Indignatie redactie 
De Iraanse autoriteiten (van de regering, de rechterlijke macht en het parlement) wisten heel goed dat hun beslissing om de prijs van benzine te verdrievoudigen zou leiden tot een grote maatschappelijke onvrede en dat mensen waarschijnlijk de straat op zouden gaan om hun oppositie tegen de maatregel te uiten.
Het is vermeldenswaard dat het besluit van de Iraanse regering alleen van invloed was op het type gas dat veel wordt gebruikt in civiele voertuigen, en niet op de algemene brandstofprijs.
ACHTERGROND INFORMATIE:
Volgens een wet die ongeveer 10 jaar geleden door het parlement is aangenomen, moet de Iraanse regering de brandstofprijs berekenen volgens het FOB-verzendpunt van de prijs in de Perzische Golf en mag zij de prijs met ongeveer 25% per jaar verhogen.
Op dat moment besloot de regering van vorige Iraanse president Mahmoud Ahmadi Nejad om deze wet toe te passen naast een andere wet die het Iraanse parlement ongeveer 16 jaar daarvoor aannam (toen Akbar Hashemi Rafsanjani de president van het land was) volgens die wet, de Iraanse de overheid heeft het recht om indien nodig subsidies op basisproducten te verlagen.
Ex-presidenten Hashemi Rafsanjani en Mohammad Khatami (de hervormingsgezinde president die hem volgden) hebben geen bezuinigingen op de overheidssubsidies doorgevoerd omdat ze verwachtten dat de mensen ontevreden zouden zijn en wisten dat ze misschien niet in staat waren om de gevolgen aan te pakken.
Ex-president Mahmoud Ahmadinejad besloot echter de wet toe te passen op voorwaarde dat het geld dat de overheid normaal gesproken aan subsidies zou besteden, gelijkmatig over het Iraanse volk zou worden verdeeld.
Op dat moment kreeg elke Iraanse burger ongeveer $ 50 (45 duizend Iraanse Tuman) per maand, de regering was in staat om de subsidies te verlagen en iedereen was gelukkig.
De rijken maakten zich geen zorgen over de stijging van de prijs van basisproducten, terwijl de $ 50 per persoon acceptabel was voor de midden- en lagere klassen, vooral in plattelandsgebieden waar gezinnen met veel kinderen (normaal ongeveer vijf of zes) vier kregen tot vijfhonderd dollar per maand van de overheid in plaats van te vertrouwen op wat ze op hun boerderijen konden cultiveren.
Terwijl Ahmadinejad aan de macht was, gebruikte de regering de brandstofprijs volgens het FOB-verzendpunt in de Perzische Golf en veranderde de prijs elk jaar indien nodig. Toen president Rouhani werd gekozen, was $ 50 (45 duizend Iraanse Tuman) gelijk aan ongeveer $ 18 vanwege de daling van de valutaprijs. De nieuwe regering bekritiseerde het populistische beleid van de vorige regering en stond erop dat dit geld een last voor de regering is geworden en dat het moet stoppen met betalen voor degenen die het niet nodig hebben. De regering vroeg dat degenen die het geld niet nodig hebben om vrijwillig af te zien van de financiële subsidie van de overheid, maar de meerderheid van het Iraanse volk weigerde dit te doen, omdat ze ervan overtuigd waren dat het hun aandeel in de olie vertegenwoordigde die het land verkoopt , zoals Ahmadinejad vaak had gesuggereerd.
De Iraanse regering begon zware onderhandelingen met de P5 + 1 en met name de VS, dus probeerde ze binnenlandse ontevredenheid te voorkomen – als gevolg hiervan veranderde het de contante subsidies die het gebruikte of de brandstofprijzen niet.
Om de economische situatie stabiel te houden, heeft de Iraanse regering bovendien alle vreemde valuta naar de markt gepompt in de hoop dat Iran na de ondertekening van JCPOA olie zou kunnen gaan verkopen en inkomsten zou hebben om het tekort aan vreemde valuta te dekken.
