Indignatie redactie 
Sabrina Carpenter Feministen kunnen niet toestaan dat mannelijke pornoproducenten de enigen zijn die seks verkopen
Sabrina Carpenter is een kamp voor heteroseksuele vrouwen. Voor mensen die de popster slechts vaag kennen van de megahit “Espresso” van vorig jaar, is dat misschien niet meteen duidelijk, maar er zit een travestieachtig aspect aan de manier waarop jonge fans zich tot de tengere blondine verhouden. Deze Teen Vogue-fotoserie biedt een glimp van het publiek bij Carpenters concerten: tienermeisjes en jonge vrouwen in over-the-top meisjeskleding, allemaal roze strikken en kanten lingerie, met een knipoog. Ze genieten tegelijkertijd van vrouwelijkheid en laten die tegelijkertijd de vrije loop.
Carpenters geile liedjes en overdreven geseksualiseerde outfits lijken misschien alleen bedoeld voor de mannelijke blik, maar als we naar haar publiek kijken, is dat niet het geval.
Voor de duidelijkheid: Carpenter heeft ook veel LGBTQ- fans, maar het is opvallend hoe Carpenters ironische sensualiteit aanslaat bij heteroseksuele vrouwen, van wie velen een beter gevoel voor humor hebben dan algemeen wordt aangenomen. Carpenters geile liedjes en overdreven geseksualiseerde outfits lijken misschien voor de mannelijke blik bestemd, maar afgaande op haar publiek is dat niet zo.
Haar schattigheid gaat altijd gepaard met een ondertoon van sarcasme die heteroseksuele mannen vervreemdt, tenminste degenen die zichzelf te serieus nemen. Denk aan de uithaal naar een ex-vriend in “Taste”: “Hij is nu grappig, al zijn grappen raken anders/Raad eens van wie hij dat heeft geleerd.” Het is een tekstregel die bedoeld is om de fanclub van Jordan Peterson aan het huilen te maken, maar jonge vrouwen smullen ervan.
Deze context is cruciaal om de schokwaarde te begrijpen die Carpenter wil bereiken met de cover van haar aankomende album, “Man’s Best Friend”.
My new album, “Man’s Best Friend” 🐾
is out on August 29, 2025.i can’t wait for it to be yours x
Pre-order now: https://t.co/E7QJWhYV2D pic.twitter.com/UXVLzBQTj4
— Sabrina Carpenter (@SabrinaAnnLynn) June 11, 2025
Ja, het is een vergelijking tussen vrouwen en honden. Maar het is ook goed om te onthouden dat het woord voor een teefje ” teefje ” is – niet bepaald een woord dat geassocieerd wordt met de onderdanigheid die we doorgaans aan dit geliefde huisdier toeschrijven. Carpenters verleden, gecombineerd met de hyperbolische aard van de albumhoes, zou de eerste aanwijzing moeten zijn dat ze mogelijk met het publiek speelt.
De tweede aanwijzing is de eerste single, een nummer dat letterlijk “Manchild” heet, waarin de verteller klaagt over de last die ze van mannen heeft: “De helft van je hersenen is er gewoon niet.” De video is een laagje camp met een B-filmesthetiek uit de jaren 70, terwijl ze de mannen in haar leven beschrijft met woorden als “nutteloos”, “dom” en “traag”. Jongens, ik denk niet dat ze helemaal oprecht is met haar albumhoes die onderwerping aan het patriarchaat impliceert.
De online reacties op de kunst waren pijnlijk vernietigend en preuts.
Maar nu het internet is wat het is, hadden veel mensen al een mening voordat hun hersenen concepten als ‘humor’ of ‘ironie’ konden registreren. De online reacties op de kunst waren pijnlijk berispend en preuts. Een Instagram-commentator kreeg 24.000 likes door te klagen dat het ‘geen erg krachtige afbeelding voor vrouwen’ is. “Waarom vergelijken we onszelf zo trots met honden?”, klaagde een ander, die 9.000 likes kreeg.
Zelfs op Reddit, waar mensen over het algemeen wat slimmer zijn, domineerden de humorloze en seksfobische reacties . “Hoe kan ze op haar knieën zitten voor een man als de eerste single gaat over hoe nutteloos bepaalde mannen zijn?”, postte iemand. “Dames, ik heb één ding te zeggen: STA OP!”, schreef een ander, zich er niet van bewust dat het bijna onmogelijk is om de geïmpliceerde seksuele handeling uit te voeren terwijl je staat.
