Situatie rond Russisch-Oekraïense grens naar kritieke fase

De situatie aan de Russisch-Oekraïense grens komt tot een hoogtepunt. De Europese Unie volgt het beleid van confrontatie van de VS en de NAVO bijna onvoorwaardelijk. Een actieve pleitbezorging van met name grote lidstaten voor de gezamenlijk ontwikkelde doelen van Minsk2 is ver te zoeken, maar daarentegen wel een campagneachtige, ronduit primitieve veroordeling van Rusland. De verantwoordelijkheid voor de huidige situatie ligt bij de NAVO, vooral bij de VS, maar ook bij de lidstaten die naar het zich laat aanzien in een nieuwe oorlog laten rommelen. Het NAVO-beleid is een confrontatiebeleid dat, met aandringen en steun van de agressieve kringen in Oekraïne, gewapende conflicten op zijn minst goedkeurend accepteert.

De VS en de NAVO zijn op een gevaarlijke manier escalerende bedreigingen tegen Rusland aan het uiten. Het gaat dan natuurlijk over de situatie in het oosten van Oekraïne, waar we al eerder over schreven.

Dinsdag stond de secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, erop dat de NAVO zou beslissen over het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne en dat Oekraïne, dat aandringt op versnelde toelating, het recht had om “lidmaatschap aan te vragen”. Hij veroordeelde Rusland omdat het naar verluidt zijn troepen naar de Oekraïense grens had verplaatst en noemde de beweging “ongerechtvaardigd, onverklaard en zeer zorgwekkend”.

Zowel Stoltenberg als de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken hadden in Brussel een ontmoeting met de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken Dmytro Kuleba, die erop aandrong dat Oekraïne wordt toegelaten tot de NAVO. Een dag eerder publiceerde CNN een videoverslag met de Oekraïense president Volodymyr Zelenski, die er óók op aandrong dat de NAVO Oekraïne zo snel mogelijk zou toelaten, zelfs met het risico van escalatie van het conflict met Rusland. En dat voor een komiek/acteur met weinig politieke ervaring, behalve dat hij president speelde in een populaire televisieserie.

Later, gisteren, sprak de Amerikaanse president Joe Biden met de Russische president Vladimir Poetin en benadrukte opnieuw de steun van de VS voor Oekraïne. Hij stelde ook een top voor de komende maanden voor om de betrekkingen tussen de VS en Rusland te bespreken en drong er bij Rusland op aan de situatie te “de-escaleren”.

Zowel het bezoek van Kuleba als de uitspraken van Stoltenberg zijn ongebruikelijk. Oekraïne is geen lid van de NAVO en de NAVO wordt niet bedreigd door de inzet van troepen binnen Rusland. Aan de andere kant plant het bondgenootschap grote militaire manoeuvres die ook gericht zijn op de Zwarte Zee en de Krim, dat wil zeggen Rusland. Maar dit wordt nauwelijks gemeld in de westerse mainstream media. Ook wordt verzwegen dat Oekraïne zich heeft teruggetrokken uit het Akkoord van Minsk voor een vredesoplossing en nu streeft naar een “reïntegratie” van de afgescheiden oostelijke regio’s en de Krim – desnoods met militair geweld.

In werkelijkheid zijn het dus de NAVO en Oekraïne die de spanningen in de regio agressief hebben doen escaleren. Onmiddellijk onderliggend aan de huidige oplaaiing van het conflict was de goedkeurend decreeet van een strategie om de Krim te “heroveren” door de regering Zelensky, en open discussies over een Oekraïens offensief in Oost-Oekraïne. Beiden kwamen neer op de verklaring dat Oekraïne zich voorbereidde op een totale oorlog met Rusland.

Als reactie op een door de VS en de EU gesteunde staatsgreep in Kiev door extreemrechtse troepen tegen de pro-Russische regering van Viktor Janoekovitsj in februari 2014, had Rusland middels een burgerreferendum de Krim weer ingesloten, de marinebasis die zijn Zwarte Zeevloot herbergt. Deze “staatsgreep” leidde ook tot een nu zeven jaar durende burgeroorlog in Oost-Oekraïne tussen door Rusland gesteunde separatisten en het Oekraïense leger, een strijd die meer dan 14.000 levens heeft geëist en miljoenen ontheemden.

