Protesten in Duitsland: pseudo-linksen in staatsbezit en geveinsd antifascisme

Duizenden protesteerden op de Dag van de Duitse Eenheid tegen de sancties en het verarmingsbeleid van de verkeerslichtenregering. Eigenlijk zou dat een speelveld zijn voor links. Maar degenen die zichzelf zo noemen, waren bijvoorbeeld in Leipzig – alweer en ver weg van links – aan de andere kant. Voor de machthebbers is dit een welkome verwarring.

“Arbeidersverraders – wapenvertegenwoordigers!”: Met deze slogan zouden duizenden demonstranten “voor vrede, vrijheid, zelfbeschikking” op 3 oktober in Leipzig naar verluidt “linkse” tegendemonstranten verwelkomden met “Antifa“-vlaggen, wier strijdkreten grotendeels veranderden in “Nazi’s eruit!” uitgeput en wiens actie bestond uit op straat zitten en de massademonstratie blokkeren.

De slogan was terecht, want – afgezien van het feit dat je niet in hoofden kunt kijken en dat het vroeger minder duidelijk was – ziet een nazi-demo er beslist anders uit, klinkt anders en neemt geen afstand bij de start, zoals in Leipzig , minutenlang onder applaus van racisme en fascisme. Op de demo protesteerden en spraken gewone mensen, gewone loontrekkenden die niet meer wisten hoe ze moesten omgaan met de explosieve stijging van de prijs van hun basisbehoeften.

Valse vlag propagandisten

Als zelfs verklaarde linksen onder het symbool van antifascisme aan de kant van de staat demonstreren tegen de gehavende arbeidersklasse omdat ze – zoals nu gebruikelijk – de ene of de andere rechtse vleugel daar verdenken, is er iets vreselijks. Dan klopt het politieke kompas niet meer en opereert een staatspropagandaleger duidelijk onder valse vlaggen.

Vervolgens positioneerden groepen zich onder het mom van ‘links’ aan de kant van de heersers: tegen de wolven, voor oorlog en wapenleveringen aan Oekraïne, d.w.z. een land waarin het regime aan de macht kwam in 2014 heeft een staatscultus rond de SS-collaborateur Stepan Bandera en zijn massamoordende trawanten onderdrukken Russisch sprekende Oekraïners. Ook staan ​​ze voor repressieve coronamaatregelen, staatstoezicht, houdingscontrole en ga zo maar door. Dit is precies het tegenovergestelde van links.

Omdat linksen per definitie staan ​​voor de gelijkheid van alle mensen, tegen uitbuiting en onderdrukking, en dus onvermijdelijk tegen kapitalistische klassenheerschappij. Dit sluit samenwerking met de staat en het kapitaal eigenlijk uit en vereist solidariteit met de onderdrukten, zelfs onder ongunstige omstandigheden. Om de Duitse sociaalfilosoof Max Horkheimer te parafraseren:

“Iedereen die niet over kapitalisme wil praten, moet zwijgen over fascisme.”

Horkheimers gedachten zijn gebaseerd op het voor de hand liggende: fascisme komt niet voort uit verveling, misschien omdat een paar arbeiders verkeerde gedachten hebben. Het fascisme vereist een klassenmaatschappij waarin de ene klasse de andere onderdrukt, en een crisis die de eerste ertoe aanzet en in staat stelt het onderdrukkingsapparaat te brutaliseren.

Geassocieerd met staat en politiek

Dat veronderstelde valse vlag-linksen herauten van staatspropaganda worden, is geen nieuwe ontwikkeling die in heel Duitsland en andere landen, vooral in het Westen, kan worden waargenomen. De gebeurtenissen en de acteurs in Leipzig op 3 oktober, grotendeels gefilmd door het online portaal Infrarood ( deel 1  en  deel 2 ), bieden een goed inzicht en geven een idee van de reden: financiële en ideologische toe-eigening door staat en staatsgerelateerde instellingen.

