Wereldwijd islamitisch terrorisme wordt algemeen erkend als de grote bedreiging van vandaag en is de rechtvaardiging geweest voor allerlei veranderingen, met name in het leven in het Westen na 9/11. De islamitische terroristen die we dagelijks zouden moeten vrezen, geloven min of meer in een vorm van wahhabisme, die opgroeide in en verspreid is vanuit Saoedi-Arabië.
Verrassend genoeg zijn en blijven de Saoedi’s trouwe bondgenoten. Dit is op het eerste gezicht weinig logisch, maar het Saoedische exceptionisme strekt zich ook uit naar Rusland. Rusland en voormalige delen van zijn grondgebied zijn enkele van de grootste slachtoffers van het Wahhabisme en vechten er nog steeds tot op de dag van vandaag en toch zwoer president Poetin gewoon om hen te beschermen van luchtbedreigingen via de beste apparatuur van Rusland. Dus dit roept de vraag op met welke logica Rusland zou willen werken met de Saoedi’s die de ideeën ondersteunen die hun burgers vermoorden? Het korte antwoord is multipolariteit.
Tijdens de Koude Oorlog zagen we twee grote mogendheden met enorme invloedssferen die de planeet onderling verdeelden. Deze bipolaire (in de letterlijke zin) structuur dwong iedereen aan de zijde van Amerika om kapitalistisch / westers te zijn en democratisch en iedereen aan de zijde van de USSR om communistisch te zijn. Dus voor elke communistische revolutie die slaagde in de invloedssfeer van Moskou groeide terwijl Washington kromp.
Nu in de 21e eeuw is deze dynamiek veel anders, omdat de enige Hyperpower vecht tegen elke startende die zijn status betwist, wat betekent dat elke natie die bezwijkt voor de status quo in Washington een overwinning is voor Monopolariteit, terwijl elke natie die begint te handelen zijn eigen of onder invloed van iemand anders dan de VS / NAVO / Het Westen is een overwinning voor Multipolariteit.
Daarom heeft Rusland vandaag, in tegenstelling tot tijdens de Koude Oorlog, het beleid open te staan voor iedereen die bereid is met hen samen te werken, ongeacht de ideologie. Natuurlijk zouden de VS en de Sovjetunie tijdens de Koude Oorlog tot op zekere hoogte samenwerken met landen buiten hun politieke voorkeurstheorie, maar nu is Rusland vrij van de lasten van de communistische ideologie en is het dus vrij om met iedereen te associëren en Moskou is bereid om werk met iedereen omdat elke natie die tot een hoog niveau van soevereiniteit stijgt een nieuwe scheur in de monoliet van monopolariteit veroorzaakt.
Dit is de reden waarom Moskou heeft samengewerkt met Turkije, die soms zeer agressief ten opzichte van hen geweest is, het neerschieten van een Russisch vliegtuig , dwingen hun weg naar Syrië en werkt tegen Assad en de Russische belangen in de regio, en het openen van de Turkse universiteiten in delen van de Voormalige USSR uitdagende Russische culturele invloed. Deze klinken allemaal slecht, maar Moskou heeft een grotere vis om te bakken en de nieuwe Turken, ondanks dat ze bij de NAVO zijn, beginnen aan te dringen op een krachtiger soeverein pro-Turks buitenlands beleid, wat in doses slecht is voor Rusland, maar over het algemeen is een enorme stap in de richting van een multipolaire wereld die Rusland zo hard nodig heeft.
En dit is de logica die van toepassing is op de Saoedi’s. Het is waar dat het Saoedische Wahhabisme en luide passiviteit in termen van het bevatten van het Wahhabisme hebben geleid tot de dood van veel Russisch sprekende mensen over de hele wereld, maar de Multipolaire missie heeft voorrang, dus Poetin bood de Saoedi’s aan om Russische S-400-systemen te kopen omdat “Onze ( Russisch) luchtafweer kan je beschermen, net als Turkije en Iran “en dat” dit soort systemen in staat zijn om elke vorm van infrastructuur in Saoedi-Arabië te verdedigen tegen elke vorm van aanval. “
Syrië en Turkije zijn beide grote multipolaire overwinningen, dus misschien is er volgens Poetin een hint dat Saoedi-Arabië op de boot van de andere wereldorde zou kunnen springen door deze verdedigingssystemen te kopen. De S-400’s in kwestie kunnen worden gebruikt om te verdedigen tegen een lokale buur, maar we kunnen veronderstellen dat een massale opstelling vanuit de lucht het beste kan worden gebruikt om te verdedigen tegen de NAVO, de enige ernstige raketlancering.
Tot op zekere hoogte is het heel goed mogelijk dat dit aanbod van president Poetin aan de partijen die indirect verantwoordelijk zijn voor veel leed in Rusland een uitnodiging zou kunnen zijn voor de Multipolaire Wereld.
Saoedi-Arabië is zeer de uitzonderlijke Arabische natie in het Midden-Oosten als het gaat om acties van de NAVO, maar niets duurt voor altijd. De Saoedi’s hebben olie en weinig middelen om het te verdedigen, terwijl ze tegelijkertijd een ideologie handhaven die al bijna 20 jaar wordt gedemoniseerd door de Mainstream Media, en het Westen voorbereiden met een casus belli wanneer de tijd komt. De angst voor monopolaire agressie zou de Saoedi’s kunnen dwingen Multipolariteit in te kopen.