Natuurlijk genereerde de Iraanse regering ook sterke verwachtingen onder de mensen over wat er zou gebeuren na de ondertekening van de deal, vooral met betrekking tot de economische situatie van het land.
President Rouhani’s administratie slaagde erin de prijzen stabiel te houden, maar het land werd geconfronteerd met een inflatie van ongeveer 30% per jaar, terwijl de banken ongeveer 20% belangen aan de mensen betaalden om hen te overtuigen om hun geld in de banken te houden. . Volgens economen creëerde deze rente geld zonder enige goede economische steun.
Press TV's The Debate – Gasoline price hike in #Iran https://t.co/49XVrYeGD4 via @YouTube
— Press TV 🔻 (@PressTV) November 18, 2019
Nadat president Trump besloot de VS uit de JCPOA te halen, besloot de Iraanse regering om de economie vrij te maken en de prijs in vreemde valuta te laten stijgen naar de prijs die het zou moeten zijn om vele redenen:
- Wanneer de prijs in vreemde valuta stijgt, stijgt de prijs van buitenlandse goederen en is het vermogen van mensen om buitenlandse goederen te kopen lager en moeten er tijdens de sanctieperiode minder goederen worden ingevoerd.
- Het overheidsbudget is gebaseerd op de Iraanse valuta. De salarissen van werknemers en contracten worden getekend in Iraanse valuta, terwijl het inkomen van de overheid in vreemde valuta is, daarom moet de overheid automatisch minder geld uitgeven om haar uitgaven te dekken.
- Iraanse banken werden geconfronteerd met een groot tekort en velen van hen (vooral die welke tot de overheid behoorden) werden geconfronteerd met een faillissement omdat zij de belangen moesten dekken die zij aan het volk moesten betalen. Toen de prijs van vreemde valuta steeg van 3000 tuman per dollar naar ongeveer 20000 tuman per dollar, moesten de banken 1/5 van de activa betalen die mensen in banken hadden.
Deze stap leidde eind 2017 tot sociale onrust in het hele land en de overheid was verplicht haar procedures om prijzen vrij te maken te stoppen.
Een van deze procedures was om de brandstofprijs te verhogen tot de puntprijs van de Perzische Golf en een andere was om de betaling van de financiële subsidie te stoppen.
Volgens statistieken van de overheid werd er door de Iraanse overheid ongeveer $ 6 miljard per maand uitgegeven om de brandstofsubsidie te dekken en de gasprijzen op $ 0,8 per liter te houden.
Vanwege de lage prijs van benzine en corruptie werd ongeveer 30 miljoen liter in eigen land geproduceerd gas naar buurlanden gesmokkeld, waar de prijs ongeveer 2,4 dollar per liter bedroeg.
Rijke mensen die grotere auto’s bezaten of meer van hen gebruikten meer subsidies dan gewone of arme mensen die kleinere auto’s bezaten, ze zelden gebruikten of helemaal geen auto hadden.
Meer dan een jaar eerder begon de Iraanse regering met het herverdelen van brandstofcreditcards die eerder door de regering van Ahmadinejad werden gebruikt, maar dit werd geannuleerd toen Rouhani aantrad. Toen deze kaarten werden uitgedeeld, wist iedereen dat de brandstofprijs zou stijgen, maar niemand wist door hoeveel of wanneer.
Volgens de Iraanse minister van Binnenlandse Zaken, de heer Abdul Reza Rahmani Fazli, was het afgelopen jaar meerdere keren besloten om de brandstofprijs te verhogen, maar de uitvoering werd telkens uitgesteld omdat de regering bang was voor onrust.
Volgens Rahmani Fazli werd de laatste beslissing drie maanden van tevoren genomen, maar op het laatste moment geannuleerd.
Zoals Ayatollah Ali Khamenei (de leider van de Islamitische Republiek) later heeft overgebracht, lijkt het erop dat president Rouhani niet zelf de beslissing wilde nemen en dat de regering de subsidie niet langer kon dekken, dus vroeg hij de leider om hem te steunen. De leider vertelde hem om door te gaan met het besluit en belde een vergadering van de autoriteiten om het plan met deskundigen te bespreken, en beloofde het besluit te ondersteunen.
