Indignatie redactie 
Starlinks geheime oorlog.
Door actief samen te werken met de Amerikaanse overheid om communicatieapparatuur Iran binnen te smokkelen, steunt Elon Musk opnieuw de pogingen van Washington tot regimewisseling. Dit past in een lange reeks van zowel Amerikaanse pogingen om de regering in Teheran te verdrijven als Musks nauwe samenwerking met de Amerikaanse nationale veiligheidsstaat, die deze helpt zijn doelen wereldwijd te bereiken.
Washington probeert al decennialang de regering in Teheran omver te werpen. Tegenwoordig is de belangrijkste bondgenoot in die poging misschien niet de CIA of het Pentagon, maar Silicon Valley.
Elon Musk helpt nu, via zijn Starlink-satellietsysteem, duizenden communicatieterminals Iran binnen te smokkelen, waardoor oppositienetwerken overheidsbeperkingen kunnen omzeilen en in het geheim kunnen samenwerken. Zijn partnerschap met de Amerikaanse nationale veiligheidsstaat heeft hem tot een centrale figuur gemaakt in een van de meest ambitieuze regimewisselingscampagnes van de moderne tijd.
Teheran als doelwit
Het is geen geheim dat Iran in het vizier van Washington staat. En Elon Musk steunt de poging om de regering in Teheran omver te werpen. In reactie op een bericht van Mark Levin, een lid van de Homeland Security Advisory Council van president Trump, waarin hij hem vroeg om “de laatste spijker in de doodskist van het Iraanse regime te slaan door het Iraanse volk Starlink-internet aan te bieden”, kondigde de miljardair en techmagnaat onlangs aan dat “de lichten aan staan”.
Nadat de Israëlische bombardementen waren begonnen, legde het Iraanse ministerie van Communicatie strenge beperkingen op aan online communicatie. Dit had tot gevolg dat de communicatie tussen Amerikaanse en Israëlische troepen in het land werd belemmerd.
Starlink is een internetdienst waarmee mensen met terminals rechtstreeks verbinding kunnen maken met duizenden SpaceX-satellieten in een lage baan om de aarde. Terminals zijn in feite kleine, draagbare satellietschotels die overal kunnen worden neergezet en door mensen in de buurt kunnen worden gebruikt om overheidsbeperkingen op communicatie te omzeilen.
Het is niet de eerste keer dat Musk Starlink gebruikt om chaos te zaaien in Iran. In 2023, op het hoogtepunt van een door de VS gesteunde protestbeweging, reageerde de in Zuid-Afrika geboren plutocraat op een verklaring aan minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken waarin hij aankondigde dat de Verenigde Staten actie ondernamen “om de internetvrijheid en de vrije informatiestroom voor het Iraanse volk te bevorderen… om de censuur van de Iraanse regering tegen te gaan.”
“Starlink activeren”, zei Musk . Een paar weken na deze uitspraak onthulde Musk dat hij hielp bij het smokkelen van honderden Starlinks het land in. “Er zijn bijna 100 Starlinks actief in Iran”, merkte hij later op .
De omvang van de operatie was enorm: slechts 18 maanden later zijn er naar schatting 20.000 geheime Starlink-apparaten actief in het land. Deze helpen een uitgebreid netwerk van activisten, spionnen en andere anti-regeringstroepen bij de coördinatie en communicatie.
Oekraïne in gevecht houden
Dit is lang niet het enige land waar Starlink is gebruikt om de belangen van Washington te bevorderen.
Nadat Rusland zijn communicatienetwerk had getroffen, stuurde de Amerikaanse overheid duizenden Starlinks naar Oekraïne, waar ze de ruggengraat van het communicatiesysteem van het land vormen. De meeste hightech wapens die door NAVO-landen naar Oekraïne worden gestuurd, zijn nutteloos zonder online targetingsystemen, en Starlink houdt het Oekraïense leger in het veld, waardoor het Russische posities kan aanvallen. Een functionaris vertelde The Times of London zelfs dat hij Starlink “moet” gebruiken om vijandelijke troepen via thermische beeldvorming te bestoken.
