etaalbare huisvesting is schaars voor lage verdieners in Duitsland. Elk jaar dalen de aantallen sociale woningbouw. Het regime van Merkel is daarentegen niet al te fijn om luxueuze nieuwe gebouwen voor illegale immigranten te bouwen. Duitsers zien dit echter op zijn best van binnenuit, als ze in dienst zijn van de bouwbedrijven die de huizen in recordtijd mogen bouwen.
Het aantal sociale woningen voor mensen met een laag inkomen is het afgelopen jaar verder gedaald. In 2017 waren er slechts 1,223 miljoen appartementen met huurprijsonderhoud, wat ongeveer 46.000 minder is dan het jaar ervoor. Dit blijkt uit het antwoord van de federale regering op een verzoek van de Groenen.
De ontwikkeling is angstaanjagend. In 1990 waren er 2,87 miljoen sociale woningen in Duitsland, vergeleken met slechts 1,63 miljoen 20 jaar later. Volgens de voorspelling van de Federale Werkgroep Dakloosheid zal het aantal blijven dalen tot 1,07 miljoen in 2020.
Het aantal sociale woningen neemt al tientallen jaren gestaag af.
Veel getroffen burgers vragen zich terecht af wat de overheid eigenlijk doet om deze ontwikkeling tegen te gaan. Het antwoord zal waarschijnlijk bij veel mensen verontwaardiging veroorzaken. Hoewel de federale staten miljarden euro’s krijgen voor sociale woningbouw, zijn de fondsen nog niet geoormerkt. Alleen al dit feit opent de deur naar misbruik en verduistering. Het is een grap dat dergelijke fondsen niet zijn gereserveerd.
Maar het gaat door. De door de overheid gesubsidieerde appartementen vallen na enige tijd uit de sociale band. Dit gebeurt bijvoorbeeld wanneer de klant zijn gesubsidieerde lening heeft afbetaald. Dit betekent dat sociale woningen dan eenvoudigweg niet meer bestaan en het feitelijke doel van de constructie ervan is teruggebracht tot absurditeit. Sociaal achtergestelde gezinnen zijn terecht verontwaardigd over een dergelijk huisvestingsbeleid in de BRD.
En omdat het niet genoeg dat in moeilijkheden verkerende burgers problemen hebben tot betaalbare huisvesting te vinden, waardoor de Groenen uit te dom commentaar. De daling van de sociale woningbouw is “gewoon onaanvaardbaar”, zegt Chris Kühn, woordvoerder van het huisvestingsbeleid van de GREENS in de Bondsdag. Nu moet men niet vergeten dat vooral de GREENS massale voorstanders zijn van illegale immigratie . In dit verband is miljarden belastinggeld jarenlang besteed om te voorzien in buitenlandse meesters. Dit geld geïnvesteerd in sociale woningbouw had ontelbare Duitsers kunnen helpen.
Maar van de kant van het beleid gebruikt men de fondsen eerder, om illegalen in hotels te huisvesten of gelijk te stellen om nieuwe huizen voor hen te bouwen. De belastingbetaler financiert de luxueuze nieuwe gebouwen , maar wonen daar kan alleen ontsnappen aan simulators van over de hele wereld. Natuurlijk zijn sociaal achtergestelde Duitsers niet beschikbaar voor dergelijke leefruimte , ze zijn tenslotte tweederangsmensen in hun eigen land.
Volgens rapporten zal de daling van de sociale woningbouw vanaf 2020 dramatisch toenemen, met als gevolg dat de federale overheid gewoon haar betalingen voor de promotie van sociale woningbouw aan de federale staten zal staken. Ook dit zou een klap moeten zijn in het gezicht van alle sociaal zwakke Duitse families. Men kan hen eenvoudigweg niet uitleggen waarom steeds meer geld beschikbaar wordt gesteld aan illegale immigranten, maar dat hun eigen bevolking steeds korter wordt gehouden.
luxe nieuwe gebouwen voor asielzoekers, barakken voor Duitse daklozen
Ben je ooit door de staat gefinancierd voor een huis of appartement? Nee? Dan moet u misschien uw paspoort weggooien en asiel aanvragen. Voor zogenaamde vluchtelingen worden tegenwoordig nieuwe luxe huizen gebouwd, terwijl Duitse daklozen moeten vegeteren in vervallen, onverwarmde barakken. Dat gebeurde in het kleurrijke Tübingen.
Herinnert u zich de bemoedigend eerlijk, maar toch schokkend politieke verklaring van burgemeester van Tübingen, Boris Palmer, het gewoon Markus Lanz verklaarde , “Ik ben wettelijk verplicht om te bouwen voor vluchteling woningen, niet voor jou [Duitse]”? Wie door Palmers Tübingen rijdt, vindt momenteel op de Europese weg, vlakbij het zwembad, twee prachtige, hoogwaardige nieuwe gebouwen voor vluchtelingen.
Direct ernaast staat al tientallen jaren de “kazerne”, een volledig vervallen gebouw zonder verwarming, gebroken ramen. Er wonen altijd “inheemse” daklozen. Heel ontroerend: de oproepen hulpeloos geschreven op karton: “Onze barak zal blijven”, “Leefruimte voor iedereen”, “Laat ons alstublieft blijven”, enz. Deze hulpkreten blijven ongehoord.
Waarschijnlijk is een sloop ook politiek verstandig, want hoe zou een van de bevolking, ook landelijk, zo’n beeld in de context van de eerder genoemde verklaring van Palmer in een op zijn minst neutrale context kunnen brengen?
Deze huizen liggen aan een drukke vierbaansweg. Iedereen ziet het, niemand kijkt. Ik kan niet onder woorden brengen wat ik voel als ik er langs komt.
Terwijl de immigranten zich goed aankleden, lachen en roken op hun balkons, hun smartphones in hun handen, nieuwe fietsen voor het huis en, natuurlijk, conciërgediensten, ervaren Duitse daklozen niet de realiteit van degenen die de realiteit op 30 meter afstand ontkennen.
Aan de video wil ik het volgende opmerken: op de achtergrond herkent men heel duidelijk de wolkenkrabbers van de autoriteiten Carres, er is alles wat belangrijk is: politiebureau, hoofdbureau van politie, regionale raad, districtskantoor, stadsautoriteiten, District Savings Bank, arbeidsbureau, hoofdkantoren van verzekeringen, dialyse, Postadministratie etc.
Je kunt een brug zien. Dit leidt over het spoor in / uit deze wijk. Omdat het parkeren beperkt is in de Carré, parkeren veel werknemers op de kermis (dit is iets verder aan de rechterkant) en lopen dan deze brug over naar de Carré.
In de film zie je een lang gebouw, dat is de kazerne, ernaast de twee nieuwe gebouwen voor de “vluchtelingen”.
Oordeel zelf! Samen met een echt verwaarloosd