Politiek
Sancties zullen Rusland op het dark web duwen
Een grote statelijke actor zou nu internetpiraterij en hacking kunnen legaliseren
Vandaag zijn de gasprijzen in Europa gestegen tot 800 pence per therm , een achttienvoudige stijging in slechts één jaar tijd. Ondertussen zullen de kunstmestprijzen stijgen en daarmee ook de voedselprijzen, waarbij de tarweprijzen nagenoeg verdubbelen sinds vorig jaar . Financiële markten maken zich nu openlijk zorgen over stagflatie (de combinatie van stijgende inflatie en stagnatie in de economie). We hebben het sinds de jaren zeventig niet meer gezien en het is onduidelijk hoe onze nu al te gefinancialiseerde economie erop zal reageren, maar ik durf te wedden dat economieën van vandaag veel meer vatbaar zijn voor stagflatoire chaos dan in de jaren zeventig.
Hoewel het misschien onpolitiek is om te zeggen, is er steeds meer bewijs dat we niet nadenken over de gevolgen van het sanctiebeleid dat we aan Rusland opleggen. Zelfs als we de druk negeren die ons beleid thuis op de prijzen zet, hoe zit het met andere langetermijngevolgen? In een vorig stuk benadrukte ik dat het verbieden van Rusland van SWIFT hen alleen maar zou aanmoedigen om Chinese alternatieven te gebruiken, waardoor het belang van SWIFT op het wereldtoneel wordt ondermijnd. In het weekend werd bekend dat Russische banken verhuizen naar UnionPay in China, aangezien Visa en Mastercard de banden met het land verbreken . Hoe komt dit precies ten goede aan het Westen?
Dan bestaat het risico dat de sancties Rusland dwingen de ‘dark web’-activiteit te normaliseren. Kranten hier wijzen er al op dat Rusland waarschijnlijk zal profiteren van opkomende Bitcoin-technologieën om sancties te omzeilen . In feite zou dit ertoe leiden dat een grote staatsspeler achter een alternatief financieel systeem wordt gezet. Wie weet waar dat heen gaat? Het zou een wereldwijd financieel schaduwsysteem kunnen creëren dat onder meer de capaciteit van onze regeringen om belastingen te heffen zou schaden.
Als reactie op het optreden van Microsoft om abonnementen op hun producten te verbieden, is er goede reden om aan te nemen dat Rusland softwarepiraterij zal gaan legaliseren . Tegenwoordig is software eenvoudig te hacken en te klonen. Het enige dat grote westerse softwarebedrijven beschermt tegen het verlies van hun vermogen om te profiteren van hun producten, zijn strenge wetten tegen softwarepiraterij. Met een grote staatsspeler die piraterij als beleid inzet, verwacht dat het grootste deel van de ontwikkelingslanden de veel goedkopere gekloonde/gepirateerde software zal nemen dan het dure westerse alternatief.
Dit geldt ook voor mediaproducten. Veel westerse mediabedrijven, waaronder Netflix, hebben aangegeven hun producten terug te trekken van de Russische markt. Als reactie hierop heeft een Russische wetgever voorgesteld dat de regering een website met de naam RUTracker legaliseert – een site die wordt gebruikt door mensen die illegale media-inhoud en software willen downloaden. Noord-Korea doet al veel aan dit soort piraterij, maar ze hebben lang niet de technologische capaciteit of het wereldwijde economische bereik van Rusland.
Het hoeft nauwelijks gezegd te worden, maar internet is een decentraal systeem. Als een staat als Rusland zijn schouders onder mediapiraterij, softwarehacking en klonen werpt, zal dit een enorme impact hebben op het westerse internet. De nieuwe, goedkopere/gratis producten zullen de online markt overspoelen en, in ieder geval tot op zekere hoogte, gelicentieerde en legale alternatieven verdrijven. De media- en softwarebedrijven zullen wellicht opnieuw een oorlog tegen piraterij lanceren. Maar deze keer, in plaats van dat hun tegenstander een paar anarcho-libertariërs in Zweden zijn, zullen ze het opnemen tegen een grote staatsspeler.
Zowat elke waardeloze escapade van het Amerikaanse buitenlands beleid van de jaren vijftig tot het einde van de jaren zeventig gaat terug op de CIA.
