TERUGSLAG: HISTORISCH AMERIKAANS EN ISRAËLISCH MISBRUIK VAN ICC LEIDT TOT AANKLACHT TEGEN NETANYAHU

Op 20 mei legde aanklager Karim Khan van het Internationaal Strafhof een verklaring af waarin hij uiteenzette waarom hij internationale arrestatiebevelen zocht tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en minister van Veiligheid Yoav Gallant wegens “misdaden tegen de menselijkheid” gepleegd in Gaza sinds “minstens” 8 oktober 2023. Voor iedereen die de genocide in Gaza sinds die noodlottige dag heeft gadegeslagen, zal de mengelmoes van verschrikkelijke beschuldigingen tegen het paar geen schok zijn geweest:

NETANYAHU Uithongering van burgers als oorlogsmethode; opzettelijk groot lijden veroorzaken; opzettelijk doden; moord; het opzettelijk richten van aanvallen op een burgerbevolking; uitroeiing; vervolging; onmenselijke daden.”

De lijst ging maar door. Khan verklaarde dat deze “misdaden tegen de menselijkheid” werden “begaan als onderdeel van een wijdverbreide en systematische aanval op de Palestijnse burgerbevolking, in overeenstemming met het staatsbeleid.” Bovendien gaan deze wreedheden, volgens de “beoordeling” van de aanklagers van het ICC, “tot op de dag van vandaag voort.” In de verklaring van Khan werd verder opgemerkt dat zijn kantoor ruimschoots bewijs had verzameld, wat erop wees dat Israël “opzettelijk en systematisch de burgerbevolking in alle delen van Gaza heeft beroofd van voorwerpen die onmisbaar zijn voor het menselijk voortbestaan.”

Wat schokkend is, is dat Netanyahu en Gallant überhaupt zijn aangeklaagd. Zoals uit een onderzoek van de Guardian van 28 mei in verbluffende details blijkt, heeft Israël sinds 2015 geprobeerd systematisch de activiteiten van het ICC te saboteren en te ondermijnen om zichzelf en zijn militaire en politieke leiders te beschermen tegen vervolging. Dit omvatte bedreigingen aan het adres van aanklagers en hun families, wijdverbreide surveillance en infiltratie, het bestempelen van Palestijnse organisaties als “terroristen” voor het bijstaan ​​van de rechtbank, en regelrechte chantage van het personeel van de rechtbank.

“Ik heb een vraag: van elke aanklager van het ICC die zich heeft uitgesproken, hoeveel zijn er die hebben gezwegen? Die de deal accepteerde en zich boog voor de bedreigingen? vraagt ​​geopolitiek analist Firas Modad zich af. Hij vertelt aan MintPress News dat de aanklacht “Netanyahu op een bepaalde manier politiek helpt, waardoor hij zichzelf kan opwerpen als de enige politicus die bestand is tegen druk van buitenaf, terwijl zijn vijanden, zowel binnenlands als buitenlands, proberen Israël een nederlaag op te leggen”:

Het probleem waarmee Netanyahu wordt geconfronteerd, is echter geen verhalend probleem, maar een reëel probleem. Het Israëlische leger is namelijk niet opgewassen tegen zijn taak en is niet in staat de doelstellingen te verwezenlijken die Netanyahu zich heeft gesteld. Hamas is nog lang niet ontmanteld; de dag na het einde van de oorlog kan het nog steeds over Gaza regeren, en het houdt nog steeds zijn gevangenen vast.”

In een televisie- interview naar aanleiding van de aanklacht tegen Netanyahu onthulde Khan dat hoewel het ICC zaken tegen Israëlische functionarissen opbouwde, hij door talloze westerse bronnen – waaronder “gekozen leiders” – werd bedreigd om zijn zoektocht definitief te beëindigen. Een ‘hoge functionaris’ waarschuwde hem openlijk dat het Hof ‘gebouwd was voor Afrika en misdadigers als Poetin’, en niet voor het Westen en zijn bondgenoten. De ervaren aanklager wierp tegen dat het ICC universele jurisdictie heeft:

Zo zien wij het niet. Dit Hof is de erfenis van Neurenberg. Dit Hof zou de triomf van de wet moeten zijn over macht en brute kracht!”

