Ruzie in het europees parlement na Von der Leyen’s oproep tot eenheid

De voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, heeft vandaag haar State of the Union-toespraak in Straatsburg gebruikt om haar prestaties van de afgelopen vier jaar de hemel in te prijzen en daarmee te opteren voor een tweede termijn aan het hoofd van één van de best betaalde niet-democratisch gekozen bureaucratieën ter wereld (haar salaris: ruim 28.000 euro per maand, plus toeslagen.

In haar toespraak in Straatsburg werden de prestaties onder haar voorzitterschap (door haarzelf) aangeprezen en werd de vergadering aangespoord om samen te werken, hoewel deze al snel overschaduwd werd door politieke groeperingen die vanuit verschillende hoeken het vuur openden.

De veel gehypte State of the European Union-toespraak van narcistische voorzitter van de al even narcistische Europese Commissie, de Duitsche Ursula von der Leyen, stuitte vandaag op onenigheid in het gefragmenteerde Europese nepparlement.

Von der Leyen vroeg de Europese parlementsleden om “de roep van de geschiedenis te beantwoorden”. Terwijl ze tijdens de eerste helft van haar toespraak de aandacht van de leden van het Europees nepparlement redelijk vasthield, begon het energieniveau in het tweede deel van haar toespraak dramatisch te dalen. En terwijl Von der Leyen de prestaties van de EU op het gebied van AI-regelgeving prees, konden we zien dat haar collega commissaris Ylva Johansson aan het breien was. Toch een nuttige tijdsbesteding door één van onze volksvertegenwoordigers.

EU Home Affairs Commissioner @YlvaJohansson doing her knitting whilst listening to @vonderleyen giving her State of the Union address. #SOTEU #EPlenary pic.twitter.com/lowWX3E5BA

— Georg von Harrach (@georgvh) September 13, 2023

Met het bovengenoemde thema drong Von der Leyen aan op het vervullen van het lot en het voltooien van Europa – een bijna bijbelse referentie of een nazistische, het ligt er aan hoe u het bekijkt – dat meer capaciteit zou zien om per blok te handelen op landbouwkundig, economisch en geostrategisch vlak.

Omvang en gewicht zijn van belang – zo onderstreepte ze – en om meer welvaart en rechtvaardigheid binnen de Unie te bewerkstelligen moet de Unie een uitbreiding doorstaan van de huidige 27 naar meer dan 30 leden – zelfs zonder een verdragswijziging. Met dit laatste geeft ze een aanwijzing dat de ongekozen Commissie nòg meer macht naar zich toe wil trekken en de lidstaten nòg meer buitenspel wil zetten.

Met andere woorden, Von der Leyen wil niet alleen dat de lidstaten de EU-normen veranderen en overnemen – zoals de inter-EU-staatsherziening, waarvoor zij voorstelde om geavanceerde kandidaat-lidstaten erbij te betrekken – maar anticipeert zij ook op een tektonische verschuiving in de zelfbeschikking van de lidstaten, en de organisatie van de Europese Unie zoals wij die nu kennen.

En om dat te realiseren moet haar natuurlijk wel een tweede termijn worden gegund. Vindt zij zelf. Vóór haar hadden slechts drie van de veertien “EC-presidenten” twee ambtstermijnen vervuld: Walter Hallstein (bekend van zijn verborgen nazi-achtergrond), Jacques Delors (één van de architecten van het Verdrag van Schengen dat inmiddels ook in de euro-kliko is beland) en José Manuel Barroso (die na Brussel zijn talenten te gelde heeft gemaakt bij een andere criminele organisatie, Goldman Sachs).

In haar toespraak verwees Von der Leyen slechts naar één van hen: de erfenis van Jacques Delor van het opbouwen van een sociale markteconomie en dialoog – nou niet bepaald de sterkste punten van de EU van vandaag de dag.

Ook vindt Von der Leyen dat Oekraïne “grote vooruitgang” heeft geboekt in zijn zoektocht naar EU-lidmaatschap, nu Kiev aandringt om dit jaar toetredingsonderhandelingen te openen. “De toekomst van Oekraïne ligt in onze Unie”, zei de voorzitter van de Europese Commissie tijdens haar jaarlijkse toespraak over de EU voor de wetgevers. Kennelijk is zij even vergeten dat het land op dit moment een Amerikaanse oorlog tegen Rusland aan het voeren is.

