Prinses Mabel Wisse Smit heeft het Servische bloed aan haar handen (deel 1)

Het Koninklijk Huis, misdaad, een vleugje seks, en dat alles in het calvinistische Nederland. Deze serie gaat over Mabel Wisse Smit, enkele jaren na Maxima Zorreguieta doet een tweede opvallende blonde jongedame haar intrede in het huis van Oranje-Nassau: op 24 april trouwt Mabel Wisse Smit met prins Johan Friso. Portret van een flamboyante vrouw die iedereen, van gangster tot minister, om haar vinger windt.

”Mabel Wisse Smit (1968.), prinses Mabel sinds haar huwelijk met de tweede zoon van koningin Beatrix, is ‘extreem in alles’, zei een van haar beste vrienden lang geleden in een interview met demedia. Mabel, voegde ze eraan toe, is extreem in haar intelligentie, haar gevoel voor avontuur, haar ambitie en haar charme. Om haar partnerkeuze niet te vergeten. ‘

Er werd gezegd dat Mabel Wisse Smit, een relatie had met een drugsdealer Klaas Bruinsma, die in 1991 in Amsterdam werd geliquideerd. En er werd gezegd dat Mabel Wisse Smit, zoals alle toekomstige leden van het Koninklijk Huis moeten zijn, bij de screening had gelogen tegen premier Balkenende. ‘Er is geen remedie voor valsheid’, zei hij op 12 december 2003, toen de zaak tot een hoogtepunt kwam.

Het Koninklijk Huis, misdaad, een vleugje seks, en dat alles in het calvinistische Nederland, en vervolgens zo’n opvallende vrouw – een uitbarsting van cynisme en kwaadaardig genot bracht Nederland in beroering. Mabel Wisse Smit was wekenlang het ‘gangstermeisje’ in de kranten en op televisie. Niets leek zo belangrijk als weten of ze nachten met Klaas Bruinsma op zijn jacht doorbracht en of ze seks hadden gehad. Paul Rosenmöller, voormalig partijleider van GroenLinks, vroeg dat rechtstreeks in een televisie-interview nadat ze met prins Johan Friso trouwde. Haar ogen werden groot toen ze zei: ‘Behalve Friso, jij bent de eerste die me dat vraagt. En het antwoord is: nee. ‘

Paul Rosenmöller vroeg haar ook hoe ze het vond dat haar naam zo vaak in verband werd gebracht met mannen en macht. Mabel Wisse Smit antwoordde: ‘Als vrouwen succesvol zijn als ze jong zijn, denken mensen vaak dat dit te maken heeft met hun relatie met mannen.’ Ze vond dat ‘seksistisch’ was.

Maar toen ze zei dat ze op televisie in november 2004 al een tijdje was gerehabiliteerd. Kranten en weekbladen schreven over haar huwelijk, in april van datzelfde jaar, over haar werk voor de Amerikaanse miljardair en filantroop, George Soros, over haar talent om mensen samen te brengen om samen te werken, een talent dat heeft bijgedragen aan het mogelijk maken van de rozenrevolutie in Georgië in december 2003 en januari 2004. Mabel Wisse Smit was een van degenen die het gebruik van Soros ‘geld organiseerde om extra waarnemers naar Georgië te sturen toen president Shevardnadze, gunstig gezind tegenover de Russen, verkiezingen hield, om te controleren of deze werden gehouden eerlijk uitgevoerd. Toen werd vastgesteld dat dit niet het geval was, werden nieuwe verkiezingen aangekondigd. Zonder een burgeroorlog, de democratische Michail Saakashvili, met westerse neigingen,

En toen, eind augustus 2003, besloot de meest gerenommeerde misdaadjournalist van Nederland, Peter R. de Vries, de zaak te doorgronden. Hij heeft een van Bruinsma’s voormalige lijfwachten opgespoord, de Chileense, Charlie da Silva. Op televisie zei hij zeker te zijn dat Mabel Wisse Smit de vriendin van zijn baas was geweest. Dat was toen de ‘ja ze deed – nee ze deed het niet’ slung-match begon die duurde tot 12 december 2003, de dag dat premier Balkenende zei dat er geen remedie was voor valsheid. Prins Johan Friso en Mabel Wisse Smit moesten later hun oprechte verontwaardiging hierover uiten: ze hadden geen leugens verteld; hooguit hadden ze niet de hele waarheid verteld. Waarom zouden zij?

Bij de Verenigde Naties in New York in 1993 leerde ze Mohamed Sacirbey kennen, tien jaar ouder en getrouwd. Maar dat weerhield hen er niet van om openlijk een relatie met elkaar te beginnen. In 1992, toen de oorlog in Bosnië net was uitgebroken, had president Alija Izetbegovic hem gevraagd om de Bosnische zaak internationaal te promoten als minister van Buitenlandse Zaken.