CIA Van de catastrofale staatsgreep van de Iraanse president Mohammad Mossadegh in 1954, de regimewisseling van de Guatemalteekse president Jacobo Arbenz omdat hij het aandurfde om United Fruit op de tenen te trappen, het fiasco van de Varkensbaai, de vele, sommige nogal belachelijke, pogingen om Fidel Castro, Zuid De ondergang van de Vietnamese leider Ngo Dinh Diem, een mogelijke rechtse Cubaanse link met de moord op JFK, de moord op de Chileense generaal Rene Schneider en de omverwerping van de Chileense president Salvador Allende, de Watergate-inbraak en nog veel, veel meer – de vingerafdrukken van de CIA waren al deze misdaden.
Het werd zo erg dat twee hooggeplaatste, echt-centristische regeringsfunctionarissen opriepen tot het schrappen van de CIA: senator Patrick Moynihan in 1995 en president Harry Truman in 1963.
Een nieuw boek bewijst het. Jefferson Morley’s Scorpion’s Dance, de president, de Spymaster en Watergate , beschrijven tientallen jaren van CIA-grappige zaken, en er waren er heel veel. Inderdaad, als je je ooit afvraagt hoe de wereld zo’n puinhoop is geworden en wie daarvoor verantwoordelijk is, lees dan dit boek. En er is geen reden om aan te nemen dat de onzin is gestopt of dat de CIA, ondanks de Taliban, zich op de een of andere manier stilletjes met haar eigen zaken bemoeit en haar papavervelden in Afghanistan water geeft.
Nee. De CIA leidde terroristen op in het hele Midden-Oosten en nazi’s in Oekraïne. Ze zijn er nog steeds mee bezig, hoewel hun avonturen aan de Russische grens tot verreweg de meest dodelijke ramp leiden in een geschiedenis die doorzeefd is met hen, om de simpele reden dat de Russische caper op elk moment nucleair kan worden. Aan de manier waarop ze zich hebben gedragen, lijkt het alsof de CIA dat wil. Als Biden het agentschap kan controleren en een nucleaire winter en radioactieve wereldwijde massadood kan voorkomen, zal ik erg onder de indruk zijn.
Morley’s boek richt zich op de relatie tussen president Richard Nixon en CIA-directeur Richard Helms. Hun ietwat ongemakkelijke, edgy teamwerk leidde tot debacles in binnen- en buitenland. Met de goedkeuring van Nixon bespioneerde Helms illegaal de anti-oorlogsbeweging. Ondertussen hielp de CIA de moord op generaal Schneider – omdat hij een civiele machtsoverdracht steunde en Allendes legitieme presidentschap niet ongedaan zou maken, iets dat de kribbige trots van Nixon en zijn adviseur Henry Kissinger diep beledigde – moedigde fascistische moordenaars aan om achter Allende aan te gaan. . Het gaf aan dat de VS hun excessen niet alleen niet zouden stoppen, maar ze ook zouden steunen.
En Chili bedreigde niet eens een vitaal Amerikaans belang. Het was van internationale betekenis voor Washington. Maar Morley merkt op: „Chili was belangrijk als theater in de Koude Oorlog.” En de VS stal de show. De anti-Allende-coup leverde een geweldige prestatie van hoe Nixon en Helms de CIA inzetten om vrijheid, eerlijkheid, democratie en fatsoen te vernietigen. Het luidde tientallen jaren van openlijk fascisme in onder Pinochet. Maar de Amerikaanse elites vonden dit de moeite waard. Het beheer van de publieke perceptie dat Washington de koude oorlog aan het winnen was, bleef van het grootste belang, en hoe opzichtiger de tentoonstelling, hoe beter.
Dit was en blijft typisch. Washington gelooft dat het moet worden gezien als winnend en zijn vijanden als volkomen verdorven. “Het staat buiten kijf dat het idee om een spectaculaire misdaad te plegen,” schrijft Morley, “en Cuba de schuld te geven als een manier om Castro omver te werpen, medio 1963 in omloop was op de hoogste niveaus van het Pentagon en de CIA.” Klinkt bekend? Vervang Cuba door Rusland en Castro door Poetin en je zult zien dat er in 50 jaar weinig is veranderd.
