Schuldig of niet, Iran’s lot ligt in de handen van Trump

De media gehypte aanvallen op twee olietankers in de Golf van Oman lijken een andere flagrante poging om de VS naar weer een nieuwe oorlog te trekken op basis van twijfelachtige voorwendselen. De informatieoorlog over het incident is al erg heet, maar uiteindelijk ligt de toekomst van Iran in de handen van Donald Trump.

De mainstream media zijn al van kracht om het verhaal te pushen dat Iran waarschijnlijk achter de aanvallen op de olietankers zat, hoewel de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo geen echt bewijs bood om zijn bewering dat de Perzen het deden te ondersteunen. (Sindsdien is er een korrelige video verschenen waarin onopvallende mannen proberen iets te bevestigen of te onthechten vermoedelijk aan de tanker van wat zogenaamd een Iraans schip is).

Vanuit een wettelijke of morele zin zou het veel beter zijn geweest als Pompeo lang genoeg had gewacht om een ​​solide bewijs te leveren dat de Iraniërs het deden voordat het publiek werd veroordeeld. Maar aan de andere kant, als zijn doel was simpelweg het idee te planten dat de Iraniërs het deden in de mainstream media (en dus in de hoofden van de massa’s), dan speelde hij het perfect, omdat bewijs niet nodig is om dit doel te bereiken.

Vanuit het oogpunt van Information Warfare is het erg kritisch wanneer een nieuwe gebeurtenis eerst je versie van de ‘waarheid’ naar voren brengt voordat er andere mogelijke concurrerende theorieën kunnen ontstaan. Dit zou kunnen zijn waarom Pompeo of iemand zoals hij zou kiezen om onmiddellijk naar buiten te komen met beschuldigingen die rond worden gegooid als feiten zonder bewijs om hen te steunen en geen respect voor de grote westerse concepten van ‘onschuld tot bewezen schuld’ of het ‘recht op een eerlijk proces’ ”.

Pompeo’s doel hier is niet de waarheid, maar om dat maagdelijke intellectuele gebied te nemen met betrekking tot de interpretatie van dit onderwerp voordat iemand anders het kan, want als een concept in de hoofden van de massa’s is genormaliseerd, is het heel moeilijk om het te veranderen en veel mensen in Washington kan niet riskeren de kans te verspelen om duizenden Amerikaanse levens te verspillen die Iran binnenvallen, gebaseerd op een uiteindelijk vals maar algemeen geaccepteerd / geloofd verhaal.

Het is niet verrassend dat buitenlandse en vooral Russische media snel hebben geprobeerd het verhaal van “Iran het duidelijk te doen”, voordat het een geaccepteerd feit wordt. Schokkend Slavische infowarriors besloten eigenlijk om met de kapitein van een tanker te spreken die werd geraakt om zijn mening te krijgen in plaats van simpelweg te beweren dat Iran het niet deed omdat ze een lange tijd buddy van Moskou zijn. Het getuigenis van de kapitein van wat er is gebeurd, is in tegenspraak met de versie van de werkelijkheid die Washington aandrijft. En over heel Rusland neemt zoals gewoonlijk de redelijke positie in van “Laten we het bewijs verzamelen en dan zien wie het gedaan heeft”, wat een goede PR voor zichzelf is als een natie die verder gaat dan dit enkele probleem.

Wat betreft het vinden van de schuldige partij hebben de media aan beide kanten tot nu toe het simpele feit genegeerd dat als Iran een tanker zou willen laten zinken het zou worden verzonken. Geen enkel burgerschip zal bestand zijn tegen een aanval van een marine van de 21e eeuw door het hebben van een bijzonder dikke romp en het idee dat de Iraniërs bommen fysiek op boten moeten hechten, is mentaal. Het fysiek planten van bommen is voor onhandige terroristen, niet voor professionele militairen. Immers, zelfs het Westen erkent dat de Iraniërs de beste Russische goodies gebruiken die ze zich kunnen veroorloven en Russische ^21e eeuwse wapens zullen het gegarandeerde civiele schip laten zinken. De Iraniërs hebben alles wat ze nodig hebben om elk burgerlijk schip op de planeet te roken, gegarandeerd van veel verder weg dan 3 voet.

Als het doel van Iran was om de tanker te laten schrikken of te intimideren, dan hadden ze er gewoon met geweren op kunnen schieten of iets anders kunnen doen om de bemanning bang te maken en een reactie van de media te krijgen. Vanuit het oogpunt van de militaire logica bekeken lijken deze ‘aanvallen’ verbijsterend omdat Iran de boten net had kunnen vernietigen of direct probeerde te terroriseren om een ​​verklaring af te leggen.

Misschien willen de Iraniërs de VS wel eens in een oorlog met hen provoceren, door “soort maar niet echt” deze schepen aan te vallen. Misschien willen ze wel oorlog voeren, maar uiteindelijk verliezen ze alles dat ze na de revolutie hebben gebouwd, te vernietigen, maar dit lijkt hoogst onwaarschijnlijk. De Iraniërs hebben al decennia na het decennium een ​​reactieve houding ingenomen ten aanzien van agressie en omsingeling van de VS, waarom zouden ze dat beleid nu wijzigen om beledigd te worden tegen een vijand die ze niet kunnen verslaan in een directe confrontatie?

Wat sommigen wellicht geruststellend maar angstaanjagend voor anderen is, is dat het eindresultaat van wat er moet gebeuren met deze “aanvallen” in handen ligt van Donald Trump. Tot dusverre heeft Trump ingestemd met de Pompeo / Mainstream Media-kijk op het incident. Maar Trump zegt dat alle politici ‘veel dingen’ zeggen en wat echt van belang is, zijn acties. Als president kan hij dit gemakkelijke incident nemen en het als een casus belli gebruiken, of hij kan Teheran eenvoudig en veilig met retoriek “veroordelen” en letterlijk de situatie negeren totdat hij verdwijnt, wat de voorkeursmethode van The Donald lijkt om de vrede te bewaren. Hij heeft veel naties uitgescholden, maar niet echt gepusht voor een volledig militair antwoord tegen een van hen.

Het bewijzen van wie schuldig is aan de aanvallen op de tankers kan lang duren of uiteindelijk onmogelijk zijn, maar hoe dit incident door Washington zal worden gebruikt, zal bewijzen wie Trump is … een patriot die Amerika weer groot wil maken door de kans om te springen te negeren in buitenlandse conflicten of nog een andere laffe oorlogszuchtige zittende in het Oval Office klaar om Amerikaanse levens en middelen te verspillen zonder een zorg in de wereld.