Omdat ze de vermeende zelfmoord van 17-jarigen zag als een gelegenheid om cybermobbing, dubbele normen en de strikte morele code van moslims te bespreken, zou een Duitse opvoeder € 5.000 boete moeten betalen voor “smaad”.
Een 17-jarig meisje van islamitisch geloof wordt overspoeld en vermoord door een forenzentrein in Herford: zelfmoord. In de strijd om de vraag waarom, bespreekt een leraar uit de Oost-Westfaalse stad cyberpesten met haar studenten en de sociale druk die op jonge vrouwen in islamitische gemeenschappen drukt. Te veel van de kritiek op de islam voor de ouders van het meisje: ze voelen zich gekwetst in hun eer, zei de opvoeder vanwege “smaad”. De rechtbank van Herford veroordeelde de vrouw nu tot een boete van 5.000 euro.
Hoewel de lerares (59) de zaak slechts als een voorbeeld van het onderwerp van haar onderwijs aan de Gesamtschule Friedenstal heeft aangevoerd en noch de naam van het meisje noch die van het gezin heeft genoemd, zal de les zulke drastische gevolgen voor haar hebben tot haar oppositieprocedure in december. Verlichting over de islam met zijn beperkende morele code, die in strijd is met de bereidheid van veel moslims om te integreren in de westerse waardengemeenschap, willen behoren, is verboden. Geboren in de Turks-moslim Umma, leidde de 17-jarige blijkbaar een leven zoals haar klasgenoten van dezelfde leeftijd, cultiveerde vriendschappen en woonde feesten bij.
Het oudejaarsfeest 2018/19 was om haar het lot te bezorgen, dat op 13 januari eindigde in haar zelfmoord. Op verschillende scholen, in het netwerk en ook in de moslimgemeenschap, hebben compromissen met foto’s van haar vanaf die nacht de ronde gemaakt en vervolgens kwaadaardigheid, beledigingen en beledigingen zoals “slet”, “hoer”, eer “en” schaamte “- Cybermobbing – hebben getriggerd , Zelfs de lokale DITIB-moskee kreeg lucht van de zaak en verduidelijkte de tot nu toe nietsvermoedende ouders van het meisje uren voor zijn zelfmoord. Ironisch genoeg heeft de Herford-moskee, die in april 2018 de krantenkoppen had gehaald, omdat ze kleine kinderen daar in een “toneelstuk” in militaire kleding marcheerde, moraliserend gespeeld op …
De lerares, die volgens de Westfalen-Blatt “al lang betrokken was bij tal van initiatieven – waaronder tegen extreemrechts en voor vrouwen en mensenrechten” – had in haar Facebook-inzending van 25 januari naast de inhoud van het werkblad voor haar lessen Over het onderwerp cyberpesten en de strikte ethische code in veel islamitische immigrantenfamilies gespeculeerd ook over de DITIB-moskee, die zoveel druk op het gezin van 17-jarigen had kunnen uitoefenen dat het meisje geen andere uitweg heeft gezien dan zelfmoord.
Zijn ouders, die niet zo bekend stonden als orthodox, probeerden vervolgens de zaak tegen de leraar: ze bemoeiden zich ongepast met het gezinsleven van de student, exploiteerden het tragische lot van haar dochter tegen islamitische immigranten en beschuldigden haar indirect van het hebben van haar eigen dochter op de Geweten hebben. Wat de verdedigers van de leraar ontkenden: ze wachtten met een studie van de Berlijnse Charité van 2010 , volgens welke het zelfmoordcijfer onder meisjes uit de Turkse of Koerdische immigrantengemeenschap als gevolg van de strikte morele code aanzienlijk hoger is dan dat van Duitse leeftijdsgenoten. Daarom zijn de speculaties van haar cliënt niet ongepast.
Een leraar die het tapijt uitzendt, is duidelijk een bron van verwarring voor de rechterlijke macht, zoals het vonnis bewijst. Als hun beroep zou worden vernietigd en mogelijk gesanctioneerd door het verantwoordelijke schoolbestuur, zou dit niet alleen een belediging voor hen zijn, maar ook voor de vrijheid van mening en onderwijs, evenals een andere indicatie van de onschendbaarheid van de islam. Waar, zo niet op school, moeten jongeren leren onze oh zo kleurrijke samenleving en haar excessen kritisch te verlichten? Waar, zo niet, moeten ze leren dat het gelijkheidsbeginsel dat is vastgelegd in het grondwettelijk recht ook van toepassing is op vrouwen – zelfs voor meisjes uit het islamitische milieu? Als leraren echter uitsluitingen en boetes moeten verwachten, wie zal dan de moed hebben om in de toekomst kwesties aan te pakken die de samenleving raken?