Sabotage

Lekken in de pijpleidingen van Nordstream I en Nordstream II duiden op sabotage.

Zweedse autoriteiten waarschuwen de scheepvaart voor twee levensgevaarlijk lekken in Nordstream I op een steenworp afstand van van het Deense eiland Bornholm. En ook de leiding van Nordstream II, de leiding die klaar was voor gebruik, maar nooit in gebruik werd genomen, is lek.

Wie, of liever, welk land hiervoor verantwoordelijk is, is op dit moment nog niet bekend. De suggestie dat Rusland de leidingen zelf heeft vernield om Oekraïne als dader aan te kunnen wijzen, wat één van de scenario’s was waar Tagesspiegel mee kwam, en die ook door andere westerse media meteen werd overgenomen, klinkt volkomen ongeloofwaardig.

Waarom zou Rusland zijn eigen, peperdure leidingen op zo’n definitieve wijze onbruikbaar maken, als het die gasinkomsten zo hard nodig heeft, dat onze sancties hen de kop gaan kosten? En dan op die plek, terwijl ze hun hand op de kraan hebben? Hoezo is het ongeloofwaardig dat Oekraïne en hun Amerikaanse, of Britse vrienden de daders zouden zijn, als Oekraïne mensen vrij kon maken om in Moskou een journaliste op te blazen, en de Amerikanen bij monde van mevrouw Nuland een Joe Biden in januari al dreigden dat Nordstream II hoe dan ook nooit operationeel zou worden, en dat ze ‘manieren‘ hadden om dat te voorkomen?

En als zelfs de voormalige Poolse minister van buitenlandse zaken, en nu Europarlementariër, de Amerikanen al bedankt, dan lijkt het mij wel duidelijk. En als dat straks de Russische conclusie is, waar ze al eerder een sabotagepoging aan de ‘Turkstream‘ leiding wisten te verijdelen, hoe zal dat dan uitpakken voor die gasgevulde ‘Hindenburgs‘ die ons LNG vanuit de Verenigde Staten richting Europe gaan brengen? Is het echt toeval dat Jens Stoltenberg’s land net op hetzelfde moment de nieuwe pijpleiding tussen zijn gasballon-land en Polen opent?

Daarmee is dus het scenario dat Oekraïne erachter zit nog niet meteen geloofwaardiger geworden. Er is geen gebrek aan mogelijke kandidaten onder de NAVO-landen, niet noodzakelijk onder regie van de NAVO zelf, al valt dat ook niet uit te sluiten. Zeker is dat het ‘thuisland‘ van de heer Stoltenberg er slapend rijk door zal worden. Maar zelfs kapitaalkrachtige particulieren, die baat hebben bij de verwoesting van de Europese, en meer in het bijzonder de Duitse economie, en/of spectaculaire stijgingen van de energiekosten voor Europa, alsmede ‘Groene Rakkers‘ met rijke sponsoren mogen we niet meteen uitsluiten.

Wat nu zeker lijkt, is dat de komende winter voor veel landen in Europa een ware beproeving zal worden. Ik zou ook niet weten wie het, onder de gegeven omstandigheden, op zich zou willen nemen om die leidingen te repareren. Rusland, dat op alle mogelijke, en onmogelijk manieren bestolen wordt door de landen van de EU, en haar ‘partners‘ in de NAVO, zal niet staan te popelen om die reparaties uit te voeren. En waar Polen en Oekraïne de gastoevoer via die landen ook hebben afgesloten, denk ik dat we ons op moeten maken voor een ‘energy shock‘ met ver strekkende gevolgen, als de Duitse ‘motor‘ van Europa in één keer vastloopt.

Bedenk ook dat waar u in het recente verleden las dat de prijs van olie of gas daalde, dat in Dollars was, terwijl de Dollar inmiddels onbetaalbaar is geworden voor de Eurolanden. Jaren geleden schreef ik hier wel bijdragen waarin ik stilstond bij de ‘Deal‘ die de Amerikanen maakten met OPEC, nadat Nixon de Dollar loskoppelde van het goud. OPEC zou uitsluitend nog olie (en gas) verkopen tegen Dollars, wat betekende dat landen die olie en gas nodig hadden hun spullen moesten verkopen aan de Verenigde Staten, om aan Dollars te komen, om olie en gas te kunnen kopen. De Verenigde Staten zelf hoefde niks te produceren, behalve Dollars, simpel gezegd. In de uitvoering verkochten ze dan ‘services‘.

Met Rusland als producent van olie en gas die geen Dollars of Euros meer wil, en betaling in Roebels, goud of andere goedgekeurde ‘munten‘ verlangt, werden de poten onder het verdienmodel van de Amerikanen gezaagd. Een ontwikkeling die er al tijden aan zat te komen, maar in een stroomversnelling is geraakt door de ongekend grote diefstal van Russische tegoeden, als onderdeel van de pogingen van de NAVO om van Poetin af te komen.

Het is mij om het even hoe u tegen deze terreurdaad aankijkt, die evident gericht is tegen burgers en hun verworven welvaartsniveau, zonder oorlogsverklaring, maar als u het idee heeft dat dit gaat helpen om Poetin uit het zadel te wippen, dan vrees ik toch dat u niet helemaal bij de les bent. Sterker nog, áls alles wat de NAVO nu doet succes heeft, en Poetin moet het veld ruimen, dan zal degene die zijn plaats inneemt eerder een stuk minder vergevingsgezind zijn.

