Nadat familierechtbanken in Weimar en Weilheim kinderen onder meer hadden vrijgesteld van de maskerverplichting op scholen, verklaarden verschillende lokale rechtbanken publiekelijk dat ze een dergelijke kinderbeschermingsprocedure in de eerste plaats niet wilden openen. Een opmerkelijk proces dat laat zien: de tegenstelling tussen kinderwelzijns- en coronamaatregelen is niet alleen politiek relevant, maar ook juridisch zeer explosief.

De familierechtbanken in Weimar in Thüringen en Weilheim in Opper-Beieren hadden de afgelopen dagen veel publieke aandacht getrokken. In kinderbeschermingsprocedures volgens § 1666, § 4 van het Duitse burgerlijk wetboek (BGB), stellen ze kinderen vrij van verschillende zogenaamde infectiebeschermingsmaatregelen op scholen, omdat is bewezen dat deze het welzijn van het kind in gevaar brengen.

In de procedure in Weimar (dossiernummer: 9 F 148/21 ) op 8 april verbood de rechter twee scholen om maskervereisten , minimumafstanden en sneltesten op te leggen. Deze tussenbeschikking geldt niet alleen voor de twee kinderen zelf, maar voor alle leerlingen op hun twee scholen, schreef de rechter. In de rechtvaardiging staat:

“De dwang die schoolkinderen opgelegd krijgen om maskers te dragen en afstand te houden van elkaar en van derden, schaadt de kinderen fysiek, psychologisch, educatief en in hun psychosociale ontwikkeling, zonder meer dan marginaal voordeel voor de kinderen zelf of derden. Scholen spelen geen grote rol bij de “pandemie”. (…) Omdat de klasgenoten van de kinderen die in de teneur worden genoemd op dezelfde manier worden beïnvloed, heeft de rechtbank een beslissing voor hen genomen. “

De leerkrachten mogen de maatregelen – maskers, afstand, tests – niet bestellen en mogen ook geen beroep doen op de politieke verordeningen of algemene decreten, aangezien deze ongeschikt, onevenredig en ongrondwettelijk zijn. Bovendien beval de rechtbank dat klassikaal onderwijs op beide scholen moest worden gehandhaafd. De Thüringer deelstaatregering waarschuwde de betrokken scholen vervolgens dat het vonnis alleen van toepassing is op de twee studenten die bij de gerechtelijke procedure betrokken zijn.

In maart had de familierechtbank 18 vragen naar het Thüringer Ministerie van Onderwijs en de betrokken schoolbestuurders gestuurd met het verzoek om commentaar. ( Pagina’s 16 tot 18 van de resolutie ) Hier hadden de instellingen de doeltreffendheid van hun maatregelen kunnen aantonen. Noch de Vrijstaat Thüringen, noch de scholen van de twee kinderen reageerden echter.

Weilheim: Kind wordt steeds zwart

In Weilheim (dossiernummer: 2 F 192/21 ) verbood een familierechter op 12 april het schoolbestuur van een middelbare school in het naburige Schlehdorf om het betrokken kind een maskervereiste op te leggen en het kind anders te behandelen dan klasgenoten – dus mag niet worden geïsoleerd of uitgesloten van de les omdat u geen masker draagt.

In de persoonlijke hoorzitting legde het kind aan de rechter uit dat als hij het masker voor langere tijd zou moeten dragen, hij volgens de beslissing last zou hebben van hoofdpijn en misselijkheid. Het kind is zelfs meerdere keren zwart geworden. In oktober 2020 moest het vanwege deze klachten tot vier keer per week van school worden opgehaald. Sinds oktober heeft het een medisch attest, dat nu op verzoek van de schoolleiding zou moeten worden verlengd, maar werd toen niet erkend door de directeur.

“De gezondheidsgevolgen van het masker, zoals hoofdpijn en misselijkheid, die zo ver gingen dat het kind zwart werd, zijn enorme, onaanvaardbare fysieke beperkingen voor het kind. De rechtbank is ervan overtuigd dat deze niet kunnen worden herleid tot een andere oorzaak. “

Ook in Beieren negeerde het ministerie van Cultuur het verzoek van de rechtbank om een ​​verklaring tijdens de procedure. In de vorige e-mailcorrespondentie tussen de ouders en een schoolambtenaar werd alleen gezegd dat de lijst met symptomen nog niet resulteerde in “een levensvatbare medische diagnose”.

