Indignatie redactie 
Terwijl de massale plundering van de natuurlijke hulpbronnen van Syrië doorgaat onder toezicht van Amerikaanse troepen die illegaal in het land aanwezig zijn, is het Russische project om het door ISIS verwoeste Palmyra nieuw leven in te blazen een duidelijke herinnering aan wat er uit ruïnes kan oprijzen – als de vrienden van Syrië helpen de weg ervoor te effenen.
De oorlog tegen Syrië is uit het collectieve westerse geheugen verdwenen. Maar hij is nog lang niet voorbij. Hoewel velen van de wereldwijde meerderheid misschien wel de meeste sympathie hebben voor Syriërs, erkennen ze dat er niet veel kan worden gedaan zolang de westerse minderheid weigert af te treden.
Tegelijkertijd is de kans klein dat de New Development Bank (NDB) – de bank van de BRICS – Damascus zal overspoelen met leningen voor de wederopbouw van Syrië. In ieder geval voorlopig niet, ondanks alle hulptoezeggingen uit Rusland en China.
Onder het flauwe voorwendsel van “het verzwakken van de positie van ISIS” geeft het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken de facto toe dat de illegale bezetting door het Amerikaanse imperium van een derde van het grondgebied van Syrië – het deel van het land dat rijk is aan olie en mineralen, dat is wordt momenteel gestolen en het land uit gesmokkeld – en zal voor onbepaalde tijd doorgaan.
Een indicatie van vrijwel non-stop olieplunderingen in de noordoostelijke Syrische provincie al-Hasakah zijn de eindeloze processies van tientallen olietankers die Noord-Irak binnenvaren via de al-Walid of al-Mahmoudiya grensovergangen, meestal door de door de VS gesteunde Koerdische worden begeleid door milities.
Alsof er een herinnering nodig is, is de wereldwijde meerderheid zich er volledig van bewust dat ISIS in wezen een door de VS geleide strijdmacht is, een uitloper van Al Qaeda in Irak, voortgekomen uit vluchtelingenkampen aan de Iraaks-Koeweitse grens. De Syrische “Democratische” Strijdkrachten (SDF) kunnen nauwelijks worden omschreven als democratische bondgenoten van de VS, samengesteld als een “coalitie” van etnische milities, voornamelijk geleid door Koerden maar ook met enkele Arabische stamleden, Turkmenen en salafistisch-jihadistische Tsjetsjenen.
Alsof het non-stop plunderen van olie nog niet genoeg was, blijft het Pentagon vrachtwagenladingen munitie en uitrusting naar al-Hasakah verschepen. Eindeloze konvooien trekken heen en weer naar de illegaal opgerichte Amerikaanse militaire bases in het gebied, met name een basis bij de al-Jibsah-olievelden nabij de stad al-Shaddadah. Onlangs staken 39 Amerikaanse militaire tankwagens de illegaal gebouwde grensovergang al-Mahmoudiya over richting Iraaks Koerdistan, geladen met gestolen Syrische olie.
Ondanks deze ruwe feiten blijft Rusland overdreven diplomatiek over de kwestie. Mikhail Bogdanov, de speciale gezant van Poetin voor het Midden-Oosten en Afrika, zei onlangs tegen al-Arabiya: “Washington gebruikt het voorwendsel voor terrorismebestrijding om aanwezig te zijn ten oosten van de Eufraat in economisch belangrijke gebieden waar aardolie en strategische natuurlijke reserves overvloedig aanwezig zijn.” Hij benadrukte met name de Amerikaanse troepen die gestationeerd waren in al-Tanf in het zuiden van Syrië en de Amerikaanse “steun” voor de SDF in het noorden van Syrië. Maar dat is niet bepaald een baanbrekende onthulling die voor opschudding zou zorgen onder Amerikaanse burgers.
Ze stelen Syrische olie omdat het kan
Volgens Damascus heeft tussen 2011 en 2022 een giftige mix van Amerikaanse bezetting, “coalitie”-bombardementen en diefstal of plunderingen door terroristische en separatistische bendes het equivalent van maar liefst 107 miljard dollar gestolen uit de hele Syrische energiesector.
Er zijn niet minder dan een dozijn Amerikaanse militaire bases in Syrië. Sommige hiervan zijn groter dan de zogenaamde “Lilly Pads” (waterlelies), die minder dan 40.000 vierkante meter groot zijn en minder dan $ 10 miljoen waard zijn. Alle bases zijn illegaal opgezet en worden niet eens erkend door Damascus. Het feit dat 90 procent van de olie en het gas in Syrië geconcentreerd is ten oosten van de Eufraat in gebieden die gecontroleerd worden door de VS en zijn Koerdische bondgenoten, vergemakkelijkt de plundering van het imperium enorm.
De virtuele bezetting van dit deel van Syrië treft niet alleen een gebied met grote olie- en gasvoorraden, maar omvat ook enkele van de meest vruchtbare landbouwgronden in Syrië. Als gevolg hiervan is Syrië een netto-importeur van energie en voedsel geworden. Iraanse tankers worden regelmatig geconfronteerd met Israëlische sabotage bij het vervoeren van de broodnodige olie naar de oostelijke Middellandse Zeekust van Syrië.
