Indignatie redactie 
De rechter die de zaak van de doodgeschoten scholiere Hümeyra behandelde, en Bekir E. een straf van veertien jaar cel en tbs met dwangverpleging oplegde, wijst nu naar de politiek. De straf werd als véél te laag beschouwd, waardoor de emoties vandaag hoog opliepen, maar door wetgeving kon er niet veel meer van worden gemaakt.
De situatie vandaag in de rechtbank was erg wrang. Familie van de doodgeschoten Hümeyra werd helemaal wild toen het vonnis werd voorgelezen. Zij hadden natuurlijk ‘moord’ verwacht, met een bijkomende enorme straf. Maar het werd ‘doodslag’, veertien jaar cel en tbs met dwangverpleging. Voor moord staat een maximale gevangenisstraf van dertig jaar en doodslag is hooguit vijftien.
Ondanks dat de rechtbank het woord ‘executie’ in de mond nam en daarmee wel aan leek te geven deze misdaad verschrikkelijk te vinden, kon niet worden bewezen dat Bekir ‘een vooropgezet plan’ had om haar te vermoorden.
“De verklaringen van E. lopen uiteen, maar wijzen op een impulsieve handeling”, zegt de rechter over de minuten voor en na het doodschieten van Hümeyra. “Hij windt zich in korte tijd extreem op. Dat is te rijmen met camerabeelden en wordt bevestigd door de waarnemingen van getuigen.” “Dat u rennend bent gaan schieten in een school tijdens de pauze is een aanwijzing dat u geen moment van bezinning had en slechts handelde uit boosheid en opwinding.”
NOS: “Ook dat E. herhaaldelijk van dichtbij heeft geschoten op Hümeyra ziet de rechtbank niet als aanwijzing voor een vooropgezet plan.”
En dan te bedenken dat er al een contactverbod voor Bekir was, omdat hij Hümeyra en haar familie al maandenlang stalkte en bedreigde. Daar was nota bene vier keer aangifte van gedaan door het slachtoffer zelf! Onbegrijpelijk… Een rechtbankwoordvoerder herhaalde het probleem van de rechters nog eens:
“Er is eigenlijk sprake van een executie van Hümeyra. Dan is het aan de politiek om te kijken of een maximale gevangenisstraf van vijftien jaar, zoals nu in de wet staat, nog wel goed is.”
Als een rechter inderdaad het maximale oplegt binnen wat voor die zaak mogelijk is, dan kan die daar volgens mij ook niet veel meer aan doen. Het is echter wel opvallend dat een rechter in dit geval naar de politiek wijst. Die zal wel totaal geen zin meer hebben om wéér dat ‘D66-rechter’-labeltje opgeplakt te krijgen.