Alexander Christ, woordvoerder van de “Lawyers for Enlightenment”, zei in reactie op een multipolair verzoek dat de ouders hier actie moesten ondernemen om hun kind te beschermen. Als het kind met het masker regelmatig omvalt en de school geen remedie biedt, veranderen de leraren niets, dan moet de rechtbank de plaats van de school innemen en het kind beschermen. Naar de familierechtbank gaan moet worden gezien als een “noodoproep” van ouders en kind.

Familierechters komen tot een besluit

In tegenstelling tot de talrijke spoedprocedures van de Duitse administratieve rechtbanken, die de regeringslijn meestal zonder verder onderzoek bevestigen, hebben de twee familierechtbanken deskundigenadviezen opgenomen voor hun beslissingen. “De methodologie van het Weimar-besluit is een maatstaf en een rolmodel voor rechters in heel Duitsland”, zei Oliver Nölken van het netwerk van kritische rechters en openbare aanklagers (KriStA). Het is gewoon niet genoeg om ongecontroleerd en kritiekloos te vertrouwen op officiële bronnen, vervolgt Nölken.

Alexander Christ van de “Lawyers for Enlightenment” zei Multipolar: Hij had de hele 178 pagina’s tellende beslissing zin voor zin doorgelezen. “Dat is een heel goed gefundeerd oordeel. Inhoudelijk kun je er niets tegen inbrengen. ”De rechter had de rapporten bestudeerd en ze waren duidelijk. Andere rechtbanken kunnen deze rapporten niet meer vermijden, benadrukte de advocaat.

“De Vrijstaat Thüringen had een tegenadvies kunnen opstellen dat maskers helpen tegen de overdracht van SARS-CoV-2 of dat de PCR-test nog steeds infecties kan detecteren – maar niemand geeft dergelijke rapporten.”

In feite is het buitengewoon opmerkelijk dat de ondervraagde deelstaatregeringen objectief gezien niet in staat zijn om de zin en het voordeel van hun eigen maatregelen uit te leggen. Dit is vooral belangrijk omdat volgens de Weimar-resolutie niet de getroffen kinderen onder de bewijslast vallen, maar de deelstaatregeringen die moeten bewijzen dat hun regelgeving effectief en evenredig is.

De reguliere media reageerden op een voorspelbare manier: ze omschrijven de resoluties als “controversieel” en ze beweren dat familierechtbanken niet de macht hebben om dergelijke beslissingen te nemen. Een taz-auteur schrijft dat de beslissing van Weimar een “teveel” en een “verkeerde inschatting” was. Veel van de rapporterende media vielen de rechters en deskundigen persoonlijk aan en negeerden hun feitelijke argumenten, evenals de feitelijke vraag van de belangen van het kind. Verschillende media, waaronder Spiegel, Thüringer Allgemeine en Bayrische Rundfunk, vertrouwden op een verklaring van de “New Judges Association” (NRV).

De vereniging van nieuwe rechters valt recensenten aan

Alleen al het feit dat de NRV zich genoodzaakt voelt om commentaar te leveren op het Weimar-arrest ondanks het “grote goed” van de rechterlijke onafhankelijkheid, toont de explosiviteit van het arrest aan. De vereniging beschuldigt de rechter en de drie experts herhaaldelijk van “het ontkennen van wetenschap” en noemt hen “pseudo-experts met minderheidsopvattingen”.

De experts die op deze manier worden aangevallen zijn ten minste drie hoogleraren – meer bepaald de ziekenhuishygiënist prof. Dr. med. Ines Kappstein, die ook specialist is in microbiologie, virologie en infectie-epidemiologie, presenteerde de psycholoog prof. Dr. Christof Kuhbandner van de Universiteit van Regensburg en de immunoloog en humane bioloog Prof. Dr. rer. biol. brommen. Ulrike Kämmerer van het Universitair Ziekenhuis Würzburg.

