Indignatie redactie 
Met man en macht wordt gewerkt om de blokkade van het Suez-kanaal op te heffen.
Nadat een groot containerschip uit het roer liep, en dwars in het kanaal kwam te liggen, brak er her en der paniek uit. De Amerikaanse marine kondigde aan een oorlogsschip te sturen, wat nogal potsierlijk overkomt. Wat kunnen ze in deze fase bijdragen, behalve in de weg liggen? En in bepaalde kring voedde het ook weer de nodige complot-theorieën, waar ik het verder niet over wil hebben. Maar dit incident onderstreept nog eens hoe afhankelijk Europa, maar ook de Verenigde Staten, zijn van goederen uit China, en andere Aziatische landen.
Oppervlakkig bezien bent u wellicht geneigd om er de schouders over op te halen, mits het niet al te lang duurt. Een weekje uitstel van de levering van uw nieuwe ‘gadget‘, schoenen of kleding, dat overleeft u wel. Maar wat u zich dan niet realiseert, is hoe dit wereldwijd tot een logistiek infarct leidt. De schepen die voor het kanaal liggen te wachten, inmiddels ruim 320 in getal, zijn niet alleen te laat op hun eindbestemming, maar ze zijn ook te laat terug. Waar rederijen besluiten schepen om te laten varen, om Kaap de Goede Hoop, de route die veel supertankers nemen, omdat ze te groot zijn voor het Suez-kanaal, zijn vele dagen langer onderweg, en verstoken veel meer brandstof. Of, voor schepen die nog moeten vertrekken, wellicht de Arctische route, onder begeleiding van een Russische atoomijsbreker. Waar de hogere kosten terecht komen hangt af van de contracten. Maar uiteindelijk zullen ze, linksom of rechtsom, worden doorberekend aan de klant. En dat zorgt voor inflatie van de prijzen, in een wereld met stagnerende lonen, ontslagen, en door subsidie in leven gehouden schijn van ‘werk‘.
Dit probleem komt bovenop een vergelijkbaar probleem met de verwerking van containerschepen die tussen Azië en de Verenigde Staten heen en weer varen, maar daar heeft het te maken met de capaciteit van de Amerikaanse havens. Een opwaartse druk op de prijzen van goedkope Chinese spullen kunnen ze in ‘Washington‘ en ‘Brussel‘ nu even niet gebruiken, omdat het betekent dat al dat ‘stimulusgeld‘, geleend van toekomstige generaties, opgaat aan inflatie. Wat autonoom weer alarmbellen doet afgaan in de financiële wereld, waar een oplopende inflatie in de traditionele kijk op wat gezond is voor een ‘munt‘ beteugeld dient te worden met een stijgende rente. Maar dan is het in het westen over-en-uit.
In NRC van vrijdag stond een lijvig artikel van twee ‘experts‘ die ervoor pleitten restricties op te leggen aan wat er nog gekocht mag worden in China, om de vervoersstroom in te dammen. In de hoop zo kunstmatig het containeraanbod omlaag te brengen, en daarmee de prijzen van ‘essentiële goederen‘ binnen de perken te houden. U mag drie keer raden wat dat voor u betekent. Nadat u de vrijheid om te reizen al bent kwijtgeraakt, kunt u straks ook uw ‘hebbedingetjes‘ vaarwel kussen, met overheden die bepalen wat essentieel is, en wat niet. En ja, omdat het naadloos past in het ‘Big Reset’ verhaal, waarbij u gevaccineerd thuis ‘groen‘ zit te zijn, zonder bezit, en zonder werk, maar toch heel gelukkig dankzij de pillen, begrijpt u ook waar de complot-theorieën vandaan komen, als men niet ‘De Russen‘, of ‘Iran‘ verdenkt. Maar laten we kalm blijven, en accepteren dat ongelukken gebeuren. We kunnen beter wakker blijven, nu, en ons concentreren op de plannen van ‘plannenmakers‘ die het ijzer trachten te smeden nu het heet is, waarna we wakker worden in dystopia.