De CIA bezit een zeer mager draaiboek, bijna uitsluitend doorspekt met mislukte strategieën, maar dit falen lijkt het bureau er nooit van te weerhouden dezelfde idiotie te herhalen, in de hoop op een ander resultaat: Einsteins definitie van waanzin. En volgens die regel was Helms een van de gekste van allemaal. “Roems, zoals Nixon, waren voorstander van actie. Het communisme, meenden ze, moest overal worden weerstaan. Zelfs met het manifeste fiasco van Vietnam hebben Helms en Nixon de strategie nog steeds verdubbeld. Nu is het communisme in de eenentwintigste eeuw misschien op de terugtocht, maar het fanatieke, paranoïde gevoel van een bedreiging voor Amerika verzadigt de hogere regionen van Washington. Dat in combinatie met andere gouvernementele kwalen is giftig.
“Een van de belangrijkste erfenissen van Nixon en Helms was cynisme”, schrijft Morley, en later dat van het Amerikaanse volk: “Bij gebrek aan een geloofwaardige verklaring voor Kennedy’s dood, explodeerde het wantrouwen jegens de regering en werd samenzweringsdenken gelegitimeerd.” En wie zegt dat het niet legitiem was? De CIA, de maffia, de anti-Castro Cubanen hadden allemaal een hekel aan Kennedy, en hun sluwheid was allemaal met elkaar verweven.
Robert Kennedy ging er inderdaad van uit dat een dergelijke dodelijke combinatie zijn broer had gedood, maar Morley merkt op dat hij er niet naar kon handelen totdat hij president werd. Heel handig deed hij dat niet. En de moord op JFK werd onder het tapijt geveegd. Zoals Morley over de Franse president Charles De Gaulle schrijft: “Niet lang na Dallas voorspelde hij dat de Amerikaanse overheid zou terugschrikken om de raadselachtige misdaad van Dallas te onderzoeken. ‘Ze willen het niet weten,’ zei De Gaulle. ‘Ze willen het niet weten. Ze zullen zichzelf niet toestaan om erachter te komen.’”
Het onderzoek van de Frank Church-congrescommissie aan het eind van de jaren zeventig naar misbruik door de CIA en de FBI markeerde het hoogtepunt van de inspanningen van de regering om deze schimmige criminele ondernemingen aan het licht te brengen. Het is sindsdien steil bergafwaarts gegaan en een duik in de duisternis. Na 9/11 kwam de waanzinnige oorlog tegen het terrorisme, toen het veel erger werd.
Met carte blanche van de regering van George “Mission Accomplished” Bush, martelde de CIA onschuldige mensen op zwarte locaties over de hele wereld. Deze zinloze en gruwelijke wreedheden werden nooit vervolgd. In feite, Barak “Ik ben goed in het doden van mensen”, veegde Obama ze opzettelijk onder het tapijt en de zaken verslechterden alleen maar tijdens zijn regeerperiode. Maar ze stortten naar een dieptepunt onder Joe “Russische regimeverandering” Biden: dankzij de CIA en de speciale troepen van de VS in Oekraïne kan de mensheid over de afgrond turen naar nucleaire vernietiging.
Volgens de New York Times op 25 juni “zijn sommige CIA-personeelsleden in het geheim blijven opereren in [Oekraïne], voornamelijk in de hoofdstad Kiev, en leiden ze veel van de enorme hoeveelheden inlichtingen die de Verenigde Staten delen met Oekraïense troepen.” Omdat de Russen dit natuurlijk weten, is het een recept voor een nucleair Armageddon. Als de CIA dat voor elkaar krijgt, zal dat zijn ergste gruweldaad tot nu toe zijn, veel, onvergelijkbaar erger dan zijn mogelijke betrokkenheid bij de moord op Kennedy.
Biden zegt dat hij de Derde Wereldoorlog wil vermijden, maar zijn acties vertellen een ander verhaal. Dit is iets waarvoor hij zal boeten bij de peilingen in 2022 en 2024, maar dat is koude troost. We zouden tegen die tijd allemaal dood kunnen zijn vanwege zijn nucleaire vaardigheden.
