Indignatie redactie 
De politica, die in de Amsterdamse gemeenteraad zit voor haar partij Bij1, stelt dat het heel gek is dat er tussen de 150 volksvertegenwoordigers in de Tweede Kamer geen enkele zwarte Nederlander zit. “Alle partijen doen het zoals ze het altijd al gedaan hebben”, legt ze uit. “Het systeem is ontworpen toen er nog geen vrouwen aan tafel zaten, toen er nog geen mensen van kleur aan tafel zaten, nog geen lhbti. Die mechanismen doorbreek je soms alleen maar door plaats te maken en anderen de kans te bieden om op jouw stoel te gaan zitten.”
Maar hieronder toont Sylvana niet echt het voorbeeld
Wat was het weer een schitterend optreden van Sylvana afgelopen week in de Amsterdamse gemeenteraad. Voor wie het niet gezien heeft, zal ik het kort beschrijven. Mevrouw van Soest, de fractievoorzitter van de Partij van de Ouderen, had (hoe kan het anders) een fikse aanvaring met mevrouw Simons, die haar (hoe kan het anders) voor racist uitmaakte.
Wil van Soest reageerde hier terecht verbolgen op, en liet, met behulp van een foto, aan Sylvana zien dat de beschuldiging geheel onterecht was. Dat was (hoe kan het anders) volkomen zinloos: Sylvana, die toch al niet bekend staat om haar diplomatieke gaven, besloot zich van haar meest beroerde kant te laten zien, toen de voorzitter haar vroeg of ze wilde reageren.
“Jazeker”, zei Sylvana, “op deze manier.”
En daarna gaf ze mevrouw Van Soest het meest hatelijke, neerbuigende, spottende applausje dat ik ooit heb gezien – nog altijd met die blik die droop van minachting. Hoe kan het anders?
Maar #antiracisten zijn HEEL verbindend hoor.🤮
Snap dat @geenstijl de comments heeft uitgeschakeld, want hier ga je van door het lint.
Onbeschoft.👇https://t.co/gVayI7HMkz— Maaike van Charante (@Repelsteeltje21) June 18, 2020
Lichaamstaal
Ik moet zeggen dat ik het knap van Van Soest vind dat ze hier kalm bij bleef. Werkelijk heel erg knap. Ik vermoed dat Van Soest, die zich daarmee de ‘oudste en meest wijze’ toonde, ondertussen wel weet hoe de hazen lopen als Sylvana haar mond open doet, want laten we eerlijk zijn: er valt, letterlijk en figuurlijk, niet met Sylvana Simons te praten.
Ik denk aan de jongeman die ooit Sylvana passeerde tijdens een overleg met haar partijgenoten, en in zijn aangeschoten toestand “Woh!” zei – omdat-ie niet zo vaak BN-ers zag, zoals hij haar even later uitlegde. Sylvana had iets anders verstaan en gaf hem (hoe kan het anders) het nadeel van de twijfel, en zei daarbij iets opmerkelijks: “Taal is meer dan woorden, het is lichaamstaal, het is de energie die je uitstraalt… Ik voelde agressie van je af komen”.
Ze heeft gelijk: taal is meer dan woorden, absoluut. Het is een gegeven dat taal zelfs maar een heel klein onderdeel uitmaakt van onze communicatie: ruim 90% ervan speelt zich niet af in woorden maar inderdaad in andere zaken, zoals je lichaamshouding, je toonhoogte, je blik, je gebaren, kortom: wat je uitstraalt. Zelden had Sylvana zo geweldig gelijk.
Douglas Murray
Laten we dat principe eens op haarzelf toepassen, en eens kijken waarom mensen zo heftig en verbolgen op haar reageren. Hiervoor gebruik ik een prachtig voorbeeld: een debat dat ze een tijdje terug had voor de Australische tv, met de Britse conservatieve denker Douglas Murray. Sylvana was aan alle kanten de grote verliezer van dit debat, en dat kwam mede door haar lichaamstaal, maar ook omdat mevrouw Simons nu eenmaal, zo als velen het omschreven, geen ‘groot denker’ is. Haar belezenheid is smal, dat merk je aan haar argumentatie, en haar respect voor feiten volkomen ondergeschikt aan het doel dat ze probeert te bereiken.
