Voor de derde keer op rij wint de Catalaanse pro-onafhankelijkheidsbeweging met een absolute meerderheid bij de Catalaanse verkiezingen. Het heeft met 74 zetels overduidelijk gewonnen, meer dan de 68 die de meerderheid vormen (bij de vorige verkiezingen won het met 70). Dit keer ook met 51,22% van de stemmen en daarmee de meerderheid onder de kiezers.
De verkiezingen waren gepland voor volgend jaar, maar ze werden vervroegd omdat de Spaanse rechtbanken de Catalaanse president Joaquim Torra omver wierpen omdat hij ongehoorzaam was geweest aan een kiesraad die hem beval een spandoek neer te halen waarin kritiek werd geuit op de opsluiting van Catalaanse politici. De president weigerde, daarbij verwijzend naar de vrijheid van meningsuiting, en de Spaanse rechterlijke macht was van mening dat de minachting voldoende was om de verwijdering van de president van het parlement van Catalonië af te dwingen en de verkiezingen te vervroegen.
Bovendien besloot de voorlopige Catalaanse uitvoerende macht, na overleg met deskundigen over de pandemie, de verkiezingen vijf maanden uit te stellen totdat de derde golf van Covid-19 was afgenomen. Maar nogmaals, de Spaanse rechterlijke macht kwam tussenbeide en dwong de verkiezingen op 14 februari af.
Dit is dezelfde Spaanse justitie die 9 Catalaanse politici en activisten gevangen houdt, die huiszoekings- en arrestatiebevelen heeft uitgevaardigd tegen 7 verbannen Catalaanse politici (die de Duitse en Belgische rechtbanken verwierpen omdat ze de beschuldigingen niet als gerechtvaardigd beschouwden of omdat ze begrepen dat er waren geen garanties voor een eerlijk proces in Spanje), het is dezelfde Spaanse justitie die het huiszoekings- en arrestatiebevel handhaaft tegen een in België verbannen Mallorcaanse muzikant omdat hij zong tegen de koning van Spanje en die binnenkort een andere Catalaan gaat opsluiten muzikant, Pablo Hasel , omdat hij ook tegen de koning heeft gezongen.
In deze context, en ondanks dat het hele staatsapparaat en de Spaanse pers tegen hen zijn, heeft de onafhankelijkheid opnieuw gewonnen, en heeft dat gedaan met het verkrijgen van een grotere absolute meerderheid dan ooit en met meer dan 51% van de stemmen. Voor de pro-onafhankelijkheidsbeweging hebben we de voormalige Spaanse socialistische minister van Volksgezondheid tijdens de pandemie, die de volledige steun heeft gehad van de staat, de pers en vakbondsleden in het algemeen, en ook van het Spaanse extreemrechtse VOX, dat barstte het Catalaanse parlement binnen met 11 zetels.
Gezien dit scenario kunnen de Spaanse staat en de Europese Unie het zelfbeschikkingsrecht van de Catalaanse samenleving niet ontkennen, dat moet worden uitgedrukt in een referendum met democratische garanties, transparantie en zonder gemeen spel.
Al met al gaat democratie over het toestaan dat burgers beslissen bij de stembus, niet over het schenden van hun wil met de toepassing van wetten die in feite zouden moeten dienen om te garanderen dat er een kader is dat respecteert wat samenlevingen voor zichzelf willen.