De NRV geeft geen toelichting op de aanwijzingen dat deze wetenschappers niet wetenschappelijk zouden moeten werken of zelfs hun hele werkterrein zouden moeten “ontkennen”. De reputatieschadelijke en lasterlijke aanvallen op de wetenschappelijke recensenten door de “New Judges ‘Association” werken zonder een enkel feitelijk argument en zonder enig bewijs. Net als de ministeries van Onderwijs in Thüringen en Beieren in de kinderbeschermingsprocedure, kan de vereniging van rechters geen concreet bewijs leveren dat de maatregelen ter bescherming tegen infecties redelijk zijn en maakt in plaats daarvan gebruik van de bewering van een zogenaamd “heersende wetenschappelijke mening”.

In haar zelfbeeld schrijft de vereniging ook: “In het belang van de rechtzoekende burger wil de NRV ervoor zorgen dat de rechtsmacht niet de heersende belangen dient, maar alleen de rechtspraak.” Laat een integrale verwerking toe zonder druk van buitenaf “en oriënteren “op het beeld van een kritische rechter en officier van justitie”. Het valt te betwijfelen dat de NRV met haar tussenkomst haar eigen mission statement waarmaakt.

Tegenstanders negeren de belangen van het kind

In haar persbericht schrijft de NRV over de procedures volgens Paragraaf 1666 (BGB):

“We kwamen tot de conclusie dat dergelijke procedures niet mogen worden ingeleid door de familierechtbanken: ten eerste zijn ze niet bevoegd, ten tweede lopen kinderen geen risico door de maatregelen die de scholen nemen.”

Gezien de bovengenoemde lichamelijke reacties van het kind in Weilheim, lijkt de laatste bewering van de NRV uiterst twijfelachtig. Het Weimar-besluit laat ook zien dat dit kind geen op zichzelf staand geval is. De huidige stand van kennis over de fysieke en psychologische bijwerkingen van het dragen van een masker bij kinderen staat vermeld op pagina 126 tot 138.

Volgens een register van medische onderzoekers aan de Universiteit van Witten / Herdecke, dat de bijwerkingen registreert van het dragen van een masker bij ongeveer 26.000 minderjarigen in de leeftijd van nul tot 17 jaar, heeft 2,2 procent van de kinderen al last gehad van flauwvallen of een verminderd bewustzijn in verband met het masker. Hartkloppingen (5,6%), oorsuizen (4,5%), braken (1,9%), neusbloedingen (0,6%) zijn ernstige symptomen die zelden voorkomen, maar vanwege het aantal honderden leerlingen per school ook in alle school, bijna in elke klas. De proefpersonen dragen het masker gemiddeld vierenhalf uur per dag.

Nog meer voorkomende bijwerkingen zijn gevoelens van kortademigheid (29,7%), duizeligheid (26,4%), malaise (42,1%) of hoofdpijn (53,3%). Daarnaast zijn er psychologische bijwerkingen zoals slaapstoornissen, de ontwikkeling van nieuwe angsten, rusteloosheid, prikkelbaarheid of ontwikkelingsachterstanden op emotioneel en taalkundig gebied. De betrokken artsen deden verslag van hun studie in het maandblad Kinderheilkunde .

Ze zijn daarom veel voorzichtiger over de negatieve gevolgen van de maatregelen – vooral het masker – dan bijvoorbeeld de New Judges ‘Association. Vanwege de onbekende materialen die worden gebruikt, “is er geen bewijs van enige bijwerkingen van langdurig gebruik van de ‘alledaagse maskers’ die waarschijnlijk door de meeste kinderen worden gedragen”, schrijven de auteurs van de bovengenoemde studie – inclusief de medische professoren Ekkehart Jenetzky. en David Martin.

“Gezien de lopende maatregelen om de COVID-19-pandemie in te dammen en in het bijzonder de vergaande verplichting om op school voor kinderen en adolescenten gedurende langere tijd maskers te dragen, is er dringend behoefte aan onderzoek.”