Klagen erover lokt alleen een schouderophalen van de Hegemon uit. Eerder dit jaar riep het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken het plunderende imperium op om Syriërs en de “internationale gemeenschap” volledige onthullingen te doen over de diefstal van Syrische olie. Dit verzoek had betrekking op een konvooi van 53 tankwagens die begin 2023 gestolen Syrische olie vervoerden naar Amerikaanse militaire bases in Iraaks Koerdistan. Destijds had Damascus al onthuld dat alleen al in de eerste helft van 2022 meer dan 80 procent van de dagelijkse olieproductie van Syrië was gestolen en het land uit was gesmokkeld door de VS en zijn “democratische” gevolmachtigden.
De permanente vertegenwoordiger van Syrië bij de Verenigde Naties, ambassadeur Bassam al-Sabbagh, heeft herhaaldelijk aan de kaak gesteld dat het “stelen van hulpbronnen, olie, gas en tarwe” door de VS miljoenen Syriërs in een staat van energie- en voedselonzekerheid heeft gebracht en hen voor een groot deel verenigt. van de bevolking in de status van binnenlandse ontheemden en vluchtelingen.
Tenzij de westerse plunderaars worden verdreven, zijn de vooruitzichten voor de wederopbouw van Syrië klein. Dit moet gebeuren door een gezamenlijke samenwerking tussen de Russische strijdkrachten, het Syrisch-Arabische leger en de Quds Force-eenheden van de Iraanse Revolutionaire Garde. Damascus kan dit niet alleen. De Iraniërs vallen de Amerikanen regelmatig aan via hun milities, maar de resultaten zijn marginaal. Om het imperium te verdrijven, zit er niets anders op dan de prijs van het stelen van Syrische olie ondraaglijk te maken en zware verliezen te veroorzaken onder Amerikaanse soldaten. Dit is de enige taal die in de VS wordt begrepen.
Dan is er de sultan van de Bosporus. De Turkse president Recep Tayyip Erdoğan doet zijn best om de indruk te wekken dat de betrekkingen van Ankara met Moskou voortdurend evolueren en hoopt dat zijn ambtgenoot Vladimir Poetin Turkije in augustus zal bezoeken. Dat is echter vrij onwaarschijnlijk. Als het over Syrië gaat, houdt Erdoğan een muur tegen. Ondertussen blijft de Russische luchtmacht Ankara onder druk zetten en haar proxy-terreurbendes van salafistische jihadisten in Idlib bombarderen, zij het niet zo intens als tussen 2015 en 2020.
Palmyra herboren
Ondanks alle sombere stemming gebeurde er op 23 juli iets bijna magisch. Zes jaar na de bevrijding van Palmyra – de legendarische oase langs de eeuwenoude Zijderoute – en na het overwinnen van alle denkbare bureaucratische hindernissen, is het herstel van deze parel in de woestijn eindelijk begonnen.
De woordvoerster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, Maria Zakharova, vond een manier om de gebeurtenis te herdenken met een treffende vergelijking met Oekraïne:
“In de strijd tegen monumenten voor gesneuvelde Sovjetsoldaten zijn de ukrofascisten de beste. Het heeft geen zin om een beroep te doen op het geweten of de historische herinnering aan het huidige regime in Kiev – dat is er niet. Nadat de doelstellingen van de Russische militaire operatie zijn bereikt, zullen alle vernietigde monumenten in Oekraïne worden herbouwd. In Rusland zijn er specialisten in naoorlogse restauratie. Een voorbeeld van haar belangeloze werk en professionaliteit is het herstel van Palmyra in Syrië.”
Russische specialisten hebben de oude bron van Efka opgegraven en opnieuw aangeplant, die sinds de bronstijd werd gebruikt om de tuinen van Palmyra te irrigeren. Ze slaagden er ook in om het Romeinse aquaduct te vinden, twaalf kilometer van de stad, dat ooit Palmyra van drinkwater voorzag. De Romeinen hadden een tunnel gegraven die qua diameter bijna zo groot was als een volwassen mens. Hij werd bijna intact teruggevonden.
Toen de Fransen in de 20e eeuw Hotel Meridien in Palmyra bouwden, blokkeerden ze het aquaduct, waardoor het water niet kon stromen. Russische archeologen gingen meteen aan de slag en legden het aquaduct bloot, maar het probleem is dat de Fransen deze bron van drinkwater volledig hebben vernield: het aquaduct is volledig opgedroogd.
Voor Palmyra is de restauratie van het legendarische theater gepland voor eind 2023. De restauratie van de door IS met dynamiet opgeblazen triomfboog zal twee jaar in beslag nemen. De Tempel van Bēl uit de 1e eeuw na Christus en andere historische bouwwerken zullen ook worden hersteld, terwijl er al naar financieringsbronnen wordt gezocht. Misschien moet iemand de New Development Bank in Shanghai bellen.
Het herstel van Syrië als geheel is natuurlijk een enorme uitdaging. Men zou kunnen beginnen door het Syrische bedrijven makkelijker te maken en belastingvrij te maken. Rusland en China zouden kunnen helpen door een structuur op te zetten voor de invoer van Syrische producten met uniforme kwaliteitscontrole voor verkoop op hun markten, waardoor de bureaucratische last voor de gemiddelde Syrische producent en handelaar wordt verminderd, terwijl Rusland ook Syrische producten zou kunnen verhandelen voor tarwe en landbouwmachines.
Oplossingen zijn mogelijk en de wederopbouw van Syrië staat voor de deur. De solidariteit van de wereldwijde meerderheid met Syrië zou sterk genoeg moeten zijn om eindelijk een einde te maken aan het rijk van chaos, plunderingen en leugens.
