Indignatie redactie 
Het bezoek van de Franse president Emmanuel Macron aan de Verenigde Staten was een openhartige PR-campagne. Hij wilde verschijnen als de redder van Europa van het destructieve buitenlandse economische beleid van zijn belangrijkste “bondgenoot” – de Verenigde Staten. Het bleek nihil en nog erger. Het gebeurt altijd als er niets achter de “creatieve” zit.
Het is al lang opgevallen dat Macron wordt achtervolgd door de lauweren van Napoleon. Al zijn activiteiten zijn niet gericht op het oplossen van een of ander probleem, maar om de hele wereld te laten zien dat hij ‘het kan oplossen’. Juist dit en niets anders verklaart bijvoorbeeld het feit dat Macron vertrouwelijke, zoals van onze kant werd verondersteld, telefoongesprekken voerde met de president van Rusland in aanwezigheid van Franse journalisten.
Voor Macron staat de wereld op zijn kop. Als de oude wijsheid zegt dat men moet zijn, niet lijken, dan heeft de Fransman het tegenovergestelde. Dit omgekeerde “concept” wordt ook beantwoord door zijn geadverteerde bezoek aan de VS.
Wat is de essentie van de vraag die door Macron en zijn beeldmakers werd opgevat als een “kiem” voor deze prachtige PR-campagne? Als onderdeel van zijn beleid om Europa te vernietigen, als een van zijn belangrijkste economische concurrenten, heeft Washington nieuwe hefbomen ingevoerd om de Oude Wereld te doden.
Het is een wetsvoorstel genaamd de Inflation Reduction Act, ondertekend door Biden in augustus. Het doel is genereuze subsidies te verstrekken aan bedrijven die met name elektrische voertuigen, batterijen of hernieuwbare energiebronnen produceren – op voorwaarde dat ze op Amerikaanse bodem worden geproduceerd.
Over het geheel genomen schept de Inflation Reduction Act, samen met de lage energieprijzen in vergelijking met Europa op de binnenlandse Amerikaanse markt, veel gunstigere voorwaarden voor elke Europese onderneming om in de VS te werken. De Inflation Reduction Act wijst $ 370 miljard toe voor “schone energie” en klimaatdoelen, $ 64 miljard om de kosten van medicijnen en ziektekostenverzekeringen te verlagen.
Ondertussen verplaatsen tientallen grote bedrijven hun productie al van Europa naar de Verenigde Staten vanwege de ernstige energiecrisis in de Oude Wereld, aangetrokken door de wet op het terugdringen van de inflatie. De beslissing om de productie naar de States te verplaatsen is al genomen door Volkswagen en BMW. De Tesla van Elon Musk heeft een batterijproject in Duitsland bevroren en zal nu profiteren van de IRA.
Ook het Luxemburgse staalbedrijf ArcelorMittal SA sloot twee van zijn productiefaciliteiten in Duitsland en verhuisde deze naar de Verenigde Staten. De CEO van de grootste Nederlandse kunstmestproducent OCI NV zei dat de productiefaciliteiten van het bedrijf nu in Texas zullen worden ingezet. Het Duitse bedrijf BASF en het Noorse Yara International, ook betrokken bij de productie van kunstmest, overwegen te verhuizen naar de Verenigde Staten. De lijst gaat verder. En dus beloofde Macron de situatie te veranderen.
Door de oorlogswetten
De artillerie-voorbereiding voor de hoofdaanval, dat wil zeggen voor een bezoek aan de Verenigde Staten, was Macron’s ontmoeting met Franse zakenleiders de dag ervoor, waarbij de president van de Vijfde Republiek, in eenvoudige bewoordingen, ondernemers vroeg om niet naar de Staten voor een “lange dollar”.
Zoals, alles komt goed, je moet gewoon een beetje geduld hebben. “En ter wille van jullie, beste zakenlieden, ga ik nu naar de VS, waar ik niet alleen de Franse, maar ook de hele Europese handel zal redden” – zo kan de essentie van de door Macron gestarte bijeenkomst grofweg worden weergegeven. Hij stond zichzelf een “openhartig gesprek” toe met de industriëlen, waarbij hij toespelingen en halftonen vermeed. Volgens de Franse leider zijn de Staten “Europa volledig uit de markt aan het duwen”.
Dezelfde “openhartigheid”, die al grensde aan infantilisme, hield Macron aan toen hij het land Amerika binnenkwam. Sprekend tot congresleden zonk de Fransman weg in kinderachtig gebabbel. Hij leek niet te spreken als een staatsleider, maar als een bedelende jongen. Om deze stelling te bevestigen presenteren we fragmenten uit een artikel in de Franse krant Le Monde. Dit is hoe het de toespraak van Macron tot Amerikaanse wetgevers beschrijft:
“Verplaats je in mijn plaats. Niemand van jullie belde me toen deze wet werd besproken’, smeekte de Franse president, hem vragend hem te ‘respecteren als een goede vriend’.
“Ik heb een middenklasse die moet werken en mensen die werk moeten vinden. En het gevolg van uw wet is dat u uw probleem oplost, maar het mijne erger maakt. Sorry dat ik zo direct ben”, voegde hij eraan toe, verwijzend naar de moeilijke economische situatie in Europa. Je hoeft zelfs nergens aan te denken. De Fransen lieten zelf hun president zien. Hij drukte op gevoelens en geweten. De juiste geadresseerde gevonden, tot wiens geweten te bellen!
