Tanzania’s overleden president Magufuli: “wetenschapsontkenner” of bedreiging voor het Westen?

Hoewel zijn COVID-19-beleid de berichtgeving in de mainstream media over zijn verdwijning en verdachte dood heeft gedomineerd, werd John “de Bulldozer” Magufuli uit Tanzania door de westerse elites zeer gehaat vanwege zijn afkeuring van lockdowns en mondkapjesmandaten. Wat echter niet verteld wordt is dat zijn inspanningen om de minerale rijkdom van het land te nationaliseren een bedreiging was voor het Westen, dat lijdzaam moest toezien hoe zij de controle over hulpbronnen die essentieel worden geacht voor de nieuwe groene economie, aan het kwijtraken waren. Een artikel over criminele westerse praktijken, waarbij zelfs Elon Musk met zijn tweet “We zullen een coup plegen bij wie we willen! Deal with it!” in beeld komt.

Een kleine twee weken geleden bracht de Tanzaniaanse vicepresident Samia Suluhu Hassan het nieuws dat de president van haar land, John Pombe Magufuli, was overleden aan hartfalen. President Magufuli werd sinds eind februari als vermist bestempeld, terwijl verschillende anti-regeringspartijen verhalen deelden dat hij ziek was geworden door COVID-19. Tijdens zijn presidentschap had Magufuli consequent het neokolonialisme in Tanzania uitgedaagd – of dit nu tot uiting kwam in de exploitatie van de natuurlijke hulpbronnen van zijn land door roofzuchtige multinationals of de invloed van het Westen op de voedselvoorziening van zijn land.

In de maanden voorafgaand aan zijn dood was Magufuli in het Westen bekender geworden en vooral gedemoniseerd omdat hij zich verzette tegen de autoriteit van internationale organisaties zoals de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) bij het bepalen van de reactie van zijn regering op de COVID-19-crisis.
Magufuli had echter jarenlang veel van dezelfde belangen en organisaties afgewezen die boos waren op zijn reactie op COVID, nadat hij door Bill Gates gefinancierde proeven met genetisch gemodificeerde gewassen had geschrapt en meer recentelijk de confrontatie was aangegaan met enkele van de machtigste westerse mijnbouwbedrijven met banden met het World Economic Forum (zoals bekend zijn de inspanningen van het Forum erop gericht om het verloop van de 4e industriële revolutie vorm te geven.

Inderdaad, bedreigender dan zijn recente COVID-controverses was de bedreiging die Magufuli vormde voor de buitenlandse controle over ’s werelds grootste “klaar om te ontwikkelen” nikkelvoorraden, een metaal dat essentieel is voor de batterijen van elektrische auto’s en dus de onontbeerlijk bij de huidige poging om een elektrisch, autonoom voertuig op grote schaal in te voeren. Slechts een maand voordat hij verdween, had Magufuli bijvoorbeeld een overeenkomst getekend om te beginnen met de ontwikkeling van die nikkelafzetting, een voorraad  die voorheen mede-eigendom was van Barrick Gold en Glencore, de grondstoffengigant die zeer nauw verbonden was met de Israëlische Mossad, totdat Magufuli hun licenties voor het project in 2018 introk.

In botsing komen met de machtigste bedrijven- en bankenkartels, gevolgd door het mysterieuze begin van plotselinge regimeverandering, zou normaal gesproken aanzienlijke aandacht krijgen van anti-imperialistische onafhankelijke media, die onlangs verslag deden van soortgelijke gebeurtenissen in Bolivia die leidden tot een machtswisseling: de afzetting van Evo Morales. Maar juist de mainstream media die jarenlang uitgebreid aandacht hebben besteed aan de door het Westen gesteunde regimeveranderingsinspanningen zwegen als het graf over de dood van Magufuli die het Westen wel zeer goed uitkomt. Vermoedelijk houdt hun stilzwijgen verband met Magufuli’s schending van de verhalende orthodoxie van COVID-19, aangezien deze zelfde mainstream media het officiële verhaal van de pandemie tot in den treure hebben gepromoot.

Maar ongeacht of men het eens is met Magufuli’s reactie op COVID, zijn plotselinge vertrek en het nieuwe leiderschap van Tanzania is een nederlaag voor een alom populaire binnenlandse beweging die de eeuwenlange uitbuiting van Tanzania door het Westen probeerde te verzachten en ongedaan te maken. Nu Magufuli’s langdurige verdwijning gevolgd wordt door zijn ogenschijnlijk plotselinge dood door hartfalen, wordt de toekomst van het land bepaald door Tanzaniaanse politici die nauwe banden hebben met de oligarch-achtige Verenigde Naties en het World Economic Forum.