De westerse minachting voor het ICC, en voor ‘internationale gerechtigheid’ in het algemeen, is een gevestigde waarde, omdat deze brutaal en verachtelijk is. Na een systeem te hebben gecreëerd dat, voor propagandadoeleinden, expliciet en uitsluitend in het Mondiale Zuiden “de triomf van de wet over macht en brute kracht” wil bereiken en tegelijkertijd het imperium en zijn buitenlandse bondgenoten, marionetten en huisdieren tegen afkeuring wil beschermen, is deze missie nu Ik kom terug om de mensen te bijten die het hebben gemaakt. Het is slechts de jongste indicatie dat we vandaag de dag in een heel andere wereld leven, en dat is een onomkeerbaar traject.

‘VEROORDEEL GEWOON IEDEREEN’

In veel opzichten heeft het Internationaal Straftribunaal voor het voormalige Joegoslavië (ICTY) een duidelijk precedent geschapen voor het moderne systeem van ‘internationale gerechtigheid’, waarin de VS en hun vazallen en bondgenoten niet alleen immuun zijn voor vervolging wegens het plegen van ernstige oorlogsmisdaden, maar tegelijkertijd optreden als rechter, jury en beul wanneer niet-geallieerde leiders, regeringen en legers dat zogenaamd doen. Niet toevallig is het ICC de formele opvolger van het ICTY . Veel hedendaagse aanklagers van het gerechtshof, waaronder Khan , sneden hun tanden in de instelling.

De VN hebben het Tribunaal opgericht om politieke en militaire functionarissen op de Balkan te vervolgen voor wreedheden begaan tijdens het tumultueuze uiteenvallen van Joegoslavië. Theoretisch waren Bosniërs, Kroaten en Serviërs allemaal aansprakelijk voor aanklacht, maar in de praktijk waren Serviërs in overweldigende mate en onevenredig vaak het doelwit. Intussen werd geen enkele wreedheid of oorlogsmisdaad tegen Servische burgers op bevredigende wijze vervolgd. Bosnische en Kroatische militaire en politieke figuren werden niet aangeklaagd, vrijgesproken of kregen minimale straffen voor gruwelijke misdaden.

Sommigen beweren dat deze ongelijkheid weerspiegelt hoe Serviërs de belangrijkste agressors en overtreders waren in de oorlogen van de jaren negentig. Anti-Servische vooroordelen en de noodzaak om de misdaden van de Bosnische en Kroatische bondgenoten van Washington te vergoelijken en te negeren waren echter vanaf dag één een kerncomponent en doelstelling van het ICTY. In een CIA-memo uit februari 1993 werd voorgesteld ‘een tribunaal voor oorlogsmisdaden op te richten’ met het uitdrukkelijke doel ‘de Servische wreedheden bekend te maken’. Het waarschuwde verder voor “een gelijkmatige behandeling van Bosnische overtredingen.”

Het ICTY werd drie maanden later opgericht en vervulde zijn oprichtingsmissie gedurende de daaropvolgende 24 jaar. Veel Serviërs werden vervolgd voor ernstige misdaden, tot en met genocide . Vaak werden zij voor langere tijd in de gevangenis gezet, tot levenslange gevangenisstraffen. In meerdere spraakmakende zaken werden deze functionarissen veroordeeld ondanks een totaal gebrek aan bewijs dat ze de misdaden waarvan ze werden beschuldigd hadden bevolen, goedgekeurd of gepleegd. Ze werden naar beneden gestuurd via de zeer controversiële doctrine van ‘Joint Criminal Enterprise’, spottend bekend als ‘Just Convict Everyone’.

