Een weinig bekend financieel mechanisme dat door de Wereldbank is ingesteld, kan achter het besluit liggen om het coronavirus niet als pandemie te verklaren, meldt Whitney Webb.
Een weinig bekende gespecialiseerde obligatie die in 2017 door de Wereldbank is gecreëerd, kan het antwoord bevatten op de vraag waarom Amerikaanse en mondiale gezondheidsautoriteiten hebben geweigerd om de wereldwijde verspreiding van het nieuwe coronavirus een ‘pandemie’ te noemen. Die obligaties, nu vaak ‘pandemische obligaties’ genoemd, waren ogenschijnlijk bedoeld om het risico van potentiële pandemieën in landen met lage inkomens over te dragen naar financiële markten.
Maar in het licht van de groeiende uitbraak van coronavirus, zouden de investeerders die die producten kochten miljoenen kunnen verliezen als de mondiale gezondheidsautoriteiten dat label zouden gebruiken in verband met de toename van wereldwijde coronavirusgevallen.
Op dinsdag hebben federale gezondheidsfunctionarissen van het Centre for Disease Control and Prevention (CDC) aangekondigd dat ze zich voorbereiden op een ‘potentiële pandemie’ van het nieuwe coronavirus dat eind vorig jaar voor het eerst in China verscheen. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft verklaard dat naar schatting 80.000 wereldwijd de ziekte hebben opgelopen, de meeste in China, terwijl er meer dan 2.700 zijn overleden.
Sommigen hebben echter betoogd dat de zorgen van de CDC over een waarschijnlijke pandemie te laat zijn gekomen en dat veel eerder had moeten worden opgetreden. Begin februari had Dr. Anthony Fauci, directeur van het Amerikaanse National Institute of Allergy and Infectious Disease, bijvoorbeeld aan de New York Times verteld dat het nieuwe coronavirus ‘zeer, zeer overdraagbaar’ is en dat het vrijwel zeker een pandemie, ’terwijl voormalig CDC-directeur dr. Thomas R. Frieden destijds die bezorgdheid weerklonk en verklaarde dat het’ steeds onwaarschijnlijker is dat het virus kan worden ingesloten ‘.
Ondanks deze waarschuwingen, onder vele anderen, wachtte de CDC om zijn bezorgdheid te uiten dat het virus zich door de Verenigde Staten zou kunnen verspreiden. Hun dinsdagaankondiging zorgde ervoor dat de markten in slechts twee dagen $ 1,7 biljoen aan waarde verloren. Naar verluidt heeft de waarschuwing van de CDC president Trump boos gemaakt , die het bureau beschuldigde van onnodig griezelige financiële markten.
In het bijzonder hebben WHO-functionarissen een nog voorzichtiger benadering gekozen dan de CDC in hun recente opmerkingen, waarin zij stellen dat het nog steeds “te vroeg” is om de coronavirus-uitbraak een “pandemie” te verklaren, terwijl ook wordt beweerd dat “het tijd is om alles te doen wat u zou doen doen bij de voorbereiding op een pandemie. “
De weigering om de uitbraak een pandemie te noemen, is vreemd, omdat het verwijst naar een epidemie of een actieve verspreiding van een ziekte die wereldwijd twee of meer regio’s treft. Dit beschrijft momenteel de geografische spreiding van het zeer besmettelijke nieuwe coronavirus, dat nu heeft geresulteerd in significante clusters van gevallen ver van China, namelijk in Italië en Iran. Landen dichter bij China, zoals Zuid-Korea, hebben recentelijk ook een explosie van nieuwe coronavirusinfecties ervaren.
Het is mogelijk dat zorgen over het gebruik van het woord ‘pandemie’ de wereldwijde markten zou kunnen verstoren en tot economische onrust zou kunnen leiden, vergelijkbaar met wat er met de Amerikaanse aandelenmarkt gebeurde na de CDC-aankondiging op dinsdag. Hoewel dergelijke zorgen gegrond zijn, zijn er ook aanwijzingen dat een bepaalde klasse obligaties uitgegeven door de Wereldbank die nauw verwant zijn met officiële verklaringen van pandemieën, ook verantwoordelijk kan zijn voor het wegleiden van WHO- en CDC-ambtenaren van het gebruik van deze term, hoewel de gevolgen hiervan kunnen een negatieve invloed hebben op de wereldwijde volksgezondheid.
Pandemic Bonds: een ‘schema als geen ander’
In juni 2017 kondigde de Wereldbank de oprichting aan van “gespecialiseerde obligaties” die zouden worden gebruikt om de eerder gecreëerde Pandemic Emergency Finance Facility (PEF) te financieren in het geval van een officieel erkende (dwz door de WHO erkende) pandemie.
