Steeds weer de “high society”: De pedofiele netwerken van de elite en kerken

Ontvoering, ontheiliging, moord: het zijn monsterlijke misdaden waar peuters keer op keer het slachtoffer van worden. Allemaal slechts geïsoleerde gevallen – of zit er een pervers systeem achter? Een nadere blik op de structuren onthult de angstaanjagende afgronden van kindercriminaliteit.

Is niet alles al lang over dit onderwerp gezegd? Hebben mensen van de kerken, miljardairs of vertegenwoordigers van koninklijke families niet genoeg spijt gehad van hun pedofiele neigingen en criminele daden? Was niet alles dat er was om de misdaad van de eeuw aan te pakken door pedofiele netwerken? Helemaal niet. Het ding stinkt. Het werd niet altijd opgeruimd; Het werd vaak verdoezeld, ontkend, gebagatelliseerd – en duizenden daders konden zich beroepen op de verjaringstermijn. Media, politici en de rest van de samenleving moeten zich afvragen hoe men van een herwaardering kan spreken wanneer een causale en gecoördineerde keten over instituties heen herkenbaar is.

Blijkbaar grote en zeer invloedrijke netwerken bewijzen tot op de dag van vandaag met steeds nieuwe schandalen dat er onder ons – en tot aan de zogenaamde elites – wrede, sadistische karakters van de ergste soort leven, die kleine kinderen en adolescenten martelen, doden en verkrachten als goed handelen met hun weerloze slachtoffers brengt veel plezier – en / of lucratief inkomen. Hebben wij, als zogenaamd verlichte, humanistische, westerse wereld, dit schot eigenlijk gehoord?

“Duizenden pedofielen in de Franse kerk” schrijven momenteel Duitse dagbladen en voeren de krantenkoppen, en praktiseren wat anders lang vergeten, gegronde, oprechte verontwaardiging is. Maar zelfontmaskerende zinnen en hints in de respectievelijke bijdragen over een monsterlijk aanhoudend schandaal doen twijfel rijzen over de onderzoek wil om opheldering te verkrijgen. Uit een zojuist gepresenteerd onderzoek blijkt dat ongeveer 216.000 kinderen en jongeren seksueel zijn misbruikt door katholieke hoogwaardigheidsbekleders. Nog schokkender is het ongelooflijke aantal daders: Volgens informatie de “FAZ” gaat uit van minimaal “3200 kerkmensen”. Ook werd een systematische doofpotaffaire, een cultuur van bagatelliseren en wegkijken in hun omgeving vastgelegd. Maar nu de rare climax: “De Parijse media stellen de vraag of er meer dan 3.000 daders – bijna 3 procent van de 115.000 Franse priesters – over een periode van 70 jaar kunnen spreken”, meldt de “Mittelbadische Presse”.

Eeuwigdurend schandaal

Hier is een kleine instructie voor onze maatschappelijke organisaties en hun acteurs: In de Bundeswehr bestaat een compagnie uit maximaal 350 soldaten en 60 soldaten vormen een disciplinaire eenheid. Van 2000 soldaten spreekt men van een regiment. Met de bovengenoemde maximale grootte van de pedofiele daders stuit men op een andere interessante vergelijking – of, zoals de “Wiener Zeitung” onlangs schreef: “Bevel van maart voor 3.200 soldaten voor Corona-operatie”. 3.200 pedofiele priesters = 3.200 soldaten. Nou, valt het kwartje? Rechts. De systematische doofpotaffaire en bagatellisering begint onmiddellijk met de evaluatie van de gepresenteerde cijfers, de media en politiek schudden elkaar de hand hier – de lange arm van de invloedrijke machtsnetwerken van de pedofiele internationale blijft voorlopig kalm en grijpt niet in. Een leger van kinderverkrachters woedde al minstens zeven decennia binnen de katholieke kerk – en niemand in het gebied, tot aan de paus, had dat moeten merken?! Duizenden priesters over de hele wereld maken deel uit van dit perverse en zieke leger dat een van zijn hoofdkwartieren moet hebben in het Vaticaan in Rome. Fout lijkt onmogelijk.

Dergelijke schandalen roepen vragen op. Aangezien er recentelijk veel is gerapporteerd over soortgelijke omwentelingen onder katholieken in Duitsland, gaat het zicht al snel verder dan Frankrijk naar de wereld. Critici hebben lang geklaagd dat de katholieke kerk pas sinds de jaren negentig gevallen van kindermisbruik zou hebben “opgehelderd” met onderzoeksprojecten en commissies, in een slakkengang. Blijkbaar slechts een afleidingsmanoeuvre; de “Deutsche Welle” rapporten deze vermeende verduidelijking als volgt: “Soms meer, soms minder systematisch, soms meer, soms minder transparant.” Verdere observaties maken het nog erger: Openbaringen in de afgelopen jaren, de publicatie van boeken door slachtoffers en een grotere bekendheid van de slachtofferverenigingen maken het duidelijk dat de omvang toeneemt, deze horror verspreidt zich over de hele wereld, blijkbaar is de vermeende broederschap van de daders en geldschieters actief overgedragen in “bewoordingen”.

