Terwijl de democratie sterft in de EU, onthult Von der Leyen haar zonden

Het is op dit moment geen geheim dat de EU een antidemocratische organisatie is. De leiding wordt niet gekozen, maar gekozen uit een vooraf bepaalde pool van kandidaten uit de partijstructuur.

Iedereen met de macht om een ​​beslissing te nemen werd daar geplaatst, niet door stemmen van het volk, maar door samenzwering in de achterkamer.

Nu we de Italiaanse verkiezingen van dit weekend naderen, hangt er echte wanhoop in de lucht dat er enig licht is uit deze donkere tijd. Dat ongeacht welke beslissingen we proberen te nemen, ze alleen in dienst zijn van degenen die totale heerschappij zoeken.

En toch hoor je alleen maar van deze eurocraten dat we in een ‘oorlog van democratie versus autocratie’ verwikkeld zijn, zoals de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula Von der Leyen, het onlangs in haar helse EU-state of the union-toespraak tot het Europees Parlement uitdrukte.

Von der Leyen en haar vrolijke stam van vandalen in Brussel hullen zichzelf in het omgekeerde van de kleuren van de EU-vlag om solidariteit te tonen met een ander antidemocratisch regime en werpen zichzelf op als de beschermers van het heilige recht van een ‘democratie’ die ze ontkennen iedereen die het niet met haar eens is.

Hetzelfde kan gezegd worden van bijna elke grote regering in Europa. Elke keer dat er een ‘verkiezing’ rond het lokale systeem rolt, wordt er gespeeld om een ​​bepaalde uitkomst te garanderen. Het politieke establishment verenigt zich altijd rond het handhaven van de status-quo en bevriest elke mogelijkheid van een ‘onwerkbare’ of ‘representatieve’ coalitie.

Elke uitkomst die ze niet kunnen bereiken en die buiten het bereik van de waarden van de EU ligt, wordt ofwel beladen met giftige pillen, onmiddellijk onder druk gezet door de Byzantijnse regels van de EU en uiteindelijk gedwongen uit hun ambt te treden.

Er is geen beter voorbeeld van deze antidemocratische structuur dan Italië.

Al meer dan tien jaar worden Italianen opgezadeld met grotendeels ongekozen technocratische regeringen die, in het beste geval, elke populistische/soevereinistische impuls binnen het Italiaanse electoraat dwarsbomen of, in het slechtste geval, de centralisatieagenda van de EU bevorderen onder de valse noemers van klimaatverandering en “Europese waarden”. .”

Europese waarden is een uitdrukking die synoniem is met de uitdrukking “op regels gebaseerde orde”. Wij maken de regels, zeggen ze, en jij houdt je eraan. We mogen die regels overtreden omdat 1) we dat kunnen en 2) we de goodies zijn.

Het zou dus geen verrassing moeten zijn dat als de Italianen dit weekend naar de stembus gaan met de centrumrechtse coalitie onder leiding van de Broeders van Italië (FdI) die waarschijnlijk een grote, onbetwistbare overwinning zal behalen, de niet-gekozen, openlijk totalitaire president van de Europese Commissie, Ursula Von der Leyen, dreigt Italianen openlijk om ‘rechts te stemmen’ of haar woede onder ogen te zien.

Ik zal eerlijk zijn. Het zien van dat dreigement tegen inherent onaangename Italianen afkomstig van een Duitse bureaucraat zal niet gaan zoals ze denkt dat het zal gaan.

Als je geen macht meer hebt om mensen te overtuigen, zijn dreigementen (hoe leeg ook) en uitvluchten het enige dat overblijft. Italië neigt al meer dan tien jaar naar dit moment en tot nu toe heeft uitvluchten bijzonder goed gewerkt voor de EU.

Nu komt het neer op openlijke bedreigingen en ‘gevolgen’.

Vraag Hongarije naar die ‘gevolgen’. Het EU-parlement oefende deze week zijn enige echte macht uit en kwispelde streng met de vinger naar een lid dat niet de opvatting van de meerderheid van ‘Europese waarden’ vertegenwoordigt door te verklaren dat de  democratisch gekozen (door een verpletterende) regering van Viktor Orban ‘geen democratie.’

