“Stop de oorlog in Oekraïne”, zeggen 66 landen op VN-Algemene Vergadering

VN: De meeste wereldleiders veroordeelden tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties eind september de Russische invasie van Oekraïne. Wat de VS echter niet vermelden, is dat de leiders uit 66 landen, voornamelijk uit het Zuiden, in hun toespraken tijdens de vergadering van de VN ook dringend opriepen tot diplomatie en vreedzame onderhandelingen voor het beëindigen van de oorlog, zoals het VN-Handvest vereist.

De meeste wereldleiders veroordeelden de Russische invasie als een schending van het Handvest van de VN, en als een ernstige terugslag voor de vreedzame wereldorde die het basis- en het definiërend beginsel van de VN is.

Maar wat de VS niet vermelden, is dat leiders uit 66 landen, voornamelijk uit het Zuiden, hun toespraken in de Algemene Vergadering ook hebben gebruikt om dringend op te roepen tot diplomatie, en om de oorlog in Oekraïne te beëindigen door middel van vreedzame onderhandelingen, zoals het VN-Handvest vereist.

We hebben afgelopen week de toespraken van wereldleiders in de Algemene Vergadering van de VN in New York die eind september plaatsvond gelezen en beluisterd. We hebben dan ook uittreksels aangemaakt uit de toespraken van alle 66 landen om de omvang en de diepgang van hun oproepen te laten zien, en we lichten er hier een paar toe.

De vredegroep omvat ook veel van de kleine landen die het meest te verliezen hebben bij een mislukking van het VN-systeem.

Afrikaanse leiders waren het eens met een van de eerste sprekers, Macky Sall, de president van Senegal, die ook sprak in de hoedanigheid van de huidige voorzitter van de Afrikaanse Unie, toen hij zei: “We roepen op tot de-escalatie en een stopzetting van de vijandelijkheden in Oekraïne, en ook voor een onderhandelde oplossing, om het catastrofale risico van een potentieel wereldwijd conflict te voorkomen.”

De 66 landen die opriepen tot vrede in Oekraïne vormen meer dan een derde van de landen in de wereld, en zij vertegenwoordigen het grootste deel van de wereldbevolking, daaronder zijn India, China, Indonesië, Bangladesh, Brazilië en Mexico.

Terwijl de NAVO en de EU-landen de vredesonderhandelingen hebben afgewezen en de leiders van de VS en het VK deze actief hebben ondermijnd, hebben vijf Europese landen – Hongarije, Malta, Portugal, San Marino en het Vaticaan – zich aangesloten bij de oproepen tot vrede in de Algemene Vergadering.

De vredegroep omvat ook veel van de kleine landen die het meest te verliezen hebben bij een mislukking van het VN-systeem, zoals blijkt uit de recente oorlogen in Oekraïne en het grote Midden-Oosten, en die het meest te winnen hebben bij de versterking van de VN en de handhaving van het VN-Handvest om de zwakken te beschermen en de machtigen in bedwang te houden.

Philip Pierre, de eerste minister van Saint Lucia, een kleine eilandstaat in het Caribisch gebied, zei tegen de Algemene Vergadering:

“De artikelen 2 en 33 van het Handvest van de Verenigde Naties binden de lidstaten ondubbelzinnig om zich te onthouden van dreiging met of gebruik van geweld tegen de territoriale integriteit of de politieke onafhankelijkheid van een staat en om alle internationale geschillen met vreedzame middelen te beslechten.[…]Daarom roepen wij alle betrokken partijen op om onmiddellijk een einde te maken aan het conflict in Oekraïne, door onmiddellijk onderhandelingen aan te gaan om alle geschillen definitief te beslechten, overeenkomstig de beginselen van de Verenigde Naties.”

