Surveillance State Het bespioneren van burgers en de geleidelijke uitholling van het basisrecht op onschendbaarheid in huis worden uitgevoerd met steeds geavanceerdere en verraderlijkere methoden. Daaronder valt nu ook de landelijke plaatsing van radiografisch bestuurde meetapparaten die het energieverbruik of de brandbeveiliging monitoren.
Terwijl de verplichting om zogenaamde slimme meters te gebruiken er nog moet komen, zijn digitale rookmelders die actief data versturen en die in elke ruimte zijn geïnstalleerd, waaronder miljoenen huurwoningen, al lang verplicht. De rookmelders staan op hun beurt in contact met een andere ontvanger die de data verzamelt. Deze zijn dan overal ter wereld toegankelijk.
De spion in de woonkamer
In tegenstelling tot de eerdere brandmeldingen kunnen de apparaten die nu steeds vaker met geweld worden geïnstalleerd niet meer zomaar worden verwijderd, omdat er dan automatisch een waarschuwingsbericht wordt afgegeven. Technisch maken de rookmelders het mogelijk om zonder problemen verschillende gegevens te verzamelen en door te geven aan geïnteresseerde overheidsinstanties. In miljoenen appartementen is vertrouwelijke informatie over bijvoorbeeld aanwezigheid, energieverbruik en temperatuur te verkrijgen.
Flamboyante rechtvaardiging
De rechtvaardiging van de overheid voor de verplichte installatie van brandmelders is niet erg overtuigend: volgens een in 2020 gepubliceerde studie zouden gemiddeld 68 mensen per jaar worden gered door de rookmelders. Want een miljoenvoudige installatievereiste lijkt meer dan onevenredig. Toch wordt er momenteel met volle vaart doorheen gestuwd. Zonder enige informatie worden de burgers gedwongen tot een de facto krachtige zender in hun eigen vier muren, die een enorme hoeveelheid gegevens verzamelt die altijd en overal kan worden opgevraagd.
Staat volledig op de hoogte
Hierdoor is het niet alleen mogelijk om privéactiviteiten te monitoren, maar ook om de verwarmings- en elektriciteitscijfers nauwkeurig te regelen. Van alle risico’s van technologie is het bespioneren van het dagelijkse en intieme leven het minste van de problemen – ook al is het alleen maar voor reclame, marktonderzoek of studiedoeleinden. Ernstiger is dat de staat ook nauwkeurige informatie kan krijgen over bijvoorbeeld het gebruik van woonruimte en zo gedwongen huisvesting van migranten of eventueel boetes kan afdwingen.