Chemische cocktail in maskers die nooit zijn onderzocht op langetermijneffecten

Mogelijke redenen voor de bijwerkingen zijn bijvoorbeeld giftige componenten van de maskers die veelal in China worden geproduceerd. In dit verband waarschuwde het Hamburgse Milieu-instituut in februari voor FFP-2 en chirurgische maskers. Hoofdprofessor Michael Braungart spreekt van “gevaarlijk afval” omdat veel maskers thermoplasten, kleefstoffen, bindmiddelen, antioxidanten, UV-stabilisatoren, formaldehyde, aniline of kobalt bevatten. Dit is een chemische cocktail voor neus en mond, die nooit is getest op toxiciteit en nooit op langetermijneffecten, dus Braungart. Bij de certificering van de maskers speelden de ingrediënten geen rol, het ging alleen om de filterprestaties.

Het ARD-tijdschrift “PlusMinus” meldde onlangs dat er steeds meer beschermende maskers moesten worden teruggeroepen. Winderige zakenmensen zouden een gemakkelijk spel hebben met politiek als het om maskers gaat. Duizenden maskers met een sterke chemische geur, die het ministerie van Sociale Zaken later herinnerde, werden afgeleverd bij een school in Stuttgart. Ze waren sowieso gedragen. Een maand eerder berichtte het tijdschrift Multipolar over FFP-2-maskers die de deelstaatregering van Mecklenburg-Voor-Pommeren van een Chinese schoenenfabriek had verkregen en onder alle huishoudens in de staat verspreidde. Ook kinderen en jongeren dragen dergelijke maskers.

Dat volwassenen het ook vaak niet opmerken, de problemen van kinderen hebben door het dragen van maskers of door constante fysieke afstand, zet de neurobioloog Gerald Huether in Duitsland op radioshows en dat blijkt ook als de kinderen in de documentaire ‘ Corona.Film – Proloog ‘ luisteren. “Het is alsof ik een zware last ben ontlast als ik het masker afzet”, zegt een jongen.

U moet zeer goede redenen hebben om kinderen dergelijke permanente lasten zonder te verwachten einde op te leggen. Overigens schrijven de media, die het Weimar-oordeel verwerpen, hier niets over. Ze omzeilen bewust het centrale thema van kinderwelzijn.

Lokale rechtbanken wijzen aanvragen over de hele linie af

Nadat de beslissingen van Weimar en Weilheim bekend waren geworden, werden talrijke ouderlijke verzoeken en suggesties in de zin van artikel 1666 BGB door de familierechtbanken van de plaatselijke rechtbanken in heel Duitsland ontvangen. Alleen al bij de rechtbank van Hannover waren dat er in een paar dagen tijd meer dan 100 . Veel van de getroffenen gebruikten een voorbeeldformulier dat de gepensioneerde familierechter Hans-Christian Prestien had ontwikkeld en online had gezet. Alleen al het hoge aantal aanvragen wijst al op een massale perceptie van het welzijn van het kind dat in gevaar komt door de Corona-maatregelen op scholen.

Maar publieke druk van politiek, belangengroepen en vooraanstaande media had blijkbaar effect op delen van de rechterlijke macht. In de dagen die volgden, wezen de gezinsrechters van veel lokale rechtbanken dergelijke aanvragen over de hele linie af – vanwege de korte tijd konden deze aanvragen echter slechts oppervlakkig worden onderzocht. Volgens de Süddeutscher Zeitung zei de woordvoerder van de rechtbank van München :

“Het welzijn van een kind dat een tussenkomst van de rechtbank tegen de kinderscholen of andere overheidsinstanties zou rechtvaardigen, is niet eens rudimentair.”

Hij gaf geen enkele rechtvaardiging voor deze beoordeling. De SZ meldde dat het procesrecht van € 29,40 voor rekening van de ouders kwam. De rechtbank in München zag af van het horen van getuigen en het benoemen van een procedurele assistent voor de kinderen om de ouders hogere kosten te besparen – de officiële reden dus.

De Beierse districtsrechtbanken van Miesbach, Erding en Starnberg en de districtsrechtbank van Wittenberg in Saksen-Anhalt namen soortgelijke beslissingen. De perswoordvoerder van de rechtbank van Miesbach, die al een groot aantal overeenkomstige brieven heeft ontvangen, ‘ waarschuwde ‘ ouders zelfs tegen het indienen van dergelijke verzoeken.