De commissie van Von der Leyen, de uitvoerende macht van de EU, zal naar verwachting volgende maand haar mening geven over de vraag of Oekraïne klaar is om onderhandelingen te beginnen. “Toetreding is gebaseerd op verdiensten – en de commissie zal dit principe altijd verdedigen. Er is hard werken en leiderschap voor nodig”, aldus Von der Leyen. En een grote mate van krankzinnigheid, in dit geval, lijkt ons. “Maar er is al veel vooruitgang geboekt.

We hebben de grote vooruitgang gezien die Oekraïne al heeft geboekt sinds we het land de status van kandidaat-lidstaat hebben verleend.” Tja, een land in puin, vele, vele tienduizenden doden, gestegen corruptie, meer oligarchen dan ooit tevoren dankzij de “verdwenen” westerse hulpfondsen, de enige vooruitgang die wij kunnen zien is de stijgende schuldenlast van Oekraïne waar het land vele tientallen jaren onder gebukt zal gaan. Met dank aan de EU en de VS.Von der Leyen zei dat het blok zich klaar moet maken om nieuwe leden te accepteren, zonder te wachten met het eerst wijzigen van de eigen oprichtingsverdragen.

En vermoedelijk onder het motto “Hoe meer zielen hoe meer vreugd” is zij ook van mening dat Bulgarije en Roemenië het verdienen om deel uit te maken van het Schengengebied. “We hebben de grensbewaking versterkt. Europese agentschappen hebben hun samenwerking met de lidstaten verdiept. Ik wil vooral Bulgarije en Roemenië bedanken voor het voortouw nemen en het presenteren van de beste praktijken op het gebied van asiel en terugkeer.

Ze hebben het bewezen – Bulgarije en Roemenië maken deel uit van ons Schengengebied. Laten we ze dus eindelijk binnenhalen, zonder verder uitstel.”  Wie twijfelt aan de verstandelijke vermogens van mevrouw Von der Leyen adviseren wij haar hele toespraak even na te lezen (of te kijken – toespraakje van dik een uur) – en zal daarin de bevestiging vinden. “We moeten het evenwicht bewaren tussen grensbescherming, tussen soevereiniteit en veiligheid, tussen veiligheid en menselijkheid.

We hebben naar alle lidstaten geluisterd, we hebben alle migratiestromen onderzocht. We hebben ook snel en eensgezind gereageerd op de hybride aanval van Wit-Rusland, werken nauw samen met partners in de Westelijke Balkan en dringen de illegale migratiestromen terug.” Nuff said.

Ursula von der Leyen riep de EU-leiders op om “groot te denken” toen zij plannen steunde om het blok uit te breiden naar meer dan dertig landen, in de laatste State of the Union-toespraak (zie word-cloud van Politico) van haar termijn als Commissievoorzitter. En wij hopen dan ook ècht haar allerlaatste!

Eén van de belangrijkste beleidslijnen was dat Von der Leyen aankondigde dat Brussel Peking zal treffen met een antisubsidieonderzoek naar Chinese elektrische voertuigen, waarbij zij waarschuwt dat de goedkope auto’s van China “onze markt verstoren”. Dat is een groot probleem voor de handel en de betrekkingen tussen de EU en China, vindt zij. Dat zullen de Duitsers waarschijnlijk niet leuk vinden.

De Duitse auto-industrie heeft een grote aanwezigheid in China en kan zich er alvast op instellen dat zij blootgesteld zullen worden aan mogelijke vergeldingsmaatregelen van Peking. Het markeert een nieuwe stap in de Europese verschuiving van het grootste vrijhandelsblok ter wereld naar het opbouwen van handelsbescherming in een tijdperk van deglobalisering. Het kan haast niet anders of de eurocraten in Brussel hebben een aangeboren aanleg tot het afbreken van de welvaart op het europese continent.

Toen de tijd aanbrak dat de politieke fracties zouden spreken, veranderde de stemming toen die de Europese Commissie, Von der Leyen zelf en andere fracties in het parlement begonnen aan te vallen. De centrumrechtse Europese Volkspartij (EVP), waartoe de voorzitter van de Europese Commissie behoort, was het minst kritisch. Voorzitter Manfred Weber was het ermee eens dat de EU “op koers moet blijven” wat betreft de Green Deal en dat “voedselzekerheid [ook] in harmonie moet blijven met de natuur”.

