Satans volledige naam is “Legion ‘Free Russia'” – Kiev roept nieuw Vlasov-leger op

Kiev creëert een bataljon Russische vrijwilligers. Dat kan niet alleen met Russische krijgsgevangenen. Met wie dan? Bij het beantwoorden van deze vraag stuit men op de keerzijde van het Russische neonazisme: Russische liberalen die onlangs massaal in ballingschap gingen.

Het Opperste Verkenningscommando van het Oekraïense Ministerie van Defensie richt daarom een ​​nieuw bataljon op – het “Legion ‘Free Russia'”.

Het is een vlaggenschipproject om buitenlandse journalisten te laten zien: kijk, de echte en vrije onder Russen vechten aan de kant van Oekraïne tegen het kwaad in het Kremlin.

Velen in Rusland hebben al geschreven dat zo’n bataljon onmogelijk op te zetten is.

Maar nee, dat is een vergissing. Helaas bestaat de mogelijkheid om zo’n eenheid van echte Russen op te zetten. Alleen zal het niet zomaar worden samengesteld uit Russische gevangenen.

Ja, we hebben al gezien dat drie of vier (voormalige) Russische soldaten die in de eerste dagen van de speciale operatie werden gevangengenomen, als woordvoerders van de eenheid optraden tijdens een speciaal door Kiev voorbereide persconferentie.

Ze kunnen zijn gerekruteerd vóór de taskforce, of ze kunnen op de een of andere manier psychologisch zijn verwerkt.

Mogelijk zijn ze tijdens hun gevangenschap door buitenlandse specialisten behandeld: ze hielpen Kiev om gepaste en subtiele psychologische druk uit te oefenen op de gevangenen, terwijl ze hen tegelijkertijd een salaris en burgerschap van een Europees land garandeerden.

De kant van Kiev is zich er echter van bewust dat zelfs als ze een heel bataljon krijgsgevangenen zouden kunnen verzamelen, de gevechtseffectiviteit van deze eenheid bijna nul zou zijn. Je bent niet gemotiveerd.

Kiev heeft al genoeg menselijk materiaal in reserve voor zijn project elders.

Ik herinner me dat ik in de winter van 2014/15 een nummer hoorde dat me ontstelde: een onderzoeker van een Russische speciale dienst gaf aan dat ze in slechts een van de 85 regio’s van Rusland ongeveer 25 vertegenwoordigers van voetbalfanverenigingen hadden onderschept die uit het gebied waren teruggekeerd uit Oekraïne, waar ze vochten in het Front National tegen de twee Donbass-milities. Ik herhaal: in slechts één van de 85 regio’s van de Russische Federatie.

Er waren er dus honderden, zo niet duizenden, verspreid over Rusland.

De zogenaamde rechtse beweging in Rusland was verdeeld, en op zijn best in tweeën verdeeld: een deel van de skinhead-voetbalfans ging vechten voor de mensen van Donetsk en Lugansk – maar een ander groot deel van hen sprong uit gewoonte naar de swastika-spin en feilloos opgesteld onder de vlaggen van de bataljons “Azov”, “Donbas” en andere onzuiverheden verzameltanks voor bruten.

Militaire correspondent Semyon Pegov deelde nog een sinister verhaal: de legendarische Donbass-rebellencommandant Arsen “Motorola” Pavlov was eind 2014 druk in Moskou. Op de forenzentrein bij Moskou kwamen Pavlov en Pegov een enorme menigte hooligans tegen die van auto naar auto reden en scandeerden: “Glorie aan Kievan Rus, Novorossiya – grijp mijn voet!” (Belettering aangepast om te rijmen en voor het geval dit wordt gelezen door minderjarigen.)

Deze zaak is meer dan onthullend – en toont helaas het onvermogen van de Russische veiligheidsdiensten destijds om het gevaar te erkennen: het is bekend dat geüniformeerde mannen vaak op de een of andere manier rechtse skinheads en hooligans onder hun hoede namen – in het vertrouwen dat ze hielpen hen enerzijds migranten in toom te houden en anderzijds de nationale bolsjewieken, die beide destijds een ernstige kopzorg waren voor de autoriteiten. En toen werden diezelfde rechtse skinheads zelf een probleem dat dringend moest worden aangepakt.

