Morgen is het weer zo ver, we gaan weer met veel heel veel mensen langs de route staan om naar een groot en vooral DUUR poppenkast voorstelling te kijken. 345 miljoen euro kost dit belachelijke rijke gezin ons per jaar, en dan heb ik de 1,5 miljoen euro van het wat te dikke volgevreten prinsesje Amalia die ze vanaf haar 18e krijgt nog niet meegerekend.
Paniek in koninklijk Nederland. Onder andere de Volkskrant berichtte deze week dat de Nederlandse staat tussen 1982 en 2009 in stilte de inboedel heeft overgenomen van vier koninklijke paleizen, inclusief de kosten van het onderhoud ervan.
Op zich niet zo’n probleem, als koning Willem-Alexander niet nog een vergoeding van € 320.000 per jaar zou krijgen voor precies hetzelfde onderhoud. De Tweede Kamer was niet op de hoogte van beide betalingen. Premier Rutte belooft later meer uitleg. Ik ben benieuwd, maar ik ben er niet gerust op.
Kijk, het geval wil namelijk dat ik een passief republikein ben. Ik ben tegen de monarchie – niet tegen Willem-Alexander en Maxima of zijn dochters, alhoewel ik 1,5 miljoen uitkering voor een meisje van 18 wel een beetje boel te veel, die zijn op zich goed bezig – maar je zal me niet een waxinelichtje naar de Gouden Koets zien gooien. Kwestie van beleefdheid en beschaving, maar ook van politiek gevoel.
De monarchie, zeker na het aantreden van Maxima, zit rotsvast in het Nederlandse zadel. En hoewel de Oranjeverenigingen het moeilijk hebben, lijkt een keurige en parlementaire afschaffing van de monarchie verder weg dan ooit.
Ik ben niettemin gaarne voor een beschaafde afschaffing van dit eerbiedwaardige instituut. Niet omdat de Oranjes veel geld kosten, dat doet een gekozen president ook. Niet omdat je met een president geen gezeur zou hebben over buitenlandse huisjes en foute buitenlandse vriendjes, Donald Trump heeft al lang alle problemen die een presidentieel systeem kan hebben netjes in zichzelf weten te verenigen.
Nee, ik ben tegen de monarchie omdat de positie van soeverein vorst (m/v/x) de enige maatschappelijke positie is in Nederland die je principieel alleen, en enkel alleen kan verkrijgen omdat je in een bepaalde familie geboren bent. Kern van onze moderne democratische rechtstaat is dat iedereen gelijke kansen heeft in het leven. En als we zien dat opvoeding, sociale omgeving of domme pech die gelijkheid in de weg staat, maken we heftig beleid dat recht te trekken.
De achterkant hiervan is dat de arme kroonprins (m/v/x) met het omgekeerde probleem zit: je moet ‘gewoon’ doen waar je voor geboren bent en waarvoor je sinds je eerste dag opgeleid bent. Niet omdat je ervoor gekozen hebt, maar omdat men alles voor je reeds beslist heeft. Natuurlijk, royals mogen even flink uitpuberen op een buitenlandse universiteit, maar dan is het weer strak het protocol in.
Het wordt tijd de monarchie kritisch tegen het licht te houden. Het is wreed tegenover de royale toppers, maar belangrijker nog, het vloekt met een van de kernwaardes van onze moderne samenleving, dat iedereen gelijke kansen heeft. Bovendien doe je Willem-Alexander er een plezier mee. De hoeveelheid leuter die over hem heen valt als ie een baard laat staan (leuk trouwens!), laat mindere goden al verlangen naar een bestaan buiten de schijnwerpers.