De Oekraïense regering lanceerde deze provocaties slechts enkele weken na de inhuldiging van de democratische president Joe Biden, die een agressieve koers is ingeslagen tegen zowel Rusland als China. De VS sturen nu twee oorlogsschepen naar de Zwarte Zee door de Turkse zeestraten. Volgens de Russische minister van Defensie Sergei Shoigu heeft de NAVO 40.000 manschappen en 15.000 militair materieel verzameld langs de Russische grenzen, vooral in het Zwarte Zeegebied. en de Baltische staten.

In tegenstelling tot alle overeenkomsten tot staakt-het-vuren en terugtrekking, heeft de regering van Oekraïne – naast de inzet van westerse manschappen en materieel – haar troepen in het crisisgebied verhoogd tot 90.000 (de andere kant heeft maximaal 30.000 mensen onder de wapens), heeft zware artillerie, raketwerpers en drones verplaatst, evenals meer dan 100 tanks naar de regio gestuurd (gegevens volgens OVSE-documenten). Met name de stationering van troepen aan de grens met Wit-Rusland werd uitgebreid. Enkele duizenden rechtsextremisten en fascistische “strijders” staan klaar voor actie “aan het front”.

Dinsdag lanceerde de NAVO Locked Shields 2021, dat wordt beschreven als de grootste cyberoorlogsoefening ter wereld. Het is gericht op de Baltische staten en houdt in dat de NAVO oefent hoe civiele en militaire infrastructuur te beschermen, zoals waterzuivering en energievoorzieningen, in geval van een internationaal conflict.

Tegelijkertijd begint “Defender 21”, de grootste militaire manoeuvre van de NAVO in Europa, met ongeveer 30.000 soldaten in Zuidoost-Europa en het Zwarte Zeegebied (inclusief Roemenië / Bulgarije en de Zee van Azov). Tijdens de manoeuvres in Polen en in het Zwarte Zeegebied, vaak nabij de grens tussen Oekraïne en Rusland, is “het afweren van een aanval vanuit het oosten” de centrale uitdaging – volgens officiële NAVO-propaganda. Duitsland is opnieuw het knooppunt voor troepentransporten en heeft 430 van zijn eigen soldaten erbij betrokken. Defender 21 is de grootste oefening van de NAVO, maar verre van de enige manoeuvre. Er zijn ook andere manoeuvres: Steadfast Cobalt, Ramstein Apex, Ramstein Ambition, Steadfast Defender, Noble Bonus, Steadfast Jupiter, Steadfast Leda. Het is duidelijk dat deze manoeuvres tegen Rusland zijn gericht.

De Russische vice-minister van Buitenlandse Zaken Sergei Ryabkov heeft gereageerd op de provocerende verklaringen van vertegenwoordigers van de Amerikaanse regering door de VS een “tegenstander” te noemen. Hij hekelde de Amerikaanse inzet van twee oorlogsschepen en waarschuwde de VS “ver weg te blijven van de Krim en onze kust van de Zwarte Zee. Het zal voor hun eigen bestwil zijn.” Rusland voert nu militaire oefeningen uit aan het zuidelijk front en in de Zwarte Zee.

De acties van de NAVO, en vooral de dreigementen over een Oekraïense NAVO-lidmaatschap, zijn buitengewoon roekeloze provocaties, die direct het risico van een oorlog tussen nucleair bewapend Rusland en de NAVO-mogendheden met zich mee kunnen brengen.

Rusland heeft lang gewaarschuwd dat het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne een rode lijn zou overschrijden. Sinds de stalinistische ontbinding van de Sovjet-Unie in 1991 is de NAVO, ondanks beloften van het tegendeel, steeds dichter bij de Russische grenzen gekomen, waaronder Polen, Roemenië, Bulgarije en de Baltische staten. Het was ook als onderdeel van de omsingeling van Rusland dat de VS en Duitsland twee staatsgrepen in Oekraïne organiseerden, in 2004 en 2014. De laatste staatsgreep in Oekraïne heeft de VS een slordige $ 4 miljard gekost.