“Zoals gebruikelijk lijkt het erop dat de regering het van twee kanten wil hebben: het Amerikaanse volk verzekeren dat het wordt ‘in bedwang gehouden’ en dat we niet ‘in oorlog’ zijn met de Russen, maar alles doen behalve het planten van een Amerikaanse soldaat en vlag binnen Oekraïne”, schreef Kelley Vlahos in het Responsible Statecraft van 27 juni. “George Beebe … van het Quincy Institute … vraagt zich af of Washington zelfs weet hoe ver het hier gaat.” Waarschijnlijk niet en speelt dus een onrechtvaardig arrogant spel met het lot van de mensheid. Wie gooit de dobbelstenen in dat spel? De CIA natuurlijk
Dit is het bureau dat Helms ons heeft nagelaten: gewelddadig, crimineel, geheimzinnig, wetteloos, het is een agglomeratie van moordenaars en folteraars die ongestraft over de hele wereld razen. Voormalig CIA-directeur Mike Pompeo pochte over het bureau: “We hebben gelogen, we hebben vals gespeeld, we hebben gestolen.” Dat zijn helaas slechts de overtredingen van het agentschap. Het zijn de misdrijven waar u zich zorgen over zou moeten maken.
De CIA werkt niet alleen samen met nazi’s, ze traint ze ook. En het doet dat recht onder de neus van een land diep, tektonisch beledigd door het nazisme en, toevallig, gewapend met meer kernkoppen dan de VS. Dus momenteel flirt de CIA met de ultieme genocide, het uitsterven van de menselijke soort. Het is een instrument van het vleesgeworden kwaad. Los het op.
Aan het einde van de NAVO-top in Madrid, Spanje, hebben de lidstaten van de NAVO, waaronder de meeste Europese landen, evenals de VS en Canada, een strategiedocument aangenomen waarin hun plannen worden geschetst om het Europese continent te militariseren, de massale uitbreiding van de oorlog tegen Rusland en om zich voor te bereiden op een oorlog tegen China.
NAVO Het document kondigt aan: “We zullen, zowel individueel als collectief, het volledige spectrum van strijdkrachten leveren… die nodig zijn voor afschrikking en verdediging, inclusief voor intensieve cross-dimensionale oorlogvoering tegen gelijkwaardige concurrenten die kernwapens bezitten.”
In tegenstelling tot het laatste strategiedocument uit 2010 zegt het huidige document: “Er is geen vrede in het Euro-Atlantische gebied.” Dit verklaart praktisch dat het bondgenootschap in oorlog is – hoewel geen van de lidstaten van de NAVO een oorlog heeft gevoerd in het “euro-Atlantisch gebied”.
Het strategisch kaderdocument gebruikt openlijk de taal van de machtspolitiek. Het woord ‘belangen’ wordt zeven keer gebruikt en er wordt uitgelegd dat zowel China als Rusland de ‘belangen van het bondgenootschap’ betwisten.
In het laatste strategische kaderdocument van de NAVO uit 2010 werd het woord ‘belangen’ slechts één keer gebruikt. Destijds beloofden ze “het politiek overleg en de praktische samenwerking met Rusland op gebieden van gemeenschappelijk belang te verbeteren”.
Terwijl het document uit 2010 Rusland een ‘partner’ noemde, noemt het huidige Rusland een ‘bedreiging’ en China een ‘uitdaging’. Het nieuwe NAVO-strategiedocument rechtvaardigt deze classificaties expliciet door te stellen dat deze landen “een uitdaging vormen voor onze belangen”.
Het zei verder: “De Volksrepubliek China probeert controle te krijgen over belangrijke gebieden van de technologie- en industriële sectoren, kritieke infrastructuur en strategische materialen en toeleveringsketens. Het gebruikt zijn economische slagkracht om strategische afhankelijkheden te creëren en zijn invloed te vergroten.”
Om hun “belangen” veilig te stellen, beloven de bondgenoten “de afschrikkings- en verdedigingshouding aanzienlijk te versterken”.