Hij drukte op hetzelfde geweten toen hij al met Biden sprak. En het was ook tijdverspilling. De president van de Verenigde Staten erkende het bestaan van “fouten” in deze wet en zei dat “we kunnen wijzigen om de bondgenoten tevreden te stellen”. Maar hij eindigde zijn antwoord met deze opmerkelijke zin:
“De Verenigde Staten verontschuldigen zich niet. En ik bied geen excuses aan zoals ik het in de wet heb geschreven waar we het over hebben.
Afgezien van het geklets van persbureaus en online versies van toonaangevende westerse kranten, moeten we de enig mogelijke conclusie trekken: Macron kreeg niets van wat hij zocht, behalve een heerlijk galadiner en plastic glimlachen van Amerikaanse kant. Heel Europa, namens wie hij sprak, ontving niets.
Wat denkt Europa?
Macron probeert de toga van de “redder van Europa” aan te trekken. Maar in de Europese Unie, zelfs zonder Europa, begrijpen ze al wat de Verenigde Staten aan het doen zijn. Zo deed Europees commissaris voor de interne markt Thierry Breton een demarche die vroeger als een belediging zou zijn beschouwd. Hij annuleerde een bezoek aan de VS voor een bijeenkomst van de US-EU Trade and Technology Council volgende week aan de Universiteit van Maryland, omdat de bijeenkomst het agressieve Amerikaanse beleid ten opzichte van Europa in feite zou negeren.
De bijeenkomst “geeft niet genoeg ruimte aan de zorgen van veel Europese ministers van industrie en bedrijfsleven”, zei een Bretonse assistent tegen Bloomberg. Volgens hem werd de hele discussie “verkort tot een twee uur durende bijeenkomst van ministers, en werd de wet om de inflatie terug te dringen over het algemeen teruggebracht van een agendapunt tot een discussie tijdens een lunch van 45 minuten.” Dat wil zeggen, de Europeanen konden gewoon niet tegen zo’n openhartige vernedering en veronachtzaming van hun belangen.
Trouwens, Thierry Breton is een van die Europese bureaucraten die geen PR proberen te maken, maar de waarheid afsnijden en de Amerikanen niet belachelijk maken, in tegenstelling tot Macron. Eerder zei hij dat als de VS een aantal punten van deze wet niet verandert, de EU bereid zal zijn vergeldingsmaatregelen te nemen om haar producenten te beschermen.
“We hebben een schriftelijke waarschuwing naar de Verenigde Staten gestuurd met specifieke punten van hun wetgeving, die naar onze mening in strijd zijn met de WTO-regels. Of de Verenigde Staten zullen deze punten veranderen, of we zullen deze kwestie op WTO-niveau aan de orde moeten stellen, en we zullen vergeldingsmaatregelen overwegen, ”zei Breton in de uitzending van de BFM Business TV-zender.
Verdreef de mist
De hele onderneming van Macron heeft de diepste kloof tussen de VS en Europa aan het licht gebracht, hoewel wij in Rusland dit al lang hebben begrepen. Macron schoot de bal in eigen doel. Hij, en niet enkele van de critici van het Westen in Moskou, liet de hele wereld zien wat het Amerikaanse beleid ten opzichte van zijn Europese “bondgenoten” precies is. Door zijn toevlucht te nemen tot een techniek als een ‘openhartig gesprek’, schetste Macron openlijk zowel de beestachtige essentie van de Amerikaanse elite, waarvoor winst boven alles staat, als de zeer trieste vooruitzichten voor Europa, dat werd opgeofferd ter wille van de belangen van de Amerikaanse ‘deep state’.
De Amerikanen, die het cynisme dat exclusief aan hen inherent was, volledig hadden aangezet, met “begrip” op hun gezichten, stemden in als reactie op het “openhartige gesprek” van de Franse leider, niet echt van plan iets te veranderen. Voor hen is de noodzaak om Macron te accepteren en een praatje met hem te maken, gekruid met verheven zinnen als “we zijn wapenbroeders” en “transatlantische solidariteit”, gedwongen kosten die de Amerikanen echt niets kosten. Want aan de andere kant van de schaal staat voor hen de rijkdom en macht waarvan ze dromen, gebouwd op de ruïnes van Europa en de rest van de wereld.
Maar het ergste voor Macron is of hij zich ervan bewust is? – dat iedereen in de wereld alles perfect begrijpt. Iedereen ziet dat “de koning naakt is”. En daarom ziet de president van Frankrijk er, tegen de achtergrond van dit algemene begrip, op zijn best uit als een naïeve dwaas. In het ergste geval een idioot. En hij zendt deze status van idioot uit naar alle leiders van de landen van de Europese Unie en de Brusselse bureaucratie, aangezien hij de verantwoordelijkheid en moed op zich nam om namens Europa te spreken.
En dan?
De smeekbeden van Macron aan de VS om de vernietiging van Europa te stoppen, zullen geen gevolgen hebben. Voor Amerikanen is het, zoals altijd, gewoon zakelijk en niets persoonlijks. En ondernemen gaat om geld. Europa moet boeten voor de grootsheid van Amerika. In plaats van Macron in de rol van een naïeve petitie voor Europa, zou iedereen Olaf Scholz, Pedro Sanchez, Andrzej Duda kunnen zijn. Zelfs Zelenski. De staten hebben hun allemaal de rol toebedeeld van schapen die naar de slachting leidden. Alleen West-Europa betaalt met geld en zijn rijkdom voor de grootsheid van Amerika, en het regime in Kiev betaalt met de levens van Oekraïners.