De organisator van de zogenaamd “antifascistische” tegendemonstraties was het “Actienetwerk Leipzig vindt plaats”. Op hun  website  blijven de acteurs vaag. Ze werken samen met “talrijke partners uit het maatschappelijk middenveld en antifascistische contexten”, staat daar. Maar die partners zijn niet zomaar iemand, maar bijvoorbeeld politieke partijen als de Groenen, de SPD en Die Linke. Dat blijkt onder meer uit een  artikel  in de Süddeutsche Zeitung van november 2020, waar in de geest van het staatsrepressieapparaat een gezamenlijke inspanning werd geleverd “tegen laterale denkers”.

De vereniging “Bon Courage”  uit Borna in het district Leipzig verzamelt de donaties die het netwerk gebruikt om zijn activiteiten te financieren  . Dit krijgt ook staatssteun en wordt beschouwd als een integraal onderdeel van de gemeentelijke sociale infrastructuur als onderdeel van een “lokaal partnerschap”, inclusief de – zeer lovenswaardige – opvang van vluchtelingen.

De actoren van “Leipzig vindt plaats” en Co. zijn stevig geïntegreerd in staatsinstellingen en -structuren, werken samen met vertegenwoordigers van partijen die momenteel de hoofdrolspelers zijn van oorlog, sancties en verarmingsbeleid op federaal niveau. En ze zijn afhankelijk van donaties en staatssubsidies. Ze zijn niet onafhankelijk, integendeel, en zullen nauwelijks in de spreekwoordelijke hand van hun sponsors bijten.

Fascisme heeft staat en kapitaal nodig

Welnu, het fascisme, waartegen de demonstranten die de Antifa-vlag voeren, zich zogenaamd verzetten, is een regeringsvorm onder het kapitalisme. Historisch en momenteel kan het niet los worden gezien van de staat waarmee de veronderstelde linksen samenwerken.

Integendeel: gesteund door verschillende grote bedrijven, banken of individuele oligarchen hebben fascisten door de geschiedenis heen altijd staatsmacht verworven – of het nu gaat om verkiezingen, samenzwering in regeringskringen of door een militaire putsch. Van dat laatste moet men spreken, als het meest recente voorbeeld, als we terugkijken op de Maidan-protesten in Oekraïne.

De historisch bewezen steun van fascisten die streven naar macht door verschillende kapitaalfacties suggereert dat de Bulgaarse communist Georgi Dimitroff waarschijnlijk dicht bij de waarheid zat met zijn fascismetheorie. Hij definieerde het fascisme nadat de Duitse nazi’s in 1933 de macht grepen als “terroristische dictatuur van de meest reactionaire, chauvinistische en imperialistische elementen van het financiële kapitaal”. Als er sprake is van sociale destabilisatie en de dreiging van verarming tot aan de middenklasse toe, dan lijkt de sociale grond voor het fascisme te zijn geëgaliseerd.

Hypocrisie van democratie en antifascisme

Zich bewust van hun nationale verleden, gedroegen Duitse heersers zich graag als ijzeren strijders tegen neonazi’s. De huidige stoplichtregering bestaande uit de SPD, de Groenen en de FDP gaat verbaal nog een stap verder: ze razen tekeer over hun eigen democratie, onderwerpen alles wat ze zelf als ‘haatzaaien’ beschouwen aan rechts-extremisme en beloven juridisch verzet.

Nu zijn ‘democratie’ en ‘baiting’ uiterst onduidelijke juridische termen. Je kunt een wapenleverende Corona-maatregelenstaat uitspreken die degenen die niet bereid zijn om te vaccineren als democratie aan repressieve maatregelen onderwerpt, net zoals je elke kritiek op de staat als “rechts-extremist” of “nazi” kunt degraderen.