De leiders van het Zuiden betreurden de ineenstorting van het VN-stelsel, niet alleen in de oorlog in Oekraïne, maar gedurende tientallen jaren van oorlog en economische dwang door de Verenigde Staten en hun bondgenoten. President Jose Ramos-Horta van Oost-Timor daagde rechtstreeks de dubbele moraal van het Westen uit en zei tegen de westerse landen:

“Ze zouden even stil moeten staan bij het opvallende contrast in hun reactie op de oorlogen elders, waar vrouwen en kinderen bij duizenden om het leven zijn gekomen door oorlogen en honger. De reactie op de hulpkreten van onze geliefde secretaris-generaal in deze situaties is niet met evenveel medeleven ontvangen. Als landen in het Zuiden van de wereld zien we twee standaarden. Onze publieke opinie ziet de oorlog in Oekraïne niet op dezelfde manier als die in het Noorden.”

Veel leiders riepen dringend op om een einde te maken aan de oorlog in Oekraïne voordat deze escaleert naar een nucleaire oorlog die miljarden mensen zou doden en een einde zou maken aan de menselijke beschaving zoals wij die kennen. De staatssecretaris van het Vaticaan, kardinaal Pietro Parolin, waarschuwde:

“…de oorlog in Oekraïne ondermijnt niet alleen het non-proliferatieregime, maar brengt ook het gevaar van nucleaire verwoesting met zich mee, hetzij door escalatie, hetzij door een ongeluk… Om een kernramp te voorkomen, is het van vitaal belang dat er serieus werk wordt gemaakt van een vreedzame oplossing van het conflict.”

Anderen beschreven de economische gevolgen die hun bevolking nu al van voedsel en basisbehoeften beroven. En ze deden een beroep op alle partijen, met inbegrip van de westerse aanhangers van Oekraïne, om terug te keren naar de onderhandelingstafel voordat de gevolgen van de oorlog escaleren tot meerdere humanitaire rampen in het hele Zuiden van de wereld. Premier Sheikh Hasina van Bangladesh zei tegen de Vergadering:

“Wij willen het einde van de Russisch-Oekraïense oorlog. Als gevolg van sancties en tegensancties wordt…de hele mensheid, inclusief vrouwen en kinderen, gestraft. Het effect ervan blijft niet beperkt tot één land, maar brengt het leven en het levensonderhoud van de mensen van alle naties in gevaar en schendt hun mensenrechten. Mensen worden verstoken van voedsel, onderdak, gezondheidszorg en onderwijs. Kinderen lijden meest in het bijzonder. Hun toekomst zinkt weg in de duisternis.

Mijn aandringen op het geweten van de wereld: stop de wapenwedloop, stop de oorlog en de sancties. Garandeer voedsel, onderwijs, gezondheidszorg en veiligheid van de kinderen. Sticht vrede.”

Turkije, Mexico en Thailand boden elk hun eigen aanpak aan om de vredesonderhandelingen te hervatten, terwijl Sheikh Al-Thani, de Emir van Qatar, beknopt uitlegde dat het uitstellen van de onderhandelingen alleen maar meer doden en lijden zal brengen:

“We zijn ons terdege bewust van de complexiteit van het conflict tussen Rusland en Oekraïne en van de internationale en mondiale dimensie van deze crisis. We vragen echter nog steeds om een onmiddellijk staakt-het-vuren en een vreedzame regeling, want dit is uiteindelijk wat er zal gebeuren, ongeacht hoe lang dit conflict zal duren. Het voortbestaan van de crisis zal dit resultaat niet veranderen. Het zal het aantal slachtoffers alleen maar laten groeien en de rampzalige gevolgen voor Europa, Rusland en de wereldeconomie doen toenemen.”

In reactie op de westerse druk op het Zuiden om de oorlogsinspanningen van Oekraïne actief te ondersteunen, claimde de Indiase minister van Buitenlandse Zaken, Subrahmanyam Jaishankar, de morele voorsprong en verdedigde diplomatie:

“Terwijl het conflict in Oekraïne blijft woeden, wordt ons vaak gevraagd aan wiens kant wij staan. En ons antwoord, elke keer, is recht en eerlijk. India staat aan de kant van de vrede en zal daar ook blijven. Wij staan aan de kant van de eerbiediging van het Handvest van de Verenigde Naties en de grondbeginselen daarvan. Wij staan aan de kant die oproept tot dialoog en diplomatie als de enige uitweg. We staan aan de kant van degenen die worstelen om rond te komen, zelfs terwijl ze staren naar escalerende kosten van voedsel, brandstof en meststoffen.

