Indignatie redactie 
‘We have met the enemy, and he is us‘.
De quote is ontleend aan het werk van Walt Kelly, die middels de door hem geschapen ‘Pogo‘ de strijd aanbond met de anti-liberale, anti-humanistische, en anti-sociale krachten in de Verenigde Staten tijdens het ‘McCarthy-tijdperk‘, zonder het communisme als tegenmacht in de armen te vliegen.
Door mij niet radicaal uit te spreken tégen een ‘Lockdown‘ (quarantaine) heb ik een deel van mijn lezers vermoedelijk van mij vervreemd. En een ander deel neemt het mij vermoedelijk kwalijk dat ik daarin zelfs zo ver ga dat ik een lans breek voor de ‘Chinese variant‘. Dat is geen populair standpunt in het ‘Vrije Westen‘, en al helemáál onbegrijpelijk waar ik stel een ‘libertair‘ te zijn.
Nou is een ‘libertair‘ geen ‘nihilist‘. De stroming die zich in de Verenigde Staten tooit met dat predicaat, in de achter ons liggende decennia gefinancierd door de Koch-miljardairs, verkondigen de zegeningen van het ‘roof-kapitalisme‘. Zoals de vele slippendragers van ‘Yukos‘ en andere neo-feodale, anti-sociale lieden die door de ‘Chicago-Boys‘ rijk gemaakt werden als ‘eigenaren‘ van alles van waarde in Rusland, na de val van het communisme. Dat zijn geen ‘libertairen‘, maar ‘nihilisten‘. Immorele, anti-sociale roofdieren zonder begin van een geweten. De ‘vrijheid‘ predikend die hen het recht zou geven anderen uit te benen ten bate van hun eigen winst en bezit, en het recht om het willoze volk naar hun hand te zetten via ‘investeringen‘ in privaatrechtelijke ondernemingen die de grootschalige manipulatie van de ‘volkswil‘ tot doel hebben. En als ‘Politico‘ de nauwe samenwerking van Soros ‘de Democraat‘, en Koch ‘de Republikein‘ wil afschilderen als een inspanning gericht op het stoppen van de ‘Eindeloze Oorlogen‘, dan moet u het mij maar vergeven, maar dan vind ik dat het toppunt van cynisme.
De ‘libertair‘ kent geen eenduidige verbindende doctrine, maar wordt gekenmerkt door het besef dat hij of zij moet strijden tegen de ‘fascist‘ in zijn of haar eigen hoofd. De scepsis over nut en noodzaak van ‘leiderschap‘ kan makkelijk ontsporen en verworden tot defaitisme als het morele kompas in zijn geheel wordt afgezworen als verdacht sentiment. Er is geen kant-en-klaar recept dat ons vertelt op welk moment we in anderen onze ‘meerdere‘ moeten erkennen. Maar eenieder die niet zwakbegaafd is, of in verwarring gebracht door propaganda, beseft dat we niet op elk gebied expert zijn, en op enig moment ook moeten accepteren dat bepaalde kwaden die ons bedreigen slechts effectief bestreden kunnen worden door collectief op te treden.
Interessant is dan te constateren dat ‘libertairen‘ al direct beseffen dat ze het onmogelijk in ieder opzicht eens kunnen zijn met mensen die bereid zijn met hen tegen dat geïdentificeerde kwaad op te trekken, en dat het belangrijk is te voorkomen dat je je mee laat zeulen op een avontuur zonder einde. Vanuit die kijk op dreigend gevaar heb ik hier op mijn blog steeds betoogd dat de ‘War on Terror‘ een valstrik was. Het is niet de bestrijding van terroristen die mij tegen de borst stuit, maar het gegeven dat terreur een militaire strategie is. En je kunt geen oorlog voeren tegen een strategie. Alleen tegen concrete individuen en organisaties.
Daarom is mijn standpunt aangaande ‘Covid‘ ook dat er slechts twee mogelijke keuzes zijn. Je bindt de strijd aan tegen dat virus, met als vast omlijnd doel het ‘uitstampen‘ van dat virus. Of je laat het begaan. Maar naar het zich laat aanzien wordt dit weer de volgende ‘Eindeloze Oorlog‘ in ons deel van de wereld. Waarom?
Het antwoord op die vraag is helemaal niet simpel. Als je even rustig gaat zitten, en je ‘grijze massa‘ aan het werk zet, garandeer ik u dat iedereen het ‘roofkapitalisme‘, de neofeodale samenleving, afwijst. Op een handjevol lieden na die al een riante voorsprong hebben opgebouwd. Maar zelfs in die kringen zal een meerderheid beseffen dat het geen plezierig leven is als je ‘24/7‘ bang moet zijn voor een mes in je rug. Los nog van de notie dat rijkdom in een dystopische ‘vuilnisbelt‘ nou niet direct herkenbaar is als het toppunt van geluk, behalve voor de ‘nihilist‘. De masochistische, op zelfvernietiging en destructie ‘kickende‘ perverse geest die ergens onderaan de ‘voedselketen‘ bungelt, volledig beheerst door zijn of haar perverse lusten. Zonder hoop, en dus een hopeloos geval.