Orwell’s O’Brien zou trots zijn.

Deze verklaring houdt in dat ze de mogelijkheid hebben om gedeelde EU-ontwikkelingsfondsen aan Hongarije achter te houden.

In de volksmond heet dit ‘chantage’.

Momenten als deze roepen altijd de grote Lew Rockwell op die ons eraan herinnert dat de overheid zich bezighoudt met gedrag waar fatsoenlijke mensen zich voor zouden schamen. Het is meer de “op regels gebaseerde volgorde” waar ik zoveel over hoor, denk ik.

De ruwe vertaling van al deze kwesties is “regels voor mij en niet voor u”, de essentie van San Francis’ beschrijving van  anarcho-tirannie.  De EU is echt een  anarcho-tirannieke  staat waar woorden alleen de betekenis hebben die ze zelf bepalen.

En definities zijn kneedbaar.

Het doel is om de betekenissen van woorden te verdraaien om elk concept van betekenis zelf te vernietigen. Door dat te doen, worden we losgemaakt van onze overtuigingen en zien we alleen hen als de scheidsrechters van de waarheid.

Orwell probeerde ons 74 jaar geleden hiervoor te waarschuwen. Bovendien is het het mechanisme waarmee we onze gemeenschappelijke banden als mensen kunnen ondermijnen en vervangen door de staat.

Dexter White,  die schreef voor de Gold Goats ’n Guns-nieuwsbrief van deze maand , behandelde dit ondermijning van het heilige en veranderde het in het profane, oorspronkelijk gedefinieerd als “van deze wereld” als een tegenhanger van het heilige, terwijl hij de Reichstag Fire-toespraak van Biden besprak in Independence Hall :

Om iets van deze wereld te maken, moet je het uit het rijk van het heilige verwijderen en het profaan maken. We reserveerden het heilige voor de tempel.

Het doel van links is om het heiligdom in totaal te ontkennen. De enige toegestane ideeën zijn de profane, zelfs als ze in heilige taal worden beschreven.

Deze overgang, de handeling van het sacraliseren van de godslasteringen, is opzettelijk. Dat is waar George Orwell op doelde met het concept van newspeak in  Nineteen Eighty-Four.

Het heilige wordt in zijn geheel verdrongen door het profane, tot het punt dat er niet meer over kan worden gesproken omdat we de woorden niet meer hebben om dat te doen.

DEXTER K. WHITE,  “WELKOM BIJ HET PROFANUM”,  UITGAVE 61 GGNG NIEUWSBRIEF

Dus rechten, die heilig en ongeschonden zouden moeten zijn, worden nu gelijkgesteld met ‘democratie’, een puur aards concept, de essentie van het profane. We kunnen alleen rechten hebben die de ‘democratie’ ons geeft, in plaats van dat die rechten inherent zijn aan onze individualiteit of ons door God zijn gegeven.

Onze rechten blijven uitoefenen, betekent zich onderwerpen aan de gril van de meerderheid, hun onmiddellijke behoeften. Dit is dat typische beroep op het ‘algemeen welzijn’ en al die andere gemeenplaatsen op Star Trek/Marvel-niveau die ons door de strot worden geduwd door de leveranciers van het profane (en het obscene) in Hollywood.

Elke viering van het heilige wordt op brute wijze veroordeeld. De poortwachters van de profane in de media – critici, columnisten en presentatoren van talkshows – zijn zich allemaal hyperbewust van deze bedreigingen. Ze vervullen hun rol als poortwachters bijna onbewust.

In mythologische termen bewaakt de waterspuwer de ingang van de tempel, de profane die het heilige bewaakt ten koste van zijn eigen menselijkheid. Biden verontreinigde het Korps Mariniers door ze tijdens zijn toespraak te houden, wat zelf een ontheiliging van de locatie was.

Het moet worden beschouwd als een onvergeeflijke overtreding.