Hoewel er debatten waren over de uitvoering van het plan, lijkt het erop dat Rouhani besloot om het besluit onmiddellijk uit te voeren en de prijs in één keer te verhogen, ondanks de bezwaren van politici zoals het hoofd van de rechterlijke macht Ayatollah Raisi, die voor een korte stap stemde. .
VERWACHTE ONRUST
Natuurlijk, net als in elk ander land ter wereld, toen de prijs van brandstof steeg, werden de mensen in Iran boos, ondanks het feit dat de uiteindelijke kosten nog steeds lager waren dan in de buurlanden en zelfs minder dan de Perzische Gulf FOB verzendkosten zoals wettelijk vereist.
Politici van andere politieke partijen en parlementsleden waren ook boos over de maatregel.
Er was geen expert nodig om te voorspellen dat het land met onrust zou worden geconfronteerd, maar in tegenstelling tot eerdere situaties gingen de Revolutionaire Garde en de Basij (de Mobilization Resistance Force) niet de straat op om de protesten te onderdrukken: alleen de traditionele politiediensten reageerden.
Sommigen geloofden dat het gedrag van de Revolutionaire Garde en de Basij werd gemotiveerd door het feit dat zij zelf tegen de beslissing waren en niet wilden strijden tegen de bevolking, vooral gezien het feit dat degenen die boos werden over de verhoging van de gasprijzen voornamelijk burgers uit de middenklasse en de lagere klasse die in grote lijnen aanhangers zijn van de islamitische revolutie.
Toen Ayatollah Khamenei officieel zijn steun voor het besluit uitsprak, trok het grootste deel van het parlement zich terug en kondigde de revolutionaire garde ook zijn steun aan voor het besluit in overeenstemming met hun leider. Desalniettemin hebben ze in de meeste gevallen nog steeds afgezien van demonstranten.
HET LAND ISOLEREN
Het internationale internet in Iran werd uitgeschakeld en het binnenlandse intranet werd ingeschakeld terwijl de protesten zich verspreidden. Dit was een grote prestatie voor de Iraanse regering, iets wat ik geloof dat het niet zou hebben kunnen doen zonder de zegen van Amerikaanse sancties, vooral gezien wat Trump heeft gedaan.
“Some disturbers were also aimed at blocking the entrance of imported goods to the country from Bandar Imam Port. We were faced with a rioting wave which sought to abuse the nations' protest against #gasoline price amendments,” @Alirabiei_ir added.
— Government of the Islamic Republic of Iran (@Iran_GOV) November 20, 2019
Jarenlang probeerde de Iraanse regering een binnenlands intranet op te zetten, vooral vanwege de enorme kosten die het moest maken voor de verbinding met het internationale internet die exponentieel was gestegen als gevolg van de sancties van de VS.
Veel banken en bedrijven weigerden om hun servers naar Iran te verplaatsen vanwege technische problemen of om persoonlijke redenen, de belangrijkste onder hen was dat ze in het buitenland zouden zijn en geen controle over de controle hadden, hoewel slechts enkele Iraanse banken verbonden waren met de internationale banken systeem. De regering wilde deze connectie niet verliezen, dus was het zelfs in moeilijke situaties erg moeilijk om te overwegen het internationale internet voor een bepaalde periode te sluiten.
Als gevolg van de sancties die de VS ten aanzien van Iran hebben getroffen, zijn bijna alle verbindingen tussen Iraanse banken en internationale banken verbroken.
Ongeveer zes maanden geleden dreigden de Amerikanen alle communicatie van Iran af te sluiten van de rest van de wereld en sanctiebedrijven die ervoor kiezen met Iran samen te werken. Verschillende grote Amerikaanse en internationale communicatiebedrijven stopten met samenwerken met Iraanse bedrijven, dus veel Iraanse bedrijven waren verplicht hun servers binnen Iran te verplaatsen.