“Zeer ongebruikelijk”

In Nedersaksen lieten drie districtsrechtbanken het publiek binnen 24 uur weten dat ze geen kinderbeschermingsprocedure begonnen. Een vierde volgde een paar dagen later. “Een specifiek risico op het welzijn van kinderen i. S. v. § 1666 BGB [is] niet evident ”, communiceerden de arrondissementsrechtbanken Neustadt , Vechta en Hannover letterlijk. De rechtbank van Bad Iburg volgde dit voorbeeld .

Oliver Nölken van het Critical Judges and Public Prosecutors Network (KriStA) zei in antwoord op een multipolair verzoek dat het “buitengewoon ongebruikelijk” was wanneer rechtbanken persberichten gebruiken om de aandacht te vestigen op hoe hun gespecialiseerde afdelingen de juridische situatie bekijken. Dit is ongepast en onwaardig voor het serieuze verzoek om rechtsbescherming dat bij hen wordt ingediend. Nölken vervolgt:

“Het komt niet overeen met ons begrip van ambt en ons begrip van zorgvuldig gerechtelijk werk om niet eens zaken van aanzienlijke omvang en fundamenteel belang te behandelen. We beschouwen deze manier van omgaan met eigendommen als buitengewoon ongepast en verwerpen deze. “

Er was nauwelijks een familierechter die de uitspraken had mogen lezen

Niettemin valt dit gedrag onder de rechterlijke onafhankelijkheid, voegde Nölken eraan toe. Met de suggestie van familierechtelijke maatregelen tegen derden volgens § 1666 Abs.4 BGB is er geen aanvrager die recht heeft op een beslissing over de kwestie. Maatregelen van de rechtbank konden veeleer alleen worden “voorgesteld”. Als de rechter van mening is dat er van meet af aan geen sprake is van gevaar voor de kinderbescherming, dan hoeft hij geen procedure te starten, legt de KriStA-woordvoerder van de werkgroep familierecht uit.

“Voordat (!) Een dergelijke beslissing wordt genomen, nemen we het echter als vanzelfsprekend en ook noodzakelijk om op zijn minst kennis te nemen van verschillende professionele opvattingen en ermee om te gaan, vooral wanneer ze u op de presentatieplaat worden aangeboden, dus om spreken, zoals in dit ene besluit van de districtsrechtbank van Weimar. “

Men kan zeker aannemen dat hooguit een klein deel van de familierechters bij de betrokken rechtbanken deze rapporten zelfs heeft gelezen. Het idee is speculatief, maar het is niet geheel onzichtbaar dat veel rechters die over het algemeen positief zijn over de coronamaatregelen niet geïnteresseerd zijn in het voeren van een groot aantal arbeidsintensieve en tijdrovende procedures, zegt Oliver Nölken.

De rechtbank van Hannover geeft ook geen verantwoording

Rechter en perswoordvoerder Koray Freudenberg van de Hanover District Court verklaarde in reactie op een multipolair verzoek dat er geen collectieve voorafgaande weigering was van de rechters bij de plaatselijke familierechtbank om de zaken te behandelen. Alle zaken zouden individueel worden beslist door de respectievelijke verantwoordelijke collega’s volgens het business allocatieplan. Op de vraag hoe dit in overeenstemming kan worden gebracht met het eerder door de rechtbank uitgebrachte persbericht, legde Freudenberg uit:

“Alle dossiers krijgen een dossiernummer en worden door de betreffende collega afgehandeld. Het feit dat er geen procedure is gestart wegens het in gevaar brengen van het welzijn van kinderen is het resultaat van het respectieve onderzoek. “

Hoe deze beslissingen gerechtvaardigd zijn, kan hij echter niet zeggen, aangezien het hier gaat om niet-openbare individuele procedures. Hetzelfde geldt voor de vraag waarom de familierechters uit Hannover, in tegenstelling tot hun collega’s in Weimar en Weilheim, geen deskundigenrapporten hebben verkregen voordat ze een oordeel vellen over de suggesties.