Dat is waar media-handhaving binnenkomt, door versterking van de ene kant en de censuur van de andere. Daarom halen honderd mensen die het Russische mobilisatiebevel ontvluchten het nieuws, maar de duizenden die in de rij staan ​​bij militaire registratiecentra niet.

De zonde van Hongarije werd welsprekend geuit door Balazs Hidveghi, Europarlementariër voor Hongarije,  na de recente stemming om hen van hun ‘democratische’ status te beroven.

“Ze kunnen gewoon niet accepteren dat het Hongaarse volk voor de vierde keer op rij een conservatieve regering heeft gekozen”, betoogde de politicus. “Een regering die de belangen van haar land durft te verdedigen, een regering die de ideologie van extreemlinks in de weg staat.

“Dat is de echte ‘zonde’ van Hongarije, en daarom komen al deze ongegronde leugens van links”,

En het is een zonde in de hoofden van de Von der Leyens van de wereld, want de EU vertegenwoordigt hun nieuwe tempel, de apotheose van hun waanzinnige zoektocht om eindelijk het communisme te laten werken.

Het is ook een oprechte zonde dat Orban weigert de christelijke moraal en waarden van Hongarije ondergeschikt te maken aan de ‘Europese waarden’ die Von der Leyen zo heilig acht. Als u niet oplette, heeft de  Orthodoxe Patriarch van Servië Orban onlangs de hoogste onderscheiding uitgereikt.

Op 5 september overhandigde Patriarch Porfirije  Orbán  de gouden graad van de Orde van Sint Sava, de hoogste onderscheiding die door de Servische kerk wordt toegekend. De ceremonie vond plaats in het Karmelietenklooster in Boedapest , de huidige zetel van de Hongaarse premiers. 

Het nieuws zou misschien geen speciale aandacht verdienen, ware het niet dat de toespraak van de patriarch de onderscheiding en Orbáns reactie rechtvaardigde. Beide adressen vatten de malaise van het huidige Europa samen . Beide vertegenwoordigen een welkom voorbeeld van solidariteit en eenheid onder christelijke gelovigen die tot verschillende tradities behoren (Orbán is een protestant aan het roer van een overwegend rooms-katholieke natie). Beide zijn daarom de moeite waard om naar onze lezers te vertalen , aangezien geen ander verkooppunt in de westerse wereld dit zal doen. 

Zoals Srdja Trifkovic het uitdrukte, ziet deze zet beide mannen als ‘lichten in een donkere wereld’.

Von der Leyens dreigement aan Italië is dezelfde zet die zojuist tegen Hongarije is gedaan: “Stem op de juiste manier, anders verlies je de steun van de EU.” Het probleem met die dreiging is echter dat Italië geen Hongarije is.

Hongarije is een staat die de EU volledig onder controle wil hebben. Het verpletteren van zijn nationalisme en culturele identiteit is nodig om de andere Oost-Europese landen in het gareel te houden en om een ​​verenigd front te vormen, één supernatie onder de NAVO, ondeelbaar, met vrijheid en rechtvaardigheid gedefinieerd voor iedereen.

Dat gezegd hebbende, de EU heeft Hongarije niet  nodig  om te overleven. Maar het mag ook niet worden toegestaan ​​om zich tegen de meerderheid te verzetten, anders ondermijnt het hun gezag. Die muis mag niet brullen.

Dus niet alleen zal Hongarije zijn status verliezen, omdat het zijn recht van weigering heeft uitgeoefend om mee te gaan met het beleid van commissaris Von der Leyen om Rusland sancties op te leggen, de EU komt nu tot de conclusie dat “Europese waarden” niet langer unanieme instemming vereisen.

Er wordt druk uitgeoefend om het EU-handvest te hervormen om het vetorecht van elk land over belastingen en buitenlands beleid te verwijderen.

Aan de andere kant is Italië de op één na grootste economie van de EU. Het vertegenwoordigt de derde poot van het statief waarop het hele Europese project is gebouwd.

Dus terwijl de EU wil dat Hongarije verpletterd wordt om Oost-Europa in het gareel te houden en haar nieuwe ‘democratische’ hervormingen door te voeren,  heeft  ze Italië nodig, anders stort de hele EU in.

