Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov spreekt op Algemene Vergadering van de VN

Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov spreekt op Algemene Vergadering van de VN

Geachte heer president,

Dames en heren,

Een paar dagen geleden was dit gebouw gastheer van een forum genaamd de Summit of the Future. Rusland steunde het idee van de secretaris-generaal om het bijeen te roepen, aangezien de crisis van onze organisatie zich verdiept en er iets aan gedaan moet worden. We hebben onze inspanningen gewijd aan het voorbereiden van de top. We waren echter realistisch in onze verwachtingen. Er zijn veel ambitieuze gebeurtenissen geweest in de moderne geschiedenis van de Verenigde Naties die eindigden met luide verklaringen die snel werden vergeten.

De Millenniumtop verkondigde het doel om “de volkeren te bevrijden van de gesel van de oorlog”. Twee jaar later vielen de Verenigde Staten van Amerika, aan het hoofd van de coalitie van de bereidwilligen, Irak binnen – het land dat nog steeds niet over de verwoestende gevolgen van deze affaire heen is – onder een belachelijk voorwendsel, zonder het mandaat van de VN-Veiligheidsraad.

De Wereldtop van 2005 verklaarde zich te committeren aan het vestigen van een rechtvaardige vrede in overeenstemming met de doelen en principes van het Handvest van de Verenigde Naties. Maar deze heilige commitment weerhield de Verenigde Staten en haar bondgenoten er niet van om de toenmalige leider van Georgië, Michail Saakasjvili, aan te moedigen om in 2008 een gewapende agressie te lanceren tegen de bevolking van Zuid-Ossetië en Russische vredeshandhavers. Drie jaar later orkestreerde de NAVO een militaire interventie in Libië die de staat vernietigde en de stabiliteit van buurlanden ondermijnde.

In 2015 nam de VN-top over duurzame ontwikkeling grootse plannen aan om armoede en ongelijkheid te bestrijden. Uiteindelijk bleken het loze beloften te zijn, gezien de onwil van westerse landen om hun neokoloniale praktijken van het aftappen van de rijkdommen van de wereld voor hun eigen voordeel op te geven. U kunt gewoon naar de statistieken kijken om te zien hoeveel beloften om ontwikkeling in het mondiale zuiden te financieren en milieuvriendelijke technologieën over te dragen, daadwerkelijk zijn nagekomen.

De huidige secretaris-generaal van de VN, Antonio Guterres, heeft net als Kofi Annan en Ban Ki-moon vóór hem een ​​initiatief gepresenteerd onder de slogan van een nieuwe start voor wereldwijde samenwerking. Dit is een prachtig idee. Wie kan het oneens zijn? Maar waar is er nog sprake van wereldwijde samenwerking, als het Westen al die onwrikbare waarden van de globalisering waar sprekers op het podium zo veel over spraken, met voeten heeft getreden, in een poging ons ervan te overtuigen dat ze iedereen gelijke toegang zouden geven tot de goederen van de moderne beschaving?

Waar is de onschendbaarheid van eigendom, het vermoeden van onschuld, de vrijheid van meningsuiting, de toegang tot informatie, eerlijke concurrentie op markten onder eerlijke en constante regels? De secretaris-generaal spreekt over wereldwijde samenwerking op het moment dat de landen van het Westen een ware sanctieoorlog hebben ontketend tegen meer dan de helft, zo niet de meerderheid, van de landen van de wereld, en de Amerikaanse dollar, gepromoot als een bezit en een goed voor de hele mensheid, op grove wijze is omgevormd tot een wapen.

Cuba is al meer dan zestig jaar onderworpen aan een handelsblokkade, terwijl de overgrote meerderheid van de leden van de internationale gemeenschap heeft opgeroepen om deze op te heffen. In zijn streven naar een steeds onbereikbaarder doel om zijn dominantie te behouden, heeft Washington het normale werk van de WTO geblokkeerd om geschillen op te lossen en een hervorming van de Bretton Woods-instellingen, waarvan de structuur al lang niet meer de werkelijke machtsbalans in de wereldeconomie en financiën weerspiegelt. De VN wil het Westen veranderen in een instrument om zijn eigen egoïstische doelen te bevorderen.