Hier moet nogmaals worden vermeld – zoals hierboven al vermeld in het geval van de regeringen van de deelstaten en de vereniging van rechters – dat de beslissingen niet gerechtvaardigd zijn, zelfs niet ondanks specifiek onderzoek. De coronamaatregelen zouden het welzijn van het kind niet in gevaar brengen. Punt. Men moet deze bewering aanvaarden. De auteur Thomas Maul schrijft :

“Beslissingen zoals die van de rechtbank van Hannover kunnen later de geschiedenis ingaan als wetsovertredingen, de feiten zijn immers duidelijk zichtbaar voor iedereen die nog steeds gezond is.”

De rechtbank doet een beroep op RKI

De rechtbank van Bad Iburg voegde in haar persbericht toe dat het “uitdrukkelijk de wetenschappelijk onderbouwde en overtuigende beoordelingen van het Robert Koch Instituut en de Wereldgezondheidsorganisatie onderschrijft”.

Maar onderzoeken naar het risico voor het welzijn van het kind door infectiebeschermingsmaatregelen van de RKI of de WHO zijn niet eens bekend, zegt ziekenhuishygiënist en specialist Ines Kappstein wanneer hem wordt gevraagd naar multipolaire ziekten. Zoals de meeste administratieve rechtbanken tot nu toe, gaat de rechtbank van Bad Iburg waarschijnlijk “de gemakkelijke weg om ‘op eminentie gebaseerd’ te beslissen”, zei de arts. In plaats van te kijken naar het feitelijke bewijs van de maatregelen, vertrouwden de rechters de “Eminences” RKI of WHO erop dat ze al de juiste beslissingen hadden genomen, bekritiseerde Ines Kappstein.

“De rechtbank omzeilt daarmee de behandeling van de argumenten van de RKI en WHO enerzijds en de afwijkende rechtbanken en hun experts anderzijds. Dat zou een procedure zijn van de rechtbank die zich beroept op wetenschappelijke principes, maar zich niet houdt aan de wetenschappelijke regels zelf. ‘

Bijna geen enkele rechter wil het risico lopen na het verdiepen van het onderwerp de ervaring te hebben dat zijn ‘Eminentie’ helemaal geen wetenschappelijk bewijs heeft, terwijl de gediskwalificeerde recensenten dat wel zouden kunnen leveren, zei ze Multipolar. “Zo’n diepgaande discussie zou natuurlijk ook veel werk voor de rechter zijn.”

Gerechtelijke verantwoordelijkheid voor de belangen van het kind

Naast de extra werkdruk zouden rechters ook te maken krijgen met sterke druk van de media en andere actoren, zoals de ervaring van de rechter in Weimar laat zien, die volgens zijn oordeel niet alleen kleinerend werd aangevallen in krantencommentaar als een ‘ laterale denker “of als een” missionaire ijveraar “(taz), maar werd ook verschillende keren getoond. Het ligt voor de hand om aan te nemen dat het diepgaande kritische werk en de daaruit voortvloeiende uitspraken niet bevorderlijk zijn voor een juridische carrière.

Vanuit het oogpunt van het belang van het kind is er uiteindelijk alleen een beroep op de eigen verantwoordelijkheid van elke gezinsrechter. Over leraren op scholen zegt het laatste deel van de beslissing van Weilheim:

Het is duidelijk dat “iedereen die een kind dwingt om gedurende een langere periode tegen zijn wil een masker te dragen, een bedreiging vormt voor zijn welzijn en dus zonder rechtvaardiging inbreuk maakt op zijn rechten. (…) Een schooldirecteur of -leraar die dit doet met kennis van de gevaren, zal niet kunnen beweren dat hij of zij het gevaar niet kende in het geval dat het gevaar resulteert in daadwerkelijke schade voor het betreffende kind dat werd gedwongen dus door een of andere infectiebeschermingsverordening of een hygiëneconcept. “

Deze beoordeling moet ook gelden voor gezinsrechters, die hiervan op de hoogte zijn, maar nog steeds niet tussenkomen om de kinderen te beschermen.