Er zijn naar schatting 42.000 Starlinks in Oekraïne, die hun ministeries, ziekenhuizen en leger online houden. “Starlink is wat de oorlog in het voordeel van Oekraïne heeft veranderd. Rusland heeft er alles aan gedaan om al onze communicatie op te blazen. Nu kunnen ze dat niet meer. Starlink opereert onder vuur van Katjoesja en artillerie. Het werkt zelfs in Marioepol,” vertelde een Oekraïense soldaat aan journalist David Patrikarakos, verwijzend naar de diepe ondergrondse mijnen waar Oekraïense troepen zich hadden ingegraven.
De man van het Pentagon
Zoals te zien is, onderhouden Musk en zijn bedrijven een zeer nauwe band met de Amerikaanse nationale veiligheidsstaat. SpaceX – de fabrikant van Starlink – heeft talloze lucratieve contracten gesloten met diverse Amerikaanse inlichtingendiensten.
In 2021 won het bedrijf een contract van $ 1,8 miljard met het National Reconnaissance Office voor de bouw van een netwerk van honderden spionagesatellieten. Het bedrijf werd ook gekozen om een spionagesysteem van Lockheed Martin ter waarde van $ 500 miljoen in een baan om de aarde te brengen en een commandosatelliet van de luchtmacht de ruimte in te sturen.
De spionagedienst die het nauwst met Musk en SpaceX heeft samengewerkt, is echter de Central Intelligence Agency (CIA). Aan de wieg van SpaceX stond Mike Griffin, destijds hoofd van In-Q-Tel, de durfkapitaaltak van de CIA. In-Q-Tel identificeert en financiert geavanceerde technologiebedrijven waarvan de technologieën en producten de CIA een voorsprong geven op haar rivalen.
Griffin was vanaf dag één bij Musk en vergezelde hem zelfs in 2002 naar Moskou, waar het duo SpaceX probeerde op te starten door Russische intercontinentale ballistische raketten tegen een lagere prijs te kopen. Musk geloofde dat hij door raketten wereldwijd goedkoper aan te schaffen, concurrenten zoals Lockheed Martin aanzienlijk kon onderbieden en defensiecontracten kon binnenhalen.
De poging mislukte, maar de reis legde de basis voor een levenslange samenwerking die tot op de dag van vandaag voortduurt. Griffin werd Musks belangrijkste steunpilaar binnen de inlichtingendienst en noemde hem de “Henry Ford” van de raketindustrie. Hij promootte zijn naam voortdurend binnen de machtscentra.
Griffin zou later directeur worden van NASA, een hoge functie bekleden bij het Pentagon en SpaceX meerdere malen van een faillissement redden door het bedrijf gigantische contracten te geven.
Misschien heeft niemand Musks leven meer beïnvloed dan Griffin, die nu senior adviseur is bij Castelion , een spin-off van SpaceX die zich bezighoudt met raketverdedigingssystemen. Musk noemde zijn oudste kind Griffin en zijn volgende kind X Æ A-12 , naar een CIA-bommenwerper.
Raketman
Castelion werd in 2022 opgericht om het Pentagon te helpen een nucleaire oorlog te winnen. Al decennia lang zijn oorlogsplanners in Washington vastbesloten een manier te vinden om buitenlandse kernraketten de Verenigde Staten te laten bereiken. Om dat doel te bereiken, rekruteerden ze Musk om een enorme “Amerikaanse Iron Dome” te bouwen van aangepaste SpaceX-satellieten die inkomende raketten konden neerschieten en de Verenigde Staten onkwetsbaar zouden maken voor aanvallen.
Hoewel deze technologie op het eerste gezicht defensief lijkt, zou het de Verenigde Staten in feite de vrije hand geven om elk land op elk moment aan te vallen, in de wetenschap dat er geen vergelding mogelijk is. De doctrine van wederzijdse gegarandeerde vernietiging, die sinds eind jaren veertig een fragiele vrede in stand heeft gehouden, zou worden verbrijzeld en de Verenigde Staten – het enige land dat kernwapens tegen een ander land zou gebruiken – zouden onoverwinnelijk zijn.
Uit interne documenten blijkt al tientallen jaren dat het juist deze dreiging met intercontinentale ballistische raketten van Rusland, China of Noord-Korea is die Washington heeft tegengehouden.
