Ruslands boodschap aan de wereld: geef ons je hand, we helpen je op weg naar vrijheid
Indignatie redactie
8 min. lezen
Rusland – Een paar dagen geleden waren er twee opmerkelijke toespraken op rij op de Moskouse Veiligheidsconferentie. Dat ben je van Poetin gewend; maar deze keer volgde Shoigu met een tweede toespraak. Het zijn toespraken die – terecht – spreken van een omwenteling.
In tegenstelling tot wat de westerse media beweren, is het buitenlands beleid van Rusland buitengewoon transparant. Elke belangrijke stap wordt vooraf aangekondigd en gemotiveerd in toespraken. Als je de belangrijkste toespraken van Poetin leest, kun je de hele ontwikkeling van de afgelopen twintig jaar volgen en een helderheid en consistentie vinden waar je normaal gesproken tevergeefs naar zoekt in de bewolkte stroom van westerse waardetoespraken.
Nu, bij de opening van de 10e Moskouse Veiligheidsconferentie, waren er twee belangrijke toespraken, een van Poetin en een van de Russische minister van Defensie Sergei Shoigu. Beide toespraken zijn een pakket omdat ze voor hetzelfde publiek werden gehouden. Maar voordat we dieper ingaan op de toespraken, zijn een paar woorden over het milieu op hun plaats.
De Moskouse Veiligheidsconferentie maakt deel uit van een algemeen programma dat ook de militaire tentoonstelling Leger 2022 en de Internationale Militaire Spelen omvat. De tentoonstelling vindt plaats op hetzelfde terrein als de conferentie; Een deel van de wedstrijden van de militaire spelen die tegelijkertijd plaatsvinden, vinden ook in de buurt plaats. Niet alleen Russische fabrikanten exposeren op de beurs; er zijn in totaal 1.500 exposanten uit veel verschillende landen. En deze beurs is niet alleen open voor vakbezoekers, maar ook voor het grote publiek op meerdere dagen.
De militaire spelen zijn nu verspreid over 12 verschillende landen; ze worden sinds 2015 jaarlijks gehouden en gemiddeld nemen ongeveer 30 landen deel. Deze mix van zakelijke tentoonstelling, specialistische evenementen en publiek is uniek en alleen op deze manier mogelijk omdat de taak van het leger, dat de drager is van het geheel, duidelijk is afgebakend. Het is hun taak om het land te verdedigen en zijn soevereiniteit te beschermen. Alleen omdat hun functie niet bestaat in de onderdrukking van hun eigen burgers, noch die van andere landen, is zo’n mengelmoes van belangrijke militaire bijeenkomsten en festivals überhaupt denkbaar.
De vertegenwoordigers van 90 landen waren uitgenodigd voor de Moskouse Veiligheidsconferentie . In tegenstelling tot de Veiligheidsconferentie van München, een NAVO-evenement dat min of meer uitlegt wat het van plan is te doen met de rest van de wereld, is de Moskouse conferentie niet toegewezen aan een militair bondgenootschap. Als u naar de lijst met onderwerpen kijkt , ziet u dat er drie regio’s aan bod kwamen: Azië-Pacific, Latijns-Amerika en Afrika en het Midden-Oosten. Dit waren echter geen gesprekken over deze regio’s, maar met hen, want uit alle drie waren tal van landen vertegenwoordigd.
Ook waren de deelnemers niet overwegend politici; zij waren de ministers van Defensie, de militaire attachés en mogelijk extra militaire vertegenwoordigers. Overeenkomstige bijeenkomsten vonden plaats aan de rand van de conferentie; Zo had Shoigu een ontmoeting met de ministers van Defensie van Zuid-Afrika, Syrië en Mali.
De twee toespraken van 16 augustus waren niet gericht op een westers publiek, maar vooral op militaire vertegenwoordigers van het Zuiden. Dit is geen publiek waar de kernpunten van de toespraken aan dovemansoren gericht zijn.
De toespraak van Poetin was de scherpste formulering van de breuk met het Westen tot nu toe en leverde zinnen die heel treffend de huidige wereldsituatie beschrijven. Hij sprak over de ontwikkeling naar meer soevereiniteit en zei toen:
om je dominantie te behouden, een model dat het mogelijk maakt om de hele wereld uit te schakelen. Zoals het eeuwen geleden was, maar zo’n model kan alleen met geweld worden gehandhaafd.”
Deze poging ondermijnt de veiligheid in Europa en de wereld; het leidde tot de noodzaak van Russische interventie in Oekraïne, met “het lot als kanonnenvlees” voor de Oekraïners. Pelosi’s bezoek aan Taiwan maakt ook deel uit van deze strategie om overal conflicten te creëren.