Sabrina Carpenter treedt op tijdens de Short N’ Sweet Tour in Madison Square Garden op 29 september 2024 in New York City. (Christopher Polk/Rolling Stone via Getty Images)
Deze reactie was frustrerend. Ervan uitgaan dat een vrouw te dom is om te weten wat ze doet, wat ze Carpenter aandoen, is geen feminisme. Het is gewoon ouderwets seksisme, vermomd als progressivisme. Het is ook vreugdeloos. Niet om alles om politiek te laten draaien, maar Donald Trump won onlangs een verkiezing, niet in de laatste plaats omdat podcastbroers – stuk voor stuk minder grappig dan Sabrina Carpenter – de boodschap verspreidden dat “liberalen geen lol hebben, maar ze zijn niet te pruimen”.
Ik zou graag denken dat dat niet waar is, maar je begrijpt wel waarom die boodschap aansloeg. Mensen online kunnen niet eens genieten van een sexy, onnozele albumhoes zonder een tirade af te steken die impliceert dat zowel grappen als orale seks onfeministisch zijn. Er zijn veel theorieën over waarom jongere mensen minder seks hebben dan oudere mensen , maar ik denk dat we het antwoord hebben met de reacties op dit album.
Oké, oké, die laatste zin was een grapje. Kalmeer even. Eerlijk gezegd denk ik dat veel Carpenters fans wel begrijpen wat ze doet, want het wijkt niet veel af van wat ze daarvoor deed.
Deze reactie is een ongelukkig overblijfsel van het internet, waar mensen die te dom zijn om het beter te weten zich vrij voelen om hun mening te geven, terwijl veel mensen met meer aan hun hoofd boven het hoofd het verstand hebben om hun mond te houden. De meeste presentatoren van “The View” leken te begrijpen dat Carpenter provocerend is, niet seksistisch, en ze zijn niet zo bekend met haar werk. Ik kan me voorstellen dat er veel Carpenters fans zijn die precies oppikken wat ze neerzet.
En wat is dat precies? Nou, ondanks de ironie is Carpenter niet anti-seks. Integendeel, ze is een verademing, onderdeel van een grotere groep jonge artiesten – waaronder Charli XCX, Chappell Roan en Troye Sivan – die lust weer centraal stellen in de popmuziek, waar het thuishoort. Dit geldt meer dan ooit, in een tijdperk waarin elke middelbare scholier met toegang tot een telefoon hardcore pornografie kan zien.
Die materialen kunnen vrouwonvriendelijk zijn, zelfs gewelddadig. Maar zelfs als ze dat niet zijn, ontkoppelen korte fragmenten van mensen die seks hebben de daad van de complexe menselijke context die de meeste seks in het echte leven definieert. Het is bijna gynaecologisch, niet emotioneel.
Sabrina Carpenter treedt op tijdens de 67e jaarlijkse GRAMMY Awards op 2 februari 2025 in Los Angeles, Californië. (Emma McIntyre/Getty Images voor The Recording Academy)
Dat is waar we onze popsterren nodig hebben om de gaten op te vullen die kinderen moeten vullen om dit te ontdekken. Het is niet zo dat kinderen naar ouders of leraren gaan luisteren. Popsterren die zingen over verlangen, liefde, frustratie en ouderwetse lust geven belangrijke informatie over waar seks voor dient. Maar het is nog beter als ze er humor, ironie en ambiguïteit in brengen, iets waar Carpenter bijzonder goed in is.
Geen enkele seksuele voorlichtingsles kan leren dat een blowjob tegelijk bemoedigend, vernederend, sexy en belachelijk kan voelen. Maar Carpenter snapt het. Door de verschillende emoties en reacties te tonen die mensen in het echte leven op seks hebben – inclusief humor en ambivalentie – geeft ze een handeling een nieuwe humaniteit die online pornografie maar al te vaak afvlakt.
De spot drijven met de manier waarop een seksistische cultuur orale seks als “vernederend” beschouwt, kan de uitlaatklep creëren waardoor mensen er op een meer empowerende manier van kunnen genieten. Weten dat andere mensen seks ook grappig vinden, kan bevrijdend werken.
Lachen om de tekst van “Manchild” geeft vrouwelijke kijkers wat meer ruimte om zichzelf te vergeven voor alle bad boys met wie ze gedate hebben. Dit is wat kunst ons geeft wat didactische politieke proclamaties op Bluesky niet kunnen: de vrijheid om te spelen, te experimenteren en te marineren in de grijze ruimtes waar het grootste deel van het leven zich afspeelt.