Het grotere probleem op dit moment is de snel toenemende vijandigheid tussen ‘EurAzië‘ (China, Rusland en Iran), en ‘Washington‘, met ‘Brussel‘ als bruggenhoofd op het ‘continentale‘ gedeelte van de wereld. Waar de minister van buitenlandse zaken van China na de totaal geflopte, banale vertoning in Alaska, opmerkte dat de ontmoeting gekenmerkt werd door ‘kruitdampen‘, is dat een verwijzing naar de oorlogszuchtige sfeer. Wat niet langer valt te ontkennen, is dat het in feite allang oorlog is, maar dat de ingezette middellen tot nog toe niet ‘klassiek-militair‘ zijn. Tussen 1839 en 1860 vochten de Britten twee ‘Opiumoorlogen‘ uit met de Chinezen. De Britten verdienden goudgeld aan het voeden van de verslaving van Chinezen, en door ten strijde te trekken tegen het Keizerlijke China dwongen ze af dat de Britten het land overspoelden met opium, om het vervolgens leeg te roven. Het culmineerde uiteindelijk in de ‘Bokseropstand‘ van 1899 tot 1901, waarbij de westerse imperialisten het land uit werden geveegd. Anderhalve eeuw later zijn we zelf aan de drugs, maar proberen we het met onze ‘mensenrechten-religie‘, het nieuwe ‘Opium-voor-het-Volk‘, om maar in marxistische termen te blijven nu het over een communistisch land gaat.
Wat ons bezielt durf ik u niet te vertellen. In mijn bijdrage van gisteren verwees ik naar het perverse sadomasochistische ‘Bondgenootschap‘ dat we de ‘NAVO‘ noemen, maar daarbij stelde ik ook al dat het volk er geen enkel belang bij heeft als die tumor ‘uitzaaiingen‘ genereert die uiteindelijk het hele mondiale organisme verkankert. Daarbij is China nu een ander land dan in de negentiende eeuw, en vooralsnog beter in staat om de ‘opium‘ buiten de deur te houden dan destijds. Maar ook onze eigen verslaving aan de ‘verruimende‘ middellen, van legale en illegale drugs, via ‘sociale media’, ‘nepnieuws‘, tot ‘Hollywood‘, maakt eerder dat we dit maar beter helemaal niet kunnen proberen. Sterker nog, het is hoogste tijd om nog eens goed na te denken over onze voorliefde voor ras, religie, geslacht, leeftijd en seksuele voorkeur als argumenten om onderscheid te maken tussen mensen, uit naam van ‘mensenrechten‘.
Ondertussen trekken de havens van Rotterdam, Amsterdam, Antwerpen, Hamburg, en andere, vacuüm op een moment dat we dat er nou even niet bij kunnen hebben. Om, als dat Suez-kanaal weer open gaat ineens alles tegelijk binnen te krijgen, waardoor de doorvoer via de Rijn, de IJzeren-Rijn, en de weg, stevig belast zal worden. Autonoom zijn dergelijke ‘zweepslag‘ belastingen voor een logistiek systeem een nachtmerrie. In ‘Coronatijd‘ nog meer dan anders. Mocht u nog een afgedankte trailer hebben met een dieselslurpende vrachtwagen die u eigenlijk al had afgeschreven, dan ziet 2021 er nu wellicht een stuk rooskleuriger uit. Maar werkt u bij een verzekeraar, dan kunt u beter nu snel nog even uw groot-rijbewijs gaan halen, voordat de ontslagbrief op de mat valt, omdat de claims de reserves van het bedrijf hebben opgevreten. En als u van een gokje houdt, dan is investeren in de nieuwe Chinese ‘Zijderoutes‘, per rail, over land, als alternatief voor de scheepvaartverbindingen, iets wat het overwegen waard is. Mits we afkicken van de ‘roesmiddelen‘ en het ‘nepnieuws‘ waardoor we het gevoel hebben dat we Heerser van het Universum zijn.