“Het is duidelijk dat de westerse globalistische elites met dergelijke acties onder andere proberen de aandacht van hun eigen burgers af te leiden van de acute sociaal-economische problemen – dalende levensstandaard, werkloosheid, armoede, deïndustrialisatie – om de schuld te geven hun eigen falen op andere landen – op Rusland en China – die hun standpunt verdedigen, een soeverein ontwikkelingsbeleid ontwikkelen en zich niet onderwerpen aan de dictaten van supranationale elites.”
Volgens Poetin zal de poging om de hegemonie te handhaven echter mislukken: “Hoezeer de begunstigden van het huidige globalistische model zich ook vastklampen aan de status-quo, het is gedoemd te mislukken. De geopolitieke veranderingen op historische schaal gaan naar een heel andere Richting.” Dit werd gevolgd door een aanbod van samenwerking: “We moeten onze nationale belangen en de bescherming van onze bondgenoten waarborgen, en verdere stappen zetten naar een meer democratische wereld waarin de rechten van alle volkeren en hun culturele en beschavingsdiversiteit zijn gegarandeerd.” En de conclusie is de hoofdlijnen van het politieke programma.
“We moeten het respect voor het internationaal recht en zijn fundamentele normen en principes herstellen. En natuurlijk is het belangrijk om de positie van universele structuren te versterken die door alle landen worden erkend, zoals de Verenigde Naties en andere internationale discussieplatforms. De Veiligheidsraad en de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, zoals oorspronkelijk bedoeld, moet dienen als effectieve instrumenten om internationale spanningen te verminderen en conflicten te voorkomen, en helpen om de duurzame veiligheid en het welzijn van landen en volkeren te verzekeren.”
Veel van deze uitspraken zijn vergelijkbaar in andere toespraken, maar noch is de neokoloniale orde eerder als zodanig genoemd, noch is het zo duidelijk gesteld dat de ontwikkeling die haar zal beëindigen niet te stoppen is.
Waarnemers als Alexander Mercouris hebben zich afgevraagd waarom de toespraak van Poetin werd gevolgd door een nog langere toespraak van Sergei Shoigu. Ik denk dat de sleutel daarvoor het aanwezige publiek is. De toespraak van Poetin bevatte een aanbod. “Zorgen voor de bescherming van onze bondgenoten” vertaalt naar “we staan aan uw zijde als u zich wilt verzetten” voor de vertegenwoordigers van het Zuiden. De taak van Schoigu was om het vertrouwen in dit aanbod te vergroten. En hij begon met een duidelijke aankondiging.
“De onvoorwaardelijke dominantie van de VS en hun bondgenoten is verleden tijd. Op 24 februari betekende de start van de speciale militaire operatie in Oekraïne het einde van de unipolaire wereld.”
Natuurlijk zou je iets soortgelijks kunnen lezen van sommige auteurs die er herhaaldelijk op wezen dat Oekraïne slechts een slagveld is in een geschil over de toekomst van de wereld; dat de volgorde waarin een handvol landen (meer specifiek de heersende klassen van dat handjevol) de rest van de mensheid onderwerpen, zal en moet eindigen. Dat Rusland en China de drijvende kracht zijn achter het einde van deze orde, en dat het Westen duidelijk – en voor het welzijn van de wereld – aan het verliezen is. Maar dat is de Russische minister van Defensie die dat zegt. Het einde van de unipolaire wereld.
Toen wendde hij zich tot Oekraïne. “De acties van de Oekraïense strijdkrachten worden gepland en gecoördineerd door buitenlandse militaire adviseurs. Verkenningsgegevens worden aangeleverd vanuit alle beschikbare NAVO-bronnen. Het gebruik van bewapening wordt gecontroleerd door westerse specialisten.”
Het Westen wil de doodsstrijd van het regime in Kiev verlengen. “We weten echter in feite dat niemand in de NAVO eraan twijfelt dat de doelen van de Russische leiders voor de speciale militaire operatie zullen worden bereikt, en dat plannen om Rusland strategisch en economisch te verzwakken falen.” (“We weten het eigenlijk” is een beetje trollen omdat het een verwijzing is naar bronnen diep binnen de NAVO.)