Het document stelt stellig dat de reeks maatregelen die de oorlog in Oekraïne veroorzaakten, succesvol waren: “De uitbreiding van de NAVO is een historisch succes.” Het Kremlin rechtvaardigde zijn invasie van Oekraïne door te beweren dat de inspanningen van Oekraïne om toe te treden tot de NAVO en het stationeren van kernwapens op de Russische grens een bedreiging zou hebben gevormd voor de nationale veiligheid van Rusland.
Het NAVO-document kondigt aan door te gaan met de uitbreiding van het militaire bondgenootschap: “We bevestigen opnieuw ons opendeurbeleid… Onze deur blijft openstaan voor alle Europese democratische staten die de waarden van ons bondgenootschap delen… Lidmaatschapsbesluiten worden genomen door gevangen door de NAVO-bondgenoten en derden hebben geen inspraak in dit proces.”
De oorlog in Oekraïne is nu de grootste Europese oorlog sinds de Tweede Wereldoorlog en heeft al het leven gekost aan tienduizenden Oekraïners en Russen. Door haar uitbreiding als een succes te omschrijven, verklaart de NAVO dat deze doden en nog veel meer die zullen komen een aanvaardbare prijs zijn om de belangen van haar leden te beschermen.
Als antwoord op uitdagingen voor de ‘belangen’ van het Bondgenootschap, hebben de NAVO-leden zich verplicht tot een militariseringsprogramma dat gevolgen zal hebben voor alle aspecten van de samenleving. Het zegt: “In een omgeving van strategische concurrentie zullen we ons wereldwijde situationele bewustzijn vergroten en ons bereik uitbreiden om gebruik in alle dimensies en richtingen af te schrikken, te verdedigen, te bestrijden en te weigeren in overeenstemming met onze 360-gradenbenadering.”
Het vervolgt: “Zolang er kernwapens bestaan, zal de NAVO een nucleair bondgenootschap blijven… Daartoe zullen we zorgen voor een substantiële en consistente aanwezigheid te land, ter zee en in de lucht, onder meer door verbeterde geïntegreerde vluchten.” – en raketverdediging . .. De houding van de NAVO op het gebied van nucleaire afschrikking is ook gebaseerd op door de Verenigde Staten in Europa naar voren geplaatste kernwapens en op de bijdragen van de relevante bondgenoten.”
De doelen die in het document worden geschetst, kunnen alleen worden bereikt door een enorme toename van de troepen, munitie en voorraden die nodig zijn voor oorlogvoering. “We zullen vooruit schrikken en verdedigen met robuuste, in het theater opgestelde, cross-dimensionale gevechtsklare troepen, geoptimaliseerde commando- en controleregimes, bijna-ingezette munitie en uitrusting, en verbeterde capaciteit en infrastructuur om elke bondgenoot met weinig of geen voorsprong snel te versterken. tijd.”
De NAVO-strategienota erkent geen andere prioriteiten die concurreren met de inzet van militaire middelen. De woorden “honger”, “armoede” en “werkloosheid” zijn even afwezig als de coronapandemie, die wereldwijd tientallen miljoenen mensen het leven heeft gekost, alleen al in de VS een miljoen.
De opmerkingen van de Amerikaanse president Joe Biden kwamen overeen met de toon van dit document.
Op een persconferentie na de top verklaarde Biden trots: “We hebben Oekraïne sinds mijn aantreden bijna $ 7 miljard aan veiligheidshulp verleend. In de komende dagen zijn we van plan meer leveringen aan te kondigen ter waarde van meer dan $ 800 miljoen, waaronder een ultramodern westelijk luchtverdedigingssysteem, extra artillerie en munitie, anti-artillerieradar, extra munitie voor de HIMARS-raketwerpers die we al hebben geleverd, en extra HIMARS uit andere landen.”
Hij voegde eraan toe dat de Amerikaanse bondgenoten in totaal “bijna 140.000 antitanksystemen, meer dan 600 tanks, bijna 500 artilleriesystemen, meer dan 600.000 patronen artilleriemunitie en ultramoderne meervoudige raketwerpers hadden geleverd.” , anti-scheeps- en luchtafweersystemen.”
Toen hem werd gevraagd naar de kosten van de oorlog voor het Amerikaanse volk, zei Biden dat er niet eens over was nagedacht.