Ze werden hoofdzakelijk verkocht onder de veronderstelling dat degenen die in de obligaties belegden hun geld zouden verliezen als een van de zes dodelijke pandemieën toesloeg, waaronder het coronavirus. Maar als een pandemie niet zou optreden voordat de obligaties op 15 juli 2020 vervallen, zouden beleggers wat ze oorspronkelijk voor de obligaties hadden betaald, ontvangen bovenop rente en premiebetalingen voor die obligaties die ze ontvangen tussen de datum van aankoop en de vervaldatum van de obligatie.
De PEF, die dit pandemische obligatiefonds fonds, is opgericht door de Wereldbank “om overspanning te kanaliseren naar ontwikkelingslanden die het risico lopen op een pandemie” en de oprichting van deze zogenaamde “pandemische obligaties” was bedoeld om pandemisch risico in lage -inkomende landen op mondiale financiële markten. Volgens een persbericht van de Wereldbank over de introductie van de obligaties steunde de WHO het initiatief van de Wereldbank.
Er is echter veel meer aan deze “pandemische banden” dan op het eerste gezicht lijkt. PEF heeft bijvoorbeeld een “unieke financieringsstructuur [die] de financiering combineert van de vandaag uitgegeven obligaties met vrij verkrijgbare derivaten die het risico van een pandemische uitbraak overdragen aan tegenpartijen van derivaten.” De Wereldbank stelde dat deze structuur werd gebruikt om “een bredere, meer diverse groep investeerders aan te trekken.”
Critici hebben het onnodig ingewikkelde systeem echter ‘ plundering door de Wereldbank ‘ genoemd dat tussenpersonen en investeerders verrijkt in plaats van de beoogde doelen, in dit geval landen met lage inkomens die worstelen om een pandemie te bestrijden. Deze critici hebben gevraagd waarom ze deze fondsen niet alleen zouden geven aan een instantie als het Noodfonds voor noodsituaties bij de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), waar de fondsen rechtstreeks naar getroffen landen kunnen gaan.
De WHO bepaalt met name of een pandemie voldoet aan de criteria waardoor het geld van investeerders naar PEF wordt geleid, in tegenstelling tot hun eigen portemonnee, die zou plaatsvinden als er geen pandemie wordt verklaard tussen nu en wanneer de obligaties in juli aanstaande zijn.
In 2017 beschreef de nieuwssite Quartz het mechanisme van “pandemische obligaties” als volgt:
Beleggers kopen de obligaties en ontvangen in ruil daarvoor regelmatig coupons. Als er een ziekte uitbreekt, krijgen de investeerders hun oorspronkelijke geld niet terug. Er zijn twee soorten schulden, beide gepland om in juli 2020 te vervallen .
De eerste obligatie bracht $ 225 miljoen op en heeft een rentevoet van ongeveer 7%. Uitbetaling van de obligatie wordt opgeschort als er een uitbraak is van nieuwe influenzavirussen of coronaviridae (SARS, MERS). De tweede, riskantere obligatie haalde $ 95 miljoen op met een rentevoet van meer dan 11%. Deze obligatie houdt het geld van beleggers vast als er een uitbraak is van Filovirus, Coronavirus , Lassa Fever, Rift Valley Fever en / of Crimean Congo Hemorrhagic Fever. De Wereldbank heeft ook $ 105 miljoen uitgegeven aan swapderivaten die op een vergelijkbare manier werken. (nadruk toegevoegd) “
In 2017 gaf de Wereldbank $ 425 miljoen uit aan deze ‘pandemische obligaties’ en naar verluidt was de verkoop van obligaties voor 200 procent overschreven, ‘volgens beleggers die het hoogrentende rendement dat in de aanbieding was graag wilden bemachtigen’, aldus rapporten . De premie-obligatiehouders die tot nu toe zijn ontvangen, werden grotendeels gefinancierd door de regeringen van Japan en Duitsland, die ook de topfinanciers zijn van de WHO na de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Rapporten hebben beweerd dat de meeste obligatiehouders bedrijven en particulieren zijn die in Europa zijn gevestigd.
Sommige analisten hebben betoogd dat deze pandemische obligaties nooit bedoeld waren om pandemische landen met een laag inkomen te helpen, maar in plaats daarvan om Wall Street-investeerders te verrijken. De Amerikaanse economische voorspeller Martin Armstrong bijvoorbeeld, noemde de pandemische obligaties van de Wereldbank “een gigantische gok in het wereldwijde financiële casino” en een “regeling als geen ander”, onlangs bewerend dat deze obligaties een “een gestructureerde afgeleide tijdbom” kunnen vormen kan de financiële markten op zijn kop zetten als een pandemie door de WHO wordt verklaard. Armstrong zei verder dat het in het belang van de WGO is om de coronavirus-uitbraak tot een pandemie te verklaren, maar merkte op dat hierdoor obligatiehouders aanzienlijke verliezen zouden lijden.
