Systematische intimidatie

De Verenigde Staten maakt de sensatie van een maandenlang records brekende bestseller mee, maar één waar de gevestigde media afstand van bewaren. Het boek, geschreven door Robert Kennedy jr. – neef van de vermoorde president en zoon van de vermoorde presidentskandidaat –gaat over het hoe en waarom van een van de grootste moordenaars in de Amerikaanse geschiedenis. Het beschrijft de manier waarop de ambtenaar Anthony Fauci zich via systematische intimidatie en diepgaande corruptiepraktijken tot een vrijwel onschendbare positie als heerser over de Amerikaanse wereld van medicijnen en gezondheidszorg kon opwerken.

Fauci coördineert nog altijd de instructies in verband met de schijnpandemie en schijnvaccinaties die tevens in de rest van het Westen worden opgevolgd. Met meer dan 2200 voetnoten die naar gedocumenteerde feiten verwijzen, slaat het boek de bodem van geloofwaardigheid onder het voorgeschreven verhaal van de covid-19 ‘crisis’ volledig weg.

Veel van de vermoedens over de ‘pandemie’ die werden geuit, worden door deze documentatie bevestigd, en het voegt daar stukjes van de legpuzzel aan toe over de aanstichters van de mondiale machtsgreep die we momenteel meemaken. Het belangrijkste van deze details is het verbond dat Bill Gates in 2000 met Anthony Fauci sloot om samen te gaan werken om de gehele wereldbevolking te kunnen gaan vaccineren met een arsenaal aan nieuwe injecties. Tijdens een samenkomst van mondiale gezondheids-toplieden in het Seattle paleis van de Microsoft miljardair, nam Gates de topambtenaar mee voor een privégesprek in zijn bibliotheek, met de woorden: “Tony, jij bent de baas van het grootste instituut voor infectieziekten in de wereld, en ik wil zeker weten dat het geld dat ik wil investeren goed besteed gaat worden. Waarom gaan we elkaar niet wat beter leren kennen, en waarom worden we geen partners?”

In Kennedy’s boek vindt deze ontmoeting pas in hoofdstuk negen plaats. In de hoofdstukken daarvoor biedt het boek een grandioze studie van een algehele corrumpering van wetenschappelijk onderzoek. Het laat zien hoe Fauci met de $ 7,7 miljard die hij jaarlijks van de overheid ontvangt een leger van getrouwen kon vormen. Dat waren vooral microbiologiespecialisten, die met het onderzoeksgeld dat hij kanaliseerde carrière konden maken – zolang zij de door Fauci voorgeschreven conclusies handhaafden. Daarnaast beschikte hij over een groot aantal zogeheten ‘Principal Investigators’ (PI’s) die loyale brugfuncties bekleedden tussen hemzelf, diverse instituties en de farmaceutische industrie. Hij veranderde de National Institutes of Health (NIH), waar hij de scepter zwaaide, in een kweekkamer en groothandelaar voor farmaceutische producten. Fauci tegenspreken werd beschouwd als een zonde, want hij ging door voor de menselijke belichaming van ‘wetenschap’. Wetenschappers die met conclusies kwamen die Fauci’s verstrengelde belangen ondermijnden, of die slechts de noodzaak van dieper onderzoek adviseerden, zagen daarmee hun carrière in rook opgaan. Op dwarsliggende gerenommeerde onderzoekers, inclusief Nobelprijswinnaars, kon karaktermoord worden gepleegd met behulp van de slaafse en betaalde media.

Ongeveer 200 pagina’s van het boek gaan over weinig bekende details van de rampzalige rol die Fauci speelde (en blijft spelen) in het denken over en de behandeling van AIDS – met name in verband met de controverse of het HIV virus als het pathogeen kon worden beschouwd van een verzameling van meer dan twintig verschillende aandoeningen, die samen als AIDS werden aangemerkt. Fauci draagt de verantwoordelijkheid voor naar schatting minstens 330.000 AIDS -doden, als gevolg van zijn voorschriften om HIV positief geteste mensen met het levensgevaarlijke en peperdure middel AZT te behandelen.

Eenmaal gearriveerd op het punt van de ontmoeting met Gates, en hun overeenkomst om samen te gaan werken, wordt het boek een verslag van een bondgenootschap tussen twee misdadigers die kans hebben gezien een groot deel van de mensheid te onderwerpen aan een injectieregime dat niet beschermt tegen ziekte en zelfs dodelijk kan zijn. Gates had na zijn vertrek uit het bestuur van Microsoft een middel tot machtsvergroting ontdekt – via een aanpak dat in het oog van de wereld leek op medische filantropie. Hij experimenteerde met vaccins die werden uitgeprobeerd op argeloze proefpersonen in de armste regio’s van Afrika, India en de Filippijnen. Vooral zijn proefnemingen om via injecties de vruchtbaarheid van meisjes te beperken, zijn in opspraak geraakt. Daarnaast heeft hij veel dood-door-schuld sterfgevallen op zijn geweten, waar vooral Indiase specialisten fel op hebben gereageerd. Hij kan rekenen op het zwijgen hierover door de gerenommeerde gevestigde media, die hij met gulle miljoenen subsidieert.