Het Zwarte-Zeegebied is een belangrijk onderdeel van de Amerikaanse strategie, gericht op het bestrijden van zowel Rusland als China. Een recent rapport van de in Washington gevestigde denktank Center for European Policy Analysis (CEPA) benadrukte dat “de toenemende Russische (en Chinese) invloed in de Zwarte-Zeeregio de bredere westerse belangen in het Midden-Oosten, de Middellandse Zee en Zuidwest-Azië schaden.”

Het rapport, geschreven door een voormalige commandant van het Amerikaanse leger in Europa, drong er bij de NAVO op aan “Georgië uit te nodigen voor de NAVO en Oekraïne op een snelle weg naar het lidmaatschap te brengen”. Het pleitte er verder voor dat de Russische vloot van de Zwarte Zee “kwetsbaar” moet worden gemaakt voor de kust van de Krim, onder meer door “de inzet van drones en kruisraketten … en de inzet van mijnenleggers.”

Andere recente denktankrapporten benadrukken de noodzaak om de invloed van China in de regio, die nauwe economische betrekkingen heeft opgebouwd met verschillende landen, waaronder Oekraïne, tegen te gaan.

De militaire structuren van de NAVO in Oost- en Centraal-Europa worden enorm uitgebreid. Na de overeenkomst tussen Polen en de VS over nauwere samenwerking werden alleen al elf locaties in Polen, waaronder zeven luchtmachtbases, enorm uitgebreid en gemoderniseerd (waaronder Lask, Podwitz, Mieroslawiec, Deblin). Het zogenaamde raketverdedigingsschild van de VS / NAVO in Polen, Roemenië en Bulgarije is klaar voor gebruik en de verdedigingssystemen kunnen snel worden “teruggeschaald” worden naar plaatsingssystemen voor conventionele en nucleaire raketten. Dan zijn er first-strike-wapens om de “second-strike-capaciteiten” van de tegenstander te elimineren.

Juist omdat verschillende geopolitieke conflicten en belangen elkaar kruisen, kan de crisis in het Zwarte-Zeegebied een catastrofale regionale en zelfs mondiale oorlog veroorzaken. Het conflict heeft zich al doen gelden in Turkije, Polen en Wit-Rusland.

Afgelopen weekend had de Turkse president Recep Tayyip Erdogan een ontmoeting met Zelensky en steunde hij het oorlogvoerende “Krimplatform”. Bovendien is het alleen dankzij de toestemming van Ankara dat de VS legaal in staat zijn om hun oorlogsschepen naar de Zwarte Zee te dirigeren.

Voorafgaand aan de bijeenkomst had Poetin Erdogan gebeld en hem expliciet aangespoord Oekraïne niet te steunen in het conflict en de Montreux-conventie uit 1936, die de doorgang tussen de Zwarte Zee en de Middellandse Zee regelt, niet te schrappen, waardoor de inzet van oorlogsschepen wordt beperkt. Het verdrag van Montreux wordt door de heersende klasse van Rusland als kritiek beschouwd om te voorkómen dat de Zwarte Zee “een Amerikaans meer” wordt, zoals een afgevaardigde van de Doema het uitdrukte.

Eergisteren heeft Rusland alle vliegreizen met Turkije opgeschort, daarbij verwijzend naar de explosie van gevallen van het coronavirus in het land. Terwijl andere landen, waaronder het Verenigd Koninkrijk, ook de vliegreizen naar Turkije hebben beëindigd vanwege de pandemie, speculeren commentatoren dat de verhuizing een reactie was op de steun van Erdogan aan Zelensky.