Mabel Wisse Smit werd een van de lobbyisten van Sacirbey . In Nederland richtte zij de Europese Vredesraad op de Balkan op. Ze vond mensen zoals Thatcher en Giscard d’Estaing bereid hun naam aan de zaak te geven. Sacirbey vertegenwoordigde Bosnië bij de vredesverdragen die in 1995 in Dayton, Ohio werden gesloten. Toen trad hij terug als minister van Buitenlandse Zaken en werd hij opnieuw ambassadeur bij de Verenigde Naties in New York.

De Bosnische regering was verantwoordelijk voor zijn arrestatie daar in 2003. Er werd gezegd dat, onder zijn verantwoordelijkheid, 2,5 miljoen dollar vermist raakte in de VN-missie tijdens de oorlog. In januari 2005 werd Sacirbey door de Verenigde Staten uitgeleverd aan Bosnië.

Kort na Dayton beëindigden Mabel Wisse Smit en Sacirbey hun relatie. In 1998 werd ze benaderd door het Open Society Institute in New York om een ​​kantoor in Europa op te zetten. Het World Economic Forum in Genève wees haar uit als een van de toekomstige wereldleiders.

Eind 2000 werd Mabel Wisse Smit door haar vriend Laurentien Brinkhorst voorgesteld aan Prins Johan Friso. Laurentien Brinkhorst was toen de verloofde van Friso’s broer Constantijn. Toen haar zoon zijn verloving aankondigde in 2003, zei koningin Beatrix dat ze ‘bijzonder tevreden’ was over Mabel, ‘haar zeer liefhebbende en getalenteerde, toekomstige schoondochter’.

Princess Mabel werkt nog steeds in Brussel, aan het Open Society Institute van George Soros . Nadat de screening door de Inlichtingendiensten [AIVD] geen schadelijke feiten meer had opgeleverd, werd ze opnieuw de ambitieuze, briljante netwerker die ze vóór de Klaas Bruinsma-affaire was geweest. Prins Friso is sinds maart 2004 directeur van de Ruimtefaculteit van INO [het Nederlands Instituut voor Toegepast Wetenschappelijk Onderzoek]. Het echtpaar is niet langer onderwerp van de serieuze pers. De roddelbladen concentreerden zich op hun eerste kind.

Het werk van Mabel Wisse Smit in de Nederlandse media werd beschreven als ‘liefdadigheid’, maar dat is onzin: haar werkgever, het Open Society Institute, is een politieke organisatie bij uitstek en heeft zich nooit verborgen. De OSI bestaat om de liberaal-conservatieve ideeën van de filosoof Karl Popper te dragen – volgens de interpretatie van mega-speculator George Soros.

De sociale filosofie van Karl Popper is gemakkelijk samen te vatten: ‘open samenleving’ betekent in wezen ‘vrije markt’. Voor een internationale valutaspeculator is zijn liberalisme een aantrekkelijke filosofie.

In ieder geval was Mabel politiek actief sinds 1994, en vooral met een rechtse agenda.

In 1993 was ze stagiaire bij de VN: het is niet iets dat je gewoon regelt via de stagecoördinator – een machtige protegee of de juiste mensen met de juiste contacten. Dat is een toegang tot de wereld van de internationale politiek, en Mabel Wisse Smit ging verder in die richting. Ze werkte bij de OSI, verantwoordelijk voor de westerse militaire interventies en het opleggen van een vrijemarkteconomie, zelfs door oorlog.

George Soros en zijn grondslagen propageren een ultraliberale ideologie: het is gebaseerd op de absolute morele superioriteit van de liberale samenleving, terwijl hun liberalisme een verplichting is die de hele wereld moet veroveren, door de verovering en latere liberalisering.

De OSI streeft naar een Atlantisch georiënteerd Europa van nationale staten, geleid door de Verenigde Staten – het model waarop de NAVO is gebaseerd. Toen veel Oost-Europeanen hun thuisland ontvluchtten, combineerde Soros zijn globalisme met anticommunisme. De verwachting van deze ballingen was dat na het uiteenvallen van de multi-etnische staten zoals Joegoslavië en de Sovjetunie, de nieuwe nationale staten de vrije markt zouden betreden en het leiderschap van de VS zouden accepteren.
In de meeste gevallen kwam dit vermoeden uit. En het verklaart ook de strategie van de OSI:
liberalisme bevorderen, door etnische verdeeldheid en scheiding aanmoedigend.
Dit essay (gepubliceerd in het tijdschrift van de Amerikaanse defensie-academie) helpt de toekomst van het OSI te begrijpen. Het pleit voor een strategie van het uiteenvallen van de ‘onnatuurlijke’ multi-etnische staten in de VS en de vorming van ‘natuurlijke’ etnische staten.