Op de persconferentie werd Biden door een verslaggever gevraagd: “De leiders van de G7-landen hebben deze week een belofte gedaan om Oekraïne te steunen, ik citeer ‘zo lang als het duurt’. En ik vraag me af of u kunt uitleggen wat dat betekent – ‘zo lang als het duurt’. Betekent dit onbeperkte Amerikaanse steun aan Oekraïne? Of moet je uiteindelijk president Zelenskyy vertellen dat de VS zijn land niet langer kunnen steunen?”
Biden antwoordde: “We zullen Oekraïne steunen zolang als nodig is.”
Een andere verslaggever vroeg naar “hoge benzineprijzen in de VS en over de hele wereld… Hoe lang is het nog eerlijk voor automobilisten in Amerika en de rest van de wereld om de rekening van deze oorlog te blijven betalen?”
Biden herhaalde: “Zolang het duurt.”
Biden heeft in feite verklaard dat onbeperkte maatschappelijke middelen zullen worden besteed aan de oorlogsinspanning. Nadat de Amerikaanse heersende klasse de financiering voor de strijd tegen de pandemie heeft verlaagd, waardoor onverzekerde werknemers zelf de vaccins en ziekenhuisopnames voor Covid-19 moeten betalen, dringt ze in plaats daarvan aan om enorme maatschappelijke fondsen in de oorlogsinspanning te pompen.
De plannen die in het nieuwe NAVO-strategiedocument zijn uiteengezet, hebben onnoemelijke implicaties voor de oorlog zelf en voor de eindeloze herverdeling van sociale fondsen naar militaire uitgaven. Dit gaat gepaard met bezuinigingen op gezondheidszorg en pensioenen en lagere lonen voor werknemers.
Terwijl arbeiders wereldwijd de strijd aangaan tegen de stijgende kosten van levensonderhoud, is het van vitaal belang dat ze de strijd tegen oorlog en militarisme tot hun topprioriteit maken.
De belangrijkste boodschap van de neocons is dat de VS de militaire macht moet overheersen in elke regio van de wereld, en het hoofd moet bieden aan opkomende regionale machten die op een dag de wereldwijde of regionale dominantie van de VS kunnen uitdagen, met name Rusland en China.
De oorlog in Oekraïne is het hoogtepunt van een 30-jarig project van de Amerikaanse neoconservatieve beweging. De regering-Biden zit vol met dezelfde neocons die de Amerikaanse oorlogen van keuze in Servië (1999), Afghanistan (2001), Irak (2003), Syrië (2011), Libië (2011) verdedigden en die zoveel deden om de Russische regering te provoceren. invasie van Oekraïne. Het trackrecord van neocons is er een van regelrechte rampen, maar toch heeft Biden zijn team bemand met neocons. Als gevolg daarvan stuurt Biden Oekraïne, de VS en de Europese Unie naar weer een geopolitiek debacle. Als Europa enig inzicht heeft, zal het zich afscheiden van deze debacles van het Amerikaanse buitenlands beleid.
De neocon-visie is gebaseerd op een allesoverheersende valse premisse: dat de Amerikaanse militaire, financiële, technologische en economische superioriteit het mogelijk maakt om voorwaarden te dicteren in alle regio’s van de wereld.
De neocon-beweging ontstond in de jaren zeventig rond een groep publieke intellectuelen, van wie er verschillende werden beïnvloed door de politicoloog Leo Strauss van de University of Chicago en de classicus Donald Kagan van de Yale University. Neocon-leiders waren Norman Podhoretz, Irving Kristol, Paul Wolfowitz, Robert Kagan (zoon van Donald), Frederick Kagan (zoon van Donald), Victoria Nuland (vrouw van Robert), Elliott Cohen, Elliott Abrams en Kimberley Allen Kagan (vrouw van Frederick ).
De belangrijkste boodschap van de neocons is dat de VS de militaire macht moet overheersen in elke regio van de wereld, en het hoofd moet bieden aan opkomende regionale machten die op een dag de wereldwijde of regionale dominantie van de VS kunnen uitdagen, met name Rusland en China. Voor dit doel moet de Amerikaanse militaire macht vooraf worden gepositioneerd in honderden militaire bases over de hele wereld en moeten de VS bereid zijn om, indien nodig, oorlogen naar keuze te leiden. De Verenigde Naties mogen alleen door de VS worden gebruikt als ze nuttig zijn voor Amerikaanse doeleinden.
