Het is nogal een stevig oordeel om te beweren dat de polarisatie in de politiek, en de aanverwante discussies op de buis en in huis, worden veroorzaakt door de globalisering wat in samenhang met de mondiale schuldenberg door zijn hoeven zakt. Misschien kan ik dat in mijn verhaal nader uitleggen.
Het zat er al een tijdje aan te komen dat de partij van Thiery Baudet, de FvD, een stevige verkiezingswinst zou behalen op 20 maart 2019. Ondanks dat de stemmen waren bedoeld voor de Provinciale Staten en waterschappen speelden zoals altijd de ontwikkelingen in de landelijke politiek de hoofdrol. Winst op rechts en verlies voor de regerende coalitie. Als de verkiezingen nu voor de Tweede Kamer zouden zijn dan was de FvD zelfs de grootste partij geworden. Dit heeft voor flinke beroering gezorgd in onze samenleving waar spontaan demonstraties werden gehouden tegen de opkomst van “extreem” rechts, zoals de FvD door links soms wordt betiteld. Gezien de opruiende taal die momenteel wordt gescandeerd in de protestoptochten valt hieruit op te maken dat behalve in het politieke debat ook de polarisatie in de samenleving toeneemt. Links waarschuwt voor de opkomst van populistische partijen die weinig goeds zouden betekenen voor ons land. De opkomende rechtse partijen beschuldigen linkse partijen van het demoniseren van rechtse politici vanwege hun politieke mening die niet strookt met het linkse gedachtegoed.
De toon is gezet
Hoe dan ook, de toon is gezet. Het gevecht wordt harder waarbij over en weer door simpele zielen bedreigingen worden geuit aan het adres van voornamelijk rechtse politici. Het onderuit halen van de voorman van FvD gaat de verkeerde kant op. In ons land waar de vrije meningsuiting een groot goed is wordt dit verworven recht maar al te graag misbruikt door elkaar te verketteren. Dat is een onwenselijke situatie die de agressieve sfeer op straat in demonstraties en in het debat alleen maar opvoert. De eens zo gemoedelijk sfeer in ons kleine kikkerlandje verandert nu ineens doordat de kikkers door elkaar gaan kwaken. Ons beroemde poldermodel van vriendelijk overleg tussen sociale partners verandert in snel tempo naar een rommelig model waarin in stevige taal, omdat dat mag, onderling wordt gekibbeld. De sfeer slaat om. Deze ontwikkelingen zijn mijns inziens niet los te zien van de politieke ontwikkelingen in de VS. Daar is de polarisatie tussen de democraten en republikeinen al stevig uit de klauw gelopen.
Gaan de VS ten onder?
Van regeren is in de U.S.A. nauwelijks meer sprake. Het land wordt ondersteboven gekeerd door een veelheid van onderzoeken naar fraude doordat scheldende politieke partijen elkaar demoniseren en elkaar van alles en nog wat beschuldigen. Dat is een gevaarlijke situatie omdat de aandacht van het besturen wordt afgeleid. Een ontwikkeld land welke bekend stond als de politieagent van de wereld is nu zoveel in zichzelf gekeerd dat de intern ruziënde partijen verzuimen om een betrouwbaar gezag uit te stralen over een machtig land. Dit soort signalen zijn duidelijke aanwijzingen dat de wereldheerschappij van een leidende natie ten einde is. De interne economie wordt alleen nog overeind gehouden door een verslavend stimuleringsbeleid van de centrale bank(de FED) waardoor de nationale schuld al stevig uit de klauw loopt en uittorent boven de gevaarlijke grens van 100 procent van het BBP. De staatsschuld bedraagt momenteel zelfs 110 procent. Daarmee breng je een land in een neergaande spiraal waarin de enorme schuld de economische groei opslokt door de rente- en aflossingsverplichtingen. Als lopende schuldverplichtingen worden afgelost met nieuwe schuld dan zal de groeicyclus alsmaar kleiner worden. Een gevaarlijke ontwikkeling in een westerse welvaartsstaat die wereldwijd handel voert en vriendschappelijke banden onderhoudt met de EU. Een machtig land waar beleidsmakers foute middelen inzetten om nog enige economische groei te genereren. De wanhoop in de U.S.A. groeit!
Gaan 28 EU-lidstaten mede ten onder?