Dit schiep de voorwaarden voor de jonge Iraanse minister van Communicatie, de heer Mohammad Javad Azari Jahromi (die ook een communicatie-expert is en een populaire kandidaat voor het presidentschap) om met succes een binnenlands intranet voor te bereiden.
I'm not the only member of club of sanctioned persons (Based on Trump's fairytales). Before me, Iran ICT startups, Developers, Cancer patients and EB children were there.
I'll continue advocating access to Internet & I won't let US to prohibit Iran development.#EconomicTerrorism— MJ Azari Jahromi (@azarijahromi) November 22, 2019
De Nationale Opperste Raad beval plotseling het ministerie van communicatie het internationale internet af te snijden, terwijl het binnenlandse intranet de behoeften van de overheid dekte: dit was de eerste echte veldtest van het systeem.
Terwijl de Iraniërs toegang hadden tot het intranet in het land, waren de bedrijven en banken die via het internationale internet werkten volledig offline en werd ook de communicatie met andere landen en populaire sociale mediasites verbroken.
Bovendien was het Rooming-systeem ook gesloten, dus zelfs degenen met internationale lijnen konden niet communiceren met mensen in het buitenland.
Iran-Iraq border crossing reportedly closed due to ongoing protests in both countries https://t.co/VQQyG0uXc9 pic.twitter.com/oWdOHZAQeN
— melbourne news (@melbournesnews) November 16, 2019
Sommige van de grenzen van het land, zoals met Irak, waren afgesloten, terwijl de controle over lucht- en watergrenzen werd gehiegeld.
HET UITRIJDEN VAN DE COCKROACHES
Het was duidelijk dat er iets ernstigs aan de hand was, iets dat veel verder ging dan ontevredenheid over de stijgende gasprijzen. President Rouhani heeft een verklaring afgelegd waarin hij beweerde dat de regering camera’s heeft die alles monitoren, een verklaring die sommigen destijds niet helemaal begrepen.
De Revolutionaire Garde bevond zich nog steeds niet op straat, het land was technologisch geïsoleerd en er werd zorgvuldig toezicht gehouden.
Enkele dagen na de toespraak van president Rouhani namen de Revolutionaire Garde en de Basij het plotseling over. Sommige gebieden werden gevechtszones en er vonden straatgevechten plaats, honderden werden gedood of gewond.
Dit ging niet langer over de ontevredenheid van mensen, de revolutionaire garde had gevonden waar ze op wachtten: de kakkerlakken waren van kracht geworden. De reden waarom werd pas daarna bekendgemaakt.
Volgens de Iraanse autoriteiten hebben de Amerikanen en hun bondgenoten zich voorbereid op het creëren van een chaotische situatie in Iran, gemodelleerd naar de huidige onrust in Irak en Libanon.
Volgens hun informatie zijn sommige Iraanse mannen en vrouwen door de Amerikanen en hun bondgenoten meegenomen om te worden opgeleid om een kleurenrevolutie te bewerkstelligen. Hun missie was om te wachten op een moment van onrust en vervolgens proberen het land in totale chaos te duwen. Naar schatting zijn ongeveer 2500 mensen aangenomen voor deze training en zijn enorme hoeveelheden contant geld en wapens Iran binnengesmokkeld om hen hierbij te helpen.
Volgens de informatie ontvingen de Iraniërs een paar maanden voor het incident bericht van Turkse autoriteiten om hen te informeren dat sommige Iraanse burgers verdachte bewegingen maakten en dat ze banden hadden met Amerikanen en Saoedi’s in Turkije.
https://twitter.com/Politicoscope/status/1199692170216779777
Tegelijkertijd werd de manager van Amadnews, Rouh Allah Zam, gearresteerd door Iraanse inlichtingendiensten in het buitenland: hij was een sleutelfiguur met betrekking tot buitenlandse dienstenprojecten in Iran. Hij onthulde veel informatie over twee projecten die bekend staan als het “Spider-project” dat wordt uitgevoerd door Saoedi-Arabië en “Namroud” dat werd geïnitieerd door Israël.
