De inbeslagname van twee miljoen vaten Iraanse ruwe olie door Britse commando’s is een flagrante daad van piraterij gericht op het uitlokken van Iran in oorlog. Ook lijkt de confiscatie van de supertanker op het Bretonse Middellandse-Zeegebied van Gibraltar erop gericht om de laatste kansen te verkleinen dat het internationale nucleaire akkoord wordt gehandhaafd.
Iran heeft al gewaarschuwd dat het delen van het gezamenlijke alomvattende actieplan (JCPOA) zal opschorten door de voorraden verrijkt uranium te vergroten, vooral omdat Teheran de Europese Unie heeft veroordeeld dat het niet genoeg heeft gedaan om het akkoord van 2015 ten uitvoer te leggen en de handel met Iran te normaliseren. sancties.
Na de G20-top in Japan aan het eind van vorige maand, leken de Europeanen hun besluit te verstevigen om eindelijk een handelsmechanisme op te zetten met Iran (bekend als Instex) dat Amerikaanse sancties zou vermijden.
De timing van de laatste vangst van Iraanse ruwe olie op zee door Britse special forces – en de aanwijzing dat zij samenspanden met de Amerikaanse inlichtingendienst – zal dienen om elk vertrouwen in Teheran te saboteren dat de Europeanen kunnen waarmaken op beloften, waardoor Iran wordt verpletterd uit het nucleaire akkoord.
Groot-Brittannië beweert dat zijn Royal Marines de supertanker hebben opgedragen de Iraanse vracht te vervoeren om de EU-sancties tegen Syrië af te dwingen. Die EU-sancties zijn van kracht sinds 2014, gebaseerd op zwakke beweringen dat de Syrische regering zijn bevolking onderdrukt met oorlog (een oorlog die heimelijk is begonnen door door de VS en door de NAVO gesteunde volmachten).
In elk geval was het 330 meter lange Grace 1-schip, geladen met ruwe olie ter waarde van naar schatting $ 120 miljoen, donderdagochtend aan boord gegaan onder dekking van duisternis door tientallen Britse commando’s van helikopters en speedboten terwijl het de Straat van Gibraltar, de westelijke opening van de Middellandse Zee.
De bemanning bestond voornamelijk uit Indische en Pakistaanse zeelieden en het schip is naar verluidt Panamese vlaggen en is eigendom van een Singaporese onderneming. Maar de lucratieve lading is die van Iran. Iran heeft woedend gereageerd en de Britse actie aangeklaagd als “piraterij”. Een voormalig hoofd van de Iraanse Islamitische Revolutionaire Garde drong aan op vergelding door een Brits schip te confisqueren.
Er is een sterk gevoel dat deze tit-voor-tat escalatie precies is wat de Amerikanen en Britten proberen te orkestreren om een voorwendsel te creëren voor een gewapend conflict met Iran.
Rusland veroordeelde snel de Britse inbeslagname van de Iraanse olietanker als een roekeloze provocatie om opzettelijk de spanningen aan te wakkeren, uitgevoerd in cahoots met Washington.
John Bolton, de haveloze nationale veiligheidsadviseur van president Trump, was heel blij dat de Britse operatie “uitstekend nieuws” was. Trump zelf waarschuwde dat Iran “heel, heel voorzichtig” zou moeten zijn over hoe het op het incident reageert. Die anticiperende reactie suggereert dat de gebeurtenis een geplande provocatie was.
Het volgt op verschillende eerdere incidenten van kennelijk valse vlaggen op olietankers in de buurt van de Perzische Golf die door Bolton en andere Amerikaanse functionarissen de schuld van Iran kregen. Aan het einde van vorige maand werd een Amerikaanse spionnenjager neergeschoten door Iran nadat het het grondgebied van het land had geschonden. Dat incident lanceerde bijna een Amerikaanse luchtaanval “in reactie” die op het laatste moment door Trump werd geannuleerd.
Nu heeft de provocatie een tandje gewonnen met de daadwerkelijke inbeslagname van Iraanse eigendommen en een broodnodige bron van exportopbrengsten voor het gesanctioneerde land.
De Britse regering beweert dat de inbeslagname van Iraanse olie is goedgekeurd door de autoriteiten van Gibraltar. Londen zegt dat zijn Royal Marines zijn uitgezonden als back-up voor de politie van Gibraltar om de tanker te arresteren om EU-sancties tegen Syrië af te dwingen, waar de olie naar verluidt voor was bestemd.
De Britse versie strekt goedgelovigheid uit. De planning van zo’n riskante operatie zou een lange logistiek vereisen. Het zou niet iets zijn geweest wat het kleine territorium van Gibraltar kon initiëren. Bovendien heeft de Spaanse regering, die in historisch geschil met Groot-Brittannië over eigendom van Gibraltar is, beweerd dat Groot-Brittannië handelde op Amerikaanse inlichtingendiensten.
Als Iran doorgaat en een Brits schip als vergelding in beslag neemt, gaat het escalatiespel in verhoogde gevarenniveaus. Zo’n beweging kan de oorlog veroorzaken die anti-Iran haviken willen.
De Britten laten zien dat ze de loyale oorlogszuchtige medeplichtige zijn die ze voor Washington zijn. Londen toont ook zijn beruchte perfidie en zwarte kunst van bedrog. Er wordt immers verondersteld dat Groot-Brittannië samen met andere Europese mogendheden het internationale nucleaire akkoord steunt.
De uitvoerende macht van de Europese Unie in Brussel lijkt niet betrokken of aangemeld te zijn geweest bij de Britse operatie om de Iraanse ruwe olie te verjagen. Als de actie naar verluidt de EU-sancties tegen Syrië zou afdwingen, waarom was Brussel dan niet op de goede weg?
Het lijkt erop dat de Amerikanen en Britten de inbeslagname hebben uitgevoerd, niet met als doel de EU-sancties tegen Syrië als zodanig op te leggen, maar eerder om Iran simpelweg te antagoniseren. Bovendien zal de vermoedelijke verantwoordelijkheid van EU-sancties, zoals de Britten en Amerikanen beweren, het vertrouwen in Teheran doen verdwijnen dat de Europeanen onafhankelijk van Washington kunnen optreden om de nucleaire deal te handhaven.
Iran zal weinig andere keuze hebben dan weg te lopen van het nucleaire verdrag. De Amerikanen kunnen dan zelf rechtvaardigen dat secundaire sancties worden doorgevoerd om alle wereldwijde export van Iraanse olie af te snijden. Verstikking van de export van levenslijn van Iran naar “nul” is waar de Trump-regering herhaaldelijk over opschept.
Het is moeilijk te zien hoe deze meedogenloze, criminele provocatie van Iran niet tot oorlog zal leiden.