“ We vernietigden of hielpen bij de vernietiging van 11 rijken in ons 250-jarige tijdperk, terwijl de resterende paar – Portugese, Nederlandse, Belgische – stierven aan verval. De fundamentele moeilijkheid die overblijft, afgezien van de aangeboren neigingen van de mensheid, is dat deze rijken de wereld in onnatuurlijke vormen hebben gedraaid. Hoewel de rijken verdwenen zijn, blijven de verraderlijke grenzen die ze hebben vastgesteld. Rijken trokken grenzen niet gebaseerd op populaire voorkeur of menselijke affiniteiten, maar als gevolg van conflicten, concurrentie en compromissen met andere rijken … In plaats van onze macht te gebruiken tevergeefs pogingen om degenen die elkaar haten te dwingen om samen te leven – onze “nee- echtscheiding “van het buitenlands beleid – we moeten het voortouw nemen bij het ontwikkelen van mechanismen om de grenzen vreedzaam of zo vreedzaam mogelijk te wijzigen.”

Mabel Wisse Smit is ook een enthousiast voorstander van de Soros-ideologie, anders zou ze nooit een topbaan bij het OSI kunnen vinden. Dat lijkt belangrijker te zijn dan een relatie met Klaas Bruinsma. Ze is de directeur van het Brusselse kantoor van het OSI, dat zich direct onder het hoofdkantoor in New York bevindt. Samen met het kantoor in Boedapest regelt OSI-Brussel de geldstroom naar de nationale Soros-stichtingen in verschillende Oost-Europese landen.

Het coördineert de samenwerking met westerse regeringen en internationale organisaties – en dus ook met de EU. Soros-activiteiten worden vaak medegefinancierd door andere agentschappen in Oost-Europa, met name de EU. Het kantoor in Brussel houdt ook toezicht op het beleid van de nieuwe leden van de EU – en de EU gebruikt de ‘waarden’ van de OSI om door te dringen. Dit kan bijvoorbeeld inhouden dat het liberalisme van de nieuwe lidstaten in kleuterscholen moet onderwijzen, of dat universiteiten in het Engels zijn.

Mabel Wisse Smit is direct betrokken geweest bij drie organisaties. Ten eerste was er de  Europese Actieraad voor vrede op de Balkan  – niet te verwarren met de Amerikaanse Actieraad voor vrede op de Balkan “. De EACPB werd opgericht in 1994 en de toekomstige Nederlandse prinses Mabel had een relatie met de Bosnische vertegenwoordiger bij de VN, Mohammed Sacirbey, die volgens Sacirbey tot 1998 duurde.

Vanaf deze periode zijn Mabel Wisse Smit en Willemijn Proceedings gestart met de organisatie War Child Nederland . Dit was eigenlijk de Nederlandse tak van het eerder opgerichte British War Child. Twee jaar later werd ze hoofd van de organisatie.

War Child Nederland wordt gevormd door een politieke lobby om een ​​politieke zaak te dienen – de oorzaak van Bosnische onafhankelijkheid en westerse interventie . Mabel Wisse Smit bleef vier jaar zitting in de Board of War Child tot 1999, terwijl ze ook bij de EACPB werkte. De twee organisaties deelden een kantoor voor drie opeenvolgende adressen: War Child betaalde de huur van Lauriergracht Singel 126 en 118.

Het is onduidelijk wat het EACPB al vele jaren doet, er staan ​​goed klinkende namen in een lijst van aanbevelingen van de commissie, maar de organisatie heeft niet eens een website. Het is ook onduidelijk wie het heeft betaald, evenals over wat Mabel heeft geleefd in de jaren tussen een stage en een eerste vaste baan.

Sinds 1997 stond Mabel op de loonlijst van het George Soros  Open Society Institute.  Op de website van de OSI Education Support Unit heeft ze de titel ‘Executive Director’ van de EACPB, net als in OSI. Mabel Wisse Smit heeft altijd haar politieke werk gehad op basis van de humanitaire fondsenwerving, en dat is het geval voor het ‘War Child’ in het algemeen, dat in de jaren 90 nauw verbonden was met de pro-interventielobby.

Ook heeft Wisse Smit de Amsterdamse advocaat Phon van den Biesen gepositioneerd in de administratie van zowel de EACPB als War Child. Van den Biesen was geen onafhankelijke figuur: hij was een advocaat van de staat Bosnië. Hij sprak samen met Mohammed Sacirbey aan het Internationaal Gerechtshof toen Bosnië Joegoslavië beschuldigde van genocide.

