Sommige mensen, organisaties, en landen, kun je beter niet provoceren.

De geschiedenisboeken staan vol met verhalen over mensen, organisaties en landen die dachten onkwetsbaar te zijn, maar opeens alleen stonden, of hun macht niet konden ‘projecteren‘ op anderen, waarvan ze dachten dat het een ‘piece-of-cake‘ zou zijn om hen te onderwerpen. Denk aan Vietnam, en nu weer Afghanistan, op het geopolitieke niveau. Maar ook lokaal zijn er niet zelden aansprekende voorbeelden van ‘underdogs‘ die wonnen van de almachtige overheid. Een geheel apart genre in de films die door Hollywood worden uitgebraakt, is dat van de ‘miezerige eenling‘ die complete misdaadsyndicaten oprolt.

Identificatie met dergelijke eenlingen is ronduit gevaarlijk, omdat het in de praktijk zelden of nooit zo werkt. Daarom waarschuw ik hier op mijn blog voor de consequenties als u onverhoopt ‘Rambo‘-, of ‘Punisher‘-aspiraties voelt opborrelen. Het systeem lust u rauw, met een uitje. En het heeft zulke mensen nodig om zichzelf te legitimeren. Als ze zich niet spontaan aanmelden, dan verzinnen ze wel een aanklacht om van u een levensgevaarlijke terrorist te maken.

Daarmee nemen overheden, organisaties, en op macht beluste individuen ook een groot risico. In het bijzonder waar ze voor de projectie van die macht zijn aangewezen op huurlingen. Militairen, opsporingsambtenaren, rechters, en gesubsidieerde activisten, of terreurorganisaties. Als die overlopen, dan zijn de rapen gaar. Dan maakt ‘David‘ gehakt van ‘Goliath‘. En daar zitten we in ons deel van de wereld nu angstaanjagend dicht bij, ben ik bang. Meer en meer militairen, opsporingsambtenaren, en zelfs mensen die werkzaam zijn bij geheime diensten, beseffen dat ze gebruikt worden, en afgescheept worden met een aalmoes, een speldje, en PTSS. Ze schikken zich niet langer. Ze weten hoe ze bepaalde problemen het hoofd moeten bieden, maar worden keer op keer tegengehouden door de ‘experts‘. En als het finaal uit de hand is gelopen, mogen zij bloeden. Letterlijk.

Dan hebben we het over het moedwillig financieren en organiseren van terreurgroepen om ergens landen te destabiliseren. Maar ook over beleid rond de zware criminaliteit. En nu ook de gezondheidszorg, waar artsen en verpleegkundigen wanhopig de handen voor het gezicht slaan als ze zien wat de ‘experts‘ aanrichten. Lang niet alle militairen, opsporingsambtenaren, of zorgpersoneel is inmiddels wakker, maar de rechter moet er steeds vaker aan te pas komen om hen in het gareel te trappen. En die kruik gaat te water, tot hij barst.

De alles overheersende vraag is dan: Is dat onderdeel van een plan? Wiens plan? Hoe ziet dat plan eruit? En met welke gehoopte uitkomst op de iets langere termijn? Is het wellicht de opmaat naar een mondiaal gewapend treffen tussen ‘het westen‘ en China en Rusland? Gelet op alle provocaties van ‘het westen‘. En gaan we dat wel redden, als we in al die oorlogen die we sinds het begin van deze eeuw hebben ontketend geen deuk in een pakje boter hebben kunnen slaan? Laat mij u er nog eens nadrukkelijk op wijzen, dat als het idee is dat zo’n oorlog de tegenstellingen in ‘het westen‘ zelf als sneeuw voor de zon zal doen smelten, dat een epische miscalculatie zal zijn.

De uitkomst die ik zie als onze leiders daar op gokken, is iets dat vergelijkbaar is met het beeld dat we in Afghanistan hebben gezien. Ze dachten dat ze dat land sterk hadden gemaakt, met robuuste structuren en een gedeeld ideaal om mee te mogen groeien met ‘het westen‘, maar de leiders die ze hadden geïnstalleerd zaten in het eerste vliegtuig. Ziet u Rutte, de Jong, Kaag, Ollongren, van Dissel, Gommers, en de redactie van uw favoriete krant of nieuwszender, samen met alle ‘experts‘, onder aanvoering van Biden en Boris Johnson, al in gevechtstenue door de loopgraven tijgeren? Ga toch weg!

Maar Poetin en Xi? Dat is een ander verhaal! Die leven bij de gratie van een morele ‘code‘. U kunt die ‘code‘ verachtelijk vinden, of er wel aanknopingspunten in zien voor uw eigen ‘code‘, afgezet tegen het doorgeslagen opportunisme en die obsessie met de eigen ‘Identiteit‘ in ons deel van de wereld, maar dat is niet waar ik naartoe wil. Dat soort mensen op hun bek slaan is suïcidaal. Poetin heeft bij herhaling gezegd dat hij een ‘rode lijn‘ heeft, en als je die oversteekt, dan ben je van hem. Dan escaleert hij niet, maar slaat hij je in één keer hartstikke dood. En de Chinezen zijn uit datzelfde hout gesneden. De Britten en de Amerikanen zijn daar op uit. Waarom? Wat bezielt hen?

Als we alles op een rijtje zetten, zoals ik er tegenaan kijk, zijn er op dit moment twee levensgevaarlijke ontwikkelingen in gang gezet. De één gericht op het realiseren van een globale dominantie, en de ander gericht op het africhten van de eigen bevolking. Allebei getuigen ze van morbide grootheidswaan, en voor zover ik kan inschatten een overschatting van de mate van controle die onze leiders denken te hebben over de eigen burgers. Dat laatste is een product van het idee dat ‘menswetenschappers‘ nu zo ver zijn, dat ze ons kunnen ‘managen‘. Het geloof dat hun technieken ‘zombies‘ van ons heeft gemaakt, waardoor we als was in hun handen zijn. Dat zij de oorlog om uw en mijn brein al hebben gewonnen, en dat ze kunnen gaan oogsten. Voelt u dat ook zo? Dat u machteloos bent? Of ziet u nog lichtpuntjes? Aanknopingspunten voor een geweldloze revolutie, omdat de bevolking in meerderheid tot het besef komt dat er geen oorlog is, als niemand op komt dagen. Dat is nog altijd mijn hoop, want de alternatieven liegen er niet om!