De Summit of the Future liet zien dat het aantal pogingen om de intergouvernementele aard van de organisatie te vervagen is toegenomen. De langverwachte veranderingen in de manier waarop het Secretariaat is bemand, met sleutelposities die feitelijk worden bezet en geërfd door vertegenwoordigers van de westerse minderheid, zijn ingeperkt. Wanneer de Secretaris-Generaal oproept tot een nieuwe benadering van wereldwijde samenwerking, moet het Secretariaat verenigende ideeën promoten, opties voor compromissen voorstellen, in plaats van excuses te vinden om pro-westerse verhalen te integreren in het werk van de Verenigde Naties.

Het is nog niet te laat om de Verenigde Naties nieuw leven in te blazen. Maar dit kan worden bereikt door het herstel van vertrouwen op basis van het charterprincipe – soevereine gelijkheid van alle staten – in plaats van onbereikbare topconferenties en verklaringen. Hoewel het vertrouwen echter wordt ondermijnd, onder meer door acties van het Westen om zijn ondergeschikte smalle formats te creëren om cruciale kwesties op te lossen die de VN omzeilen, zoals controle over het internet of het bepalen van juridische kaders voor het gebruik van AI-technologieën.

Deze kwesties raken de toekomst van de hele mensheid en ze moeten op een universele basis worden beschouwd, zonder discriminatie en aspiratie om unilaterale voordelen te behalen. Daarom moet alles op een eerlijke basis worden overeengekomen met alle VN-leden, en niet zoals het Pact voor de Toekomst werd opgesteld: zonder een enkele plenaire ronde van gesprekken waar alle landen aanwezig zouden zijn. In plaats daarvan werd het werk gedaan onder de controle van westerse manipulators. Als gevolg hiervan heeft het Pact de gelederen van verklaringen die in prachtig Engels zijn geschreven al doen opzwellen zonder zelfs maar geboren te zijn.

De situatie is niet beter als het gaat om de implementatie van de bindende resoluties van de VN-Veiligheidsraad. Het is voldoende om de sabotage van de resoluties over de regeling van Kosovo en de Dayton-akkoorden over Bosnië en Herzegovina te noemen. Het meest flagrante voorbeeld is het uitstel van meer dan 80 jaar van consensusresoluties over de oprichting van een onafhankelijke Palestijnse staat die in vrede en veiligheid naast Israël leeft.

Terroristische daden waarvan de Israëliërs op 7 oktober 2023 het slachtoffer werden, kunnen niet worden gerechtvaardigd. Maar iedereen die nog in staat is tot mededogen, is verbolgen over het feit dat de oktobertragedie wordt gebruikt voor een massale collectieve bestraffing van de Palestijnen, die is uitgegroeid tot een ongekende humanitaire ramp. De moord op Palestijnse burgers met Amerikaanse wapens moet stoppen.

De levering van humanitaire ladingen aan de enclave moet worden verzekerd, het herstel van de infrastructuur moet worden geregeld en, het allerbelangrijkste, de uitvoering van het legitieme recht op zelfbeschikking van de Palestijnen moet worden gegarandeerd, en ze moeten de mogelijkheid krijgen om een ​​territoriaal integrale en levensvatbare staat te vestigen binnen de grenzen van 1967 met als hoofdstad Oost-Jeruzalem, niet in woorden maar in daden, “op de grond”.

Een ander flagrant voorbeeld van het gebruik van terroristische methoden om politieke doelen te bereiken is de aanval op Libanon, waarbij civiele technologie werd omgezet in een dodelijk wapen. Deze misdaad moet onmiddellijk worden onderzocht. Het is al onmogelijk om de talrijke publicaties in de media, ook in Europa en de Verenigde Staten, te negeren die de verschillende niveaus van Washingtons betrokkenheid bewijzen en, op zijn minst, zijn bewustzijn van de voorbereiding van een terroristische aanval.

