Terreur op de Krimbrug dwingt Rusland om Shock’n Awe . te ontketenen

Het westerse verhaal van een ‘verliezend Rusland’ is zojuist gedecimeerd door de blitzkrieg van Moskou tegen Oekraïne en zijn door het buitenland gesteunde terreuroperaties

De terreuraanslag op Krymskiy Most – de Krimbrug – was de spreekwoordelijke druppel die de rug van de Euraziatische kameel brak.

De Russische president Vladimir Poetin  vatte het netjes samen : “Dit is een terroristische aanslag gericht op het vernietigen van de kritieke civiele infrastructuur van de Russische Federatie.”

Het hoofd van de Russische onderzoekscommissie, Alexander Bastrykin, bevestigde persoonlijk met Poetin dat Terror on the Bridge werd uitgevoerd door de SBU – Oekraïense speciale diensten.

Bastrykin zei tegen Poetin: “We hebben de route van de vrachtwagen, waar de explosie plaatsvond, al vastgesteld. Bulgarije, Georgië, Armenië, Noord-Ossetië, Krasnodar… De dragers zijn geïdentificeerd. Met de hulp van agenten van de FSB zijn we erin geslaagd de verdachten te identificeren.”

Russische inlichtingen lekten cruciale informatie naar militaire correspondent  Alexander Kots . De lading was besteld door een Oekraïense burger: explosieven verpakt in 22 pallets, in folierollen onder plasticfolie, werden vanuit Bulgarije naar de Georgische haven van Poti verscheept. Daarna werd de lading op een vrachtwagen met buitenlandse kentekenplaten geladen en ging over land naar Armenië.

De inklaring aan de grens tussen Armenië en Rusland verliep soepel – volgens de regels van  de Euraziatische douane-unie  (zowel Rusland als Armenië zijn lid van de Euraziatische Economische Unie of EAEU). De lading heeft klaarblijkelijk detectie door middel van röntgenstralen vermeden. Deze route is standaard voor vrachtwagenchauffeurs die naar Rusland reizen.

De vrachtwagen reed vervolgens Georgië weer binnen en stak opnieuw de grens over naar Rusland, maar deze keer via de Upper Lars-controlepost. Dat is dezelfde die gebruikt wordt door duizenden Russen die op de vlucht zijn voor gedeeltelijke mobilisatie. De vrachtwagen kwam terecht in Armavir, waar de lading werd overgeladen op een andere vrachtwagen, onder verantwoordelijkheid van Mahir Yusubov: degene die vanaf het Russische vasteland de Krimbrug opreed.

Heel belangrijk: het transport van Armavir naar een afleveradres in Simferopol had op 6-7 oktober moeten gebeuren: dat wil zeggen, getimed op de verjaardag van president Poetin op vrijdag de 7e. Om onverklaarbare reden werd dat een dag uitgesteld.

De chauffeur van de eerste vrachtwagen is al aan het getuigen. Yusubov, de chauffeur van de tweede vrachtwagen – die op de brug explodeerde – was “blind:” hij had geen idee wat hij vervoerde en is dood.

In dit stadium zijn twee conclusies van het grootste belang.

Ten eerste: dit was geen standaard zelfmoordaanslag in ISIS-stijl – de voorkeursinterpretatie in de nasleep van de terreuraanslag.

Ten tweede: het verpakken vond zeer zeker plaats in Bulgarije. Dat, zoals Russische inlichtingen cryptisch hebben gesuggereerd, duidt op de betrokkenheid van ‘buitenlandse speciale diensten’.

‘Een luchtspiegeling van oorzaak en gevolg’

Wat door de Russische inlichtingendienst in het openbaar is onthuld, vertelt slechts een deel van het verhaal. Een gloeiende beoordeling ontvangen door  The Cradle  van een andere Russische informatiebron is veel intrigerender.

Bij de ontploffing werd minstens 450 kg explosieven gebruikt. Niet op de vrachtwagen, maar gemonteerd in de overspanning van de Krimbrug zelf. De witte vrachtwagen was slechts een lokmiddel van de terroristen “om een ​​luchtspiegeling van oorzaak en gevolg te creëren”. Toen de vrachtwagen het punt op de brug bereikte waar de explosieven waren gemonteerd, vond de explosie plaats.

Volgens de bron vertelden spoorwegmedewerkers de onderzoekers dat er sprake was van een vorm van elektronische kaping; de terreur-operators namen de controle over de spoorweg over, zodat de trein met brandstof een bevel kreeg om te stoppen vanwege een vals signaal dat de weg voor hen bezet was.

Bommen die op de brugoverspanningen waren gemonteerd, waren een werkhypothese die dit weekend grotendeels werd besproken in Russische militaire kanalen, evenals het gebruik van onderwaterdrones.