En laat ons kleine polderlandje nou net verbonden zijn aan de EU waarin 28 lidstaten zich verplichten om een beleid te voeren waarbij de EU kan meedoen op het wereldtoneel. Concurreren met de VS en China. Het is een mondiaal theater waarin het drama wordt opgevoerd van de internationale ondergang van het globalisme. Wat er in de VS gebeurt wordt in de EU automatisch overgenomen door de verbondenheid en verstrengeling van belangen. In de EU worden nu dezelfde fouten gemaakt als in de VS. Protectionisme en invoertarieven. Ook hebben we hier een centrale bank, de ECB, die voor 28 lidstaten een stimuleringsbeleid voert om de economie op gang te houden met verslavend goedkoop krediet. Dat moet natuurlijk om te kunnen blijven concurreren op het wereldtoneel. Werkelijk alles is veroorloofd. Zelfs het opkopen van dubieuze leningen die massaal op de balans van de ECB bijeen zijn gebracht. Het is de polarisatie in de politiek die ook de divergentie binnen de financiële markten doet verscherpen. Conflicten die ontstaan door een stimuleringsbeleid van centrale banken die daarmee een verarmde samenleving creëren tegenover een superrijke elite die enorm heeft kunnen profiteren van het goedkope krediet.
Grootschaligheid ten koste van kleinschaligheid
Met geld maak je geld. Met veel geld maak je veel geld. Het is een langzaam proces geweest waarvan nu eindelijk de gevolgen zichtbaar worden. De grote tegenstellingen in de samenleving, de 10 procent superrijken tegenover de uitgeklede middenklasse die te samen met de onderkant van de samenleving een heel groot blok vormen. De resterende 90 procent. Een langzaam verarmde samenleving uitgekleed door de macht van het kapitaal. Het kenmerk van een overgeheld kapitalisme. De laatste 10 jaar is het merendeel van onze inkomens onder druk komen te staan door aanhoudende lastenstijgingen. De lasten zijn op geniepige wijze gestegen door de invloed van grote politieke unies(De EU) die een mondiaal beleid voeren om mee te kunnen doen op het wereldtoneel. Je ziet het bijna niet, maar in veel vaste lasten zijn overheidsheffingen op geniepige wijze doorberekend waardoor de totale woonlasten en kosten van levensonderhoud gestaag zijn gestegen. Binnenlandse belastingdruk op burgers stijgt ten gunste van dalende belastingdruk op multinationale ondernemingen. De niets vermoedende burgers hebben hier niet om gevraagd. Maar het komt voort uit het proces van groot denken van overheden die vooral moeten samenwerken en samengaan in grote unies om, en daar is-t-ie weer, een blok te kunnen vormen op het wereldtoneel. De multinationals zijn de kompanen van de regerende elite. Het grootschalig denken gaat ten koste van kleinschaligheid. Burgers voelen zich in de steek gelaten door de overheid die omhoog kijkt naar een superieure EU en vergeet de burger onderaan de maatschappelijke ladder.
Conclusie: globalisering veroorzaakt huidige polarisering
Het proces van globalisering lijkt nu uitgewerkt. Net als de politieke stromingen die ook in golfbewegingen opkomen en weer ondergaan. Mensen zijn uitgekeken op het beleid van mondialisering van de economie waarbij de landelijke economie ondergeschikt is gemaakt aan globalisme met het beleid van open grenzen, concurrerende handelsunies, politieke en culturele integratie, wereldwijde arbeidsdeling, enzovoort, enzovoort. We zijn aanbeland in een tijdperk dat mensen weer voor zichzelf kiezen. Ze zijn uitgekeken op het grootdenken van politici die maar wat graag een hogere positie ambiëren in een overkoepelend parlement, zoals het Europees Parlement(EP) met 751 zetels en met riante vergoedingen. In deze tijd van globalisering met de recente polarisering, wat altijd een golfbeweging is in de politieke geschiedenis van de mensheid, kijken burgers vooral naar politieke leiders die zich afkeren van het beleid van de regerende elite. Hiermee is de polarisatie in de politiek een keihard feit. Na de VS nu ook duidelijk zichtbaar in NL, en meer lidstaten van de EU. Dit gaat wat worden bij toekomstige verkiezingen in Europa. Wanneer de Europese Unie gaat wankelen dan mogen we chaos verwachten op het politieke toneel met doorwerking naar de economie. Spannende tijden.