Sywert, zeg maar de Dagobert Duck van het CDA, had allang geld geroken en kreeg het ook

De geschiedenis leert dat je moet oppassen als anderen zeggen dat je rustig kunt gaan slapen. Zo ook als Sywert van Lienden het ministerie van VWS in slaap sust met prachtige beloftes voor een megaorder. Hij zet zelfs een commerciële bv in. En niemand schrikt er wakker van.

We leven momenteel in een mondkapjes soap. Hoewel we straks meer behoefte hebben aan 40 miljoen kotszakjes. Want laten we eerlijk zijn, Nederland hoort toch al jaren met wat knoflooklanden bij het afvoerputje van deze zieke wereld. We zijn de Honduras, Panama, El Salvador en Nicaragua van de bananenrepublieken. Nederland oh Nederland jij bent de kampioen van politieke instabiliteit. Met een psychiatrische kliniek voor een liegende minister-president die nergens herinneringen aan heeft. En met Hugo de flapschoen die opzoek is naar 5.1 miljard euro. Ik herhaal 5.1 miljard euro. Daarbij is honderd miljoen voor die Chinese kut mondkapjes klein bier. Hugo kan niks. Hij knoeit maar wat. Zet gul de geldkraan open wat altijd makkelijk is met andermans poen. Maar ach, in een gekkenhuis kun je alles verwachten.

Sywert, zeg maar de Dagobert Duck van het CDA, had allang geld geroken en kreeg het ook. Zomaar. Op z’n blauwe ogen. “Er blijft niks aan de strijkstok hangen”, had ie nog gelogen. “Ik doe dit uit liefde voor jullie”. Christelijke liefde. Hoe mooi is dat. Terug naar de bron. Met een gelovig warm hart. Zoals die vrome christenen ook Omtzigt in de ziektewet hebben getrapt. Datzelfde CDA tikt even honderd miljoen euro af voor de eerste de beste cowboy met 0 verstand van mondkapjes.

Het is een maskerade der maskers. Een mommespel. Waar een gemaskerde pias z’n ware gezicht laat zien. En aan het einde staat er 9.2 miljoen euro op de bankrekening van Mister Mondkapje.

Als de coronanood het hoogst is leer je je echte vrienden kennen. Dan veranderen oprechte helpers in ordinaire graaiers. Sywert is exit. Het leven ten einde. Van moraalridder afgezakt naar profiteur. Sywert heeft de slechtheid een gezicht gegeven. Je zult je bloedgeld hard nodig hebben; Zeg maar dag met je geloofwaardigheid, Dag met je carrière, Dag met je aanzien, Dag met je serieuze smoelwerk, Dag met je toekomstmuziek, Dag met je leugens, Dag met je politieke loopbaan, Dag met je vrijheid, Dag met het verdiende vertrouwen, Dag met je gun factor, Dag met je eigenwaarde, Dag met je status. Dag met je onkreukbaarheid , Dag met je geweten.

Na twee maanden is iedereen het weer vergeten. Ons collectieve geheugen is niet veel beter dan van een goudvis. We herinneren ons niks meer over een patjepeeër die 9.2 miljoen achterover drukte over de rug van onderbetaald en overbelast zorgpersoneel. Dan weten we van de prins geen kwaad.

Zou onze prins Constantijn wel van wat kwaad weten? Misschien een goede advocaat geregeld voor Sywert en die andere twee gladjakkers. Hoe ze die 9.2, 5.7 en 5.4 miljoen moesten wegsluizen via een koninklijke constructie. Veel straten zijn Oranje gekleurd. Maar ik heb nieuws voor u. Niet om het Koninklijk Huis. Ik dacht zelf een liefdadigheidsactie te beginnen. We halen die ongebruikte 40 miljoen mondkapjes op en geven ze terug aan Sywert. Niet in de doos maar we trekken ze keihard over z’n oren. Kijken of ie terugbetaalt.

De #mondkapjesaffaire is slechts het topje van de ijsberg, zegt Ellen Deckwitz op @NPORadio1. "We weten nog steeds niet wat er met enorme bergen belastinggeld is gebeurd. Dus lieve Tweede Kamer, laat het hierbij niet zitten." pic.twitter.com/U7SIZmdWdD

— De Nieuws BV (@denieuwsbv) June 7, 2021

“De vraag rijst of het nog wel kies is om iemand die al op de grond ligt, nog een schop na te geven. In dit geval wel. Graag zelfs. Kijk naar dat uitgestreken smoelwerk, zie de zak met geld die ernaast ligt en kijk al die filmpjes terug hoe hij in talkshows iedereen de maat nam. Toen vluchtelingenkamp Moria afbrandde, was Sywert fel tegen het opnemen van vluchtelingenkinderen. ‘Trap er niet in’, was zijn boodschap. ‘Ze doen dit zelf, ze willen dat u hen zielig vindt’. Sywert is ook niet zielig, de mensen om hem heen zijn zielig. Die moeten, sommigen een heel leven lang, verder met deze Anton Mussert uit de coronatijd, deze oorlogsprofiteur.”