Slavenhandel op Instagram & Co.

Deze zwarte markt is “booming”, aldus de  BBC, “Als je door de straten van Koeweit rijdt, zie je geen van deze vrouwen”, zegt het rapport. “Ze zitten achter gesloten deuren, beroofd van hun basisrechten, kunnen niet weg en lopen het risico verkocht te worden aan de hoogste bieder.

Als u een smartphone oppakt, kunt u door duizenden foto’s van hen bladeren, gesorteerd op ‘ras’ en kunnen worden gekocht voor een paar duizend dollar. Met speciale hashtags werden de aanbiedingen gevonden, onderhandelingen liepen over privéberichten die van de ene smartphone naar de andere werden verzonden. “Andere aanbiedingen worden gepromoot op apps die zijn goedgekeurd en worden aangeboden door Google Play en Apple’s App Store, evenals op de websites van hun eigen e-commerceplatforms,

“Wat ze doen is het promoten van een internet-slavenmarkt”, zei Urmila Bhoola, de speciale VN-rapporteur voor hedendaagse vormen van slavernij, tegen de verslaggever. “Als Google, Apple, Facebook of een ander bedrijf dergelijke apps aanbiedt, moeten ze verantwoordelijk worden gehouden.”

“Sponsors” -systeem als basis voor een internet-slavenmarkt

Op verzoek van de  BBC  zei Facebook dat ze een van de hashtags in kwestie hadden verboden. Google en Apple zeiden dat ze samen met app-ontwikkelaars werkten om illegale activiteiten te stoppen. De illegale handel was “een duidelijke schending” van door het bedrijf opgelegde regels voor app-ontwikkelaars en gebruikers – maar er zijn nog steeds veel van dergelijke aanbiedingen op Instagram en apps van Apple en Google, de BBC. Volgens de BBC hebben negen van de tien huishoudens in Koeweit een huishoudelijke hulp.

De meeste van hen komen uit de armste landen ter wereld, in de hoop geld naar huis te sturen en worden vaak gelokt door professionele adverteerders met valse beloften – zoals het vooruitzicht op concrete banen die zelfs niet bestaan.

Als ze in Koeweit zijn, zijn ze onderworpen aan een ‘sponsor’-systeem, net als in andere Golfstaten, wat betekent dat hun wettelijk verblijf afhangt van een enkele werkgever of geldschieter aan wie ze vaak hun paspoort moeten overhandigen. De migrerende werknemer mag het land niet betreden, van baan veranderen of het land verlaten zonder de voorafgaande schriftelijke toestemming van de “sponsor”. Dit opent de deur naar uitbuiting, onmenselijke arbeidsomstandigheden en andere vormen van misbruik, zoals dwangarbeid of gedwongen prostitutie, lange werkdagen zonder pauzes, vrijheidsberoving, onbetaalde lonen, seksueel en ander geweld.

Moeilijke juridische situatie

Het is moeilijk  om hiertegen op te treden : arbeidscontracten zijn vaak niet geschreven in de taal van migrerende werknemers en ze moeten bang zijn  om gestraft te worden voor schendingen van het verblijfsrecht zelf .

Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft Koeweit in zijn  rapport  over mondiale mensenhandel enkele verbeteringen aangebracht in het terugdringen van slavernijachtige werkgelegenheid. Er werden bijvoorbeeld schuilplaatsen gebouwd waar migranten konden ontsnappen en van waaruit ze naar hun thuisland konden terugkeren. Het parket had in enkele gevallen opgetreden tegen mensenhandel en vrijheidsberoving. Er is echter een gebrek aan vertrouwelijkheid, wat de slachtoffers blootstelt aan het risico van wraak. In de regel worden gevallen waarin mensen hun paspoort of salaris niet langer dan drie maanden ontvangen, alleen behandeld als een misdrijf of onderhandeld met arbiters.

Vanwege de grote gevaren voor vrouwen die als migrerende werknemers naar Koeweit reizen, verbieden veel staten in Afrika en Azië hun burgers om werk in het emiraat te aanvaarden. Het rapport van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken vermeldt Bangladesh, Bhutan, Tsjaad, Ethiopië, Ghana, Guinee, Indonesië, Kenia, Madagaskar, Malawi, Nepal, Niger, Nigeria, Senegal, Sierra Leone, Tanzania, Togo, Oeganda en Zimbabwe.

