Studie bevestigt Merkel’s destructieve woede: nucleaire uitfasering kost 12,3 miljard dollar – per jaar!

In 2011 besloot de door de CDU geleide federale regering de ultramoderne kerncentrales van Duitsland tegen 2022 geleidelijk te sluiten na het wrak van een verouderde kernreactor in Fukushima, Japan. Bovenal lagen tactische overwegingen achter deze beslissing: bondskanselier Angela Merkel wilde de opkomende verkiezingsoverwinning van de Groenen in Baden-Württemberg onder haar populaire topkandidaat Winfried Kretschmann op het laatste moment dwarsbomen door bij wijze van spreken een kernclaim van de eco-partij te wissen met de nucleaire uitfasering.

Maar Merkel’s rit op de populistische golf van angst tegen kernenergie is, zoals bekend, fout gegaan – en de burgers zijn duur geworden! Hoe duur precies is, blijkt nu uit een nieuwe studie uit de VS, gepubliceerd door het gerenommeerde National Bureau of Economic Research. Op basis van een uitgebreide kosten-batenanalyse concluderen de auteurs dat de Duitse geleidelijke eliminatie van kernenergie meer dan $ 12 miljard per jaar kost! Naast de financiële kosten voor de ontmanteling van de nucleaire palen, de veilige verwijdering van het gegenereerde radioactief afval en de stijging van de elektriciteitsprijzen, werd bij de berekening ook rekening gehouden met factoren die tot nu toe opzettelijk onder het tapijt zijn geveegd.

Zonder een exit uit kernenergie zou de Duitse energiemix er volgens de onderzoekers vandaag heel anders uitzien. Als alle 17 kerncentrales die in 2011 in de Bondsrepubliek bestonden, zouden blijven werken, zouden veel minder fossiele brandstoffen moeten worden gebruikt om elektriciteit op te wekken. De studie schat de verloren productiebijdrage van kernenergie op twee tot drie miljoen megawatt. Het gebruik van alleen steenkool om energie op te wekken is een derde hoger dan nodig zou zijn geweest met kernenergie.

Dit heeft niet alleen gevolgen voor de productiekosten, die met $ 1,6 miljard per jaar zijn gestegen en de groothandelsprijs voor elektriciteit met 3,9 procent duurder hebben gemaakt, maar ook voor de gezondheid van mensen.

Omdat het in de eerste plaats kolen en gas zijn die de kernenergie die geschikt is voor basisbelasting, vervangt, is de uitstoot van zwaveldioxide, stikstofoxide en fijn stof in dit land aanzienlijk toegenomen. Als gevolg hiervan vielen er elk jaar meer dan 1.100 extra doden. Bovendien is het aantal ziekten aanzienlijk toegenomen als gevolg van de verhoogde uitstoot van deze schadelijke gassen. In totaal leiden de hogere sterfte- en morbiditeitscijfers als gevolg van de nucleaire uitfasering jaarlijks tot iets minder dan $ 9 miljard.

En dat is niet eens de hele waarheid. Het delven van steenkool veroorzaakt een relatief groot aantal slachtoffers onder de mijnwerkers, en daarom heeft deze vorm van energieopwekking het hoogste sterftecijfer. Overigens bevindt kernenergie zich aan de andere kant van de schaal. En het beroep van zonnedakbouwer, d.w.z. de dakdekker, is de tweede meest gevaarlijke in Duitsland – na dat van de steigerbouwer en vóór dat van de mijnwerker.

Vanuit het perspectief van de apologeten op door de mens veroorzaakte klimaatverandering blijkt de exit uit kernenergie een fatale politieke verkeerde beslissing. Omdat de ontmanteling van steeds meer nucleaire reactoren tussen 2011 en 2017 extra uitstoot van kooldioxide van 36,3 miljoen ton veroorzaakte. Dat is 13 procent meer dan met kernenergie zou zijn geproduceerd. Als de resulterende klimaatkosten worden vastgesteld op 50 euro per ton CO2, resulteert dit volgens de wetenschappers in een financieel verlies van nog eens 1,8 miljard dollar per jaar.

In totaal kostte de nucleaire uitfasering van Duitsland in de studieperiode 2011 tot 2017 $ 12,3 miljard, jaar na jaar!

De federale regering heeft precies het verkeerde gedaan door te besluiten geen kernenergie te gebruiken. Een renaissance van kernenergie kan niet worden omzeild als de klimaatdoelstellingen, die politiek worden gepropageerd door politici, worden bereikt zonder de leveringszekerheid in Duitsland als vestigingsplaats in gevaar te brengen en de elektriciteitsprijzen naar nieuwe hoogten te brengen. De kostbare uitbreiding van zonne- en windenergie kan de kloof niet dichten, omdat deze “flutter-energieën” afhankelijk zijn van het weer en daarom niet in staat zijn om een ​​basisbelasting te dragen, zodat ze niet 24 uur per dag beschikbaar zijn in de noodzakelijke mate.

En economisch efficiënte grootschalige opslagsystemen voor elektriciteit voor netwerkbedrijf zijn nog steeds niet in zicht. Het International Energy Agency (IEA) waarschuwt dat de geïndustrialiseerde landen tegen 2040 tweederde van hun kernenergiecapaciteit verliezen zonder tegenmaatregelen, wat zou resulteren in een extra kooldioxide-uitstoot van vier miljard ton CO2 – meer dan vier keer de Duitse jaarlijkse uitstoot .

Het voorbeeld van Zweden laat zien hoe een verstandig energiebeleid eruit kan zien. Daar maakt een mix van kernenergie, biomassa, waterkracht, windenergie en fossiele brandstoffen elektriciteit niet alleen relatief CO2-neutraal, maar ook onverslaanbaar goedkoop. In het Scandinavische land kost het kilowattuur slechts zes cent voor industriële consumenten, terwijl het in Duitsland drie keer zoveel is. In Zweden wordt minder dan 50 gram kooldioxide uitgestoten om deze hoeveelheid elektriciteit te produceren. In Duitsland is het tien keer meer, op 500 gram. De groene en goedkope elektriciteit blijkt in toenemende mate een locatievoordeel te zijn voor Zweden, dat bedrijven van over de hele wereld aantrekt en zo banen creëert.

Facebook en Amazon hebben bijvoorbeeld grote datacenters in Zweden. En Europa’s grootste fabriek voor lithium-ioncellen en accu’s voor elektrische auto’s wordt gebouwd in Skellefteå, Zweden.

Andere landen in Europa, zoals Frankrijk, België , Tsjechië en Slowakije, vertrouwen ook op “schone” kernenergie en willen hun aandeel in de energiemix uitbreiden. Volgens de IAE zijn de afgelopen drie jaar wereldwijd 20 nieuwe reactoren aangesloten. 55 zijn momenteel in aanbouw, de meeste in Azië.