Zelfs gevestigde economen zoals de voormalige econoom van de Wereldbank en minister van Financiën Larry Summers hebben het programma van de Wereldbank bekritiseerd en de PEF afgedaan als ‘ financiële dwaasheid’ . Bodo Ellmers, de directeur van het financieringsprogramma voor duurzame ontwikkeling van het Global Policy Forum, heeft pandemische obligaties op dezelfde manier ‘ nutteloos ‘ genoemd, terwijl Olga Jonas, die meer dan 30 jaar bij de Wereldbank werkte, zei dat het programma ‘was ontworpen om te falen’ Omdat de obligaties zijn gemaakt om de kans op uitbetaling te verkleinen.
Economisch en zakelijk analist en gastheer van de podcast ” Quoth the Raven ” Chris Irons vertelde MintPress News dat, met betrekking tot de pandemische obligaties, “het belangrijk is om te focussen op wie er baat bij heeft, omdat dit niet als pandemie wordt verklaard”, een moeilijke taak gegeven dat de identiteit van de meeste obligatiehouders momenteel niet publiekelijk beschikbaar is.
Irons merkte ook op dat, naar zijn mening, “de WHO en de CDC hier een beetje plat zijn betrapt” en dat sommige regeringen die de WHO financieren, met name de regering Trump, “meer betrokken zijn bij de aandelenmarkt dan mensen informatie geven die kan noodzakelijk en vitaal zijn. ‘ Hij voegde eraan toe dat de druk achter deuren die op de WGO wordt uitgeoefend door degenen die financieel verliezen van een officiële verklaring van een pandemie “niet verwonderlijk” zou zijn.
Hoe een uitbetaling te activeren
Naarmate de uitbraak van coronavirus groeit, is de bezorgdheid gegroeid onder degenen die in pandemische obligaties hebben geïnvesteerd dat de uitbetaling aan landen die getroffen zijn door coronavirus zal worden geactiveerd, ondanks de duidelijke vertraging door de WHO bij het verklaren van de uitbraak als een pandemie. Hoewel de WHO theoretisch de criteria zou kunnen wijzigen die uitbetaling zouden veroorzaken en ervoor zouden zorgen dat obligatiehouders veel verliezen, hebben sommige recente rapporten beweerd dat obligatiehouders proberen zich voor de vervaldag in juli van de obligaties te ontdoen .
Duitse media-outlet Deutsche-Welle merkte op dat de trigger voor de eerste klasse van pandemische obligaties, met een waarde van $ 225 miljoen, normaal gesproken al zou zijn bereikt vanwege het criterium van meer dan 2500 doden in een ‘ontwikkelingsland’. De WHO heeft echter gezegd dat dit niet aan dit criterium voldoet, omdat China niet als een ontwikkelingsland wordt beschouwd, hoewel de eigen criteria van de Wereldbank China wel als een ontwikkelingsland beschouwen.
Voor de tweede en riskantere categorie pandemische obligaties worden die obligaties geactiveerd wanneer de ziekte in kwestie een internationale grens overschrijdt en meer dan 20 doden veroorzaakt in het tweede land. Op het moment van publicatie van dit artikel heeft Iran ten minste 50 doden geregistreerd , wat deze tweede categorie pandemische obligaties had moeten veroorzaken, met een waarde van $ 95 miljoen. Toch moet de WHO nog opmerkingen maken over de manier waarop aan dit criterium voor obligaties van de tweede categorie is voldaan.
Het besluit van de WHO om het ‘p-woord’ te weigeren, kan het gevolg zijn van verschillende factoren, hoewel de pandemische obligaties groot zijn als een stimulans van $ 425 miljoen om dit niet te doen. Hoewel het vermijden van het gebruik van de term pandemische obligatiehouders kan behagen, zal het grote negatieve gevolgen hebben voor de mondiale volksgezondheid, vooral gezien het feit dat vroegtijdige actie tegen epidemieën en pandemische uitbraken algemeen als een noodzaak wordt beschouwd.
Functiefoto | Een werknemer die een beschermend pak draagt, spuit uit desinfectiemiddel als voorzorgsmaatregel tegen het coronavirus in een busgarage in Seoul, Zuid-Korea, 26 februari 2020. Ahn Young-joon | AP
Whitney Webb is een journaliste van MintPress News in Chili. Ze heeft bijgedragen aan verschillende onafhankelijke media waaronder Global Research, EcoWatch, het Ron Paul Institute en 21st Century Wire. Ze heeft verschillende optredens op radio en televisie gedaan en is de 2019-winnaar van de Serena Shim Award voor compromisloze integriteit in de journalistiek.