Omgekeerd liepen veel Bosnische en Kroatische militaire en politieke figuren die werden aangeklaagd uiteindelijk vrijuit of kregen een harde klap op de pols, ondanks overweldigend bewijsmateriaal dat hen rechtstreeks betrok bij het plannen en plegen van gruwelijke misdaden tegen de menselijkheid. Zo pochte de Bosnische militaire commandant Naser Oric tijdens de oorlog openlijk tegen de media over het brutaal martelen en vermoorden van Servische soldaten en burgers, zonder dat hij gevangenen nam. Zijn misdaden werden destijds breed uitgemeten en goed gedocumenteerd.

Toch veroordeelde het Tribunaal hem alleen omdat hij er niet in was geslaagd de onmenselijke behandeling van gevangenen te voorkomen. Getuigen die in andere afzonderlijke processen van zijn misdaden hadden getuigd, werden tijdens zijn eigen proces niet opgeroepen en hun bewijsmateriaal werd niet aangehaald. Hij kreeg een gevangenisstraf van twee jaar, maar werd onmiddellijk vrijgelaten vanwege de tijd die hij had uitgezeten. Op dezelfde manier is niemand ooit verantwoordelijk gehouden voor Operatie Storm in augustus 1995, een wrede, door de NAVO gesteunde aanval op grondgebied met een Servische meerderheid in Kroatië, waardoor bijna de gehele burgerbevolking ontheemd raakte.

Door de Zweedse premier Carl Bildt ook wel “de meest efficiënte etnische zuivering die we op de Balkan hebben gezien” genoemd , werden honderdduizenden Serviërs gedwongen om door de VN beschermde gebieden te ontvluchten, en duizenden werden gedood. Wekenlang daarna plunderden en moordden Kroatische strijdkrachten en politie zich systematisch een weg door het gebied, waarbij Serviërs standrechtelijk werden geëxecuteerd – inclusief ouderen en zieken – die niet waren ontsnapt, hun eigendommen werden gestolen en dorpen platgebrand werden. De Kroatische regering heeft vervolgens wetgeving aangenomen die het voor de ontheemden vrijwel onmogelijk maakt om terug te keren.

Uit gegevens die door het ICTY zijn opgegraven, blijkt dat de door het Westen gesponsorde Kroatische leider Franjo Tudjman, een onbeschaamde Holocaust-ontkenner en fascistische vereerder, expliciet van plan was ‘om zulke klappen uit te delen dat de Serviërs voor alle praktische doeleinden willen verdwijnen’, een ondubbelzinnige indicator van genocidale bedoelingen. Hoewel hij nooit werd vervolgd, belandden er wel drie Kroatische generaals in de kade van het Tribunaal. Het is ongelooflijk dat het ICTY oordeelde dat Operatie Storm zich niet bezighield met het verdrijven van de Servische burgerbevolking, en niet alleen niet neerkwam op etnische vervolging, maar zelfs niet eens een oorlogsmisdaad was.

‘BRUIKBAAR GEREEDSCHAP’

In het licht van de aanklacht tegen Netanyahu en Gallant is het essentieel om in gedachten te houden dat de uitspraken van het ICTY vandaag de dag door Bosnische en Kroatische etnonationalisten worden opgehouden als onweerlegbaar bewijs van hun onschuld en slachtofferschap toen zij medestrijders waren in brute burgeroorlogen, gesteund door het Westen financieel, politiek en militair. Als Israëlische functionarissen zouden worden vrijgesproken, zouden de uitspraken uiteraard op dezelfde manier worden uitgebuit om de genocide in Gaza te rechtvaardigen en Israël ongetwijfeld aan te moedigen verdere, nog grotere wreedheden te begaan.