De verwijzing naar eenzame daders heeft een systeem. Wanneer de “wereld” klinkt als volgt: “Individuele gevallen waren…. bekend in alle delen van de wereld. Meestal had dat geen gevolgen. ”Laten we opmerken dat: ten eerste, het sprookje van de “eenzame dader” volledig in de hoofden van mediavertegenwoordigers en het publiek is geïmplanteerd – tegen elke op feiten gebaseerde reden. De invloedrijke pedofiele machten zijn blijkbaar grootmeesters van manipulatieve public relations. Ten tweede zijn de actieve, organisatorische, logistieke en waarschijnlijk ook financieel gesteunde strafverdediging, de vermeende vernietiging van bewijsmateriaal en mogelijk ook de dreiging of zelfs eliminatie van getuigen al decennia succesvol – omdat het zeer criminele milieu van “kinderneukers” grondig moreel vernederd, meedogenloos, gewetenloos en blijkbaar niet zelden vastbesloten om echt alles te doen.

Tegen elke op feiten gebaseerde reden

Terwijl de Europese media, net als de Duitse media, tekeer gaan over “individuele daders” en zo duidelijk maken hoe weinig ze zich werkelijk bewust zijn van de volle omvang van dit schandaal, of hoe onaangedaan ze zich voelen en de slachtoffers blijkbaar nogal oninteressant vinden, is de eerste voorzichtige komen naar voren Pogingen van kritische waarnemers om het netwerk van georganiseerde pedofiele misdaad te ontcijferen. Vooralsnog vooral geografisch en kwantitatief. Maar dat heeft alles al. Met slechts een “verscheidenheid aan bekende gevallen” over de “kindermishandeling in de katholieke kerk wereldwijd”, wacht ook de “wereld” die de pedo Verlichting per slot van rekening een significant positieve, prominente positie inneemt in zaken onder de Duitse gedrukte media.

De katholieke kerk is een puinhoop; Talloze “activisten” werken in hun “Club der Pädos” in de volgende landen: Tanzania, waar sinds de jaren vijftig aanslagen worden geregistreerd; Oostenrijk, waar tot nu toe 800 gevallen zijn gemeld; Duitsland noemt 3.677 slachtoffers van 1946 tot 2014; in de Filippijnen erkende de Bisschoppenconferentie dat ten minste 200 priesters kinderen hadden geschonden; voortdurend nieuwe beschuldigingen suggereren nog meer kattenkwaad. Australië heeft sinds 2012 ook 15.000 vermeende slachtoffers gemeld. De VS schat het eigen aantal slachtoffers op 100.000 – alleen al in Pennsylvania zouden 300 (!) priesters decennialang meer dan 1.000 kinderen hebben mishandeld. (Bronnen: Welt , AFP, BBC, ombudstellen.at ) Bisschoppenconferentie Duitsland/Filipijnen/Australië, Commissie voor onderzoek naar kindermishandeling Ierland , liefdadigheidscommissie.gov.uk ).

Er blijven andere interessante vragen over, waaronder enkele die eigenlijk zichzelf bijna beantwoorden. De moraliteit van de ‘good guys’ is al lang overal op de proef gesteld – de grootste schone mannen blijken maar al te vaak echte klootzakken over de hele wereld. De kerk in de strijd tegen het kwaad: ha, ha Dit is precies waar we bij de volgende interessante vraag komen. Buschauffeurs, strandwachten of aannemers over de hele wereld zouden ook in zo’n moeras kunnen verschijnen – maar priesters, monniken of zelfs kardinalen van alle mensen – en dat allemaal in de naam van het goede? Wat is daar mis mee? Op 27 maart van dit jaar verscheen plotseling op Google een antwoord op de veelgestelde vragen van gebruikers: “Ook de Evangelische Kerk heeft te maken met gevallen van seksueel geweld, de regionale kerken doen dit al decennia. De hele kerk vond pas laat een antwoord. Er waren 881 gevallen van misbruik in de Protestantse Kerk.’ Sorry, maar dit is nu meer dan onthullend. Beide (!) christelijke officiële kerken, of hun staf, waadt deels in hetzelfde duivelse moeras dat niets te maken heeft met het “goede” of iets met de heilige tien geboden. Liefdadigheid – pervers geherinterpreteerd!