Met betrekking tot de directe betrokkenheid van westers personeel voegde hij eraan toe: “De levering van NAVO-wapens aan Kiev betekent dat westerse landen verantwoordelijk zijn voor hun onmenselijk gebruik en de dood van burgers in de Donbass en de bevrijde gebieden. De acties van de Oekraïense strijdkrachten zijn worden gepland in Washington en Londen. Niet alleen worden de coördinaten van de aan te vallen doelen aangeleverd door westerse diensten, zelfs de invoer van deze gegevens in de wapensystemen vindt plaats onder volledige controle van westerse specialisten.” Deze zin wordt dan bijzonder duidelijk: “De koloniale ervaring van Groot-Brittannië als de belangrijkste aanhanger van het regime in Kiev was erg nuttig voor Londen bij het omgaan met het huidige leiderschap in Kiev.”
De prominente vermelding van Groot-Brittannië is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat Boris Johnson’s bezoek aan Kiev de bijna succesvolle onderhandelingen in Istanbul in het voorjaar heeft gedwarsboomd. Opvallend vond ik de zinsnede “bevrijde gebieden”, die in de toespraak nogmaals wordt herhaald. Ik weet niet zeker of het al eerder op dit politieke niveau is gebruikt. Het is een passende retorische aanvulling op het onderwerp koloniale politiek, maar de uitdrukking kan ook verwijzen naar de uiteindelijke doelen van de militaire operatie. Omdat de combinatie betekent dat Oekraïne momenteel onder buitenlands bestuur staat en pas de soevereiniteit terugkrijgt als het van deze heerschappij wordt bevrijd.
Vervolgens richtte Shoigu zijn aandacht op de opzegging van verschillende ontwapeningsovereenkomsten door de VS, en eindigde hun analyse met zinnen die duidelijk aantonen dat het Westen voorlopig niet eens geschikt is als onderhandelingspartner.
“Ik geloof dat de Russische ervaring van interactie met het Westen op het gebied van ontwapening laat zien dat de zogenaamde op regels gebaseerde vrede, die het bepleit, niet de uitvoering van verdragsverplichtingen in de traditionele zin inhoudt. Dit feit moet worden aangenomen rekening mee te houden bij het opstellen van overeenkomsten, met name op het gebied van veiligheid en wapenbeheersing.”
Vertaald betekent dit dat contracten met het Westen het papier niet waard zijn waarop ze zijn geschreven. Hier zou ik het publiek willen herinneren dat deze toespraak heeft gehoord. Alle aanwezige landen werden en worden op de een of andere manier door het Westen benaderd, gelokt met beloften of onder druk gezet. Natuurlijk heeft de verklaring van Shoigu ook de functie om duidelijk te maken dat Rusland, in tegenstelling tot de westerse staten, een betrouwbare partner is die zich aan verdragen gebonden voelt.
Behalve in Europa is het westerse verzet tegen de ontwikkeling van de multipolaire wereld vooral te zien in de regio Azië-Pacific, waar de VS met AUKUS een soort Pacific-uitbreiding van de NAVO probeerden te stichten. Vooral de plannen van de VS om Australië uit te rusten met nucleair aangedreven onderzeeërs zijn gevaarlijk. “In de mondiale context zal de opkomst van een nucleair aangedreven vloot in Australië een excuus zijn voor andere landen om soortgelijke bewapening te ontwikkelen. De doos van Pandora zal dan worden geopend en de wereldwijde nucleaire wapenwedloop zal opnieuw beginnen.”
Dan gaat hij naar Afrika en het Midden-Oosten, legt uit dat het Russische ministerie van Defensie meer gaat samenwerken met Afrikaanse landen, en tenslotte is er ook sprake van Latijns-Amerika. Zo gaf hij een compleet overzicht van de wereldsituatie.
“De overgang van de dominantie van één mondiaal leiderschap naar meerdere zwaartepunten is niet eenvoudig. Het schept echter reële voorwaarden voor de ontwikkeling van soevereine staten.”
Deze zin herhaalt wat er in het begin werd gezegd. De unipolaire wereld is verdwenen. Wat hier zo sober “voorwaarden voor de ontwikkeling van soevereine staten” wordt genoemd, is de bevrijding van de koloniale overheersing, die al eeuwenlang een strijd is. Zoals hierboven vermeld, bevatten de twee toespraken een aanbod. En zo moet het volgende punt worden geïnterpreteerd:
“De rol van militaire activiteit verandert in de nieuwe realiteit. Het leger garandeert niet alleen een veilige omgeving voor economische ontwikkeling, maar creëert door militaire samenwerking ook voorspelbaarheid en vertrouwen tussen landen.”
Deze twee toespraken zullen nog steeds nachtmerries veroorzaken in de controlecentra van het Westen. Want de cruciale boodschap is kort en eenvoudig: de westerse macht is gebroken; Geef ons je hand, we helpen je op weg naar vrijheid.