De voorzitter van de Europese Commissie had ook even de tijd genomen om “mijn waardering uit te spreken jegens onze boeren” voor het bieden van voedselzekerheid aan Europa”, een compliment voordat deze sector volgens de europese groengekkies gemarginaliseerd moet worden.

In haar State of the Union-toespraak zei Von der Leyen dat de Europese Commissie haar ongekende engagement om gekooide landbouw te verbieden bij het grofvuil heeft gezet, als opgestoken-middelvinger-reactie op een referendumachtige actie van 1,4 miljoen burgers.

In de EU brengen jaarlijks nog steeds ongeveer 300 miljoen huisdieren hun hele leven of een deel van hun leven door in kooien, hokken of stallen, wat veel lijden veroorzaakt. Legkippen en konijnen zitten bijvoorbeeld in ruimtes ter grootte van een A4-tje. Volwassen vrouwelijke varkens moeten bijna de helft van elk jaar in kooien doorbrengen, waarin ze zich niet eens kunnen omdraaien. Hoewel het dierenwelzijn in ons land op redelijk hoog niveau staat is dat in lang niet alle EU-lidstaten zo.

Olga Kikou, vertegenwoordiger van het Europese burgerinitiatief ‘End the Cage Age’, reageerde als volgt op de toespraak: “Wat er vandaag is gebeurd, is schandalig. De Europese Commissie is op haar woord teruggekomen om dieren een leven te geven dat de moeite waard is, door te buigen voor de eisen van de Big Agri-lobby en de nieuwe dierenwelzijnswetten te ondermijnen door ze uit te stelen. Ze hebben het vertrouwen van de burgers geschonden en de democratie van de EU in een lege huls veranderd. In de aanloop naar de EU-verkiezingen zal dit in de peilingen niet onopgemerkt blijven.”

Eerdergenoede Weber bleef achter het besluit van de EVP staan om zich te verzetten tegen de controversiële natuurherstelwet van de EU. Dat was een provocatie van de centrumlinkse S&D-Fractie, waarvan de leden steeds meer op gespannen voet komen te staan met de EVP, hun traditionele bondgenoten.

Direct na Weber sloeg de leider van de S&D-groep, Iratxe Garcia, de alliantie van Weber om de oren met de rechtse ECR- en ID-groepen en beweerde dat hij “een fout had gemaakt in de ogen van de geschiedenis”. Ze voegde eraan toe dat het tijd was om “de stilte te doorbreken” tegen “ontkenners van de klimaatverandering”. Terwijl Garcia enkele punten in de toespraak van Von der Leyen verwelkomde, waarschuwde ze haar dat de S&D haar “nauwlettend in de gaten zou houden”.

De Liberal Renew Group (de partij van de Belg Guy “fietsenrek” Verhofstadt en de Groenen gingen eveneens prijsschieten op de voorzitter van de Europese Commissie en de Europese Commissie zelf, waarbij ze allebei de Brusselse bureaucratie aanvielen omdat ze niet genoeg deden om te vechten tegen wat zij zagen als “sluipend autoritarisme” in landen als Polen en Hongarije. “Wij weigeren de ‘Orbanisering’ van ons continent”, verklaarde Renew Europe-leider Stéphane Séjourné, verwijzend naar de Hongaarse premier Viktor Orban.

Ze voegde eraan toe dat het beleid van zowel zijn regering als die van Polen “in strijd was met ons Europese DNA”. Wat dat ook moge zijn…..

De ECR-Fractie was een tegenovergestelde mening toegedaan en zei dat de Europese Commissie niet alleen te veel deed bij het bestraffen van deze landen, maar dat zij hen ook daadwerkelijk vervolgde. Het Poolse parlementslid en medevoorzitter van de Conservatieve ECR-fractie, Ryszard Antoni Legutko, beschuldigde de EC ervan “een partijdige machine” te zijn die “probeerde regeringen omver te werpen die u niet bevallen”.

Nadat hij de aanwezige deelnemers van deze politieke vismarkt had gevraagd of de EU er beter voor stond dan twintig jaar geleden, zei Legutko dat het antwoord “een nadrukkelijk nee” was en parafraseerde hij een citaat van Hamlet door te zeggen: “There is something rotten in the state of the Union” – er is iets verrot in de staat van de Unie. Ja ja, Legutko kent zijn klassieken….

Tijdens de toespraak van Von der Leyen waren de ID- en ECR-bankjes leeg.