Perverse liefdadigheid

Als er in deze omgeving doofpotten en ontkenningen worden gedaan, wordt de zaak alleen maar erger. Wat voor nut heeft belijdenis en op gebed gebaseerde berouw als de geestelijke herders van moraliteit de werkelijke duivels zijn en het absolute kwaad per se belichamen? Het resultaat van dit inzicht is duidelijk: als je op internet het trefwoord “Kerk ontslag” invoert, rammelt de server, en de ene vervelende kop voegt zich snel bij de volgende in de resultaten, zoals “Kerk ontslag op historisch hoogtepunt”, “Meer en meer Uit de kerk treden: Dat komt neer op een opstand “of” Uittreden uit de kerk in 2020: meer dan 400.000 mensen hebben ontslag genomen uit de grote kerken “. In de saaie zin van onze meestal blinde en dove media van willekeur, zou men hier zelfvoldaan moeten vragen: 400.000 individuele gevallen?

Als men de “theologie” van beide officiële kerken in de 21e eeuw serieus neemt, dan kan er maar één oordeel zijn: de vleesgeworden heeft hier de heerschappij overgenomen, de kerken zijn blijkbaar geïnfiltreerd door hem en zijn satanische, sinistere volgelingen, verschillende leiders van de kerken zijn bezeten door de duivel. De kerken zelf hebben daarom dringend behoefte aan exorcisten, het verdrijven van duivels of een opstand van de fatsoenlijken. Ironisch genoeg herbergen de instellingen die al eeuwenlang ruzie maken met ‘seksuele moraal’ en steun prediken voor opvoeding en vaak de strengste seksuele voorschriften over geloof, duizenden seksuele klootzakken die letterlijk alles ‘neuken’ onder de leeftijd van 18. De kwaadaardige – vooral emotionele – verkrachting van meestal weerloze kinderen en adolescenten door professionele morele apostelen van alle mensen? Een sterk stuk. De slechtste karakters in naam van de goeden: wie wil er nog in de kerken geloven?

Het zou volledig ingekort en verkeerd zijn (wat helaas gebruikelijk is in de media) om deze schandalen geïsoleerd te bekijken en deze monsterlijke, systemische, buitensporige pedofilie uitsluitend in de grote (on)christelijke kerken te situeren. Hier zouden heel andere achtergronden moeten worden blootgelegd – omdat de kerken niet in niemandsland zijn, maar deel uitmaken van de samenleving, en altijd in competitie zijn geweest en zijn met de rijken en machtigen, met de staat en de politiek. Gelijk en gelijk doen graag mee – dat zou je kunnen uitroepen als je denkt aan de talloze pedo-schandalen in politiek en samenleving van de afgelopen jaren. Hier wordt duidelijk dat het eigenlijk gaat om hele grote, krachtige en invloedrijke netwerken; de laatste jaren verschenen er steeds meer namen, die duidelijk de hoogste klasse waren – niet buschauffeurs en strandwachten. Je hoeft niet terug te gaan naar de schandalen in België over Marc Dutroux in de jaren negentig, of naar de bunga-bunga-feesten over Silvio Berlosconi of hun latere equivalent in de Epstein-affaire: delen van de “high society” zijn blijkbaar global Abyss van misbruik van minderjarigen en zelfs kinderen.

Steeds weer de “high society”

Publiceerde een uitstekende opmerking met een opmerkelijk duidelijke boodschaphierover een jaar geleden het “Nordhessen-Journal”; De auteur Sascha Rauschenberger ontwikkelt precieze en professionele denkrichtingen, en bovenal beheerst hij zijn werk als kritische journalist – een voordeel – wanneer hij bijvoorbeeld opmerkt: “De vraag rijst waarom onze politiek, die in termen van klimaattechnologie groeiend tot hysterie die zich kan ontvouwen, duikt snel en effectief in een gesloten positie in geval van kindermishandeling.”. Nou, beste collega, het antwoord is simpel: je geeft het zelf in je volgende tekst. Want criminele VIP’s, hooggeplaatste politici, leden van koninklijke families, miljonairs en miljardairs draaien eigenlijk aan het stuur. “Pedofielen: een groep daders uit politiek, justitie en perverselingen”. De auteur komt tot een voor de hand liggende conclusie dat de “lone daders” schuchter zijn voor saaie media zoals de duivel voor heilig water schuwt. Met name in Duitsland wordt dit opzettelijke onrecht van desinformatie, het dwarsbomen van straf en het verdoezelen van contexten en achtergronden, vooral wanneer het gaat om criminele immigranten, verder vergroot door de rechtbanken, de politiek en de media.