We begrijpen dat de Amerikanen altijd alles ontkennen en hun best doen om de opkomende feiten uit te wissen – net zoals ze deden in reactie op onweerlegbaar bewijs van hun betrokkenheid bij terroristische daden tegen de Nord Stream-pijpleidingen. Deze pijpleidingen waren trouwens een geweldig voorbeeld van de wereldwijde samenwerking waar de secretaris-generaal van de VN van droomt.

Na hun vernietiging is het concurrentievermogen van de Europese Unie in de wereldeconomie jarenlang ondermijnd ten gunste van de Verenigde Staten. Het Westen is verantwoordelijk voor het verhullen van de waarheid over de organisatoren van veel andere afschuwelijke misdaden, waaronder een bloedige provocatie in Bucha, een stad in de regio Kiev, in 2022 en een reeks vergiftigingen van Russische burgers in het Verenigd Koninkrijk en Duitsland.

Het VN-secretariaat kan zich niet afzijdig houden van pogingen om de waarheid te achterhalen in situaties die direct van invloed zijn op de mondiale veiligheid. Het moet onpartijdig handelen, overeenkomstig artikel 100 van het Handvest. Het moet onpartijdig handelen en de verleiding weerstaan ​​om bepaalde staten in de kaart te spelen, met name die staten die openlijk oproepen om de wereld te verdelen in een bloeiende tuin en een jungle, of om een ​​democratische tafel te dekken voor het avondeten en degenen op het menu te zetten in plaats van samenwerking.

De ’track record’ van degenen die eisen dat de rest van de wereld zich aan hun regels houdt, mag niet worden vergeten. De invasie van Afghanistan en de roemloze twintig jaar durende aanwezigheid van een bekende coalitie daar, ging gepaard met de opkomst van al-Qaeda. De oprichting van de Islamitische Staat was een direct gevolg van de agressie tegen Irak.

Het begin van de oorlog in Syrië gaf geboorte aan Jabhat al-Nusra (nu Hayat Tahrir al-Sham) en de vernietiging van Libië opende de sluizen voor terrorisme in de Sahara-Sahel-regio en voor miljoenen illegale immigranten in Europa. Wij dringen er bij iedereen die om de toekomst van hun land en volk geeft op aan uiterst voorzichtig te zijn met de nieuwe complotten van de bedenkers van deze regels.

De methoden van politieke moord, zoals die gisteren in Beiroet plaatsvond en die bijna gemeengoed zijn geworden, baren ons grote zorgen.

De tragische en onaanvaardbare ontwikkelingen in het Arabisch-Israëlische conflict, in Jemen, in de wateren van de Rode Zee en de Golf van Aden, in Soedan en in andere gevaarlijke zones in Afrika, weerspiegelen een onmiskenbaar feit: veiligheid kan voor iedereen gelijk en onafscheidelijk zijn, of er zal voor niemand veiligheid zijn.

Rusland probeert al jaren Washington, Londen en Brussel, overweldigd door hun eigen complexen van exclusiviteit en straffeloosheid, deze ogenschijnlijk simpele waarheid te laten begrijpen in de context van de Europese veiligheid.

Hoewel ze aanvankelijk beloofden de NAVO niet uit te breiden, en in 1999 en 2020 hun handtekeningen achterlieten in officiële documenten van OVSE-toppen met de verplichting om hun eigen veiligheid niet ten koste van anderen te waarborgen, voert de Noord-Atlantische Alliantie in feite al drie decennia geopolitieke en militaire expansie uit in Europa, waarbij ze probeert haar posities in de Trans-Kaukasische regio en Centraal-Azië te vestigen, wat directe bedreigingen voor de veiligheid van ons land creëert.

