Als productieve oplichter herkent Donald Trump een politieke verliezer als hij er een ziet, zoals zijn betrokkenheid bij Project 2025 en het feit dat hij nu de oude man in de race is.
Hij is misschien niet zo slim, maar het lijdt geen twijfel dat Donald Trump, net als elke goede oplichter, een aangeboren gevoel heeft voor wat zijn doelwitten willen horen.
Daarom schuwt de voormalige president over het algemeen controversiële onderwerpen. Hij weet dat, wat hij ook zegt, sommige mensen zijn standpunt niet leuk zullen vinden, dus waarom zou hij er dan überhaupt een innemen?
Dit is terug te zien in Trumps publieke optredens, die zich doorgaans richten op politieke winnaars voor de GOP, zoals grensbeveiliging en de economie, maar ook op andere niet-controversiële onderwerpen zoals haaien, elektrische batterijen en Hannibal Lecter.
Hij praat zelden over zaken als anticonceptie of abortus, behalve dat hij de eer opstrijkt voor het aanstellen van een rechtse meerderheid in het parlement. Dat zal hij doen om zijn achterban of gematigde vrouwen tegen zich in het harnas te jagen, en dat heeft hij nodig om in november te winnen.
Met andere woorden: Trump herkent een politieke verliezer als hij er een ziet.
Er is echter één probleem voor hem: omdat hij elke subtiliteit mist, probeert hij zijn kwetsbaarheden aan te pakken door er de aandacht op te vestigen.
De voormalige president doet dat voornamelijk op twee manieren.
Zijn meest voorkomende strategie is projectie, d.w.z. hij probeert zijn eigen eigenschappen toe te schrijven aan zijn tegenstanders. Hij beschuldigt hen bijvoorbeeld vaak van liegen en van “crooked” en corrupt zijn.
Of, als hij ervan wordt beschuldigd een bedreiging voor de democratie te zijn, zal hij proberen dit om te draaien. We hebben dat deze week zien gebeuren toen Trump, de man die schuldig is aan het organiseren van een staatsgreep, suggereerde dat Joe Bidens besluit om zich niet herkiesbaar te stellen “de echte bedreiging voor de democratie” is.
Een andere strategie die hij vaak toepast, is liegen en gaslighting. Hij vertelt zijn volgers bijvoorbeeld dat hij de verkiezingen heeft gewonnen.
In essentie probeert Trump kiezers ervan te overtuigen dat zijn kwetsbaarheden helemaal geen kwetsbaarheden zijn. Maar omdat hij er onhandig mee omgaat, vestigt hij vaak juist de aandacht op deze dingen.
Een goed voorbeeld hiervan is zijn herhaalde volharding dat hij geen idee heeft wat Project 2025 is, het draaiboek dat zijn conservatieve bondgenoten hebben opgesteld voor een tweede ambtstermijn. Let wel, meer dan 200 mensen met banden met hem waren betrokken bij het opstellen van dat document, en Trump zelf heeft er zelfs naar verwezen.
En omdat het zo’n extreem plan is dat het onder kiezers niet populair is, probeert Trump zich nu te distantiëren van de bedenkers ervan.
Maar omdat hij er zo open over is, is het resultaat van zijn ontkenningen (en de focus van Democraten op de kwestie) dat Project 2025 meer bekendheid krijgt.
Volgens onderzoek van de progressieve groep Navigator, dat dinsdag werd gepubliceerd, weten meer Amerikanen nu van dit initiatief… en ze zijn er helemaal niet blij mee.
Soms zijn de pogingen van de voormalige president om een bepaalde kwetsbaarheid te verbergen ronduit hilarisch.
Nadat de Republikeinen de afgelopen drie jaar Bidens leeftijd als campagnethema hadden gebruikt, staat Trump nu opeens tegenover een veel jongere tegenstander, terwijl hij toch de oudste presidentskandidaat in de Amerikaanse geschiedenis is.
In een bericht dat Trump maandagavond op Truth Social publiceerde, noemt hij zichzelf “een fijne en briljante jongeman.”
Nou, als hij denkt dat het een geniale zet is om de aandacht te vestigen op zijn kwetsbaarheden, dan is hij zeker even briljant als hij jong is.