Von der Leyen liet haar aandacht een paar momenten verslappen toen ze sprak om (weer) grootmoeder te worden en hoe dat haar ertoe aanzette steviger na te denken over de klimaatverandering. “Zullen ze een lente, een zomer, een herfst en een winter krijgen zoals we die hadden toen we kinderen waren?” vroeg ze zich af, terwijl ze de wetgevers probeerde te overtuigen dat ze nog steeds toegewijd is aan haar Europese Green Deal.

Von der Leyen, die zelf zeven kinderen heeft (u leest het goed: ze-ven-kin-de-ren, stelt u zich die ecologische voetafdruk eens voor), is sinds haar start als voorzitter van de Commissie in 2019 drie keer grootmoeder geworden. “In 2030 zullen ze in de leerplichtige leeftijd zijn. In 2050 willen ze misschien een gezin en kinderen hebben”, zei ze. Het broeden zit vast verankerd in de Von der Leyen Dynastie…..

Bij het weerleggen van de beweringen van Von der Leyen dat de Brusselse machine recordverbeteringen had bereikt in de levenskwaliteit van EU-burgers, kreeg Legutko onverwacht steun van de Linkse Fractie. Martin Schirdewan, co-voorzitter van de Linkse Fractie, hekelde de beweringen van Von der Leyen dat de anti-werkloosheidsprojecten van de EU zo succesvol waren dat “miljoenen banen op zoek waren naar mensen”.

Hij zei dat ongeveer 95 miljoen EU-burgers met armoede worden bedreigd, omdat de meeste werknemers hun reële lonen hadden zien dalen en de voedselprijzen met 34% waren gestegen. Hij beschuldigde de voorzitter van de Europese Commissie ook van verkiezingsfraude door “de Europeanen van alles te beloven”, terwijl tegelijkertijd “het huis van Europa in een bouwvallige ruïne is veranderd”.

De leider van de Franse delegatie binnen de EVP-fractie, François-Xavier Bellamy van het Franse Les Républicains, bekritiseerde Von der Leyen omdat zij kernenergie niet noemde als een potentiële sleutelenergiebron om de EU koolstofvrij te maken.

“U heeft het uitgebreid over elektriciteit gehad, over de versnelling van de ontwikkeling van windparken, maar geen woord over kernenergie – ook al is het een belangrijke bron van toegankelijke, koolstofvrije energie in Europa”, zei hij. Dit komt omdat Frankrijk krachtig campagne heeft gevoerd voor een groen label voor kernenergie in het kader van de EU-taxonomie voor groene investeringen.

Onze europarlementariër Esther de Lange, vicevoorzitter van de EVP-fractie, liet doorschemeren dat ze na de verkiezingen van volgend jaar het wellicht ook voor gezien houdt. De Lange, die het gezicht werd van de poging van centrumrechts om de natuurherstelwet te torpederen, merkte in haar antwoord op dat dit “misschien wel mijn laatste Staat van de Unie zou kunnen zijn”. Het was niet duidelijk of ze doelde op concrete plannen om af te treden – of op het dreigende electorale fiasco van haar partij in ons land, waar haar CDA er ook een zooitje van gemaakt heeft. Misschien dat veel en intens bidden nog kan helpen.

EVP-parlementariër Siegfried Muresan bedankte Commissievoorzitter Ursula von der Leyen voor het “weer op de Europese agenda zetten van boeren”. Hij voegde eraan toe dat de EU ervoor moet zorgen dat het Oekraïense graan, dat het blok het door oorlog verscheurde land heeft helpen exporteren, “gaat waar het nodig is” in Noord-Afrika en het Midden-Oosten en “de markten niet overspoelt” in Centraal- en Oost-Europa. Europa of “een risico worden” voor boeren in de EU.

Dat zal als muziek in de oren klinken van de eurosceptische regering van Polen en andere oostelijke EU-lidstaten die Brussel onder druk hebben gezet om een importverbod op Oekraïense producten uit te breiden.

In haar antwoord aan de wetgevers benadrukte Ursula von der Leyen haar diepe en persoonlijke betrokkenheid bij de Europese Green Deal, en voegde eraan toe dat “we het samen kunnen redden als we verenigd blijven.” Dit zou kunnen worden gezien als een klein sprankje hoop voor haar om de klus te klaren op het gebied van de groene ambities van de Commissie, inclusief de niet genoemde dierenwelzijnsregels. Maar dierenwelzijn komt niet voor in de intentieverklaring van 2024 – waarin de uitvoerende macht van de EU de belangrijkste prioriteiten voor het komende jaar benadrukt.