Dezelfde situatie doet zich voor in de regio Azië-Pacific, waar de infrastructuur van de NAVO zich binnensluipt en waar militaire en politieke blokken worden gecreëerd, waardoor de inclusieve veiligheidsarchitectuur onder auspiciën van ASEAN wordt ondermijnd, om de Volksrepubliek China en Rusland in te dammen.

Tegelijkertijd faalt het Westen niet alleen in het zoeken naar de wereldwijde samenwerking waar onze secretaris-generaal om vraagt, maar beschuldigt het in zijn doctrinaire documenten openlijk en hard Rusland, China, Wit-Rusland, de Democratische Volksrepubliek Korea en Iran ervan een bedreiging te vormen voor zijn dominantie. Het doel van de strategische nederlaag van Rusland wordt daar verklaard: net zoals Londen en Washington dat in mei 1945 deden, toen ze (vóór het einde van de Tweede Wereldoorlog) Operatie Unthinkable ontwikkelden om de Sovjet-Unie te vernietigen.

Dit werd diep geheim gehouden, maar de huidige Angelsaksische strategen verbergen hun intenties niet. Ze verwachten echter Rusland te verslaan via een illegitieme neonazi Kiev Regine, hoe ze Europa ook voorbereiden om te vallen in deze zelfmoordaffaire. Ik zal niet uitweiden over de zinloosheid en het gevaar van het idee om de Russische kernmacht naar de overwinning te vechten.

Even betekenisloos zijn de gezangen van Kievs westerse meesters dat de beruchte vredesformule de enige levensvatbare basis is voor vredesbesprekingen. Net zoals zij dit gedoemde ultimatum steunen, beroept het Westen zich onvoorwaardelijk op het VN-Handvest, dat eist dat de territoriale integriteit van Oekraïne wordt gegarandeerd.

Ik wil collega’s van het VN-secretariaat eraan herinneren dat het Handvest niet alleen over territoriale integriteit gaat. Het allereerste hoofdstuk van het Handvest verkondigt de verplichting om het beginsel van gelijkheid en zelfbeschikking van volkeren te respecteren. Dit diende als de internationale juridische basis voor het dekolonisatieproces (dat nog steeds gaande is, ondanks de tegenstand van de Fransen, de Britten en andere voormalige koloniale machten).

En in 1970 besloot de Algemene Vergadering unaniem in haar Verklaring dat iedereen de territoriale integriteit van die staten moet respecteren waarvan de regeringen het recht van volkeren op zelfbeschikking respecteren en dus de hele bevolking vertegenwoordigen die in het betreffende gebied woont. Ik wil benadrukken dat dit een unaniem besluit was van de Algemene Vergadering van de VN na vele jaren van ingewikkelde discussies.

Er is geen behoefte om te bewijzen dat de Oekraïense neonazi’s, die in februari 2014 de macht grepen in Kiev na een bloedige staatsgreep die werd gesteund door de Verenigde Staten en hun bondgenoten, nooit de Russische bevolking van de Krim, Donbass en Novorossiya hebben vertegenwoordigd.

De westerse leiders, die bij elke gelegenheid geobsedeerd zijn door het onderwerp mensenrechten, zwijgen nadrukkelijk over deze rechten in relatie tot racistische acties van hun cliënten in Kiev. In het licht van deze vergeetachtigheid wil ik nog een andere vereiste van het allereerste artikel van het Handvest van de VN in herinnering roepen: het respecteren van de rechten en fundamentele vrijheden van elke persoon, ongeacht ras, geslacht, taal en religie. De rechten van Russen en mensen die geassocieerd worden met de Russische cultuur zijn methodisch uitgeroeid na een staatsgreep in Kiev.

De Russische taal is op alle vlakken verboden op wetgevend niveau – onderwijs, media, cultuur en zelfs het dagelijks leven. Een andere wet die de canonieke Oekraïens-Orthodoxe Kerk verbiedt, is onlangs aangenomen. Deze grove schendingen van de rechten van Russen die zijn vastgelegd in het Handvest van de VN, samen met bedreigingen voor de veiligheid van Rusland en heel Europa die afkomstig zijn van het regime in Kiev en iedereen die het in de NAVO trekt, zijn de belangrijkste oorzaken van de huidige Oekraïense crisis. De speciale militaire operatie die Rusland uitvoert om zijn veiligheid, het heden en de toekomst van de mensen op hun inheemse grondgebied te beschermen, is gericht op het elimineren van hen.