Wat hier duidelijk werd geformuleerd in het Nordhessen-Journal op het hoogtepunt van een Duits pedo-schandaal is verwoestend. Staat, samenleving en politiek werken gewoon niet. Onrecht wordt vooral beoefend waar opheldering, arrestatiebevelen en strengste veroordelingen nodig zijn, naast de onthulling van alle namen die betrokken zijn bij deze onmenselijke misdaden, ongeacht hun bewustzijnsniveau of sociale positie. Of zoals Rauschenberger schrijft: “In het geval van de kinderverkrachterkring in Oost-Westfalen is het onderzoek vergelijkbaar met dat in België met Marc Dutroux. Een koffer met bewijsmateriaal (hier complete harde schijven en opslagmedia) verdween spoorloos uit de bewijskamer van de politie. Het onderzoek gaat in cirkels. Het parket is blij met elke dag desinteresse en uiteindelijk zullen er waarschijnlijk enkele veroordelingen volgen van degenen die niet meer te redden zijn. Als pionoffer. De lijst met klanten, leden en consumenten zal op termijn waarschijnlijk niet meer te vinden zijn. Zoals bij Dutroux. Of Epstein, in wiens omgeving vliegtuigcrashes, auto-ongelukken en onopgeloste zelfmoorden enorm zijn gestegen. Grappig … Laten we hopen dat de populaire en oprechte Britse koningin niet snel een sterfgeval in de familie zal hebben. Dat alleen al laat zien over welke ‘noodsituatie’ we het hebben als het gaat om de daders.” Zoals bij Dutroux. Of Epstein, in wiens omgeving vliegtuigcrashes, auto-ongelukken en onopgeloste zelfmoorden enorm zijn gestegen. Grappig … Laten we hopen dat de populaire en oprechte Britse koningin niet snel een sterfgeval in de familie zal hebben. Dat alleen al laat zien over welke ‘noodsituatie’ we het hebben als het gaat om de daders.” Zoals bij Dutroux. Of Epstein, in wiens omgeving vliegtuigcrashes, auto-ongelukken en onopgeloste zelfmoorden enorm zijn gestegen. Grappig … Laten we hopen dat de populaire en oprechte Britse koningin niet snel een sterfgeval in de familie zal hebben. Dat alleen al laat zien over welke ‘noodsituatie’ we het hebben als het gaat om de daders.”

Maar de reis gaat verder – naar de ‘groenen’, de megamoralisten en hyperregulatoren van de rechten van minderheden. Deze politieke sekte wil de planeet, het milieu en de mensheid redden met ongeveer 78 geslachten; maar voor veel van hun volgelingen omvat dit blijkbaar ook de actieve verkrachting van kinderen en adolescenten. Pas aan het eind van de jaren tachtig besprak het publiek wie eigenlijk aan politiek deed – en voor wie! De toen al gevestigde Groenen wilden de strafrechtelijke aansprakelijkheid voor seks met kinderen in een vroeg stadium terugbrengen tot twaalf jaar. Sinds de jaren zeventig hebben groene leiders geprobeerd seksueel misbruik van kinderen te legaliseren; Een hoog niveau van criminele energie van de pedo-netwerkers is al lang geregistreerd. Vandaag willen de Groenen met dit alles niets te maken hebben en zullen binnenkort deel uitmaken van de regering met hun weerzinwekkende dubbele moraal. Een hel.

Pedo-groene afgronden

Het is nu voldoende, nadat de media-aandacht voor de ” Pädo-Greens ” systematisch is afgebouwd“, Een blik op officiële Wikipedia-artikelen, die aanzienlijk niet zijn verwijderd (en dat ondanks de links-groene sympathie van de meeste auteurs daar); deze geschiedenis is echter nog niet compleet, maar vormt een doorlopend schandaal zolang deze partij haar duistere verleden niet onder ogen ziet. Enkele voorbeelden nodig? Zo pleitte de groene “Federale Werkgroep voor Homo’s, Pederasten en Transseksuelen” (BAG SchwuP) onder meer voor de legalisering van pederastische praktijken. In 1984 werd de BAG SchwuP opgewaardeerd toen het werd toegewezen aan de werkgroep “Recht en Maatschappij” van de groene parlementaire fractie en vanaf dat moment werd gefinancierd door de federale partij en de parlementaire fractie. Uw laatste coördinator was Dieter Fritz Ullmann, die minstens zes keer werd veroordeeld voor seksueel misbruik van kinderen en sinds 1980 in de gevangenis zit. Said Ullmann was actief in de staatspolitiek, vanaf 1985 ook op federaal niveau bij de Groenen. In 1987 werd de BAG SchwuP opgeheven. Een officiële afstand of verontschuldiging van de Groenen voor deze aberraties volgde nooit. En zo’n partij zit in onze parlementen.

