QR-code Het merk van totalitarisme

De Chinezen komen in opstand tegen een systeem en zijn instrument van heerschappij. Tegen de digitale branding die de kudde behapbaar maakt. Runderen dragen het meestal op hun billen, homo sapiens op hun smartphones. Al in de in 1949 door de Amerikaanse uitvinders Norman Woodland en Bernard Silver ontwikkelde voorganger – de streepjescode (streepjescode) – zagen niet weinig mensen het “ merkteken van het beest ”, een symbool van die duistere, eindtijdmacht waar alle inwoners van de aarde had die van hen tegen het einde der tijden, probeert wilskracht op te leggen, gedreven door kwade machten.

Mystiek geladen complottheorieën hebben het onderwerp altijd omringd. Zelfs als het relatief gemakkelijk te begrijpen is dat de nummerreeks “666”, die belangrijk is in het occultisme, geen deel kan uitmaken van elk streepjescodelabel, zoals vaak wordt verondersteld. Het gerucht blijft echter bestaan. Zelfs persbureau Reuters melddein 2007 over hoe honderden goddelijke mensen in Rusland nieuwe identiteitskaarten weigerden omdat ze zogenaamd satanische cijfers bevatten. 

Maar zelfs zonder in de mystiek, de numerologie en de occulte sferen door te dringen, leert een nadere blik op de opto-elektronische registratiemachinerie van onze tijd dat de daarmee gepaard gaande verhoging van de efficiëntie, die verhoging van het gemak wel degelijk zijn prijs heeft. Ook al beloven vermeende innovaties zoals de QR-factuur , die al standaard is in de Zwitserse financiële sector, in eerste instantie vereenvoudiging.

De QR-code is in 1994 ontwikkeld door het Japanse bedrijf Denso , een spin-off van de Toyota-groep die sinds 1949 zelfstandig opereert. De maximale informatie-inhoud van zo’n snelle responscode is 23.648 bits. Dit komt overeen met 7.089 decimale cijfers, 4.296 alfanumerieke tekens of 1.817 Chinese tekens. Daarnaast hebben de cryptische codes een hoge fouttolerantie. Dat betekent dat scanners ze nog steeds kunnen lezen, zelfs als tot 30 procent van de informatie verdwenen is. 

Dit maakt de QR-code de perfecte basis voor digitale identificatiesystemen (eID) en portemonnees. Niet voor niets zijn projecten als ID2020 gebaseerddoor GAVI, Microsoft, Bill Gates en de Rockefeller Foundation ofwel The Commons Project opgericht in 2019 door het World Economic Forum (WEF) met geld van de Rockefeller Foundation over deze ontwikkeling.

Het gebruik van de QR-code is licentievrij en gratis. De specificaties zijn openbaar gemaakt door Denso en worden sindsdien beheerd door de “International Organization for Standardization” ( ISO ), die in 1946 in Londen werd opgericht en sinds 1949 in Genève/Zwitserland is gevestigd . De ISO is een opvolger van de ISA (International Federation of the National Standardizing Associations), die in 1926 werd opgericht en tot 1942 bestond en verantwoordelijk was voor de internationale standaardisatie van niet-elektronische technologieën.

Nog eerder, in 1904 , werd in St. Louis/VS de eerste steen gelegd voor de “International Electrotechnical Commission” ( IEC ), die sinds 1948 ook in Genève is gevestigd en werkt aan wereldwijde synergieën tussen elektronica en elektrotechniek. Sinds het begin van de 20e eeuw zijn internationale normalisatie-inspanningen gelanceerd, georganiseerd en voornamelijk gefinancierd door de grootschalige industrie. Namen als Siemens, Standard Oil (Rockefeller), JP Morgan of Harvard University komen herhaaldelijk voor in de relevante documenten.

Een werkdocument uit januari 2007 van de MIT Sloan School of Management over de oprichting van de ISO stelt:

“Hoewel het onopvallend is, is het stellen van normen sinds het begin het belangrijkste en het enige van de globalisering van het industriële kapitalisme geweest, om ervoor te zorgen dat alles wat moet passen, in elkaar past. Van product tot product, van filiaal tot filiaal en van land tot land. (…) In de afgelopen twee decennia zijn vrijwillige standaardisatieprocessen, uitgevonden rond de eeuwwisseling door ingenieurs die werkzaam zijn in nationale en internationale technische organen, steeds vaker toegepast op gebieden die weinig te maken hebben met de assemblage van een mechanisch onderdeel bijvoorbeeld over werkprocessen (ISO 9000), milieuvervuiling (ISO 14.000) en mensenrechten (SA 8000, ISO 26000). Dit snelgroeiende toepassingsgebied, plus de hoge zichtbaarheid van standaarden in netwerkgebieden zoals telecommunicatie,