Het Spider-project omvatte duizenden leden van Mojahedin-e Khalgh, andere oppositiegroepen en aanhangers van de Saoedische monarchie, trainden hen om sociale media-aanvallen tegen de Iraanse regering uit te voeren en mensen aan te moedigen om naar de straat te gaan. Het Namroud-project was voornamelijk gebaseerd op de 2500 mensen die in het land waren opgeleid. Hun missie was om politiediensten en demonstranten aan te vallen met behulp van de wapens die aan hen waren verstrekt, en vervolgens te beweren dat de politie mensen neerschoot en doodde. Ze kregen ook de opdracht om enkele politiedepots aan te vallen en de wapens te stelen, en vervolgens te beweren dat mensen een revolutie waren begonnen zich tegen de politie te bewapenen.
Het lijkt erop dat de camera’s waar president Rouhani het over had, waren opgezet om deze kakkerlakken te zien verdwijnen. Omdat het internationale internet was uitgeschakeld, waren ze niet in staat om met elkaar te communiceren en werden ze gedwongen om te gaan met een plan B, waarvan de details werden onthuld door Rouh Allah Zam.
#RouhollahZam, the head of notorious website #AmadNews, who was protected by western intelligence was arrested in Iraq few days ago.
Zam lived in #Paris, whose arrest is considered a blow to foreign #IntelligenceServices including French, US and Israel#GameChanger pic.twitter.com/YjwrB7GutG— Nader Talebzadeh (@TalebzadeNader) November 1, 2019
Plan B was in wezen dat elke groep zou vertrouwen op 10 tot 25 leden om hun werk alleen in verschillende gebieden te beginnen om chaos te creëren.
Het Namroud-plan mislukte en in minder dan twee weken kon de regering de controle terugwinnen. Iraans leiderschap en de Iraanse president hebben de overwinning kunnen behalen op deze buitenlandse complotten en hun daders.
WAT NU
De reden voor de aanvankelijke onrust moet niet worden genegeerd: het Iraanse volk was ontevreden over de economische situatie. Het is echter belangrijk op te merken dat hoewel het Iraanse volk de straat op ging om hun woede te uiten, toen sommigen probeerden de protesten om te zetten in een beweging om de regering neer te halen, het volk weigerde en verliet de straten.
Dit betekent dat ondanks hun economische ontevredenheid de mensen erkennen dat de situatie hen wordt opgedrongen door de VS, die van plan zijn Iran in een ander Libië te veranderen, of erger.
Dit is waarschijnlijk de belangrijkste reden dat mensen hun acties op straat stopzetten: dingen zijn dramatisch gekalmeerd in het land.
Het land zal in minder dan drie maanden parlementsverkiezingen houden. Veel politici zullen proberen de situatie te gebruiken om de regering en de economische situatie aan te vallen om stemmen te krijgen.
Iranians hold rallies across the capital to support establishment as riots contained – #Iran https://t.co/BHFEeNYE1m
— Press TV 🔻 (@PressTV) November 25, 2019
DE RESULTATEN EN TOEKOMSTIGE ONDERHANDELINGEN
Hoewel sommigen geloven dat deze incidenten de VS het excuus zullen geven dat het nodig heeft om te bewijzen dat het het Iraanse volk via sancties en druk tegen hun regering kan duwen, toont het gedrag van Iraanse mensen aan dat ze voor zichzelf zullen blijven kiezen en hun eigen eisen stellen en grenzen.
De Amerikanen moeten niet geloven dat ze de overhand hebben gekregen: hun plan is mislukt.
Er is echte ontevredenheid in Iran, maar de mensen geloven dat veiligheid en stabiliteit veel belangrijker zijn. De Iraanse regering is nu op hun gemak: het was in staat om de prijs van benzine te verdrievoudigen en de gevolgen effectief aan te pakken.
Bovendien kan Iran nu gestage stappen ondernemen met betrekking tot regionale kwesties. Nu Teheran deze samenzweringen heeft verijdeld, zal het land zijn eigen tegenmaatregelen kunnen nemen tegen de VS en hun bondgenoten, namelijk in Irak en Libanon.