Uiteindelijk kon het vrij geavanceerde plan de noodzakelijk rigide timing niet volgen. Er was geen millimeter uitgelijnd tussen de gemonteerde explosieve ladingen, de passerende vrachtwagen en de brandstoftrein stopten in zijn sporen. De schade was beperkt en gemakkelijk te beheersen. De lading/vrachtwagen combo explodeerde op de buitenste rechterrijstrook van de weg. Er was slechts schade aan twee delen van de buitenste rijstrook, en niet veel aan de spoorbrug.

Uiteindelijk leverde Terror on the Bridge een korte Pyrrhus-PR-overwinning op – naar behoren gevierd in het collectieve Westen – met verwaarloosbaar praktisch succes: de overdracht van Russische militaire lading per spoor werd in ongeveer 14 uur hervat.

En dat brengt ons bij de belangrijkste informatie in de Russische informatiebronbeoordeling: de whodunnit.

Het was een plan van de Britse MI6, zegt deze bron, zonder verdere details te geven. Hij legt uit dat Russische inlichtingen om een ​​aantal redenen schaduwspelen zijn als ‘buitenlandse speciale diensten’.

Het is veelzeggend dat de Amerikanen zich haastten om plausibele ontkenning vast te stellen. De spreekwoordelijke “Oekraïense regeringsfunctionaris” vertelde CIA-woordvoerder  The Washington Post  dat de SBU het deed. Dat was een regelrechte bevestiging van een Ukrainska Pravda-rapport gebaseerd op een “ongeïdentificeerde wetshandhavingsfunctionaris”.

De perfecte rode lijn trifecta

Al tijdens het weekend was duidelijk dat de ultieme rode lijn was overschreden. De Russische publieke opinie en media waren woedend. Ondanks zijn status als technisch wonder vertegenwoordigt Krymsky Most niet alleen kritieke infrastructuur; het is het visuele symbool van de terugkeer van de Krim naar Rusland.

Bovendien was dit een persoonlijke terreuraanslag op Poetin en het hele Russische veiligheidsapparaat.

Dus we hadden achtereenvolgens Oekraïense terroristen die de auto van Darya Dugina opbliezen in een buitenwijk van Moskou (ze gaven het toe); Speciale troepen van de VS/VK blazen (gedeeltelijk) Nord Stream en Nord Stream 2 op (ze gaven toe en trokken zich toen terug); en de terreuraanslag op Krymsky Most (nogmaals: toegegeven en vervolgens ingetrokken).

Om nog maar te zwijgen van de beschietingen van Russische dorpen in Belgorod, de levering van langeafstandswapens door de NAVO aan Kiev en de routinematige executie van Russische soldaten.

Darya Dugina, Nord Streams en Crimea Bridge maken het tot een oorlogshandelingstrifecta. Dus deze keer was de reactie onvermijdelijk – zelfs niet wachtend op de eerste vergadering sinds februari van de Russische Veiligheidsraad, gepland voor de middag van 10 oktober.

Moskou lanceerde de eerste golf van een Russische Shock’n Awe zonder zelfs maar de status van de Speciale Militaire Operatie (SMO) te veranderen in Counter-Terrorist Operation (CTO), met alle ernstige militaire/juridische implicaties van dien.

Immers, zelfs vóór de bijeenkomst van de VN-Veiligheidsraad stond de Russische publieke opinie massaal achter het uittrekken van de handschoenen. Poetin had zelfs geen bilaterale ontmoetingen gepland met een van de leden. Diplomatieke bronnen wijzen erop dat de beslissing om de hamer te laten vallen al in het weekend was genomen.

Shock’n Awe wachtte niet op de aankondiging van een ultimatum aan Oekraïne (dat over een paar dagen kan komen); een officiële oorlogsverklaring (niet nodig); of zelfs aankondigen welke ‘besluitvormingscentra’ in Oekraïne zouden worden getroffen.

De blikseminslag de facto uitzaaiing van SMO in CTO betekent dat het regime in Kiev en degenen die het ondersteunen nu worden beschouwd als legitieme doelen, net als ISIS en Jabhat al-Nusra tijdens de Anti-Terreur Operatie (ATO) in Syrië.

En de verandering van status – nu is dit een echte oorlog tegen het terrorisme – betekent dat het beëindigen van alle vormen van terrorisme, fysiek, cultureel, ideologisch, de absolute prioriteit is, en niet de veiligheid van Oekraïense burgers. Tijdens de SMO stond de veiligheid van burgers voorop. Zelfs de VN is gedwongen toe te geven dat in ruim zeven maanden SMO het aantal burgerslachtoffers in Oekraïne relatief laag is geweest.