Deze aanpak werd voor het eerst uiteengezet door Paul Wolfowitz in zijn ontwerprichtlijn voor defensiebeleid (DPG), geschreven voor het ministerie van Defensie in 2002. Het ontwerp riep op tot uitbreiding van het door de VS geleide veiligheidsnetwerk naar Midden- en Oost-Europa, ondanks de expliciete belofte van de Duitse Minister van Buitenlandse Zaken Hans-Dietrich Genscher zei in 1990 dat de Duitse eenwording niet zou worden gevolgd door de uitbreiding van de NAVO naar het oosten. Wolfowitz pleitte ook voor Amerikaanse oorlogen naar keuze en verdedigde het recht van Amerika om onafhankelijk, zelfs alleen, op te treden in reactie op crises die de VS zorgen baren. Volgens generaal Wesley Clark maakte Wolfowitz Clark al in mei 1991 duidelijk dat de VS regime-change-operaties zouden leiden in Irak, Syrië en andere voormalige Sovjet-bondgenoten.
De neocons waren al voorstander van de uitbreiding van de NAVO met Oekraïne, zelfs voordat dat in 2008 het officiële Amerikaanse beleid werd onder George W. Bush Jr.. Ze beschouwden het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne als de sleutel tot regionale en mondiale dominantie van de VS. Robert Kagan beschreef de neocon-zaak voor de uitbreiding van de NAVO in april 2006:
[D]e Russen en Chinezen zien niets natuurlijks in [de ‘kleurenrevoluties’ van de voormalige Sovjet-Unie], alleen door het westen gesteunde staatsgrepen die zijn ontworpen om de westerse invloed in strategisch vitale delen van de wereld te bevorderen. Zijn ze zo fout? Zou de succesvolle liberalisering van Oekraïne, aangespoord en ondersteund door de westerse democratieën, niet slechts de opmaat kunnen zijn voor de opname van dat land in de NAVO en de Europese Unie – kortom, de uitbreiding van de westerse liberale hegemonie?
Kagan erkende de ernstige gevolgen van de uitbreiding van de NAVO. Hij citeert een expert die zegt: “Het Kremlin maakt zich in alle ernst klaar voor de ‘strijd om Oekraïne’.” De neocons zochten deze strijd. Na de val van de Sovjet-Unie hadden zowel de VS als Rusland een neutraal Oekraïne moeten zoeken, als een voorzichtige buffer en veiligheidsklep. In plaats daarvan wilden de neocons de Amerikaanse ‘hegemonie’, terwijl de Russen de strijd aangingen, deels ter verdediging en deels ook uit hun eigen imperiale pretenties. Tinten van de Krimoorlog (1853-6), toen Groot-Brittannië en Frankrijk Rusland probeerden te verzwakken in de Zwarte Zee na Russische druk op het Ottomaanse rijk.
Kagan schreef het artikel als particulier, terwijl zijn vrouw Victoria Nuland de Amerikaanse ambassadeur bij de NAVO was onder George W. Bush Jr. Nuland was de neoconservatieve bij uitstek. Nuland was niet alleen de ambassadeur van Bush bij de NAVO, maar was in 2013-17 Barack Obama’s adjunct-staatssecretaris voor Europese en Euraziatische zaken, waar ze deelnam aan de omverwerping van de pro-Russische president van Oekraïne, Viktor Janoekovitsj, en nu dient als Bidens ondersecretaris van Staat die het Amerikaanse beleid leidt ten aanzien van de oorlog in Oekraïne.
In de ‘strijd om Oekraïne’ waren de neocons klaar om een militaire confrontatie met Rusland uit te lokken door de NAVO uit te breiden over de heftige bezwaren van Rusland, omdat ze vurig geloven dat Rusland zal worden verslagen door financiële sancties van de VS en NAVO-wapens.