Wij waarderen de oprechte aspiratie van het hele scala van onze partners om bemiddelingsinitiatieven te promoten om de allerbeste redenen. Wij respecteren hun constructieve toewijding aan resultaten in tegenstelling tot de doodlopende vredesformule van Volodymyr Zelensky. Wij moedigen onze vrienden aan om de bovengenoemde feiten van de werkelijke oorzaken van de huidige situatie volledig in overweging te nemen in hun verdere inspanningen.

Geen vrede op basis van het VN-Handvest is mogelijk tenzij ze worden geëlimineerd. Het realistische regelingsplan werd op 14 juni uiteengezet door president Vladimir Poetin , toen hij nogmaals overtuigend de goede wil van Rusland aantoonde om onderhandelingsakkoorden te bereiken waarvan de vooruitzichten door Kiev en zijn mentoren werden laten vallen na de staatsgreep van 2014, het niet naleven van de Minsk-akkoorden van 2015 en de Istanbul-akkoorden van 2022.

Het ongekende niveau van hypocrisie en agressiviteit van het westerse beleid tegen Rusland maakt niet alleen het idee van wereldwijde samenwerking dat door de secretaris-generaal wordt gepromoot teniet, maar blokkeert nog meer de werking van de hele wereldwijde controlesystemen, inclusief de Veiligheidsraad. Dit is niet onze keuze, wij kunnen niet de schuld krijgen van de gevolgen van zo’n gevaarlijke koers. Maar iedereen zal de hoge kosten voelen als het Westen niet stopt.

Het is duidelijk voor de wereldmeerderheid dat confrontatie en hegemonisme geen enkel wereldwijd probleem oplossen. Ze beperken alleen maar kunstmatig het onpartijdige proces van het vormen van een multipolaire wereldorde die zal rusten op de gelijkheid van rechten van grote en kleine landen, respect voor de waarde van een menselijke persoon, gelijkheid van mannen en vrouwen, het recht van het volk om zelf hun eigen lot te bepalen. Dit alles is een citaat uit het Handvest van de VN.

Net als een principe van niet-inmenging in interne aangelegenheden van soevereine staten, waarvan de herformulering, tot schande van de VN-leden, werd geblokkeerd door de VS en hun satellieten op het hoogtepunt van de toekomst tijdens de aanvaarding van een overeenkomstig pact.

In zijn toespraak tot de deelnemers van het IV Vierde Eurasian Women’s Forum in Sint-Petersburg op 18 september dit jaar, benadrukte president Vladimir Poetin de noodzaak om de krachten te bundelen in naam van stabiele ontwikkeling en universele gelijke en onafscheidelijke veiligheid. Het is mogelijk om de meest ingewikkelde problemen waarmee de hele mensheid te maken heeft, alleen in samenwerking op te lossen, met gepaste aandacht voor elkaars belangen. Het Westen moet dit beseffen en breken met zijn neokoloniale gewoontes.

Het Globale Zuiden en Oosten spreken zich steeds luider uit voor hun recht op volwaardige deelname aan besluitvormingsprocessen in het hele spectrum van de internationale agenda – wat relevanter wordt in de situatie waarin het Westen het globaliseringsmodel dat het zelf heeft gecreëerd, systematisch vernietigt.

De rol van intergouvernementele associaties in Azië, Afrika en Latijns-Amerika wordt belangrijker. Ze omvatten onder andere de Shanghai Cooperation Orgaisation, de Afrikaanse Unie, de Gemeenschap van Latijns-Amerikaanse en Caribische Staten (CELAC), de Arabische Liga, de Euraziatische Economische Unie, de Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties.

