Indignatie redactie 
In dit artikel beschrijf ik een omwenteling in het gebruikelijke globaliseringsproces waarvan we momenteel getuige zijn. Laten we daarom eens kijken naar het World Economic Forum (WEF), dat zojuist de bijeenkomst van dit jaar in Davos, Zwitserland, heeft afgesloten.
Davos – Het wordt sinds de oprichting meer dan 50 jaar geleden geleid door zijn uitvinder Klaus Schwab, die ons verzekert dat hij tegen 2030 de wereld volledig zal hebben veranderd: je zult niets hebben en je zult gelukkig zijn.
Laten we eerst de kern benaderen van Schwabs apparaat om de wereld te veranderen, namelijk de meester zelf. Deze Klaus Schwab is een Duitser. Hij voltooide een graad in economie, die hem ook naar de VS bracht. Daar werd hij een ontdekking en vervolgens een beschermeling van de grote wereldmachttovenaar Henry Kissinger, zelf een ontdekking en een beschermeling van de Rockefeller-oliebaronie.
Laten we aannemen – wat voor zich spreekt – dat de geneste afhankelijkheid Rockefeller-Kissinger-Schwab correct is, dan suggereert de gedachte dat het WEF niets meer is dan een van de tentakels van het Rockefeller-rijk en de mysterieuze Klaus Schwab niet veel meer is dan een van de gehoorzame bedienden – een olielikker, zo je wilt.
Als je dat te complottheorie vindt, zou je een goede verklaring moeten hebben voor het feit dat het WEF-bedrijf, in 1971 opgericht door een machtspolitieke niemand, zo’n bliksemstart wist te maken, gerespecteerd en geaccepteerd door de rijken en krachtig en altijd zwemmend op de top van de golf van de tijdgeest. Dit kan nauwelijks aan de meester zelf liggen. Hij heeft niet het minste charisma, spreekt een Denglish die zelfs de bril van goedbedoelende mensen beslaat, en waar hij zich laat zien, is hij ongeschikt als leider.
Maar ik stel voor om spaarzaam te zijn met de boosaardigheid. De functie van Schwab is anders, en hij vervult die blijkbaar perfect. Hij is de man achter de schermen, de draadtrekker of, als je het bijzonder bijtend wilt omschrijven, de vette lap in de stalen tandwielen van de machtigen. Hij zorgt voor het huwelijk van geld en macht. Schwab is niet alleen de maître de plaisir op de ontmoetingsplaats voor globetrotters, maar ook de man die de uitvoerders naar deze cirkel van superrijke verkwisters brengt, dat wil zeggen die figuren die het vuile werk moeten doen voor de grote wereldplannen.
De betreffende kleuterschool heet het Young leader-programma.
Dit is niet bijzonder origineel, aangezien andere Amerikaanse invloedsorganisaties hetzelfde vocabulaire gebruiken. Het resultaat van dit selectieproces is de jonge wereldleider. Schwab pochte onlangs dat hij zijn afgezanten in alle regeringen had.
De meest prominente op het moment van schrijven van dit essay is Justin Trudeau , premier van Canada. Deze Trudeau laat zien hoe de machtsovername door de zorgvuldig uitgekozen Schwab-leerlingen zou moeten werken: geweld tegen iedereen die niet wil buigen voor de instructies van de leider, fysiek geweld en totale onteigening, die liefkozend wordt omschreven als de bevriezing van rekeningen. Bevriezing van de rekeningen betekent, in duidelijke taal, het ontnemen van inkomen uit werk en dus, in de letterlijke zin, het beroven van levensonderhoud.
Het is niet de moeite waard illusies te koesteren over het totalitaire karakter van dergelijke maatregelen. De ongehoorzame burgers moeten op hun knieën worden gebracht en om genade smeken. Het gaat om het heersersprincipe van vernedering.
Rond de jaarwisseling 2021/22 kwam de Duitse CV-vervalser Annalena Baerbock heel dicht bij het volgen van de beroemde Trudeau naar de nationale toptrede als leider-copiloot. Maar oh jee, Baerbock miste het door de mainstream aangekondigde kanselierschap met grote mond met een ruime marge. Ze moest genoegen nemen met de post van minister van Buitenlandse Zaken in een moeizaam in elkaar geflanste coalitie van verliezers. Daar begon het na een zeer korte tijd een oorlog tussen de NAVO en Rusland aan te moedigen.
Je moet heel welwillend zijn om te negeren dat het onderliggende conflict in Oekraïne tussen de VS en Rusland is. Dat zeggen beide partijen in ieder geval officieel. Dus dit bericht kan niet zo verkeerd zijn. Het verschilt inhoudelijk slechts op één essentieel punt: hebben de Russen gelijk, die beweren dat de VS en de NAVO al twee decennia op hun eigen interessegebied stropen, of hebben de Amerikanen gelijk, die zeggen dat het hun wereld politieke missie, democratie en mensenrechten om Kiev te dragen?