Het gaat over “de wereld meten”, maar levert minder plezierige momenten op dan het lezen van de gelijknamige roman van Daniel Kehlmann. Omdat, zoals de frequente reiziger in het dagelijks leven gemakkelijk kan zien, een eeuw van standaardisatie, standaardisatie en harmonisatie er niet toe heeft geleid dat overal ter wereld dezelfde stopcontacten worden gevonden – dat zou praktisch zijn, zonder twijfel. Vooral internationale groepsstructuren, betalingssystemen, interbancaire processen, transportroutes, geheime diensten, het leger en dataverzamelpunten zijn aan elkaar gegroeid.

Hoe onopvallend en bureaucratisch de taken van niet-gouvernementele organisaties zoals ISA, ISO of IEC ook mogen lijken, hun inspanningen en resultaten zijn fundamenteel voor een supranationale technocratie.

Er moet ook worden opgemerkt dat de standaardisering van de wereld – zoals zoveel globaliseringsprocessen – zijn oorsprong vond in het Verenigd Koninkrijk aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw. In kringen van Angelsaksische high finance rond Cecil Rhodes , Alfred Milner , Montagu Norman , de Bank of England, de Fabian Society of de Engelse koninklijke familie, die allemaal een wereldregering onder Britse auspiciën toverden, een wederopstanding van het “Empire “, zoals talloze originele documenten uit deze periode om mee te nemen.

Tegenwoordig heeft de globalisering van de oligarchie van het bankwezen en het bedrijfsleven een niveau bereikt dat de natiestaat de facto achterhaald maakt. Het netwerk van “global governance” leidt internationale overeenkomsten, verweven partnerschappen en transatlantische regels die elke democratische invloed ontgaan. De volgende fase op weg naar een Orwelliaanse toezichtstaat is waarschijnlijk de introductie van digitale centralebankvaluta’s.

En ook hiervoor zijn – naast disruptie, waardoor de verandering woekerachtig lijkt zonder alternatief – standaardisatieprocessen vereist. Hoofdzakelijk voor de omrekening van nationale valuta in internationale betalingen en interbancaire zaken.

Dat blijkt uit de proefprojecten van de Bank voor Internationale Betalingen ( BIS), de in Bazel gevestigde centrale bank der centrale banken, die na de Eerste Wereldoorlog aanvankelijk fungeerde als herstelbank en Duitse lijfrenten uitdeelde aan de verschillende schuldeisers. Tegenwoordig is de BIS een particuliere onderneming in extraterritoriaal gebied waarvan de werknemers diplomatieke onschendbaarheid genieten. 

De BIS is mede opgericht door Hjalmar Schacht, een voormalig NSDAP-lid, president van de Reichsbank en Reichsminister van Economische Zaken onder Hitler. Ondanks zijn blootgestelde positie in het Derde Rijk kwam Schacht er verrassend licht vanaf bij de processen van Neurenberg en richtte hij al in 1953 de Duitse buitenlandse handelsbank Schacht und Co. op. Daarna werkte hij succesvol internationaal als financieel adviseur en publiceerde hij boeken.

In de jaren zestig werd hij lid van de extreemrechtse Society for Free Journalism . En nog in 1967 gaf Schacht een economische beleidspresentatie op de partijconferentie van de nationalistische Actiegroep van Onafhankelijke Duitsers (AUD), een wilde ontmoetingsplaats voor nationalisten, van wie sommigen zich distantieerden van het naziregime, en ex-nazi’s zoals als voormalig Reichsleiter van de Hitlerjugend, Wolf Schenke. Schacht stierf in 1970 in München. 

Zijn dochter, Cordula Schacht, is nog steeds de officiële bewindvoerder van het landgoed van Joseph Goebbels. En de AUD fuseerde later met de Groenen – wat past bij de achtergrond van Baldur Springmann , de oprichter van de Groenen die stierf in 2003 en een NSDAP, SA, SS-lid en “onwankelbaar nazi” was zoals hijHamburger Abendblatt in een artikel uit april 2020.

Blijkbaar zijn extremistische ideologieën altijd een kernelement geweest van het power-groene “DNA” – ongeacht uit welk politiek spectrum ze komen. Misschien om deze reden hebben postmoderne partijfunctionarissen geen scrupules over het implementeren van een nieuw totalitair bestuursmodel en het herscheppen van de Culturele Revolutie. Dat zou verklaren waarom de rood-groene federale regering zich gedraagt ​​als een gewillige vazal van het digitaal-financiële complex, van de NAVO-hegemonie en globalistische filantropie , en waarom ‘het beste Duitsland aller tijden’ ontaardt in het Europese beeld van China.