Dit is precies wat de Duitse binnenlandse geheime dienst al doet in haar rapport voor 2021 met de introductie van de nieuwe term: “delegitimisering van de staat die relevant is voor de bescherming van de grondwet”. Met andere woorden, iedereen die op onwelkome wijze kritiek uitoefent op de politiek of de autoriteiten kan als staatsvijand worden vervolgd. Met democratie heeft het niet veel te maken.

De zogenaamd heroïsche strijd van de Duitse staat tegen het fascisme logenstraft zichzelf voortdurend. Iedereen die openlijk prijs stelt op nazi’s die SS-symbolen dragen en een regering in Oekraïne die SS-medewerker Stepan Bandera als democraten eert en hen voorziet van wapens waarvan is aangetoond dat ze in grote hoeveelheden op de burgerbevolking zijn afgevuurd, vooral in de Donbass, is allesbehalve een antifascistisch.

Ook in het verleden heeft de Duitse staat herhaaldelijk gewelddadige, rechts-extremistische, fascistische en racistische structuren in de doofpot gestopt. Men herinnert zich de “moordaanslag op het Oktoberfest in 1980, waarvan de opheldering grotendeels werd verhinderd door politiek en geheime diensten, evenals de NSU, die naar verluidt pas in 2011 werd opgeblazen, waar de zaken ongeveer hetzelfde liepen. Men herinnert zich de weigering van de staat om onderzoek te doen naar de vermeende moorden op Oury Jalloh, Mario Bichtemann en Hans-Jürgen Rose in het politiebureau van Dessau, dat blijkbaar was geïnfiltreerd door rechts-extremistische structuren, om er maar een paar te noemen.

Je zou het misschien als volgt kunnen samenvatten: in tijden van ernstige economische crises hebben kapitalistische en imperialistische regeringen geflirt en geflirt met het fascisme (recentelijk ook met een wat ‘ondiep’ totalitarisme) als een repressieve bovenbouw. Gezien de NAVO-landen onder leiding van de VS en hun steun aan met name de Oekraïense nazi’s, lijkt het logisch dat hun vermeende strijd tegen rechts-extremisme pure hypocrisie is. Het is duidelijk dat het imperialisme de fascisten nodig heeft.

Verstrikt en gecoöpteerd met constante propaganda

De verraderlijke ontwikkeling naar totalitaire regeringsvormen in de zogenaamde ‘schat van democratie’ van het Westen is onmiskenbaar. De digitale revolutie stelt de heersende klasse niet alleen in staat om de bevolking volledig in de gaten te houden, maar ook om deze te manipuleren met een enorm propaganda-apparaat waarin radiostations, krantenuitgevers en socialemediabedrijven stevig zijn geïntegreerd.

Staatspropaganda omvat natuurlijk ook het sprookje van de vermeende strijd van de “good guys” tegen “bad guys”, d.w.z. nazi’s, met voortdurend herhaalde, burgerlijke pseudo-moraal druipende constante verklaringen tegen racisme en andere misantropie.

Om het duidelijk te zeggen: een staat die niet-criminele vluchtelingen graag op huidskleur opsluit in asielgevangenissen, wapens pompt om burgers in alle mogelijke regio’s te doden, honderdduizenden daklozen in de goot laat wegrotten en het levensonderhoud wegneemt het niveau van Hartz IV-ontvangers, bijvoorbeeld, schept op in alle ernst van antifascisme. Je moet eerst zoveel durf opbrengen.

Maar op de een of andere manier is deze staat, met zijn constante propaganda, erin geslaagd om het geloof in het Westen als een vermeende haven van democratie en mensenrechten te verstevigen, zelfs onder een groot aantal zelfverklaarde “linksen” die duidelijk geen basis politiek en historisch onderwijs hebben. Dus schreeuwen ze vandaag – volkomen absurd – tegen de arbeidersklasse onhandig “Nazi’s eruit!” integendeel, zoals op 3 oktober in Leipzig. De verwarring over de politieke kampen is waarschijnlijk enorm, maar ook dat is waarschijnlijk politiek bedoeld.