We zijn getuige van een massale verplaatsing van troepen en oorlogsmateriaal naar de grens tussen Oekraïne en Rusland en naar de interne conflictlijn tussen Oekraïne en de onafhankelijk verklaarde regio’s Donbass en Lugansk. De gewapende conflicten, de wederzijdse beschietingen op de grens tussen Oekraïne en de Volksrepublieken zijn enorm toegenomen – met slachtoffers onder de burgerbevolking en hernieuwde vernietiging van civiele infrastructuur.

Het Oekraïense leger is enorm gemoderniseerd, vooral met steun van de VS, maar ook de NAVO. Tussen 30% en 40% van de Oekraïense begroting gaat naar bewapening – terwijkl de bevolking in pure armoede leeft. In 2021 zullen maximaal 2.000 Amerikaanse soldaten tijdelijk in Oekraïne worden gestationeerd – permanente stationering is volgens de Oekraïense grondwet verboden – en worden ingevlogen via Ramstein Air Base. Alle seinen wijzen op een militair offensief. De offensieve plannen worden onder meer bevestigd door de opperbevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten, Ruslan Khomchak.

Er zijn ook troepenbewegingen in Wit-Rusland en Polen waargenomen. Eerder deze week begon de Poolse regering naar verluidt troepen naar haar grenzen met Wit-Rusland te sturen. Warschau heeft ontkend dat de inzet iets te maken had met de crisis in de Zwarte Zee. Het komt echter iets meer dan een week nadat Rusland naar verluidt troepen naar de Oekraïens-Wit-Russische grens heeft gestuurd. Dinsdag riep het Wit-Russische ministerie van Defensie de attaché van de Poolse ambassade bij zich nadat een onbekend vliegtuig het Wit-Russische luchtruim aan de Pools-Wit-Russische grens had geschonden.

De spanningen tussen Wit-Rusland en Polen zijn de afgelopen maanden toegenomen doordat Warschau openlijk de oppositie tegen Loekasjenko heeft gesteund. Warschau is ook nauw verbonden met de NAVO-oorlogsinspanning tegen Rusland en de Oekraïense regering van Zelensky, wiens “Krimplatform” Warschau steunt. Daarentegen heeft president Alexander Loekasjenko, belegerd door massale protesten die aanvankelijk ook belangrijke delen van de arbeidersklasse omvatten, zich onlangs tot de Russische oligarchie gewend voor politieke en militaire steun, waardoor de eerdere nauwe banden van Wit-Rusland met Kiev in gevaar kwamen.

De huidige oorlogscrisis ligt ten grondslag aan de rampzalige uitkomst van de stalinistische ontbinding van de Sovjet-Unie in 1991, het hoogtepunt van het decennialange verraad van de Oktoberrevolutie door de stalinistische bureaucratie. Drie decennia na het herstel van het kapitalisme is de levensstandaard van de arbeidersklasse overal gedecimeerd en hebben eindeloze oorlogen, aangewakkerd door de Amerikanen en hun westerse bondgenoten, een groot deel van Noord-Afrika en het Midden-Oosten verwoest. De voormalige Sovjet-Unie zelf is veranderd in een geopolitiek kruitvat.

Het partnerschap tussen de NAVO en Oekraïne wordt steeds hechter, NAVO-officieren trainen het Oekraïense leger en nieuwe Amerikaanse wapens (vooral drones en raketwerpers) worden aangeschaft. De president van Oekraïne verklaart dat de toetreding van zijn land tot de NAVO de enige manier is om het sluimerende conflict in Donbass op te lossen. NAVO-secretaris-generaal Stoltenberg bracht een demonstratief bezoek aan Kiev en moedigde de regering aan haar provocerende koers voort te zetten. Minister van Defensie Austen sprak zijn steun uit en onderstreepte garanties om de soevereiniteit van Oekraïne te verdedigen.

Oekraïne wil nog steeds met spoed en zo snel mogelijk lid worden van de NAVO, hoewel dit – ongeacht de geostrategische gevolgen en omwentelingen – volgens het NAVO-statuut niet mogelijk is. Dit staat het lidmaatschap van een land met interne gewapende conflicten niet toe – maar zoals we weten heeft het Westen zich altijd weinig aangetrokken van regels en wetten.