“Het is mogelijk om individuele samenlevingen gedurende een bepaalde periode te controleren en te disciplineren, maar niet de hele wereld de hele tijd” (Rapport: Scenario’s voor de toekomst van technologie en internationale ontwikkeling, Rockefeller Foundation 2010, Lock Step, pagina 20).

9/11 vormde de rechtvaardiging voor het uitbreiden van de surveillancestaat. De financiële crisis van 2008 droeg uiteindelijk de nu hopeloos overladen natiestaten over aan het supranationale bankenkartel. De moedwillig versterkte pandemie gaf aanleiding om de strijd tegen het terrorisme uit te breiden tot een bioveiligheidsdoctrine en uiteindelijk de autonomie van het individu te ondermijnen.

En ofwel oorlog, financiële crash of de door het World Economic Forum (WEF) beloofde cyberpandemie zal als argument moeten dienen voor de introductie van de nieuwe digitale munteenheid . Het afhankelijkheidscreërende burgergeld – als voorbode van de paternalistische collectieve staat – wordt al voorbereid.

En ook in de VS wordt koortsachtig gewerkt aan het laatste instrument van bestuurlijke repressie, de digitale dollar. Op 15 november 2022 maakte het Innovation Center van de New Yorkse Federal Reserve Bank bekend dat het een twaalf weken durende testrun voor CBDC zou starten samen met de belangrijkste grote banken en financiële instellingen van het land: Citi, HSBC, SWIFT, Mastercard , Wells Fargo et cetera . Edward Snowden, de klokkenluider van de NSA/CIA, reageerde kort en bondig op het rapport op Twitter met de woorden: “Het begint.”

Het is waarschijnlijk toeval dat het spectaculaire faillissement van het cryptoplatform FTX, een Ponzi-plan vermomd als DeFi (Decentralized Finance) en investeringsmaatschappij, dat het vertrouwen in de niet-gereguleerde cryptomarkt permanent zal uithollen , precies in deze periode valt – en zet de overheidsproject voor digitaal geld, dat beveiligingsbeloften waarmaakt, in een beter daglicht te stellen. 

Omdat met het oog op de FTX-zwendel die verbazingwekkend stipt begon met het presidentschap van Joe Biden, de oproepen aanzwellen na meer regulering van de cryptomarkt in het Amerikaanse Congres natuurlijk direct merkbaar. Zo wint de digitale dollar aan sympathie onder de bevolking, al heeft hij alleen maar nadelen voor gewone mensen. Probleem – Reactie – Oplossing. Hegeliaanse dialectiek. Eenvoudig en effectief in termen van social engineering.

Helaas zijn valuta’s van centrale banken als bitcoin: bijna niemand heeft naar de details gekeken. De meeste anti-regeringsgeesten associëren CBDC’s (Central Bank Digital Currencies) met iets negatiefs, omdat ze worden uitgegeven en beheerd door centrale banken – Bitcoin en andere cryptocurrencies daarentegen worden beschouwd als gedecentraliseerde, hippe en centrale instrumenten van het libertarisme. Niet eens in de buurt.

Ten eerste zijn Bitcoin en Co noch anoniem, noch veilig , noch de belichaming van decentralisatie, maar eerder een PSYOP (psychologische operatie) ; ten tweede bestaan ​​er tientallen verschillende vormen van centralebankvaluta’s. En ze leiden niet allemaal direct tot de financiële gebondenheid die uiteindelijk te verwachten is. Zo werkt het Amerikaanse bedrijf Ripple, dat de populaire cryptocurrency XRP ontwikkelde en lanceerde, samen met de Europese Centrale Bank om de digitale euro te pushen. Tegelijkertijd ontwikkelt het een platformonafhankelijke ” PayID “. Technocratie dus met een stoer blockchain start-up imago.

Aan de andere kant zijn er zeker CBDC-concepten die praktische benaderingen nastreven en anonieme peer-to-peer-betalingen mogelijk maken, d.w.z. de directe overdracht van waarde tussen twee niet-commerciële marktdeelnemers. Bovendien bestaat er in de bankensector geen consensus over de vraag of digitale centralebankvaluta’s moeten worden ingevoerd of niet – omdat commerciële en particuliere banken hun kernactiviteiten bedreigd zien worden door de monetaire paradigmaverschuiving en vrezen dat ze in het niet zullen verdwijnen.

Je moet dus dieper in de materie duiken om de situatie goed te kunnen inschatten, je moet het verschil begrijpen tussen “ groothandel CBDC ” en “ retail CBDC ”. Precisie is elementair voor de publieke discussie over het onderwerp complex. Want als kritische kringen alleen maar klakkeloos spreken voor die ene “kwaadaardige centralebankvaluta die ons allemaal tot slaaf zal maken”, zal dat op de lange termijn niet in hun voordeel zijn.

