vs

Staat het ‘Trump-regime’ op het punt een voorproefje te krijgen van de kleurenrevolutie

Geplaatst op 23 september 2020

Staat het ‘Trump-regime’ op het punt een voorproefje te krijgen van de kleurenrevolutie-tactieken die Amerika in het verleden heeft toegepast tegen ‘onliberale’ buitenlandse regeringen die weigerden de neoliberale globalistische lijn te volgen? Het ziet er zeer waarschijnlijk uit.

Ondanks grote inspanningen van de reguliere media om het te bagatelliseren, wordt een toenemend aantal Amerikanen blootgesteld aan een niveau van agressie, intimidatie en straatgeweld dat de autoriteiten niet lijken te kunnen of willen beheersen. Dit is geen toeval.

Sinds 2016 geeft een reeks acties van politiek links aan dat de chaos die zich in de straten van Amerika ontvouwt geen grassroots-beweging is namens ‘sociale rechtvaardigheid’, maar eerder een zorgvuldig gecoördineerd plan om Trump te verdrijven voor het geval de Democraten er niet in slagen. Biden in kantoor. Inderdaad, voor de organisatoren van deze coup is wat er op 4 november gebeurt veel relevanter dan wat er op de verkiezingsdag gebeurt.

Het eerste teken van problemen kwam in 2016, toen niemand minder dan George Soros het losgeld van de koning begon uit te geven aan lokale gerechtelijke verkiezingen. Zoals de Daily Signal opmerkte : “[r] adicale activisten voor sociale rechtvaardigheid zullen dienen als de hoogste aanklagers voor drie grote voorsteden van Washington, DC – inclusief de twee rijkste provincies in de VS – nadat het politieke actiecomité van George Soros $ 2,1 miljoen had gestort. slaperige lokale races. “

Alleen een gekke complottheoreticus, zoals Newt Gingrich , zou blijkbaar enig verband zien tussen Soros die radicale aanklagers steunt, en zijn andere huisdierproject om ‘sociale rechtvaardigheidsgroepen’ te ondersteunen, zoals Black Lives Matter en Antifa, die af en toe een behoefte hebben aan een sympathiek rechtssysteem. En als lokale rechtbanken er op de een of andere manier niet in slagen om de boeven te vangen en vrij te laten, heeft Hollywood een verontrustende bereidheid getoond om de borgtochtcontroles uit te schrijven. Het enige dat de plunderaars en ‘vreedzame demonstranten’ nu nodig hebben, is een regeringsmandaat dat vereist dat maskers in het openbaar worden gedragen om hun identiteit te beschermen , en voor eigenaren van onroerend goed om te begrijpen dat ze zullen worden vervolgd voor het aantonen van hun 2 e wijzigingsrechten.

Nu de radicalen hun institutionele ondersteuningsstructuur allemaal hebben, gebeurt er iets vreemds maar niet geheel onverwachts. Hoewel in de Verenigde Staten politiegeweld voorkomt zolang Trump president werd, en het zowel blanken als zwarten treft, ventileren de ‘vreedzame demonstranten’ hun verontwaardiging voornamelijk tegen Republikeinen, die links associeert met ‘blanke supremacisten’ en ‘ fascisme. ‘ Deze demonisering van rechts, die de reguliere media graag benadrukken zolang Trump aan het roer staat, geeft linkse groepen de kale hoeveelheid legitimiteit die ze nodig hebben om hun activiteiten uit te voeren.

Denk bijvoorbeeld eens aan de manier waarop leden van Black Lives Matter Republikeinen agressief beschimpten toen ze probeerden de Republikeinse Nationale Conventie te verlaten, waar Trump de nominatie voor de presidentsverkiezingen accepteerde. Terwijl senator Rand Paul en zijn vrouw Michele over het trottoir liepen, klonk een uitzinnige menigte die schreeuwde: “Zeg haar naam!” in verwijzing naar Breonna Taylor, een 26-jarige zwarte vrouw die in maart bij haar thuis door de politie werd doodgeschoten tijdens een mislukte inval. Blijkbaar maakte het gepeupel niet uit, of ze wisten nooit, dat Paul verantwoordelijk was voor het indienen van wetgeving om politieagenten te verbieden om geen klopbevelen te gebruiken, zoals het bevel dat leidde tot de fatale schietpartij van mevrouw Taylor.