Toch zien we in de praktijk dat de aanhang van die perfide hang naar slavernij ook onder de slaven, die niks te verwachten hebben van dat intellectuele ‘afvoerputje‘, groot is. Ieder van ons is er als de kippen bij om anderen aan te wijzen die maken dat we naar de ‘verdommenis‘ gaan. Maar we tellen onszelf niet mee. Want wij hebben goede bedoelingen. En in de leiders die we adoreren schuilt ook geen greintje kwaad. Als ze rijk zijn, is dat logisch. En als iemand hen bekritiseert, is dat simpelweg een blijk van afgunst. Tenzij we zelf zo onze verdenkingen hebben. Maar dat hele systeem is corrupt. Mentaal, intellectueel corrupt, en verschrikkelijk kwetsbaar. Wij zijn onze ergste vijand. Het is een debiliterende aandoening die ‘consumptiegedreven‘ is, in de breedste zin van het woord. Waarmee ik beweer dat het niet alleen een aandoening is die herkenbaar is in mensen die hechten aan materiële zaken, maar net zo goed zichtbaar is in mensen die een ascetisch leven voorstaan. Het product dat ze willen bezitten is anders, maar nog steeds een product. Iets waar je goede sier mee kunt maken. Elke keuze binnen dat raamwerk is een reflex, en niet de uitkomst van een denkproces. Geen ‘enerzijds/anderzijds‘. Geen spoor van twijfel. Geen afweging van voor en tegen.
Leiderschap, voor de ‘libertair‘, vloeit voort uit dat wat we als regel ‘wijsheid‘ noemen. Die ongrijpbare kwalificatie van kennis, capaciteiten, nut en noodzaak, gekoppeld aan zelfkennis. Je wilt geen ‘man‘, of ‘vrouw‘, of iemand uit een erkende ‘minderheid‘, of een ‘succesvolle graaier‘, of iemand die is boven komen drijven door te likken naar boven, en te trappen naar onderen. Niet iemand die een spoor van vernielingen en lijken heeft getrokken op weg naar de ‘top‘. Je wilt iemand die de ‘missie‘ kent, de opdracht aanvaardt, is toegewijd aan die opdracht, en zijn of haar hand niet overspeelt. Die man of vrouw hoeft niet populair te zijn, maar waardering van de bevolking is ook geen argument om hem of haar te wantrouwen, als die waardering volgt op prestaties.
Samengevat betekent het dat mijn vrijheid mij dierbaar is. Zo dierbaar zelfs, dat ik er niet voor terugschrik die vrijheid te verdedigen tegen de aanvallen van ‘nihilisten‘ die van hun eigen individuele vrijheid een fetisj hebben gemaakt. Zonder mij aan te sluiten bij de ‘makke schapen‘ die zonder ergens over na te denken de gekozen of aangestelde ‘Leider‘ volgen, ook al leidt hij hen nog dieper het moeras in, en naar de volgende ‘Eindeloze Oorlog’. Dat is in ons ‘Vrije Westen‘ een onmogelijke positie, maar wel de enige die ik met mijn ‘libertaire‘ kijk op mens en maatschappij kan verdedigen.
Quarantaine is een eeuwenoude, volstrekt rationele methode om de mens, de samenleving en de welvaart brengende economie te beschermen tegen virussen. Een hele weelde aan hygiënische directieven, die we vervolgens gedachteloos overboord hebben gezet als ‘vrijheid-beperkende‘ voorschriften, vinden we op dit moment opnieuw uit. Handen wassen. Geen handen schudden. Mondkapjes. Afstand houden. Terwijl anderen, zonder er verder ook maar een seconde over na te willen denken, met hun vuist op tafel slaan omdat hun individuele vrijheid geweld wordt aangedaan. Zelf zie ik in dat quarantaine, en andere voorschriften, levens kunnen redden, mits consequent doorgevoerd. Wat betekent dat niemand zich er aan mag onttrekken (in de openbare ruimte), anders werkt het niet. Elke techniek die daarbij ingezet kan worden om mensen te testen, en de groep als geheel te surveilleren, is een inbreuk op onze individuele vrijheid. Maar wat het zwaarst is, moet het zwaarst wegen.
Betekent dat ‘dus‘ dat wanneer je dat standpunt inneemt, je voor de ‘surveillance state‘ bent? Allerminst! Sterker nog, wie half werk bepleit opent de deur naar zo’n ‘surveillance state‘, omdat onduidelijk is wat het doel precies is. Het oogt als ‘respectvol‘ door een hele hoop geleuter over de privacy, maar het is een glijdende schaal. Een ‘Eindeloze Oorlog’. Kostbaar. Uitgedrukt in mensenlevens, en vernietigd kapitaal. Een ‘Koe‘ die wordt ‘uitgemolken‘, zoals de ‘War on Drugs‘, de ‘War on Terror‘, en nu de ‘War on Covid‘. Hoe iemand dat kan verwelkomen als een victorie voor de vrijheid, is mij een eeuwigdurend raadsel.