Het is algemeen bekend dat de beroemdheid Daniel Cohn-Bendit, die vooral populair is bij de media, de “rode Dani” uit de stenengooiende K-Gruppe-tijden, zelfs publiekelijk lyrisch was over wat hem “geil”, wat “zeer erotisch” maakt. momenten” was het, wanneer “een negenjarig kind zich begint uit te kleden”. gezien als onberispelijk in bijna elke talkshow sinds Moralists wordt gepresenteerd. Zelfs Volker Beck, die volgens berichten nooit werd weerlegd , op kosten van de belastingbetaler een vaste klant was van jonge, veelal drugsverslaafde prostituees in Berlijn, eiste zelfs – enigszins uiteindelijk – volledige straffeloosheid voor seks met kinderen: Volgens Beck en dergelijke zou seks met hen zijn toegestaan ​​vanaf het moment dat ze bevallen, terwijl ze nog in de Kreissessaal waren. Dat zulke lompen ook diëten en pensioenen krijgen als parlementsleden is absurd. Heel wat mensen denken dat de juiste plek voor het leven de gevangeniscel voor Cohn-Bendit, Leinen of Beck zou zijn.

Natuurlijk denken niet alle Groenen er zo over, en misschien is de partij ook volwassen geworden; goed en wel. Toch moet men voorbereid zijn. De groene slang laat meestal alleen zijn huid los en probeert serieus te zijn. Omdat er steeds weer eisen zijn van de Groenen, vooral in deelstaatparlementen, om pedofielen te erkennen als een “seksuele minderheid” en hen passende “hulp en advies” te geven. Bij groene politici komt in dergelijke debatten echter steeds weer de verraderlijke zin naar voren: “Niet elke pedofiel wordt een crimineel!” Let erop – binnenkort in uw deelstaatparlement. Op deze manier zou pedofilie als het ware via de achterdeur gelegaliseerd worden via een “sociaal-educatieve” list door ingekapseld te worden in de bizarre “groene tolerantie”. Maar dan geldt net als nu het volgende:

Ook in de VS: Het maakt de slachtoffers niet uit

Tot slot nog een laatste stop in de VS, waar hetzelfde systeem van pedofielen wordt gepresenteerd met prominente spelers. Je kunt je hoofd schudden. Het “Contra-Magazin” gepubliceerdin november 2016 een overzicht in artikelvorm op basis van verschillende informatiebronnen over Amerikaanse pedo-schandalen, met vermelding van Roß en Reiter – evenals hun lange armen in de “deep pedo-states”. Dit gaat over het enige gedeeltelijk samenzweringstheoretische schandaal genaamd “PizzaGate”, dat echter een echte kern heeft. “Een pedofiele bende verbonden aan een ondernemer in Washington DC (James Alefantis, de red.) zou Clintons campagneleider John Podesta (die ook een lange tijd een medewerker van president Obama was) in moeilijkheden kunnen brengen, maar ook Barack Obama zelf, evenals Bill en Hillary Clinton. Zelfs de multimiljardair George Soros wordt geassocieerd met Alefantis, zo blijkt uit een uitgebreid rapport. Rondom het eetcafé Alefantis zijn er in het verleden herhaaldelijk berichten geweest dat pedofielen van het establishment in Washington daar bijeenkwamen. Maar tot nu toe zijn er geen overeenkomstige politie-onderzoeken naar al deze aanwijzingen. Blijkbaar staat Alefantis onder bescherming van de rijken en machtigen in Washington, van wie sommigen waarschijnlijk ook de klanten van de ondernemer zijn.”

De vraag rijst hier waarom de rijke en machtige, hooggeplaatste kerkmensen, ambitieuze beroepspolitici en zelfs vertegenwoordigers van de adel en het koningshuis, d.w.z. geconcentreerde bekendheid, zich in dergelijke sferen bewegen. Maakt macht pervers? Zijn machtige mensen moreel bedreigde levens? Is het bezit van macht en invloed zelfs maar te zien in samenhang met karaktereigenschappen? Waarom verdedigen samenlevingen zich zo weinig tegen deze zwarte schapen uit de hogere klasse? Omdat dit je kan schaden? Uiteindelijk moeten deze cirkels uiteindelijk worden ingedeeld in de categorie die geen verdere vragen onbeantwoord laat: georganiseerde misdaad.