Als er als eerste stap een minder totalitaire digitale valuta wordt geïntroduceerd dan voorspeld, zal dit de goedbedoelende vermaners onnodig afstraffen met leugens. Ook al hebben ze uiteindelijk gelijk: als de mensheid niet vreedzaam terugvecht, leidt de huidige koers tot een digitale goelag.

In Australië kregen critici van de coronamaatregelen al in oktober 2021 bezoek van de lokale politie toen ze reclame maakten voor antiregeringsdemonstraties op Facebook – wat simpelweg betekent dat je de Facebook-evenementen ‘deelt’, geen wilde actie. Kort na de noodlottige klik stonden de agenten op de stoep met een papieren uitdraai van de bewuste post en brachten menig delinquent voor verhoor naar het politiebureau.

In Canada bevroor de regering in februari 2022 de bankrekeningen of nam de vrachtwagens in beslag van duizenden demonstranten, waaronder vrachtwagenchauffeurs, die een vreedzaam standpunt innamen tegen COVID-19-maatregelen. Deze dieprode lijn van staatsmisbruik is nu ook overschreden door de nieuwe Braziliaanse regering , waar mensen die publiekelijk de wettigheid van de afzetting van voormalig president Jair Bolsonaro in twijfel trokken, op staande voet de toegang tot hun bankrekeningen werd ontzegd.

Tot nu toe hebben “enige” non-conformisten hun Twitter-, Facebook- of YouTube-accounts, PayPal- of bankrekeningen laten blokkeren. Op een gegeven moment zullen deze processen echter elke burger raken. Zelfs die goedgelovige mensen die zich gretig rond de vlag verzamelen, afhankelijk van de windrichting. Uiterlijk als het niet meer alleen om Corona gaat, maar om de individuele CO₂-footprint, beseffen ze dat vrijheid nooit gegund is, maar altijd bevochten moet worden.

In het licht van de hier beschreven omstandigheden is het meer dan zorgwekkend dat de staatshoofden en regeringsleiders van de G20 onlangs hun voornemen hebben aangekondigd om digitale gezondheidspaspoorten een voorwaarde te maken voor internationale reizen in de toekomst. Naar een uniforme, wereldwijde standaard.

In de Bali-verklaring van de G20-conferentie van 15 en 16 november 2022 wordt deze aantasting van de grondrechten van de bevolking eufemistisch in de markt gezet onder het nobele doel van “safe global mobility”. De Indonesische minister van Volksgezondheid, Budi Gunadi Sadikin, legt uit wat er precies wordt bedoeld met de feel-good zinnen:

“Laten we een door de WHO erkend digitaal gezondheidscertificaat invoeren. Zodra ze volledig zijn gevaccineerd of getest, kunnen ze reizen. (…) We zullen dit op de volgende Wereldgezondheidsvergadering in Genève voorstellen als een hervorming van de internationale gezondheidsregelgeving.”

Er is niet veel fantasie voor nodig om je voor te stellen hoe snel een wereldwijd gestandaardiseerd gezondheidspaspoort een handige smartphone-app kan worden, die ook de elektronische identiteitskaart bevat en is gekoppeld aan sociale media-accounts en de eigen centrale bankrekening van het CBDC. Er is zelfs nog minder verbeeldingskracht voor nodig om je voor te stellen hoeveel directe invloed de beheerders van deze geïntegreerde applicaties zullen hebben op de levens van individuen – en hoe meedogenloos ze die controle uitoefenen om hun eigen macht te behouden.

Zo wordt de onopvallende QR-code ongemerkt een ticket richting totalitarisme. Naar het ticket naar het algoritmische getto van de dappere nieuwe wereldorde van morgen.

Hoe grotesk dit overal is, blijkt uit een gebeurtenis op 16 november 2022, die niet zonder enige ironie is. Op die dag deed een video van de World Government Summit van dit jaar de ronde op internet. Of beter gezegd: de reactie van het videoplatform YouTube op het betreffende fragment. Want hoewel de top van de wereldregering, die sinds 2013 regelmatig in Dubai plaatsvindt, een echt evenement is en een officiële website en een gedetailleerd Wikipedia -artikel heeft, bevatte YouTube een officiële, onvervalste opname van de paneldiscussie over het onderwerp “Zijn zijn we klaar voor een nieuwe wereldorde?” met zowel automatische als censuurreferentie:

“De Nieuwe Wereld Orde is een complottheorie die een in het geheim opkomende, totalitaire wereldregering poneert.”