Het is daarom in ons gemeenschappelijk belang om constructief te werken, zowel binnen de Verenigde Naties als daarbuiten, aan een snelle oplossing van dit conflict.”

Een van de meest gepassioneerde en welsprekende toespraken werd gehouden door de Congolese minister van Buitenlandse Zaken Jean-Claude Gakosso, die de gedachten van velen samenvatte en rechtstreeks een beroep deed op Rusland en Oekraïne – met delen van zijn toespraak in het Russisch:

“Vanwege het grote risico van een nucleaire ramp voor de hele planeet, moeten niet alleen degenen die betrokken zijn bij dit conflict, maar ook de buitenlandse mogendheden die de gebeurtenissen kunnen beïnvloeden door die te kalmeren, allemaal hun ijver temperen. Ze moeten stoppen met het aanwakkeren van de vlammen en ze moeten zich afkeren van dit soort ijdelheid van de machtigen die tot nu toe de deur naar de dialoog heeft gesloten.

Onder toezicht van de Verenigde Naties moeten wij ons allen onmiddellijk inzetten voor vredesonderhandelingen – rechtvaardige, oprechte en eerlijke onderhandelingen. Na Waterloo weten we dat sinds het Congres van Wenen alle oorlogen rond de onderhandelingstafel eindigen.

De wereld heeft deze onderhandelingen dringend nodig om te voorkomen dat de huidige confrontaties – die al zo verwoestend zijn – nog verder gaan en de mensheid in een onherstelbare catastrofe drijven, een wijdverbreide nucleaire oorlog die buiten de controle van de grote mogendheden zelf valt – de oorlog, waarover Einstein, de grote atoomtheoreticus, zei dat het de laatste strijd zou zijn die de mensen op aarde zouden voeren.

Nelson Mandela, een man van het eeuwige vergeven, heeft gezegd dat de vrede een lange weg is, maar er is geen alternatief en het kent geen prijs. In werkelijkheid hebben de Russen en de Oekraïners geen andere keuze dan deze weg, de weg van vrede te bewandelen.

Bovendien moeten wij ook met hen meegaan, want wij moeten in de hele wereld legioenen zijn die solidair samenwerken en wij moeten de oorlogslobby’s de onvoorwaardelijke optie van vrede kunnen opleggen.

[De volgende drie paragrafen in het Russisch]: Nu wil ik direct zijn en me rechtstreeks richten tot mijn dierbare Russische en Oekraïense vrienden.

Er is te veel bloed vergoten – het heilige bloed van je lieve kinderen. Het is tijd om deze massavernietiging te stoppen. Het is tijd om deze oorlog te stoppen. De hele wereld kijkt naar je. Het is tijd om te vechten voor het leven, op dezelfde manier dat jullie moedig en onbaatzuchtig samen vochten tegen de nazi’s tijdens de Tweede Wereldoorlog, in het bijzonder in Leningrad, Stalingrad, Koersk en Berlijn.

Denk aan de jeugd van jullie twee landen. Denk aan het lot van jullie toekomstige generaties. De tijd is gekomen om voor de vrede te vechten, om voor hen te vechten. Geef de vrede vandaag een echte kans, voordat het voor ons allemaal te laat is. Ik vraag dit nederig aan jullie.”

Aan het einde van het debat op 26 september erkende Csaba Korosi, de voorzitter van de Algemene Vergadering, in zijn slotverklaring dat het beëindigen van de oorlog in Oekraïne een van de belangrijkste boodschappen was die tijdens de Algemene Vergadering van dit jaar “door de hallen weerklonken”.

Hier  kan je Korosi ‘s slotverklaring lezen en alle oproepen tot vrede waar hij naar verwees.

En als je wilt aansluiten bij de “legioenen die samenwerken in solidariteit … om de onvoorwaardelijke optie van vrede op te leggen aan de oorlogslobby’s”, zoals Jean-Claude Gakosso zei, kun je meer leren op https://www.peaceinukraine.org/.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Common Dreams. Vertaling door Marinus Kruissen.