Red Bull en Goya Foods verzetten zich tegen Cultural Warrior Group-Think – en de verkoop is buiten de hitlijsten

Wat motiveert bedrijven om zich aan te melden voor reclamecampagnes voor deugdsignalering die absoluut niets met hun product te maken hebben en die zelfs de winst kunnen schaden?

Deze maand hebben twee bekende bedrijfsmerken een enorme sprong in het diepe gemaakt door in door haaien geteisterde wateren te zwemmen om tegen de krachtige stroom van annuleringscultuur in te zwemmen. Schokkend genoeg overleefden ze niet alleen de dodelijke sprong, maar het lijkt erop dat ze worden beloond voor hun moed.

De eerste daad van ‘ketterij’ kwam van de CEO van Goya Foods, Robert Unanue, die een uitnodiging van Donald Trump aan het Witte Huis accepteerde om een ​​programma te promoten dat gericht was op het helpen van de Latijns-Amerikaanse gemeenschap. Alles bij elkaar genomen, was het accepteren van de uitnodiging al riskant genoeg. Maar Unanue ging nog een stap verder en prees de Amerikaanse leider zelfs met lof.

“We zijn allemaal echt gezegend … om een ​​leider als president Trump te hebben die een bouwer is,” merkte Unanue op naast Trump in de Rose Garden. ‘Dat heeft mijn opa gedaan. Hij kwam naar dit land om te bouwen, te groeien en te bloeien. We hebben een ongelooflijke bouwer … en we bidden. ‘

Onnodig te zeggen dat de verwijten tegen de CEO snel en furieus waren, waarbij beroemdheden en politici een daadwerkelijke boycot van Goya Foods promootten, waardoor duizenden banen mogelijk in gevaar kwamen. De menigte van sociale rechtvaardigheid kwam in actie en eiste een soort schuldverklaring van de CEO.

.@GoyaFoods has been a staple of so many Latino households for generations.

Now their CEO, Bob Unanue, is praising a president who villainizes and maliciously attacks Latinos for political gain. Americans should think twice before buying their products. #Goyaway https://t.co/lZDQlK6TcU

— Julián Castro (@JulianCastro) July 9, 2020

Unanue, die ooit hulp verleende aan voormalig First Lady Michele Obama en haar ‘Let’s Move!’ voedingsinitiatief, weigerde een boetedoening uit te voeren en noemde de reactie een ‘onderdrukking van spraak’.

Wat je ook van Donald Trump mag denken, het idee om een ​​merk te annuleren omdat de CEO van het bedrijf zijn politieke sentimenten uitte, is niet alleen politiek onvolwassen, het bespot het idee van het eerste amendement. En het lijkt erop dat veel Amerikanen hetzelfde denken. Sterker nog, oproepen om Goya-producten uit de winkelschappen te laten verdwijnen, werkten echt, maar niet op de manier waarop radicaal links had geanticipeerd. In plaats van te zwichten voor de maffia, begonnen conservatieven een landelijke ‘buy-cott’ toen Goya-producten uit de schappen begonnen te vliegen, waarmee ze aantoonden dat ‘cultuur annuleren’ beide kanten op kan.

The Goya boycott looks like it’s working well. pic.twitter.com/fOamynAjei

— Tim Young (@TimRunsHisMouth) July 13, 2020

Toeval of niet, de trend om linkse groepsdenken te mijden ging dagen later door toen Red Bull, het populaire energiedrankje, Stefan Kozak, de CEO van Noord-Amerika, en Amy Taylor, de president en chief marketing officer van Noord-Amerika, overbodig maakte. Volgens door de Wall Street Journal geciteerde insiders hadden Kozak en Taylor “tegenstand gekregen” terwijl ze aandrongen op het in Oostenrijk gevestigde bedrijf “om openlijker te zijn in haar steun aan raciale rechtvaardigheid”, naar aanleiding van Black Lives Matter-protesten in de Verenigde Staten.

De beslissing van Red Bull om als het ware tegen de culturele stroom in te zwemmen, komt grotendeels neer op de persoonlijke voorkeuren van de CEO en oprichter, Dietrich Mateschitz, 76, die in het verleden zijn sterke afkeer van politieke correctheid en ontwaakte cultuur tot uitdrukking heeft gebracht. Hoewel de Oostenrijkse miljardair misschien wat speelruimte heeft om Amerika’s sociale rechtvaardigheid te vermijden, kan het slechts een kwestie van tijd zijn voordat de krachtige invloed van de wereldwijd omvattende beweging hem ertoe brengt zijn orthodoxie te veranderen, net zoals Chick-fil- EEN.

