’You’re a woman, aren’t you’ (Je bent toch een vrouw, niet?).
Britse humor?
Of bij een bedrijfsbezoek in Schotland toen hij een oude zekeringenkast zag: “Die is zeker geplaatst door een Indiër?”. Een Schot die rijlessen gaf, vroeg hij hoe hij het klaarspeelde om de Schotse inboorlingen lang genoeg van de drank te houden om een test te doen. Britse studenten in China kregen de waarschuwing niet te lang te blijven om geen spleetogen te krijgen.
Aan een Australische Aboriginal vroeg hij of ze nog speren werpen. Aan een student die in Papua-Nieuw Guinea had rondgereisd, vroeg hij hoe hij het had klaargespeeld om niet te worden opgeëten. “De helft van de Filippijnen moet leeggelopen zijn als ik zie met hoeveel ge hier rondloopt”, bij een bezoek aan een Brits ziekenhuis. Allemaal erg grappig.
Hij gaf ook vaak vrije loop aan zijn misprijzen voor de arbeidersklasse. “Ze hebben altijd meer vrije tijd gevraagd. Nu ze werkloos zijn, klagen ze weer”. “Humor is a great part of British life and we thank the duke for his unique contribution,” zei de Britse premier David Cameron tien jaar geleden. Britse humor, dat is voor mij toch meer Monty Python en Fawlty Towers.
Prins Philip had weinig remmen, hij was nog een overblijfsel van het koloniale British Empire.. De volgende generaties van aristocraten hebben geleerd hun gevoelens af te remmen, om aan zelfcensuur te doen. Zonder echter aan hun privileges te laten raken.