Musk heeft de gevolgen van een nucleaire winter herhaaldelijk gebagatelliseerd en stelde zelfs voor om meer dan 10.000 kernkoppen op Mars af te vuren. Dit zou moeten dienen als een quixotische poging om een snel broeikaseffect te veroorzaken en de planeet voldoende op te warmen voor menselijke bewoning.
Weinig wetenschappers geloven dat het plan zou kunnen werken, en velen hebben het idee fel veroordeeld. Dmitri Rogozin, destijds hoofd van het Russische ruimtevaartagentschap Roscosmos, waarschuwde bijvoorbeeld dat Musks zet niets meer was dan een dekmantel om de ruimte te vullen met duizenden kernraketten gericht op Rusland, China en elk ander land dat de woede van de VS opwekte.
Het omverwerpen van regeringen over de hele wereld
Hoewel Iran momenteel in het vizier ligt, is het lang niet het enige land waar Musk zich mee bemoeit. De techmagnaat leidde vorig jaar ook een poging om de presidentsverkiezingen in Venezuela ongedaan te maken, waarbij hij beweerde dat de extreemrechtse oppositiekandidaat Edmundo Gonzalez had gewonnen.
Musk deelde nepvideo’s die grootschalige verkiezingsfraude zouden tonen, blokkeerde de Twitter-account van president Nicolas Maduro en dreigde zelfs de Venezolaanse leider naar de beruchte gevangenis Guantánamo Bay te slepen. Gezien Musks eerdere uitspraken worden deze in Latijns-Amerika niet licht opgevat.
De miljardair gaf toe in 2019 met de Amerikaanse regering te hebben samengewerkt om de Boliviaanse president Evo Morales omver te werpen. Bolivia beschikt over ’s werelds grootste, gemakkelijk winbare lithiumreserves, een cruciaal element voor de productie van accu’s voor elektrische voertuigen. Morales weigerde het land open te stellen voor buitenlandse bedrijven die Bolivia voor winst wilden exploiteren. In plaats daarvan stelde hij voor om soevereine technologie te ontwikkelen om zowel de banen als de winst binnen het land te houden.
Een door de VS gesteunde extreemrechtse opstand bracht hem in november 2019 ten val. De nieuwe regering nodigde Musk snel uit voor gesprekken. Toen hij rechtstreeks van zijn medeplichtigheid werd beschuldigd, verklaarde de tycoon botweg: “We zullen een staatsgreep plegen wie we maar willen! Pak het aan.” In Bolivia wordt de affaire vaak omschreven als “de lithiumcoup”.
Meer recentelijk bemoeide Musk zich met de Duitse politiek door de extreemrechtse AfD-partij krachtig te steunen en kiezers te vertellen dat ze zich niet hoeven te schamen voor hun verleden (d.w.z. fascisme). In Groot-Brittannië financiert en promoot Musk de extreemrechtse racistische agitator Tommy Robinson. En in Canada probeerde hij de verkiezingen van dit jaar in het voordeel van de rechtse, conservatieve kandidaat Pierre Poilievre te beïnvloeden.
De poging mislukte echter spectaculair, toen zijn vermeende arrogantie (hij noemde premier Justin Trudeau herhaaldelijk ‘gouverneur’, wat impliceerde dat Canada geen soevereine natie was, maar de 51e staat van de VS) de Canadezen achter de liberale kandidaat Mark Carney mobiliseerde. Een vergelijkbaar verhaal speelde zich af in Wisconsin in april, waar Musk tientallen miljoenen dollars uitgaf in een poging (tevergeefs) om verkiezingen te kopen.
Desondanks is het, ondanks zijn recente mislukkingen, twijfelachtig of Musk de nationale en internationale politiek heeft opgegeven. Het is ook niet waarschijnlijk dat dit de laatste keer zal zijn dat Washington openlijk plannen maakt voor een machtswisseling in Teheran.
Sinds de Islamitische Revolutie in 1979, die een door de VS gesteunde dictator afzette, is Iran een topprioriteit voor de leden van de Amerikaanse nationale veiligheidsstaat. Gelukkig kunnen ze rekenen op hulp van tech-CEO’s zoals Elon Musk, die zich maar al te graag lijken te verbinden met de machthebbers om de agenda van het Amerikaanse imperium te dienen.