Vorig jaar ervoeren conservatieven een collectieve conniption fit omdat de fastfoodketen, beroemd om zijn sluiting op zondag vanwege de religieuze overtuigingen van de oprichters, zei dat het zou stoppen met het doneren aan het Leger des Heils en de Fellowship of Christian Athletes vanwege de oppositie van die groepen aan het homohuwelijk en LGBTQ-levensstijlen.

.@ChickfilA had invaluable brand loyalty because of their beliefs and convictions.

Their customers were brand ambassadors who appreciated that they stood their ground while the rest of corp. America caved to leftist radicals.

Now they’re just another fast food chicken place.

— John Cardillo (@johncardillo) November 19, 2019

Dat volte-gezicht van Chick-fil-A onderstreept de revolutie die plaatsvindt in de zalen van Corporate America, die minder louter een weerspiegeling lijkt te zijn van de ideologie van sociale rechtvaardigheid dan een echt hand-in-handschoenonderdeel ervan. Met andere woorden, dit is een top-down agenda die door de elite wordt gehandhaafd, in tegenstelling tot alles wat op afstand verbonden is met een basisbeweging. Hoe kan anders worden verklaard dat de bedrijfswereld nooit de tijd heeft genomen om te vragen of hun culturele kruistochten namens een minuscuul percentage van de bevolking zinvol is vanuit zakelijk perspectief? Het is zeker niet vanuit het perspectief van de consument.

Van Sprite Hawks transgender levensstijlen in plaats van koolzuurhoudend suikerwater, tot Gillette die dekvloeren aanbiedt tegen ‘giftige mannelijkheid’ in plaats van scheermesjes te verkopen, tot Pepsi die probeert te verzilveren voor de illusoire ‘raciale kloof’ in de Verenigde Staten, het volk – het doelwit het publiek dat opvallend buiten de discussie is gehouden, wordt er moe van. Dit werd bijvoorbeeld bevestigd in een recente peiling van Politico, waaruit blijkt dat 46% van de Amerikanen denkt dat politieke correctheid en de ‘annuleringscultuur’ die het voortbracht, ’te ver is gegaan’.

In een poging om niet vervreemd te lijken van een reeks sociale bewegingen, waarvan vele een verwaarloosbare betekenis hebben voor de gemiddelde mens, sluiten bedrijven zich aan bij een aantal initiatieven, zoals de ‘Unstereotype Alliance’, die door niemand minder dan de Verenigde Naties wordt onderschreven. Dit programma, dat erkent dat reclame een ‘bijzonder krachtige motor is om percepties te veranderen en sociale normen te beïnvloeden’, zet adverteerders ertoe aan om ‘realistische, niet-bevooroordeelde afbeeldingen van vrouwen en mannen’ te tonen. Weet je, waar bijvoorbeeld elke scheerjongen eigenlijk een meisje is, en elke man een overdreven agressief dier is dat psychologische behandeling nodig heeft.

Daar stopt het zeker niet. Ervan uitgaande dat Amerika wordt geplaagd door institutioneel racisme, wat niet het geval is, storten honderden bedrijven nu hun steun achter Black Lives Matter en anderen voor een bedrag van miljoenen dollars. Facebook doneerde bijvoorbeeld $ 10 miljoen aan ‘groepen die racisme bestrijden’, terwijl Bank of America de komende vier jaar $ 1 miljard beloofde om zich te concentreren op gemeenschappen met ‘veel gekleurde mensen’.

Hoewel bedrijven het al lang onderdeel van hun bedrijfsplan maken om te laten zien dat ze medeleven tonen met de minst bedeelden ter wereld, hebben we tegenwoordig een radicaal ander dier. Bedrijven, die een aanwijzing zijn van hoog in de voedselketen, zijn nu bezig met, om de Unstereotype Alliance te citeren, “impact op sociale normen.” In feite, zoals past bij deze culturele marxistische agenda, zijn winsten niet meer het belangrijkste voor deze hedendaagse kapitalisten. De prioriteit is om het economische en sociale systeem te vervangen door iets dat in niets lijkt op het vrijemarktkapitalisme, misschien een soort verwrongen hybride van het socialisme. Het is duidelijk dat als het huidige systeem wil overleven, samen met onze vrijheden,