Indignatie redactie 
Scholz – De spionagestaatsgreep van Moskou heeft de westerse bondgenoten verdeeld, Scholz in diskrediet gebracht en Kiev’s streven naar wapens belemmerd.
Scholz – Het is misschien pas dinsdag, maar Vladimir Poetin heeft een geweldige week achter de rug.
De afgelopen dagen is Moskou erin geslaagd verdeeldheid onder zijn vijanden te zaaien, de Duitse bondskanselier Scholz in diskrediet te brengen en de poging van Oekraïne om belangrijke wapens veilig te stellen te dwarsbomen – en dat allemaal zonder ook maar één persoon te vergiftigen of te vermoorden.
Ter beoordeling: Een heimelijke opname van een videoconferentie tussen verschillende hoge Duitse militaire functionarissen, waaronder het hoofd van de Duitse luchtmacht, Ingo Gerhartz, werd vrijdag gepubliceerd door het Russische propagandanetwerk RT. Tijdens de bijna 40 minuten durende bijeenkomst, die plaatsvond op 19 februari, bespraken de mannen in detail de politiek en logistiek van het leveren van Taurus-kruisraketten aan Oekraïne, evenals mogelijke doelen.
Voor Poetin, die na tientallen jaren als Ruslands leider nog steeds een spion in hart en nieren is, bestaat er geen grotere vreugde dan de Russische tegenstanders in de zwarte kunsten te slim af te zijn (vooral Duitsland, waar hij een deel van zijn KGB-carrière doorbracht met het runnen van agenten). De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Poetin – hoe onbewust ook – grote steun kreeg van de Duitse bondskanselier Olaf Scholz.
Scholz
Slechts enkele dagen voordat de Russen de opname vrijgaven, sloot Scholz publiekelijk het sturen van Taurus-raketten naar Oekraïne uit , met het argument dat Duitsland daarvoor soldaten zou moeten inzetten in een oorlogsgebied, wat volgens de bondskanselier het risico zou inhouden dat Duitsland een Russisch doelwit zou worden.
“Het verbaast me dat sommige mensen er niet eens door worden geraakt, dat ze er niet eens over nadenken of wat wij doen zou kunnen leiden tot een soort betrokkenheid bij oorlog”, vertelde Scholz op 26 februari aan verslaggevers in Berlijn. wat suggereert (tot hun grote ergernis) dat Groot-Brittannië en Frankrijk, die beide al vergelijkbare kruisraketsystemen aan Oekraïne leveren, daar personeel ter plaatse hadden.
“Dit is een zeer verstrekkend wapen, en wat de Britten en Fransen doen op het gebied van doelcontrole en steun voor doelcontrole kan niet in Duitsland worden gedaan”, zei Scholz. “Iedereen die naar dit systeem heeft gekeken, begrijpt dat.”
Iedereen, zo lijkt het, behalve de hogere Duitse luchtmacht. Tijdens hun onderschepte oproep bespreken de generaals niet alleen hoe de raketten naar Oekraïne kunnen worden afgeleverd zonder laarzen op de grond te zetten, maar uiten ze ook hun verwarring over de positie van Scholz.
“Niemand weet echt waarom de kanselier Scholz blokkeert”, zegt generaal Gerhartz op een gegeven moment. Vervolgens beschrijft hij wat hij ‘wilde geruchten’ noemt over waarom Berlijn geen Taurus stuurt, inclusief dat de raketten niet goed werken, een suggestie die hij afdeed als ‘onzin’. De generaal onthult dat hij het gerucht hoorde van een verslaggever ‘die extreem dicht bij de kanselier staat’.
Zelfs voordat de opname werd uitgebracht, kreeg Scholz te maken met aanzienlijke terugslag vanwege zijn bewering dat Duitsland troepen zou moeten inzetten.
Vorige week zei senior Groen parlementslid Anton Hofreiter dat Scholz “duidelijk niet de waarheid vertelde” over de Taurus-raketten, waarbij hij opmerkte dat Duitsland er 260 naar Zuid-Korea had gestuurd zonder het soort doelgerichte steun dat de kanselier beschreef. Hofreiter suggereerde dat de echte reden voor de onwil van Scholz zou kunnen zijn dat “hij geen vertrouwen heeft in de Oekraïners.”
“Volgens onze inschatting is een gesprek van de luchtmacht afgeluisterd”, zegt een woordvoerder van het ministerie volgens de Duitse nieuwssite taz. Onder de vier deelnemers zou zich ook bevelhebber Ingo Gerhartz bevinden.
In het gesprek komt onder meer de mogelijkheid aan de orde van een aanval op de Krimbrug. Er wordt ook gezegd dat ‘de Britten al wat mensen ter plekke hebben’. Dat zou te maken hebben met de levering aan Oekraïne van raketten van Brits-Franse makelij, Storm Shadow. Oekraïne wil ook graag Duitse raketten, maar de Duitse bondskanselier Olaf Scholz houdt dat tot nu toe tegen.
Scholz ‘Zeer ernstig’
Scholz noemde het uitlekken van het 38 minuten durende gesprek een ‘zeer ernstige aangelegenheid’ en kondigde een onderzoek aan naar de herkomst van het materiaal. Dat werd gisteren via Telegram naar buiten gebracht door RT-hoofdredacteur Margarita Simonjan. Die claimt dat de opname dateert van 19 februari.
Scholz en zijn mede-sociaaldemocratische sceptici hebben al lang de angst dat Kiev alle geleide raketten zou gebruiken die Berlijn stuurde om Moskou rechtstreeks aan te vallen. De Taurus, die doorgaans wordt gelanceerd vanuit de buik van een gevechtsvliegtuig, heeft een bereik van ongeveer 500 kilometer, wat betekent dat een Oekraïens vliegtuig dat een korte omweg over de noordgrens van het land maakt, de Russische hoofdstad binnen bereik zou kunnen brengen.