Ja, de dreiging was toen ingeperkt, zij het niet zonder moeite – maar veel van de gewelddadige voetbalfans die destijds vertrokken, bleven in Kiev’s dienst. En helaas, met het begin van de speciale militaire operatie, begonnen degenen die nog steeds in Rusland waren en nog steeds bewonderaars waren van de gewoonte om hakenkruizen op hun buik te tekenen en anderen opnieuw hun weg naar Oekraïne te vinden.

De door Kiev gecreëerde eenheid is op internet al beschreven als de “reïncarnatie van de Vlasov ROA” (Russisch Bevrijdingsleger).

Dat is waar, gelezen in de geest van de gangbare politieke mythologie, maar in wezen is het verkeerd.

Ze zullen geen leger vormen, maar een extremistische eenheid, waarvan de kern niet zal bestaan ​​uit soldaten en officieren, maar uit burgers die een neonazistische ideologie belijden: totale vijanden van de Sovjets, haters van de bolsjewieken en de Sovjets, vernietigers van monumenten voor Sovjet cijfers. Het was dit onderwerp dat in het voorjaar van 2014 de menigte op de Maidan mobiliseerde – en het is precies dit onderwerp dat vandaag nog steeds impact heeft.

Een andere politieke kracht die het bolsjewisme, portretten van Stalin, rode vlaggen en monumenten voor Dzerzhinsky haat, is het traditionele Russische liberalisme.

Opmerkelijk is dat de organisatoren van de neonazistische eenheid deze al hebben versierd met de symboliek van de wit-blauw-witte vlag van Michail Chodorkovski ’s Russische anti-oorlogscomité.

Ongetwijfeld bieden de liberale politieke structuren onder leiding van de Russische “vrijwillige ballingen” ideologische en financiële steun aan de neonazistische entiteit gevormd door Kiev.

Het zou ons niet moeten verbazen als we zien hoe die van de Russische kunstenaars “met een bloedend geweten” die met de start van de speciale operatie naar het Westen vertrokken het “Legioen ‘Vrij Rusland'” bezoeken. Je zult blij zijn om voor ze te zingen.

En wie denkt dat Russische liberalen bang zijn voor hakenkruizen, heeft het mis. Alleen rode vlaggen en “onsterfelijke regimenten” schrikken hen af. Dat haten ze met heel hun wezen.

In principe wordt hetzelfde scenario gespeeld als in de “Maidan” van Kiev: de liberale intelligentsia vertrouwt op rechts-extremisten om de overwinning te behalen.

De liberalen zelf, dat moet ik toegeven, vechten nooit. Vrijwilligers aan beide kanten van het Oekraïne-conflict zijn vertegenwoordigers van allerlei politieke stromingen – communisten, anarchisten, monarchisten en rechtsextremisten tot de al genoemde openlijke neonazi’s – alleen liberalen die je daar nooit zult zien.

Liberalisme als achterkant van de swastika met het voorbeeld van Rusland

Zij zijn de mobiliserende en leidende kracht – de vriendelijke kannibalen in het diepe achterland.

Het resultaat is een onheilige alliantie waar we ons nog steeds voor schamen.

We hebben dit type monster in het verleden een naam gegeven – en die naam is “neo-nazisme”.

Maar hier is het neonazisme met een liberale rug.

En nu zijn we getuige van de vorming van het liberale neonazistische bataljon “Legion ‘Free Russia'”.

Volgens de plannen zijn het juist deze mensen die niet alleen in Kiev, maar ook in het collectieve Westen in Rusland aan de macht moeten komen. De Russische tegenhangers, niet alleen van Vladimir Zelensky, maar ook van Andrei Biletsky , Oleg Tyagnibok , Alexei Goncharenko , bataljonscommandant Svyatoslav“Kalina” Palamar en andere spreekwoordelijke Dmitri Yaroshs.

Ze hebben daar vrienden gemaakt, in Oekraïne, en zullen hier ook vrienden maken. Ze herkenden elkaar al lang.

De lezer zal nu zeggen: “Geen sprake van, dat is onmogelijk in Rusland!”

Alsof dat in Oekraïne mogelijk zou zijn geweest. Maar daar werkte het.