Minachting
Maar het is vooral een verschil in uitstraling. Waar Murray soms zichtbaar moeite heeft om respectvol te blijven in een gesprek met iemand die overduidelijk zijn intellectuele mindere is, lijkt Sylvana vooral moeite te doen haar minachting over te brengen. Haar houding terwijl Douglas spreekt is daar een schitterend voorbeeld van. Al na een paar seconden draait ze van hem weg en kijkt ongeïnteresseerd naar het publiek. Zijn gezicht en lichaam ziet ze niet, en ze mist dus 90% van wat hij overbrengt. De schampere lach is er al binnen een minuut, terwijl hij rustig doorspreekt.
Pijnlijk
En dan het verschil als zij spreekt: Douglas draait zich naar haar toe, neemt een luisterende, geïnteresseerde houding aan, is respectvol. Kijkt haar aan, leest haar expressies, neemt haar complete boodschap dus tot zich.
Douglas krijgt opnieuw het woord: Sylvana zakt, zichtbaar zuchtend, een stukje in elkaar en begint de open haard te bestuderen. Moet daarvoor óm Douglas heen kijken. Glas pakken, drinken, wat ze maar kan bedenken om uit te stralen dat wat hij zegt haar enkel ergert en verveelt.
Het is een kinderachtig vertoon, dat per minuut pijnlijker wordt om aan te zien. Hoe een intellectueel probeert een kwade kapster zo gek te krijgen dat ze het eens van een andere kant bekijkt: je ziet aan de arme man dat-ie het zelf ook weinig kans van slagen geeft. Na een tijdje gaat ze er toe over het publiek aan te kijken terwijl ze hem antwoord geeft – en haar antwoorden tonen op slag aan dat ze nog geen seconde overweegt wat de man haar duidelijk wil maken.
Fatsoen
Het zal niemand meer verwonderen, wat ik hierboven beschrijf; wat mij vooral verwondert en verbaast is dat Sylvana de route van de politiek heeft gekozen. In die wereld sta of val je dankzij je uitstraling; en dat houdt meer in dan modieus gekleed zijn, pruiken dragen en af en toe een bril opzetten om slimmer over te komen. Dat houdt de bereidheid in je kalmte te bewaren omwille van het grotere plaatje, houdt in dat je de empathie hebt je te verdiepen in wat mensen proberen te vertellen, dat je het fatsoen hebt mensen te behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden.
https://twitter.com/LvdL67445024/status/1273550081220915203
Ongeschikt
Want daar heeft Sylvana het alsmaar over: dat zij op een bepaalde manier behandeld wil worden. Nog geen seconde staat ze stil bij hoe ze zelf met mensen omgaat – iets dat haar meer dan ongeschikt maakt als politica. En mocht het zo zijn dat ze deze houdingen bewust aanneemt, dan mag de kwaadaardigheid ervan toch wel bewijzen dat Sylvana Simons geen plek dient te hebben in een respectvol democratisch bestuur.
Ongeschikt dus, van welke kant je het ook bekijkt. Iemand die in een gemeenteraad zo neerbuigend, respectloos, demoniserend en onvergeeflijk met haar mederaadsleden omgaat (nogmaals respect voor Wil van Soest), die koste wat kost de rekening van haar woede bij vrijwel iedereen wil leggen, die niet in staat is tot enige zelfkritiek of het aanhoren van kritiek van anderen, die niet op zoek is naar constructieve oplossingen maar enkel wil beschuldigen, die hoort in geen enkele bestuurlijke positie thuis.
En dat is Sylvana in een notendop, die laatste alinea. Ik voel agressie van haar af komen.