Toch is het feit dat Netanyahu en Gallant überhaupt zijn aangeklaagd een bitter ironische boemerang. De VS en hun bondgenoten hebben het ICC meedogenloos gepromoot als een fundamentele hoeksteen van de ‘op regels gebaseerde internationale orde’. Het was altijd bedoeld als een hegemonische propagandaconstructie om Washington en zijn bondgenoten internationaal af te schilderen als onbetwistbare bastions, bewakers en handhavers van ‘rechten’. Intussen zouden hun “vijanden” op beslissende wijze kunnen worden belasterd als uitingen van kwaad en criminaliteit met het legitimerende stempel van het Hof.

Begin mei stuurden twaalf prominente Republikeinse senatoren – waaronder de beruchte haviken Mitch McConnell, Ted Cruz en Marco Rubio – een krachtig geformuleerde brief naar het ICC, waarin ze hun ernstige bezorgdheid uitten over toekomstige aanklachten tegen Israëlische functionarissen wegens oorlogsmisdaden gepleegd sinds 7 oktober. 2023. Ze waarschuwden dat als dergelijke bevelen zouden komen, “we dit niet alleen zullen interpreteren als een bedreiging voor de soevereiniteit van Israël, maar ook voor de soevereiniteit van de VS.” De vuile dozijn voegde eraan toe:

De VS zullen geen gepolitiseerde aanvallen van het ICC op onze bondgenoten tolereren. Richt je op Israël en wij zullen jou aanvallen. Als u doorgaat met de maatregelen die in het rapport worden aangegeven, zullen we actie ondernemen om alle Amerikaanse steun aan het ICC te beëindigen, uw werknemers en medewerkers te bestraffen en u en uw gezinnen de toegang tot de VS te ontzeggen. U bent gewaarschuwd.”

Deze bedreigingen zijn een duidelijke overtreding van het Statuut van Rome. Terwijl de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Antony Blinken, onbeschaamd verklaarde dat het Witte Huis “toegewijd” is aan strafmaatregelen tegen het ICC vanwege zijn “diepzinnig foute beslissing” om Netanyahu en Gallant aan te klagen, heeft het Hof nog geen enkele indicatie getoond dat het zich zal terugtrekken. Bovendien benadrukt de reactie van de VS in hoge mate de fundamenteel nadelige en discriminerende aard van de door het Westen geleide internationale rechtspraak, waardoor de mondiale roep om het ICC om zijn gestelde doelstellingen te verwezenlijken wordt versterkt.

Het is kennelijk nooit bij de westerse machten opgekomen dat zij ooit gehouden zouden kunnen worden aan de normen die zij prediken en proberen op te leggen aan het Mondiale Zuiden, of dat de methoden, concepten en structuren die zij creëerden om hun imperialistische agressie te rechtvaardigen tegen hen gebruikt konden worden. Gedurende de Joegoslavische oorlogen heeft de NAVO vele oorlogsmisdaden gepleegd zonder enige straffeloosheid, waarbij talloze burgers omkwamen. Het bombardement op Joegoslavië van maart-mei 1999 was op zichzelf volledig illegaal , omdat daarvoor geen toestemming van de VN-Veiligheidsraad was verleend.

De NAVO-lidstaten waren de belangrijkste financiers en facilitators van het ICTY. Er was dus geen sprake van dat het bondgenootschap verantwoordelijk zou worden gehouden voor eventuele wreedheden die het tegen de Serviërs had begaan. “Het is waarschijnlijker dat het VN-gebouw steen voor steen wordt ontmanteld en in de Atlantische Oceaan wordt gegooid dan dat NAVO-piloten voor een VN-tribunaal verschijnen”, pochte de woordvoerder van de Amerikaanse Senaatscommissie voor Internationale Betrekkingen in mei 1999 . Het totale aantal Joegoslaven dat dat jaar door militaire alliantiebombardementen is omgekomen, zal waarschijnlijk nooit bekend worden.

