Sifan Hassan kroont opmerkelijke Olympische Spelen met gouden medaille op marathon voor vrouwen met 3 seconden voorsprong
Indignatie redactie
4 min. lezen
Sifan Hassan en Tigst Assefa bewogen zich schouder aan schouder naar de laatste bocht van de adembenemende, hectische vrouwenmarathon terwijl ze wanhopig vochten voor een van de laatste gouden medailles van de Olympische Spelen in Parijs. Onder normale omstandigheden zou Hassans superieure voetsnelheid bijna altijd marathonspecialisten overtreffen, maar dit was opmerkelijk genoeg haar 62e kilometer van de Spelen na 10 dagen racen. Alles was mogelijk.
Alleen Hassan is gek genoeg om een belachelijke drievoudige poging te wagen op de 5.000m, 10.000m en marathon, maar ze is ook de enige atleet die getalenteerd en veelzijdig genoeg is om in alle drie te slagen. In de laatste meters reed de Nederlandse weg van Assefa, na een dramatische samenkomst, om haar eerste gouden medaille op de marathon te winnen met een verbluffend Olympisch record van 2 uur 22 minuten 55 seconden. Assefa uit Ethiopië, de wereldrecordhouder, eindigde 3 seconden achter Hassan op de tweede plaats, terwijl Hellen Obiri uit Kenia het brons pakte.
🔥🇫🇷 | GOUD VOOR SIFAN HASSAN! Wat een fenomenale eindsprint! Wat een prestatie! Wat een heldin! Onwaarschijnlijk! 🥇🥇 #Paris2024
📺 Stream Paris 2024 op HBO Max pic.twitter.com/HW9QUEAWj9
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) August 11, 2024
“Kun je je voorstellen dat je je twee uur lang alleen maar op elke stap concentreert? Ik heb me nog nooit zo geconcentreerd als vandaag,” zei Hassan, die een beroep van de runner-up moest overleven. “Ik ben Olympisch kampioen en wat kan ik zeggen? Marathon; ik ben Olympisch kampioen geweest [in andere evenementen], maar dit is iets anders.”
Hassan heeft al een van de meest buitengewone atletiekcarrières aller tijden opgebouwd en dit is zeker de kroon op haar werk. De 31-jarige heeft drie medailles gewonnen op de Olympische Spelen in Parijs, haar marathongoud aangevuld met brons op de 5.000m en 10.000m. De laatste atleet die medailles won in alle drie de onderdelen op één Olympische Spelen was de Tsjechische Emil Zatopek in 1952. Ze is ook de eerste vrouw die Olympisch goud wint op 5.000m, 10.000m en marathonwedstrijden, nadat ze de eerste twee in Tokio had gewonnen. Ze is in totaal zes keer Olympisch medaillewinnaar.
Negen dagen eerder begonnen Hassans Olympische Spelen in de series van de 5.000 meter voor vrouwen op vrijdag 2 augustus, voordat ze afgelopen maandag brons won in de snelle, hectische finale. De finale van de 10.000 meter voor vrouwen volgde vier dagen later op vrijdag, en Hassan eindigde ook met een uitstekende bronzen medaille.
Slechts 35 uur later stond Hassan klaar voor een legendarische Olympische marathonprestatie. De race kwam tot leven bij de 28 km-markering toen de lopers een pijnlijk steile heuvel beklommen. Hassan had het zwaar en er ontstond een aanzienlijke kloof van 50 meter tussen haar en de kopgroep toen de marathonspecialisten, met haar naderende snelheid in gedachten, de heuvel op versnelden om afstand te nemen. Maar ze konden haar gewoon niet kwijtraken. Toen het parcours vlakker werd, sloot Hassan snel de kloof en achtervolgde de koplopers van de groep.
De formidabele laatste vijf van Hassan, Assefa, Obiri, Sharon Lokedi en Amane Beriso Shankule bleven extreem dicht bij elkaar. Maar naarmate het tempo toenam, werd de groep geleidelijk dunner totdat alleen Hassan en Assefa overbleven. Hassan deed haar zet met nog ongeveer 300 meter te gaan, waarbij ze haar briljante snelheid liet zien die ze had ontwikkeld door jaren van grootsheid in 1500m races. Toen ze de binnenlijn nam en Assefa voorbij vloog, kon de Ethiopische niets anders doen om haar te stoppen dan haar lichaam in de weg te zetten en een elleboog uit te steken. Maar Hassan duwde de 27-jarige terug en scheurde langs haar rivaal om een onvergetelijke overwinning veilig te stellen.
“Ik heb er geen woorden voor. Toen ik vanmorgen begon, had ik elk moment [tijdens de race] spijt dat ik de 5.000m en 10.000m had gelopen,” zei Hassan. “Ik zei tegen mezelf: ‘Als ik dat niet had gedaan, zou ik me vandaag op mijn gemak voelen.’ Van begin tot eind voelde ik elke stap zo zwaar en ik had er spijt van: ‘Wat is er mis met me?’ Het moment dat ik me goed voelde, was bij 20 km.”
De ceremonie na het evenement werd aanzienlijk vertraagd nadat Ethiopië een protest indiende over het incident toen Assefa en Hassan tegen elkaar botsten tegen het einde van de race. Hun protest werd, niet verrassend, afgewezen. Na afloop beweerde Assefa dat de botsing haar het goud had gekost.
Hassan, geboren in Ethiopië voordat ze in 2008 vluchteling werd en op 15-jarige leeftijd naar Nederland verhuisde, liep vorig jaar pas haar eerste marathon, in Londen . Na haar eerste medaille in de finale van de 5.000 meter, legde Hassan uit dat ze zo’n intense uitdaging had gekozen omdat ze even gek als nieuwsgierig is: “Ik ben erg nieuwsgierig. Zou ik op het podium kunnen staan? Zou ik [elke race] zelfs kunnen voltooien? Ik probeer met mezelf te vechten. Wat kan ik doen na de 10.000 meter? Ben ik sterk genoeg om het tempo vol te houden?”
Zoals altijd het geval is geweest tijdens haar carrière waarin ze voortdurend experimenteerde en haar atletische vermogen tot het uiterste dreef, beantwoordde haar prestatie op elke vraag bevestigend.
Ondertussen eindigde Clara Evans uit Groot-Brittannië op de 46e plaats met een tijd van 2:33.01 nadat ze Charlotte Purdue had vervangen. “Ik had het niet verwacht”, zei ze. “Ik was me aan het voorbereiden op mijn bruiloft en ik zou zaterdag trouwen, dus het waren een paar gekke weken. Ik was erg emotioneel en erg blij.”