Regionale integratiestructuren bouwen contacten op, zowel onderling als binnen de regionale associatie – de BRICS, waardoor harmoniserende benaderingen mogelijk worden om overeenstemming te bereiken over de mechanismen van wederzijds voordelige samenwerking en ontwikkeling, buiten de controle van negatieve interne impact en dictaten.

Al deze onpartijdige processen moeten in aanmerking worden genomen bij het werk van de G20, waar de G7 niet langer de dienst uitmaakt.

Er zal opnieuw moeten worden nagedacht over de manieren om de veiligheid in verschillende regio’s te waarborgen. Daarbij moeten lessen worden getrokken uit de bittere ervaringen met de werking van de op de NAVO gerichte of Euro-Atlantische veiligheidsmodellen, die het Westen heeft uitgebuit voor zijn expansionistische bedoelingen.

Rusland heeft een initiatief gelanceerd om een ​​inclusieve architectuur van gelijke en onafscheidelijke veiligheid in Eurazië te creëren, open – ik wil benadrukken – voor alle staten en organisaties van ons gemeenschappelijke continent, klaar om samen te werken in de zoektocht naar universeel aanvaardbare oplossingen, gebruikmakend van de onderlinge afhankelijkheid en natuurlijke concurrentievoordelen van de verenigde Euraziatische ruimte. Een internationale conferentie zal aan dit onderwerp worden gewijd in Minsk, beginnend op 31 oktober.

We weren de dialoog met het Westen niet af. Afgelopen juli hield de Veiligheidsraad op voorstel van Rusland open debatten over het bouwen van een eerlijkere en stabielere wereldorde. Wij vinden het belangrijk om de discussie voort te zetten, zowel in de VN als in andere fora.

Een eerlijkere wereldorde veronderstelt onvoorwaardelijk een grotere vertegenwoordiging van het Globale Zuiden in de VN-Veiligheidsraad. Wij bevestigen onze positie ter ondersteuning van Brazilië en India, mits er een positief besluit wordt genomen in het kader van de bekende initiatieven van de Afrikaanse Unie. Tegelijkertijd kan er natuurlijk geen sprake zijn van extra zetels voor westerse landen, die al buitensporig oververtegenwoordigd zijn in de Veiligheidsraad.

Mei 2025 markeert de 80e verjaardag van de overwinning in de Grote Vaderlandse Oorlog, waarbij tientallen miljoenen mensen, waaronder 27 miljoen burgers van alle volkeren van de Sovjet-Unie, het slachtoffer werden van het genocidale beleid van het Derde Rijk. Dergelijke misdaden hebben geen verjaringstermijn, aangezien er geen morele rechtvaardiging is voor degenen die proberen de onschuld van nazi-martelaars, collaborateurs en hun huidige opvolgers in Oekraïne, de Baltische Staten, Canada en andere landen te bewijzen.

De wereld staat voor enorme uitdagingen die gezamenlijke inspanningen vergen in plaats van confrontatie en het verlangen naar wereldheerschappij.

Rusland zal altijd aan de kant staan ​​van collectief werk, waarheid en recht, vrede en samenwerking in het belang van het doen herleven van de idealen die door de grondleggers zijn vastgelegd. Dit is het doel van de Groep Vrienden ter Verdediging van het Handvest van de Verenigde Naties, opgericht op initiatief van Venezuela. De doelstellingen en principes ervan blijven volledig relevant.

Het belangrijkste is dat iedereen, zonder uitzondering, deze principes respecteert, niet selectief (door te kiezen uit het menu), maar in hun geheel en onderlinge verbondenheid, inclusief het principe van de soevereine gelijkheid van staten. Dan kunnen we, terwijl we werken aan een eerlijk evenwicht van de legitieme nationale belangen van alle landen, het doel van de VN tot leven brengen zoals vermeld in het Handvest: “een centrum zijn voor de coördinatie van de activiteiten van naties bij het bereiken van deze gemeenschappelijke doelen”.