Uit vrijgegeven dossiers van het Britse Ministerie van Defensie blijkt dat functionarissen in Londen en MI6 symbolische burgerdoelen in Belgrado voor de bombardementen hebben geïdentificeerd, zich er volledig van bewust dat dit burgerslachtoffers zou veroorzaken. Niettemin werd dit “de kosten waard” geacht. Er is nooit een vergelijkbaar zwart-wit bewijsmateriaal naar voren gekomen dat de Joegoslavische leider Slobodan Milosevic in verband bracht met welke gruweldaad dan ook – integendeel . Maar in mei 1999, terwijl de criminele bombardementen van de NAVO aan de gang waren, klaagde het ICTY hem aan wegens misdaden tegen de menselijkheid.

Zoals een advocaat van het ministerie van Buitenlandse Zaken in oktober van dat jaar toegaf : “Terwijl de VS en Groot-Brittannië aanvankelijk dachten dat een aanklacht tegen Milosevic de vredesvooruitzichten zou kunnen verstoren, werd het later een nuttig instrument in hun pogingen om de Servische leider te demoniseren en de publieke steun te behouden. voor de NAVO-bombardementen op Servië.” Dit weerspiegelde op bredere schaal hoe het ICTY “binnen de regering algemeen werd gezien als weinig meer dan een PR-apparaat en als een potentieel nuttig beleidsinstrument”:

Aanklachten zouden er ook toe dienen om beledigende leiders diplomatiek te isoleren, de hand van hun binnenlandse rivalen te versterken en de internationale politieke wil te versterken om economische sancties toe te passen of geweld te gebruiken.”

Het bombardement op Joegoslavië schiep een griezelig internationaal precedent en gaf aanleiding tot de doctrine van ‘illegaal maar legitiem’. Het wordt sindsdien door de NAVO gebruikt om de vernietiging van probleemlanden over de hele wereld, van Irak tot Libië, te rechtvaardigen. Maar in een andere bittere boemerang heeft Rusland de militaire interventie aangehaald als rechtvaardiging voor zijn invasie in Oekraïne. Zoals een essay van het Europees Consortium voor Politiek Onderzoek van de EU betreurde:

Het Kremlin rechtvaardigt zijn daden door ‘het Westen’ collectief de schuld te geven en westerse landen te beschuldigen van het op willekeurige wijze toepassen van internationale normen. De leiding van de Russische Federatie heeft veelvuldig gebruik gemaakt van het zogenoemde Kosovo-precedent om illegale militaire activiteiten in buurlanden, waaronder Oekraïne, te rechtvaardigen. Heeft het precedent in Kosovo dus omstandigheden geschapen waardoor Rusland de fundamentele soevereiniteitsbeginselen van de Verenigde Naties kon schenden en de geloofwaardigheid van het internationaal recht kon ondermijnen? Het antwoord is kort gezegd ja.”

Russische functionarissen hebben sinds het begin van de proxy-oorlog ook vaak verklaard dat “het tijdperk van straffeloosheid voorbij is.” Er is ongetwijfeld geen groter bewijs van de integriteit van deze woorden dan de aanklacht van het ICC tegen Netanyahu en Gallant. We leven in een multipolaire wereld en er zal geen terugkeer naar ‘normaal’ zijn. Als zodanig kunnen systemen van ‘internationale gerechtigheid’ niet langer puur functioneren als propagandaconstructies om ‘Afrika en misdadigers als Poetin’ te bestraffen. Het vermogen van Israël om eenzijdig op te treden is ook voorbij. Wat een nog verwoestender barrière zou kunnen zijn voor de criminaliteit tegen de Palestijnen. Zoals Firas Modad aan MintPress vertelde:

Daarentegen kan Netanyahu beweren dat zijn leidende rivalen – Gantz en Lapid – willen dat de oorlog eindigt in overeenstemming met de wensen van externe machten, waardoor Israël in een situatie terechtkomt waarin het door Hamas in verlegenheid wordt gebracht en wordt afgeschrikt door Hezbollah. Strategisch gezien garandeert dit dat Israël nu altijd oorlogen op meerdere fronten zal voeren.”