Fauci en Gates zijn beiden veroveraars en pathologische leugenaars. Hun associatie produceerde gigantische farmaceutische bedrijvigheid, militaire plannen en plannen van de spionagediensten, nepvaccins, en een nieuwe manier van samenwerken tussen bedrijven en overheden voor het voorgewende doel van ‘bioveiligheid’. Beide partners konden hiermee hun persoonlijke rijkdom en macht met kolossale sprongen vergroten.

De fantasie die na 9/11 velen in zijn greep kreeg, van een noodzakelijke oorlog tegen terrorisme, blijkt een inspiratie te zijn geweest voor de notie van de dringende noodzaak van ‘bioveiligheid’. Als men hele menigten bang kan maken voor niet bestaande terroristen, dan kan men hetzelfde doen met niet bestaande killervirussen. In 2009 werd de overeenkomst tussen Gates en Fauci omgedoopt tot “Het Decennium van Vaccins”, met als doel verplichte vaccinaties voor elke volwassene en elk kind op de planeet rond 2020.
Gates had inmiddels kolossale vorderingen gemaakt met het versterken van zijn greep op de Wereldgezondheidsorganisatie. Hij richtte verscheidene stichtingen en publiek-private samenwerkingsverbanden op, allemaal met het oog op vaccinaties tegen toekomstige besmettelijke ziektes die zich over de hele wereld zouden kunnen gaan verspreiden. Ondanks zijn gebrek aan kennis van welke medische discipline dan ook, bleef hij jarenlang de wereld waarschuwen tegen dit veronderstelde gevaar. Zoals bekend zijn de onderzoeks- en behandelingsinstellingen voor infectieziekten, vooral in het westen, in doorslaggevende mate afhankelijk gemaakt van de vele miljoenen die door de Bill en Melinda Gates Foundation worden uitgedeeld. Beide ontwikkelingen stelden Fauci in staat zijn multimiljarden-ambtenarij uit te breiden, en zijn pseudo wetenschappelijk terreurregime wereldomvattend te maken.

Er bestonden leerzame precedenten. In 1976 zat Fauci op de eerste rij bij de ontwikkeling van de zogenaamde varkensgriep. De vergelijking werd gemaakt met de beruchte Spaanse griep-pandemie van 1918, toen ongeveer 50 miljoen mensen het leven lieten. Het bleef in 1976 bij slechts één enkel dodelijk slachtoffer, en de betrokken instanties stopten met de injecties nadat deze duizenden aandoeningen en 32 doden hadden veroorzaakt. In 2005 was er de ‘vogelgriep’, waarvan werd voorspeld dat die 150 miljoen slachtoffers zou gaan eisen (door dezelfde Neil Ferguson die met zijn computermodellen in maart 2020 onze pandemie lockdowns inluidde) – het werden er wereldwijd in zes jaar tijd uiteindelijk 282.

Voor een werkelijke pandemie was dus meer nodig. Het Pentagon kon daarbij helpen, want dat was al voor het begin van deze eeuw betrokken geweest bij de ontwikkeling van biologische wapens. Het kwam met de ‘gain of function’ technologie, die het Sars Covid virus gevaarlijker moest maken dan een normaal griepvirus. De CIA ging ook meedoen met ‘psyop’ hersenspoeling, die van groot belang werd toen onze covid-19 ‘pandemie’ begon.

In 2010 is door de Rockefeller Foundation een ‘Lockstep’ simulatie opgesteld, waarbij veel van wat we in de afgelopen 19 maanden meemaakten werd voorspeld. In oktober 2019 organiseerden Bill Gates en andere deelnemers aan het biosecurity syndicaat de inmiddels befaamd geworden simulatieoefening Event 201, dat nog duidelijker maakte wat ons te wachten zou staan. Tussen deze twee oefeningen vonden nog meer simulatie-evenementen plaats, met het doel om de procedures van ambtenaren in verschillende takken van regeren, ordebewaring, en in de medische wereld te coördineren en synchroniseren. Simulaties die uitmondden in politiestaat-technieken en tirannieke constructies. Wat toen werd gesimuleerd, is wat we nu meemaken. Een opvallende overeenkomst van nu met het terreurregime van Anthony Fauci is de uitsluiting van levensreddende medicijnen. Ivermectine en hydroxychloroquine zijn ook in Nederland op straffe van hoge boetes verboden. Dit heeft al aan een niet achterhaalbaar aantal mensen het leven gekost. Nog een overeenkomst is een voorgeschreven middel dat net als AZT in plaats van genezing het levenseinde veroorzaak: Remdesivir, dat ook door Nederland in grote hoeveelheden is aangekocht en tot voor kort in ziekenhuizen aan Covid-patienten werd toegediend. Dankzij de bemoeienissen van Fauci en Gates is de wereld opgescheept met een industrie die kan doden en letsel veroorzaken zoveel het wil, zonder daarvoor aansprakelijk te worden gesteld. Alle drie maken zij het voor andere deelnemers aan het syndicaat, in de financiële wereld, mogelijk om onze beschaving in een slavenmaatschappij te veranderen.