Terug naar Young Leader Baerbock: In de tussentijd had de stuurgroep van het WEF zich blijkbaar zorgen gemaakt. Daarom was – zoals men in het verleden zou hebben gezegd – de dame voorzien van een paar korsetstangen. Een bewezen kracht van het WEF- en NGO-campagnecircus verhuisde naar de naïeve Annalena als ambtenaar op de Werderscher Markt in het ministerie van Buitenlandse Zaken. Het is de Amerikaanse Jennifer Lee Morgan.
Die Duitse wet vereist een Duits staatsburger voor deze functie, Papperlapapp, wat maakt het uit, want grote tijden vragen om grote stappen. Iets zo dwaas als burgerschap mag niet in de weg staan. Tegelijkertijd laat de Causa Jennifer zien waar in Davos echt aan de touwtjes wordt getrokken: in de USA. Zo’n duidelijk gebaar van onderwerping bestaat al lang niet meer.
Als tussentijdse evaluatie van de WEF-successen, zou dit allemaal voorbij kunnen zijn als de meest recente bijeenkomst in Davos geen aanpassingen heeft afgedwongen. Dit is alleen al om externe redenen nodig, want de aankondiging van Schwab vanaf 2021 om valet te zeggen bij de volgende jaarlijkse bijeenkomst van pofeligen Zwitserland en te ontmoeten in Zuidoost-Azië bleek een luchtnummer te zijn. Gezien de voelbare spanningen wil niemand de zelfbenoemde wereldleiders daar hebben. Dus ontmoetten we elkaar in mei 2022 weer op de oude plek.
Doorslaggevend was echter dat het aantal usual suspects merkbaar was geslonken. Een blik op de gastenlijst leert dat je tevergeefs hebt gewacht op prominenten uit de politiek en de politieke media. Afgezien van de nieuw gekozen Duitse kanselier en zijn groene plaatsvervanger, waren er geen staatsleiders van enig belang. In plaats daarvan bemoeials uit de VS, Arabië en elders, indieners uit Afrika. Jongens, je had ze kunnen roepen, jullie luxetrein is onverwachts het zijspoor ingereden.
Een Duitse minister van economie genoot van utopische energiebronnen en de vernietiging van de industriële samenleving, wat op zijn best een beroep deed op de klimaatpaniekprofiteur Al Gore die daarheen was gereisd. Maar het wordt steeds eenzamer om hem heen nadat in slechts één dag duizenden miljarden dollars werden verbrand op de Amerikaanse beurzen als opmaat naar de roddels in Davos.
De rijken en de allerrijksten laten momenteel de klimaatgril en de pandemie vallen als een gebroken stuk speelgoed, want zoals bekend eindigt vriendschap met geld. Het mislukken van het WEF-circus had nauwelijks met meer symboliek kunnen worden georkestreerd dan wat er toen gebeurde.
Terwijl de gearriveerde privéjettisten zich nog steeds uitstaken om de Oekraïense president van hun solidariteit te verzekeren, volgde het video-optreden van de 98-jarige Henry Kissinger. Ik zal in mijn eigen woorden samenvatten wat hij zei: het Westen moet eindelijk toegeven en stoppen met proberen Rusland op de grond te gooien.
Anders zou hij zichzelf onherstelbare economische en strategische schade toebrengen. Oekraïne moet daarom vrijwillig de Russische gebieden aan Rusland afstaan. Anders wordt u daartoe gedwongen. Het was als een regen van water op de hoofden van de praatzieke en zelfingenomen mensen.
Zoals ik al zei, symbolischer kan het bijna niet. Je zou het het laatste woord kunnen noemen over Schwab en zijn WEF-religie, want één ding kan met zekerheid worden gezegd: zonder Henry Kissinger, de strateeg van het Rockefeller-huis, zou er geen Klaus Schwab en geen Davos-circus zijn geweest. De meester heeft de beschermende hand van de gezel teruggetrokken. ©Helmut Roewer, mei 2022
******
*) dr Na zijn afstuderen aan de middelbare school werd Helmut Roewer tankofficier, meest recentelijk eerste luitenant. Daarna rechten, economie en geschiedenis gestudeerd. Na het tweede juridisch staatsexamen, advocaat en doctoraat aan Dr.iur. over een rechtshistorisch onderwerp. Later ambtenaar in de veiligheidszone van het federale ministerie van Binnenlandse Zaken in Bonn en Berlijn, tenslotte Ministerialrat. Voorjaar 1994 tot najaar 2000 Voorzitter van een agentschap voor de bescherming van de Grondwet. Freelance schrijver en auteur bij conservo na een onderbreking . Hij woont en werkt in Weimar en Italië.