Klimaat van straffeloosheid

De wetten moeten worden genomen tegen mensenhandel, waarschuwt het ministerie van Buitenlandse Zaken. De regering van Koeweit hanteert geen minimumnormen op “tal van belangrijke gebieden”. Toen huishoudelijk personeel en andere migrerende werknemers klachten indienden, reageerden de autoriteiten door alleen maar boetes op te leggen en op te leggen, in plaats van zaken als strafbare mensenhandelaren te vervolgen en gerechtelijke procedures in te stellen.

Zolang de overheid mensenhandelaren niet met zware straffen vervolgt, zullen zij een “klimaat van straffeloosheid” ontvangen dat daders niet zal afschrikken voor toekomstige misdaden. De regering van Koeweit, zei het rapport, “maakt geen gebruik van de gebruikelijke procedures om slachtoffers te identificeren en is doorgegaan met het vasthouden, vervolgen en deporteren van slachtoffers van mensenhandel, inclusief diegenen die op de vlucht zijn voor gedwongen arbeid.”

Als er in de zaken voor de Koeweitse arbitragetribunalen geen overeenstemming wordt bereikt, worden deze doorverwezen naar arbeidsrechtbanken of, in het geval van ernstige misdrijven zoals mishandeling, rechtstreeks naar de officier van justitie. Veel gevallen van misbruik worden niet vervolgd wegens gebrek aan bewijs of getuigen.

Als gevolg hiervan worden alleen ernstige gevallen van mishandeling van huishoudelijk personeel – meestal ernstig letsel of dodelijke afloop – vervolgd. Dit gebeurt meestal vanwege schendingen van andere strafwetten, zoals mishandeling, maar niet vanwege mensenhandel. Hoewel het volgens de wetgeving van Koeweit verboden is om te werken, is deze praktijk volgens het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken nog steeds wijdverbreid.

Hoe een product te verkopen

De door Interpol ondersteunde organisatie ENACT, die georganiseerde misdaadeducatie in Afrika promoot,  beschrijft  op haar website hoe werving in Kameroen werkt. In de meeste gevallen zouden vrouwen via netwerken worden geworven. “In steden als Yaoundé en Douala worden posters die banen promoten vaak gezien op plaatsen zoals universiteiten, kerken en andere plaatsen waar jonge vrouwen die risico lopen vaak worden bezocht.”

Slachtoffers betalen doorgaans tussen $ 2.000 en $ 3.000 aan verschillende actoren in de keten, waaronder politie- en luchthavenfunctionarissen. Een politieagent geïnterviewd door ENACT in oktober 2018 schatte dat lokale smokkelaars in de loop van een jaar tot $ 150.000 konden verdienen door ongeveer 50 vrouwen naar de Golf te sturen. Lokale autoriteiten in het gastland verdienen ook deze handel. Deze praktijk heeft volgens ENACT ernstige gevolgen: gezinnen worden economisch geruïneerd door de hoge bedragen die worden geëist en vrouwen die naar Koeweit en andere Golfstaten worden gestuurd, zijn getraumatiseerd bij hun terugkeer.

ENACT beschrijft het geval van een Kameroense vrouw in Koeweit die in 2017 naar Kameroen terugkeerde. Ze zei dat een politie-inspecteur in de hoofdstad van Kameroen Yaoundé haar ervan overtuigde dat een werkgelegenheidsnetwerk haar naar Koeweit zou brengen voor een maandsalaris van US $ 1.000.

In Koeweit werd ze opgenomen door een bureau genaamd  The Office  , dat ze huisvestte bij een zogenaamde sponsor. Ze realiseerde zich al snel dat ze als een goed was verkocht. Ze had het geluk om te vertrekken, maar moest The Office  $ 1500 betalen die  haar familie had opgehaald voor haar ‘vrijlating’. Zoals de vrouw meldde, verwees de Koeweitse familie waarvoor ze werkte haar in het Arabisch als een ‘slaaf’.