Oekraïne is van plan twee nieuwe militaire bases te bouwen, een aan de Zwarte Zee en de andere aan de Zee van Azov, de waterweg die Oekraïne en Rusland van elkaar scheidt.

De werkende klasse heeft geen interesse in de catastrofale oorlogen die worden voorbereid. Ziekenhuizen in de hele regio zijn nu al overvol en elke dag sterven er duizenden door COVID-19 vanwege de criminele reactie van de heersende klasse op de pandemie. In Oekraïne zelf is er een enorme vijandigheid onder het volk tegen elke voortzetting, laat staan uitbreiding van het conflict met Rusland.
Oekraïne en de Volksrepublieken Donbass en Lugansk hebben inmiddels mobilisatie voor militaire dienst gelast. Het doel van het Oekraïense regeringsbeleid is om het conflict te internationaliseren en vooral om de NAVO er nog actiever bij te betrekken. De gevaren voor de Europese politiek en veiligheid zijn duidelijk. Voor het Westen, dat zich in een zware financiële crisis bevindt (met onomkeerbare schulden) waaruit men met “gewone” middelen niet meer uitkomt, is een oorlog een uitkomst (misschien wel de énige uitkomst) – dat heeft de geschiedenis ons met vele voorbeelden uit het verleden laten zien.

Naast dit gegeven zijn de redenen voor het oorlogvoerende gedrag van de NAVO en vooral de VS de volgende:
– De extreem sterke invloed van rechtsextremisten en fascistische krachten op de regering in Oekraïne. Om binnenlandse politieke redenen geeft het hier steeds meer aan toe en geeft het meer realistische politieke standpunten op, die ook niet echt vreedzaam waren, ten gunste van oorlogsvoorbereiding. Vrede op basis van Minsk2 staat niet op de agenda van de politieke elites van Oekraïne, noch de regering, noch de oppositie, die president Zelenski met nog agressievere retoriek probeert aan te sturen.
Het is nog maar twee jaar geleden dat er over Zelenski bij de presidentsverkiezing in Oekraïne door De Groene Amsterdam redelijk positief werd geschreven:

“Een noemenswaardig programma heeft Zelensky niet, behalve dat hij zo veel mogelijk kwesties aan het volk wil voorleggen. Lastige vragen van journalisten wuift hij met een grapje weg. Volgens sociologen doet hij het vooral goed onder jonge kiezers die het vertrouwen in de politiek verloren hebben én bij Russischtalige Oekraïners in het oosten die zich ongemakkelijk voelen bij de harde nationalistische koers van de laatste jaren. Hij is, kortom, de ultieme anti-establishmentkandidaat.
Zo voegt Oekraïne zich bij het uitdijende rijtje landen waar demagogische narren het politieke bestel op zijn grondvesten doen schudden. De vergelijkingen liggen voor het oprapen: Beppe Grillo, Trump. Thierry Baudet. De grap is dat Zelensky hierbij vergeleken nog best meevalt. Hij koestert geen extreme denkbeelden en zijn kritiek op de Oekraïense politiek snijdt hout. Al is er ook een andere, cynischere waarheid. Zelensky wordt gesteund door de oligarch Kolomoisky, de op vier na rijkste man van het land. Zonder diens kapitaal en media-imperium was de komiek kansloos geweest. Om in idioom te blijven spreken: als Zelensky de verkiezingen wint krijgt Oekraïne geen nar als leider, maar een marionet.”