De neocon-visie is gebaseerd op een allesoverheersende valse premisse: dat de Amerikaanse militaire, financiële, technologische en economische superioriteit het mogelijk maakt om voorwaarden te dicteren in alle regio’s van de wereld. Het is een standpunt van zowel opmerkelijke overmoed als opmerkelijke minachting voor bewijs. Sinds de jaren vijftig zijn de VS gedwarsboomd of verslagen in bijna elk regionaal conflict waaraan het heeft deelgenomen. Maar in de ‘strijd om Oekraïne’ waren de neocons klaar om een militaire confrontatie met Rusland uit te lokken door de NAVO uit te breiden over de heftige bezwaren van Rusland, omdat ze vurig geloven dat Rusland zal worden verslagen door financiële sancties van de VS en NAVO-wapens.
Het Institute for the Study of War (ISW), een neoconservatieve denktank onder leiding van Kimberley Allen Kagan (en gesteund door een who’s who van defensie-aannemers zoals General Dynamics en Raytheon), blijft een Oekraïense overwinning beloven. Met betrekking tot de opmars van Rusland gaf de ISW een typisch commentaar: “Ongeacht aan welke kant de stad [Sievierodonetsk] in handen is, zal het Russische offensief op operationeel en strategisch niveau waarschijnlijk zijn hoogtepunt hebben bereikt, waardoor Oekraïne de kans krijgt om zijn operationele te herstarten. tegenoffensief om de Russische troepen terug te dringen.”
De feiten ter plaatse doen echter anders vermoeden. De economische sancties van het Westen hebben weinig nadelige gevolgen gehad voor Rusland, terwijl hun ‘boemerang’-effect op de rest van de wereld groot was. Bovendien wordt de capaciteit van de VS om Oekraïne te bevoorraden met munitie en wapens ernstig belemmerd door Amerika’s beperkte productiecapaciteit en gebroken toeleveringsketens. De industriële capaciteit van Rusland is natuurlijk kleiner dan die van Oekraïne. Het BBP van Rusland was ongeveer 10x dat van Oekraïne voor de oorlog, en Oekraïne heeft nu veel van zijn industriële capaciteit verloren in de oorlog.
De meest waarschijnlijke uitkomst van de huidige gevechten is dat Rusland een groot deel van Oekraïne zal veroveren, waardoor Oekraïne misschien bijna geheel door land wordt ingesloten. De frustratie in Europa en de VS zal toenemen door de militaire verliezen en de stagflatoire gevolgen van oorlog en sancties. De domino-effecten kunnen verwoestend zijn als een rechtse demagoog in de VS aan de macht komt (of in het geval van Trump, terugkeert naar de macht) en belooft de vergane militaire glorie van Amerika te herstellen door middel van gevaarlijke escalatie.
In plaats van deze ramp te riskeren, is de echte oplossing om een einde te maken aan de neocon-fantasieën van de afgelopen 30 jaar en dat Oekraïne en Rusland terugkeren naar de onderhandelingstafel, waarbij de NAVO zich ertoe verbindt een einde te maken aan haar inzet voor de uitbreiding naar het oosten met Oekraïne en Georgië in ruil voor een levensvatbare vrede die de soevereiniteit en territoriale integriteit van Oekraïne respecteert en beschermt.
Tot ruim twee jaar geleden had nauwelijks iemand gehoord van ‘veiligheidsregio’s’, laat staan van ‘het Veiligheidsberaad’. Maar in coronatijd waren de burgemeesters van de veiligheidsregio’s en vooral hun voorzitter Hubert… [...]
37 Afrikanen kwamen om bij een poging om over het hek van de Spaanse enclave Melilla in Marokko te springen. Ceuta en Melilla zijn twee steden die op het Afrikaanse… [...]
Je wordt gekwalificeerd als een tassendraagster van de Minister-president Rutte, laat een paar traantjes en het linkse deel van de Tweede Kamer staat op zijn achterste benen. Een linkse politieke… [...]
Trump – De lopende hoorzittingen van het Amerikaanse Congres over de gebeurtenissen van 6 januari 2021 hebben harde waarheden aan het licht gebracht over de zieke, precaire staat van de… [...]
Europa moet zich voorbereiden op de zondvloed die op haar afkomt, en dat allemaal omdat de Litouwse satrap van de NAVO denkt dat ze een Mozes is, die twee delen… [...]
You must be logged in to post a comment Login