Begrijp mij goed, ik zeg niet dat de NAVO dat zou betreuren. Maar u wel. Echter, zoals de zaken nu liggen denk ik niet dat Poetin gevaar loopt om te worden afgezet door de veel fanatiekere voorvechters van ‘Moedertje Rusland‘, terwijl ik een machtsovername door de ‘Navalny-vleugel‘ nagenoeg uitgesloten acht. De NAVO hoopt dan ook niet zozeer op een andere president, maar op totale chaos van elkaar bestrijdende groeperingen in Rusland, waar de NAVO dan van kan profiteren. ‘Verdeel, en Heers‘.

Het komt mij voor dat we er toch ernstig rekening mee moeten houden dat we nog wel enige tijd met Poetin te maken zullen hebben, en het zou verschrikkelijk onverstandig zijn om ons opnieuw rijk te rekenen, na de flaters eerder dit jaar, en de voorgaande twee jaren rond covid, terwijl we met elke seconde armer worden. Uw regering en ‘Brussel‘ gaan u niet redden. Die maken van elke tamelijke onschuldige schram een etterende wond die om amputatie vraagt.

Voor u, en voor mij, voor ons als burgers van Europa, van Nederland, ligt de opdracht op tafel om te ‘bezuinigen‘, teneinde te overleven. Maar waar gaan we op bezuinigen? Gaan we gestructureerd te werk? Of ‘teren we in‘? Als u tot de Nederlanders behoort die niet direct in de problemen komen, omdat u uitgaven kunt schrappen die u niet meteen raken, zoals de ‘Goede Doelen‘, de ‘Abonnementen‘, de ‘Lidmaatschappen‘, het ‘Theater- en Museumbezoek‘, of de ‘Bezorgservice‘ en het ‘Uitgaansleven‘, kan dat zelfs een gezonde ontwikkeling zijn.

Het kan in zekere gevallen heel veel ‘vet‘ wegsnijden, en zolang de overheid dan niet met een reddingsoperatie komt, zodat u het via de belastingheffing alsnog moet betalen, mét een opslag voor de peperdure lummels bij de overheid die er dan tussen zitten, ontstaat er ook weer ruimte op de krappe arbeidsmarkt.

Maar waar we nu ook rekening mee moeten gaan houden, is dat bepaalde producten op enig moment domweg niet langer leverbaar zullen zijn. Maakt niet uit hoeveel geld u heeft, er is gewoon geen gas meer. Of geen olie. Of geen elektra. Of de landbouwproducten zijn gewoon op. Daar kun je je nauwelijks tegen wapenen. Maar veel werkgelegenheid die gemoeid is met de productie, het transport, de verkoop of de levering komt dan te vervallen, terwijl u misschien wel dacht werk te hebben in een sector waar altijd vraag naar zou zijn.

Neem de ene na de andere bakkerij die omvalt. Maar ook als u aandelen of obligaties bezit in een mooi bedrijf dat het altijd goed deed, en spullen levert waar vraag naar is, stel u dan de vraag wat ervan overblijft als er geen gas meer is, geen (betaalbare) olie, geen (betaalbare) elektra, geen (betaalbare) grondstoffen, en de toeleveranciers en vervoersmaatschappijen omvallen. Waarmee ik maar wil zeggen dat als een nijpend tekort langere tijd aanhoudt, er véél meer kapot gaat dan je zou denken.

En dat ‘pappen en nathouden‘, en de thermostaat een graadje lager u niet gaan redden. Daarbij trekken ze in ‘Den Haag‘ en ‘Brussel‘ eerder geld uit voor het hele circus dat hen omgeeft, dan voor iemand die brood bakt, graan verbouwt, vee houdt, of ervoor zorgt dat u niet doodvriest. Ze zoeken eerder een oplossing voor het cafetaria in het gebouw van de Tweede Kamer, hun favoriete Barista, of de kunstijsbaan waar hun kinderen leren schaatsen, dan voor de supermarkt waar u de levensmiddelen haalt.

Dat politieke partijen bij wet willen vastleggen dat we veel geld uitgeven aan dingen waarmee we gasleidingen op kunnen blazen om de Russen te pesten, is helemaal niet verwonderlijk. ‘Het hemd is nader dan de Rok‘. Ze willen zich zelf ‘veilig‘ voelen, zoals ze nu in ieder debat in de Tweede Kamer roepen, en dat vertalen ze standaard naar meer wapens en meer militairen, en ‘vrienden‘ die gasleidingen opblazen om de vijand een hak te zetten.

Dat kan ook de eigen bevolking zijn, als die ontevreden reageren op al hun geniale initiatieven, louter en alleen omdat we er zelf slachtoffer van zijn, en geen aandacht mogen vragen voor dat prangende gevoel dat onze politieke leiders en niet-verkozen bestuurders de hele boel saboteren, en dat we wellicht nieuwe vrienden moeten zien te vinden die beter begrijpen wat vriendschap inhoudt. En dat je met de vrienden die zij binnen hebben gehaald geen vijanden meer nodig hebt.