– Als staat is Oekraïne bankroet en blut, verarmd en geplunderd, volledig afhankelijk van westerse donoren en de daarmee gepaard gaande uitverkoop van het land. Het Westen en de donoren van het IMF en de Wereldbank roepen op tot verdere neoliberale hervormingen die de bevolking enorm blijven belasten en de landbouw vernietigen. Oorlog als systeemstabilisatie van een failliet systeem is historisch niet nieuw. Een kleine minderheid van oligarchen heeft zichzelf ongeremd verrijkt. De diepe binnenlandse politieke crisis, de sociale catastrofe, leidt – zoals historisch gezien vaak – tot agressief gedrag van het buitenlands beleid dat de aandacht van de crisis afleidt. De mensen zouden nationalistisch de oorlog in moeten strompelen en in opstand moeten komen tegen hun eigen sociale verarming en de hele elite “naar de maan” sturen. Vandaar de dagelijkse onderdrukking van de kleine oppositie tegen de Zelensky-politiek.
– Het NAVO-beleid van confrontatie en laster jegens Rusland kan prachtig worden voortgezet naar het voorbeeld van Oekraïne. De westerse en Oekraïense elites hebben hier sinds 2014 gelogen dat alle tralies buigen; staatsgrepen, fascistische structuren en ondemocratische veranderingen worden hier gesteund. Er werd een vijandbeeld van Rusland opgebouwd, dat goed kan worden gebruikt en ontwikkeld om zijn eigen belangen, winsten en machtsposities veilig te stellen. Oekraïne als multiculturele samenleving, als pluralistische staat, als brug tussen Oost en West werd opzettelijk vernietigd ten gunste van integratie in de NAVO- en EU-structuren. Het land werd geplunderd, de toch al arme democratie werd geruïneerd en de corruptie groeide uit tot gigantische proporties. Dit alles kan alleen worden volgehouden als er een ‘vijand van buitenaf’ is op wie alle agressieve retoriek kan worden gericht.
– Het blijft wat Brzezinski en Kissinger keer op keer schreven: wie Rusland resoluut wil verzwakken, moet actief vanuit Rusland een onthechting en vijandigheid van het altijd politiek en spiritueel verdeelde land Oekraïne nastreven en bereiken. Dit is waar de verzwakking van Rusland en zijn omsingeling beslissend kan worden bevorderd.
– Zoals we hierboven schreven: de herhaalde toelating van Oekraïne tot de NAVO – in strijd met het NAVO-handvest – en gepromoot door de VS versterkt het beleid van confrontatie, de verslechtering van de situatie in Europa en belemmert een civiele, diplomatieke oplossing van het conflict.
– Economisch-geostrategisch belang: Oekraïne is nog steeds het centrale gebied voor de doorvoer van Russisch gas en olie voor distributie in West-Europa. Daarnaast zijn de meeste grondstoffen juist in Oost-Oekraïne te vinden.

Het is ronduit krankzinnig dat de NAVO en de EU-lidstaten, met de welwillende mainstream media, blijven praten over de plannen van Rusland om het Westen aan te vallen. Ter vergelijking: de militaire uitgaven van het Westen bedragen $ 1,25 biljoen (inclusief de $ 60 miljoen die wapenfabrikanten aan presidentskandidaten doneren – en die natuurlijk doorberekend worden aan de klanten) versus $ 90 miljard van Rusland, en dergelijke insinuaties alleen al tonen de waanzin van een dergelijke claim aan.

En wat de defensie-uitgaven van de “vijanden” van de VS betreft: China geeft 37% van het Amerikaanse budget uit, Rusland 8,9% en Iran geeft 1,3% uit. Dit zijn natuurlijk vergelijkingen van absolute bedragen. De vergelijkingen per hoofd van de bevolking zijn ook extreem. De Verenigde Staten ontvangen elk jaar $ 2.170 van elke man, vrouw en kind voor oorlogen en oorlogsvoorbereidingen, terwijl Rusland $ 439, China $ 189 en Iran $ 114 ontvangt.

Rusland vreest dat het optreden van Oekraïne en de NAVO tot een burgeroorlog in Oekraïne zal leiden. Het Russische leger en de politici vrezen dat er een situatie als die van 1999 in Srebrenica zou kunnen ontstaan ​​(persconferentie met Cossack op 31 maart 2021). We hoeven dit standpunt niet te delen, maar het onthult wel de gedachtestructuren en beoordelingen die zeker zeer serieus moeten worden genomen. Tijdens een persconferentie op 31 maart 2021 verklaarde het plaatsvervangend hoofd van de Russische presidentiële administratie, Dmitri Kosak, dat Rusland de inwoners van Donbass in geval van nood zou beschermen.