Voer ‘Commandant Armageddon’ in

Het gezicht van Russian Shock’n Awe is de Russische commandant van de lucht- en ruimtevaarttroepen, legergeneraal Sergey Surovikin: de nieuwe opperbevelhebber van de nu volledig gecentraliseerde SMO/CTO.

Er werden non-stop vragen gesteld: waarom nam Moskou deze beslissing niet al in februari? Nou ja, beter laat dan nooit. Kiev leert nu dat ze met de verkeerde man hebben geknoeid. Surovikin wordt alom gerespecteerd – en gevreesd: zijn bijnaam is “General Armageddon”. Anderen noemen hem ‘Kannibaal’. De legendarische Tsjetsjeense president Ramzan Kadyrov – ook een kolonel-generaal in het Russische leger – prijst Surovikin rijkelijk als “een echte generaal en krijger, een ervaren, wilskrachtige en vooruitziende commandant.”

Surovikin is sinds 2017 commandant van de Russische lucht- en ruimtevaarttroepen; kreeg de titel Held van Rusland voor zijn no-nonsense leiderschap van de militaire operatie in Syrië; en had in de jaren negentig praktijkervaring in Tsjetsjenië.

Surovikin is Dr. Shock’n Awe met volledige carte blanche. Dat leidde zelfs tot nutteloze speculaties dat minister van Defensie Sergei Shoigu en chef van de generale staf Valery Gerasimov werden verwijderd of gedwongen af ​​te treden, zoals gespeculeerd door de Wagner-groep Telegram-zender Gray Zone.

Het is nog steeds mogelijk dat Shoigu – alom bekritiseerd vanwege recente Russische militaire tegenslagen – uiteindelijk zou kunnen worden vervangen door Tula-gouverneur Alexei Dyumin en Gerasimov door de plaatsvervangend opperbevelhebber van de grondtroepen, luitenant-generaal Alexander Matovnikov.

Dat is bijna onbelangrijk: alle ogen zijn gericht op Surovikin.

MI6 heeft relatief gezien een aantal goed geplaatste mollen in Moskou. De Britten hadden de Oekraïense president Volodymyr Zelensky en de generale staf gewaarschuwd dat de Russen deze maandag een “waarschuwingsstaking” zouden lanceren.

Wat er gebeurde was geen “waarschuwingsaanval”, maar een massaal offensief van meer dan 100 kruisraketten, gelanceerd “vanuit de lucht, zee en land”, zoals Poetin opmerkte, tegen Oekraïense “energie-, militaire commando- en communicatiefaciliteiten”.

MI6 merkte ook op dat “de volgende stap” de volledige vernietiging van de Oekraïense energie-infrastructuur zal zijn. Dat is geen “volgende stap:” het gebeurt al. De stroomvoorziening is volledig weggevallen in vijf regio’s, waaronder Lviv en Charkov, en er zijn ernstige onderbrekingen in andere vijf, waaronder Kiev.

Meer dan 60 procent van de Oekraïense elektriciteitsnetten is al uitgeschakeld. Meer dan 75 procent van het internetverkeer is weg. Elon Musk’s Starlink netcentrische oorlogvoering is “losgekoppeld” door het Ministerie van Defensie.

Shock’n Awe zal waarschijnlijk in drie fasen verlopen.

Ten eerste: Overbelasting van het Oekraïense luchtverdedigingssysteem (reeds ingeschakeld).

Ten tweede: Oekraïne onderdompelen in de donkere middeleeuwen (reeds aan de gang).

Ten derde: vernietiging van alle grote militaire installaties (de volgende golf).

Oekraïne staat op het punt de komende dagen bijna totale duisternis te omarmen. Politiek gezien opent dat een geheel nieuw balspel. Gezien Moskou’s handelsmerk ‘strategische ambiguïteit’, zou dit een soort Desert Storm-remix kunnen zijn (massale luchtaanvallen die een grondoffensief voorbereiden); of, waarschijnlijker, een ‘stimulans’ om de NAVO tot onderhandelen te dwingen; of gewoon een meedogenloos, systematisch raketoffensief vermengd met Electronic Warfare (EW) om het vermogen van Kiev om oorlog te voeren voorgoed teniet te doen.

Of het kan al het bovenstaande zijn.

Hoe een vernederd westers rijk de inzet nu kan verhogen, in plaats van nucleair te worden, blijft een belangrijke vraag. Moskou heeft te lang een bewonderenswaardige terughoudendheid getoond. Niemand mag ooit vergeten dat Oekraïne in het  echte  Grote Spel – hoe de opkomst van de multipolaire wereld te coördineren – slechts een bijzaak is. Maar nu kunnen de lopers van de sideshow beter dekking zoeken, omdat generaal Armageddon vrij rondloopt.