Het War Child Nederland wordt gedeeltelijk betaald door het ministerie van Buitenlandse Zaken – € 3,7 miljoen voor de jaren 2003-2006. Het British War Child werd opgericht met geld van het British Foreign Office, met name de ODA onder leiding van Thatcher’s voormalige stafchef Andy Bearpark.

Mabel Wisse Smit a maakte deel uit van de Bosnische moslimlobby: tot oktober 2003 kreeg dat feit weinig aandacht in de media.

Het is moeilijk voor te stellen wat voor pro-Bosnische en anti-Servische hysterie destijds regeerde. De Sovjetunie was net ten onder gegaan en er was een grote opleving van het nationalisme. De oorlog in Bosnië werd afgeschilderd als de nieuwe Holocaust en tegenstanders van de interventie werden bestempeld als fascisten. Vooral de controversiële ‘Servische aanval’ op Sarajevo werd gebruikt om een ​​mythe te creëren, en dit werd bereikt door de situatie in Bosnië voor te stellen als een strijd tussen goed en kwaad, een aanval op de cultuur, tolerantie, op de mensheid, op de kunst, de literatuur en de stad. Zelfs de speciale terminologie, het woord ‘urbicide’ (stadsmoord) is bedacht om het te beschrijven.

De publieke opinie werd letterlijk bewerkt met horrorverhalen, zoals de Servische ‘verkrachtingskampen’ – die nooit werden gevonden.
Dit alles was het geval van het Bosnische nationalisme (in verschillende varianten) en het Kroatische nationalisme, het Sloveense nationalisme, het Macedonische nationalisme en later ook het Albanese nationalisme in Kosovo. Mabel Wisse Smit heeft gewerkt aan de oprichting van gesloten nationale staten op de Balkan. Het is dankzij mensen zoals zij dat Soros en NGO hun agenda hebben kunnen handhaven.

Na de oorlog in Bosnië – vanaf 1996 – concentreerde ze zich alleen op Servië, en al snel op Servisch Kosovo.

Een groot deel van de voormalige Bosnië-lobbycampagne is gewoon voortgezet, nu met de Albanezen in Kosovo, die werden afgeschilderd als de slachtoffers en de rol overnamen die Bosnische moslimse separatisten eerder speelden.
Westerse interventie was opnieuw het doel, maar door de omverwerping van Milosevic en de ‘liberalisering’ van Servië.
En na de NAVO-agressie op Servië 1999. Milosevic moest zich terugtrekken uit Kosovo. Hij werd vervolgens vervangen door een pro-westerse, door de NAVO gesteunde VS, betaald door de oppositiebeweging van Soros, ondersteund door een deel van het leger.

De Soros-stichtingen ondersteunden en controleerden de oppositie in Servië. Mabel Wisse Smit was vanwege zijn coördinerende rol op het kantoor van het OSI zeker ook betrokken. Zoran Djindjic, later vermoord, werd in het Westen gezien als een toekomstige leider van Servië, maar hij kreeg nooit brede steun. Na de val van Milosevic begon het ‘normale werk’ van de OSI – het bevorderen van liberalisme en privatisering.

http://www.eteba.co.yu/biweekly/e_e_b_2002-februar-11-16.pdf “Grote bijeenkomst van beleggers in Belgrado tegen eind februari.
De tweedaagse Joegoslavië-top gewijd aan internationale steun voor de plannen van het land voor economische ontwikkeling en de Servische premier Zoran Djindjic opende op 25 februari, met de deelname van enkele honderden lokale en buitenlandse bedrijven. De top, gehouden in het Hyatt Regency Hotel, besprak economisch en internationaal beleid, investeringsmogelijkheden in Servië, privatisering, de bank- en financiële systemen, veiligheid en veiligheid van de markt en andere belangrijke thema’s in verband met de economische ontwikkeling van Joegoslavië. Bevestigde deelnemers waren onder meer Joegoslavische vice-premier Miroljub Labus, gouverneur van de Nationale Bank Mladjan Dinkic, Servische premier Zoran Djindjic, de speciale gezant van de secretaris-generaal van de VN voor de Balkan, Carl Bildt en de Amerikaanse ambassadeur bij Joegoslavië William Montgomery, evenals Servische ministers en vertegenwoordigers van de regering. De organisatoren hebben ook de deelname aangekondigd van uitvoerend directeur van de Soros Foundation Mabel Wisse Smith, EBRD-kantoorhoofd Henry Russel, IMF-vertegenwoordiger voor Joegoslavië Joshua Charap, Wereldbank Belgrado-kantoorhoofd Rory O’Sullivan en Europees Agentschap voor Wederopbouw Hasso Milineus
Belgrado, 8 februari 2002. “-

Wordt vervolgd