En dan moet ik mevrouw Von der Lyin’ herinneren aan het oudste gezegde in het bankwezen.

Als je de bank $ 1000 schuldig bent, is het jouw probleem.

Als je de bank een biljoen dollar schuldig bent, is dat het probleem van de bank.

En dat is waar we vandaag zijn. De schuldenproblemen van Italië, dankzij de waanzinnige aandrang van de EU om de controle over het Italiaanse politieke systeem te behouden, zijn tegenwoordig veel erger dan in 2011 toen Silvio Berlusconi werd afgezet en technocraat Mario Monti werd geïnstalleerd.

Mario Draghi maakte het probleem alleen maar groter door de ECB en heel Europa bijna tien jaar lang tegen negatieve rentetarieven aan te zetten. Christine Lagarde werd binnengehaald om de bal aan het rollen te houden terwijl Draghi werd geïnstalleerd om ervoor te zorgen dat Italië vastgebonden was aan de EU-commissie via COVID-hulpfondsen, een wetsvoorstel dat Draghi niet kon krijgen.

Tegenwoordig zijn de TARGET2-verplichtingen van Italië de verplichtingen van de EU. Er is geen mechanisme om ze terug te betalen. Er is alleen standaard, hyperinflatie of beide. De leiders van de centrumrechtse coalitie die op het punt staat de macht over te nemen in Italië, moeten hun invloed in deze situatie realiseren.

Omdat het immens is en elke lettergreep van Von der Lyins dreigement zo hol en zonder inhoud maakt als de macht die ze uiteindelijk denkt uit te oefenen.

En dat brengt ons bij de ineenstorting van de markt die we zagen nadat de Fed de rente in de VS opnieuw met 0,75% verhoogde aan de vooravond van de Italiaanse verkiezingen en de referenda van vier Oekraïense oblasten om te beslissen door wie ze geregeerd willen worden, Rusland of Oekraïne.

De keuze voor hen is eenvoudig. De corruptie van waar ze voor stemmen, is bedoeld om die beslissing te compliceren.

Elke dag brengt een andere opmerking over de gefabriceerde energiecrisis in Europa met het excuus om de autocraat Poetin te straffen om hun echte bedoelingen te dekken, nationalisatie van grote industrieën, wanbetaling van groothandelsschulden en centralisatie van macht over het hele continent naar de EU.

En als het betekent dat we de functionerende kapitaalmarkten en de middenklasse die hen in stand houdt moeten afschaffen, dan is dat maar zo. Het is tenslotte voor het algemeen belang.

Een andere groep mensen bereikte eindelijk de ‘acceptatie’-fase van het Kubler-Ross-model na de  dood van de ‘Fed Put’  en de leugen dat de problemen van Europa deze week oplosbaar zijn. Ze keken naar hun portefeuilles en toen ze wakker werden van een lang, verloren weekend bij Bernie’s, drukten ze op de verkoopknop.

Herhaaldelijk.

Helaas zijn er nog steeds te veel mensen in ‘ontkenning’ en ‘onderhandelen’ om de opstand tegen deze opstandige eurocraten echt te katalyseren.

De stormloop op de Amerikaanse dollar is nog maar net begonnen. Wat er dit weekend ook gebeurt in Italië en Oekraïne, zal ingrijpende gevolgen hebben voor de toekomst van het Westen.

Op het hoogtepunt van Matt Reeves’  The Batman,  leidt Bruce de gevallen mensen van Gotham uit de duisternis van een bijbelse overstroming veroorzaakt door de zonden van de stad naar een onzekere toekomst, en zweert dat hij eindelijk die rol zal omarmen om te bewaken wat er nog over is terwijl de stad herbouwt .

Ik weet niet hoe Europa de komende maanden zal worden, maar we kunnen gerust zeggen dat het geen triomf van ‘democratie’ zal zijn. ‘Europese waarden’ daarentegen zullen goed gedefinieerd zijn als de obsceniteit die ze werkelijk zijn geworden.