Indignatie redactie 
De Russische president Vladimir Poetin verwelkomde China’s Xi Jinping deze week voor een driedaags staatsbezoek in Moskou. Het was niet alleen de persoonlijke warmte tussen de twee leiders die te zien was. Ze hebben elkaar in de afgelopen zes jaar bijna 30 keer ontmoet. President Xi verwees naar Poetin als zijn naaste internationale bondgenoot en vriend.
Wat nog belangrijker is, zijn de twee naties stollen van een strategische alliantie dat de vorm van de geopolitiek voor de 21 konden definiëren st Century.
Poetin en Xi, die deze week ook aanwezig waren op het jaarlijkse internationale economische forum van St. Petersburg, hebben een reeks bilaterale commerciële overeenkomsten ondertekend die de ontwikkeling van Eurazië en zelfs de mondiale ontwikkeling zullen bevorderen.
Van bijzonder belang is de voortdurende drive van Moskou en Peking om internationale handel in nationale valuta te voeren, waardoor de US-dollar als betalingsmiddel wordt vermeden. Dit is een cruciale stap in het tegengaan van de gewenste ‘heersende controle’ van het wereldwijde financiële systeem door Washington. Telkens opnieuw heeft Washington misbruik gemaakt van zijn bevoorrechte positie om dollars af te drukken of in te houden om zijn eigen agenda van het domineren van andere naties te bevorderen. Dat misbruik moet stoppen en het zal stoppen als Rusland en China de weg banen naar een nieuw, eerlijker mechanisme van internationale financiën en handel.
De door Poetin en Xi geschetste visie op samenwerking en partnerschap is gebaseerd op wederzijds respect en vreedzame welvaart. Niet alleen voor die twee landen, maar voor alle anderen die deelnemen aan de multilaterale visie die ze afkondigen. Op die manier is de alliantie die wordt geconsolideerd door Rusland en China een die vernieuwde hoop biedt op een progressieve en vreedzame toekomst voor de planeet.
Deze positieve visie is vooral welkom in een tijd waarin de VS onder president Donald Trump een spervuur van spanningen en potentiële conflicten ontketenen van haar poging om mondiale machtspositie te bewerkstelligen. De VS hanteren sancties en bedreigingen bij tal van landen, waaronder Rusland en China, en zelfs tegenover de eigen vermeende bondgenoten in Europa, allemaal in een wanhopige poging om een hegemonische unipolaire ambitie te bewerkstelligen.
Zo’n plan is een ontkenning van de visie van solidariteit en partnerschap zoals geschetst door de Russische en Chinese leiders. De “Amerikaanse manier” is niet alleen nutteloos. Uiteindelijk is het een zero-sum mentaliteit die leidt tot vernietiging en oorlog. Een pad naar waar uiteindelijk niemand wint.
Het is niet zo dat de geschiedenis ons dat al niet heeft laten zien. Twee verschrikkelijke wereldoorlogen werden in de 20e eeuw uitgevochten – met een totale dodentol van wel 100 miljoen mensen – grotendeels vanwege egoïstische imperialistische rivaliteit en zero-sum mentaliteit.
Rusland en China waren twee naties die het meest leden in die vuurgevechten. Ze kennen beiden de gruwelijke kosten van conflicten, maar ook de kostbaarheid van vrede. Daarom is het hartverwarmend om die twee landen een nieuw paradigma van internationale samenwerking te zien ontwikkelen, gebaseerd op wederzijdsheid en een streven naar ontwikkeling voor het algemeen welzijn van alle mensen.
Het veelgeprezen multilateralisme tijdens de zogenaamde Pax Americana-decennia na de Tweede Wereldoorlog werd altijd overschat. Het was altijd een dekmantel voor de veronderstelde wereldwijde hegemonie van Washington. De huidige afwikkeling van de door de VS geleide westerse orde is eigenlijk alleen maar het lelijke gezicht van de Amerikaanse macht die naar de oppervlakte komt.
Terwijl Poetin en Xi deze week een visie voor de toekomst belichaamden, leek het ironisch dat de VS en enkele andere westerse leiders zich in een achterwaartse kijk op de geschiedenis neerlegden. De faux kameraadschap van westerse leiders was ook duidelijk, te wijten aan voortdurende ziedende ruzies en rivaliteiten tussen de VS, Frankrijk, Groot-Brittannië en Duitsland.
President Trump en anderen tekenden in juni 1944 de 75ste verjaardag van de D-Day-landing in Normandië. Die gebeurtenis luidde de opening van het Westelijk Front tegen door de nazi’s bezet Europa in en droeg bij tot de definitieve nederlaag van het Derde Rijk in mei 1945. Lamentably echter, westerse leiders volharden in een verwaand en verkeerd idee dat D-Day het belangrijkste keerpunt was in de definitieve overwinning van de Tweede Wereldoorlog.
Het is eerlijk gezegd onbetwistbaar dat het het Sovjet Rode Leger en de kolossale offers van Sovjetburgers waren die de spil in het verslaan van nazi-Duitsland waren en de bevrijding van Europa van het fascisme opleverden. De gedenkwaardige slag om Stalingrad die de nazi-oorlogsmachine sloeg was in februari 1943 ten einde, ongeveer 16 maanden voordat de westerse bondgenoten hun langverwachte D-Day lanceerden.
Westerse leiders kunnen zich overgeven aan zelfzuchtige ijdelheden over veronderstelde gloriën uit het verleden, alles wat ze willen. Het verandert het historische record of de objectieve waarheid niet. En bovendien, degenen die niet van de geschiedenis leren, zullen vastzitten door de fouten en doodlopende tijden te herhalen. Het zijn letterlijk gisterenmensen.
Het was toepasselijk dat Poetin en Xi niet deelnamen aan het D-Day nostalgie-evenement en zijn escapisme tot waanvoorstelling van de twintigste eeuw. Ze waren druk aan het smeden van een alliantie die geschikt was voor de 21e eeuw.