Een ander vreemd toeval voor de toevalstheoretici is dat een aantal democraten heeft opgeroepen tot precies het soort intimidatie van Trump-aanhangers dat zich nu in het hele land ontvouwt. In juni, Maxine Waters, bijvoorbeeld aangezet haar volgelingen het “creëren van een menigte, en u terug te duwen op hen.” Meer recent zei Kamala Harris, de kandidaat voor de Democratische vice-president, in een interview met Stephen Colbert: “Zij [de demonstranten] gaan niet stoppen voor de verkiezingsdag in november, en ze zullen niet stoppen na de verkiezingsdag … Ze zullen niet ophouden, en dat zouden ze niet moeten doen, en wij zouden niet moeten doen. “

Het lezen van dergelijke opmerkingen dwingt iemand bijna tot de conclusie dat de Democraten, althans de radicale progressieve vleugel van de Democratische Partij, geen illusies hebben over Biden’s echte kansen om Trump te verslaan. Immers, als de overwinning er zeker uitzag, zouden de bedreigingen niet nodig zijn. Met andere woorden, waar de Democraten zich het meest zorgen over maken, zijn niet de feitelijke resultaten van de verkiezingen, die een zeer grote kans hebben om ongunstig te zijn, maar eerder de reactie op de resultaten. Op dit punt zijn de schijn alles. Zo hebben de reguliere media, in cahoots met linkse stembureaus en hogescholen, liberalen geconditioneerd – op dezelfde manier als in 2016 met hun enorm onnauwkeurige peilingen – om te geloven dat Biden gewoon niet kan verliezen. Het vereist geen graad in de revolutietheorie om te voorspellen hoe die BLM / Antifa-demonstranten, van wie velen in 2016 te jong waren om te stemmen, zullen reageren op het nieuws dat er nog vier jaar een ‘blanke suprematie opperhoofd’ is. Niet kalm en rationeel, dat is zeker. We hebben het tenslotte over een hele generatie die is afgestudeerd aan Woke U. met een marxistische major in ‘American Imperialism’ en een minor in ‘Mass Destruction’.

Hier is waar het podium is opgetuigd voor een full-blown ‘kleur revolutie’ uitbarstende op of kort na november 3 rd . Als iemand meer bewijs nodig heeft, overweeg dan de veelzeggende opmerking van Hillary Clinton dat “Joe Biden onder geen enkele omstandigheid moet toegeven”, want hij zal winnen als “we geen duim geven”. Met andere woorden, de verkiezing heeft niets te maken met het tellen van stemmen of zelfs het insturen van stembiljetten, maar eerder welke kant, volgens de grondgedachte van Hillary Clinton, de grootste blijvende kracht heeft.

Zoals we hebben gezien in verre oorden waar het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken de basis heeft gelegd voor regimeveranderingsoperaties tegen regeringen en leiders die ze niet leuk vonden, zoals bijvoorbeeld in Oekraïne en meer recentelijk in Wit-Rusland, zal het voor de poppenspelers geen enkele moeite kosten om mobiliseer ‘sociale rechtvaardigheidsgroepen’ zoals BLM en Antifa om massaal te protesteren tegen de resultaten van de wedstrijd van november. En aangezien we het hebben over een operatie van eigen bodem, is het niet nodig dat NGO’s in het geheim achter de schermen werken om de lokale bevolking in actie te brengen; de moord op George Floyd door toedoen van een blanke politieagent was alles wat nodig was om de media en de jonge radicalen van links te mobiliseren tegen ‘systemisch racisme’, wat gewoon een andere manier is om ‘blanke suprematie’ te zeggen, wat juist is een andere manier om ‘Donald Trump’ te zeggen.

Zijn Amerika’s gieren die van regime veranderen thuisgekomen om te slapen? Helaas ziet een dergelijk grimmig vooruitzicht er elke dag uit, aangezien 3 november belooft een presidentsverkiezing te worden zonder precedent in de geschiedenis van de VS. Dat is de dag waarop de Amerikaanse revolutie de cirkel rond kan gaan.


Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.


Geef een antwoord