Voorstanders van het sturen van de raketten beweren dat Oekraïne tot nu toe de beperkingen die zijn gesteld aan de inzet van wapens die Duitsland en andere landen hebben geleverd, niet heeft geschonden. Zeker, het risico dat Oekraïne dergelijke restricties in het heetst van de strijd negeert, kan niet worden genegeerd. En toch, gegeven het feit dat Duitsland Oekraïne al bijna 30 miljard euro aan hulp en militaire uitrusting, waaronder tanks, heeft geleverd, twijfelen veel veiligheidsexperts aan de logica achter Scholz’ weigering tegen Taurus.
Het ogenschijnlijke doel van de gelekte bijeenkomst was het ontwikkelen van een communicatiestrategie voor de Duitse minister van Defensie Boris Pistorius, om hem retorische munitie te geven in zijn gesprekken met Scholz.
Eén zorg die door de hoge officieren werd gedeeld, was dat Groot-Brittannië en Frankrijk zich al verzetten tegen het zelf sturen van verdere kruisraketten totdat Duitsland dit voorbeeld volgde. De implicatie was dat, hoewel de Duitse Taurus alleen de uitkomst van de oorlog niet zou bepalen, zij wel deel zouden uitmaken van een veel grotere toeleveringsketen die Oekraïne boven water zou houden.
Eén ‘uniek verkoopargument’ van Taurus, zo suggereerden de officieren, was dat de raketten bijzonder nauwkeurig zijn, wat het voor Oekraïne gemakkelijker zou kunnen maken om strategische doelen zoals de Kertsj-brug die Rusland en de Krim met elkaar verbindt, uit te schakelen. Een van de officieren zei dat de luchtmacht “intensief had bestudeerd” hoe de brug moest worden vernietigd, en voorspelde dat Oekraïne daarvoor 10 tot 20 Taurus-raketten nodig zou hebben.
Het grotere probleem, zo waren ze het erover eens, was het overwinnen van de zorgen binnen de Duitse regering over de schijn van Duitse betrokkenheid. Het trainen van de Oekraïners om de raketten zelfstandig te gebruiken zou enkele maanden duren; Bovendien zouden ze gedetailleerde targetinginformatie nodig hebben die uit Duitsland zou moeten komen.
Eén suggestie die tijdens de oproep werd besproken, betrof het gebruik van de defensie-aannemer die de raketten produceert als tussenpersoon en het verzenden van de targetinggegevens per auto via Polen naar Oekraïne.
“Iemand zou heen en weer kunnen rijden”, opperde een van de agenten.
Een andere deelnemer waarschuwde zijn collega’s om dergelijke ideeën niet aan Pistorius te pitchen, omdat ze het project zouden kunnen dwarsbomen voordat het van de grond kwam. “We moeten oppassen dat we in het begin geen doodscriteria formuleren,” zei hij. “Stel je voor wat er zou gebeuren als de pers hiervan op de hoogte zou zijn!”
Een manier om dergelijke moeilijkheden te vermijden zou kunnen zijn om de VS of Groot-Brittannië erbij te betrekken. “We weten dat er veel mensen met een Amerikaans accent in burgerkleding [rondlopen] [op het Oekraïense commando],” zei een van de officieren.
De regering van Scholz heeft geprobeerd de uitwisselingen te karakteriseren als het soort oorlogsspel waarvoor de militaire officieren worden betaald. Het echte schandaal, zo betoogde Pistorius, was Poetins ‘informatieoorlog’.
“We hebben te maken met een hybride aanval waarbij gebruik wordt gemaakt van desinformatie om ons te verdelen en onze eenheid te ondermijnen”, zei Pistorius zondag. “We moeten niet in de truc van Poetin trappen.”
In werkelijkheid was de Russische hack echter meer te danken aan ouderwets spionagewerk dan aan desinformatie. Ja, Poetin gebruikt de opname mogelijk om zijn propagandamachine thuis te voeden, en presenteert het als nog meer bewijs dat het Westen erop uit is Rusland te pakken te krijgen. Maar Duitsland lekt als een zeef, en zijn contraspionageverdediging is dringend toe aan een herziening.
Bovendien was niets wat de agenten tijdens de oproep zeiden, gemanipuleerd.
Dat maakt de tape zo krachtig: het is geen “desinformatie”, maar ongecensureerde informatie.
De opname legt de institutionele frustratie van het Duitse leger bloot en zijn verbijstering over de onverzettelijkheid van de kanselier bij het sturen van kruisraketten. Helaas voor Oekraïne heeft de publicatie van het gesprek het nog onwaarschijnlijker gemaakt dat Kiev de raketten zal krijgen, althans voorlopig. Politici van de oppositie hebben aangegeven dat ze kunnen oproepen tot een onderzoek naar de zaak en of Scholz openhartig was over de reden waarom hij de raketten niet wilde sturen. Maar dat proces kan weken, zo niet maanden duren, en zal Oekraïne weinig helpen.
“Scholz is steeds meer een veiligheidsrisico voor Europa geworden”, zegt Roderich Kiesewetter, een christen-democratisch parlementslid dat zijn partij leidt in de commissie buitenlandse zaken van de Bondsdag.
Maandag maakte Scholz, terwijl hij de oproepen van zijn minister van Buitenlandse Zaken om in actie te komen negeerde, duidelijk dat het lek zijn standpunt niet had veranderd.
“Ik ben kanselier en zo is het”, zei hij tijdens een bezoek aan Zuid-Duitsland.
Voor Poetin was de missie volbracht.