Het Duitse sociaal-democratische Europarlementariër Katarina Barley, vice-voorzitter van het Europees nepparlement, omschreef de toespraak van Ursula von der Leyen als “teleurstellend” en zei dat ze haar niet zou steunen voor een tweede termijn. “De EU heeft opnieuw duidelijk leiderschap en een kompas nodig”, schreef ze na de toespraak. Eerder vandaag gaf zij een interview op de Duitse televisie al aan dat zij Ursula von der Leyen niet zal steunen als zij opnieuw voorzitter van de Commissie wil worden.

Aan het einde van het debat bedankte Commissievoorzitter Ursula von der Leyen de wetgevers voor een levendige discussie (not). “Dit is het mooie van de democratie”, zei ze. Ze riep de wetgevers ook op om “actief te zijn” in de aanloop naar de verkiezingen voor het Europees nepparlement, die gepland staan voor juni volgend jaar. Een democratie, zei ze, moet door actie reageren op de “aspiraties en zorgen van haar burgers”. “Voor ons is het dus belangrijk dat we in dit verkiezingsjaar actief moeten blijven, dat dit een jaar van actie is,” zei de niet-democratisch gekozen voorzitter van de Europese Commissie.

Als ze de herbenoeming voor elkaar krijgt, zal het persteam van de Commissie de wereld informeren dat de Duitse is “herkozen” voor de toppositie in Brussel, wat natuurlijk onzin is (hoewel de mainstream media dit eerder ook al hebben geslikt). Bij verkiezingen is normaal gesproken sprake van een publiek debat tussen meer dan één kandidaat. Von der Leyen daarentegen lijkt ongehinderd stand te kunnen houden, zoals ze de eerste keer deed, na de gebruikelijke, ondoorzichtige benoeming (dankjewel Angela).

Maar in het democratische blok EU kiezen de lidstaten niet tussen mogelijke voorzitters van de Commissie; ze kiezen er gewoon één. Van nationale regeringen wordt verwacht dat zij de resultaten van de EU-verkiezingen van volgend jaar – de uitdrukking van de wil van het volk – ‘in overweging nemen’, hoewel zelfs deze vage Verdragseis in de huidige EU een stap te ver is, gezien de eerdere afwijzing van  Spitzenkandidaat Timmermans. De EU-regeringen zullen hun keuze aan het blok opleggen, en het onderdanige Europese nepparlement zal die benoeming goedkeuren, zoals het altijd heeft gedaan.

Is dat nu democratie? Mevrouw Von der Leyen is niet de enige EU-figuur die profiteert van dit “verkiezingsproces” in Sovjet-stijl. Toen hij in maart 2022 naar Brussel kwam om de Belg Charles Michel, voorzitter van de Europese Raad, te ontmoeten, maakte de Amerikaanse president Joe Biden gewag van de niet-bestaande oppositie van Michel. Biden zei: ‘Ik kwam hier om een man te feliciteren die zojuist zonder tegenstand is herkozen. Daar droom ik ooit van”. Het was als grap bedoeld…. maar ondertussen.

Amerikaanse presidenten moeten na uitputtende campagnes steun uit het hele land zien te verzamelen, terwijl Michel, de man die de eurocraten enigszins pathetisch Biden’s Europese tegenhanger noemen, zichzelf een leider mag noemen, ondanks het feit dat bijna niemand buiten de EU-bubbel – zelfs na vier jaar jaar aan de macht – daadwerkelijk van hem heeft gehoord.

Geen enkele EU-burger buiten de bubbel heeft op Von der Leyen gestemd; niemand stemde op Michel; en hetzelfde geldt voor Roberta Metsola, voorzitter van het Europees nepparlement. Metsola kan misschien beweren indirect gekozen te zijn en kreeg technisch gezien te maken met rivaliserende kandidaten (die geen van allen serieus werden genomen), dit wonderbaarlijke trio heeft nooit daadwerkelijk met een electoraat te maken gehad.

“Dit is opnieuw het moment voor Europa om gehoor te geven aan de roep van de geschiedenis. Lang leve Europa”, besloot Von der Leyen. Journalisten van de mainstream media knikten gewillig hun hoofd.